|
sembat
|
Подъехал я сегодня на место. Что бы всё своими глазами увидеть. Работают ребята ударно. Несколько металлоискателей Ася 250 и один глубинник. Глубиником прошлись, как я понял, ничего крупного в земле он не показал. Выкапывают железную мелочь. Скорее всего просто стащили металлолом со всей окрестности, тем более мы знаем, что дед хозяина был кузнецом. Был после 18.00 всё ещё копали землю. А она мокрая, тяжёлая, чёрная. Завтра продолжат. Как мне подсказали, им важны и оригинальные части военной техники, для реставрации. Вот пару фоток:
|
|
|
|
Записан
|
Куплю старые фотографии с видами Гродно, из личных архивов и семейных альбомов.
|
|
|
|
Nastulia
|
Металлодетектор вероятно использован не законно. Надо было поинтересоваться насчет разрешения и в случае отсутствия такового пополнить бюджет страны определенной денежной суммой. Компенсировать урон, нанесенный гродненской земле...  |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Almer
|
Цитату "об использовании детектра" из закона в СТУДИЮ!
|
|
|
|
|
Записан
|
Наш чалавек паверыць у Страшны Суд толькі калі анёлы Божыя прыкладамі выб'юць яму дзьверы.
|
|
|
|
sembat
|
Металлодетектор вероятно использован не законно. Надо было поинтересоваться насчет разрешения и в случае отсутствия такового пополнить бюджет страны определенной денежной суммой. Компенсировать урон, нанесенный гродненской земле... Стою, смотрю что они делают, слушаю разговоры. Слышу один говорит про бронеколокола с нашей крепости, может их на линию Сталина? Вмешиваюсь в их разговор, что мол все форты уже почти десять лет как в списке историко-культурного наследия РБ. И охраняется государством! Мы для этого и всё делали, что бы не смогли их срезать и перенести. Их главный сразу начал оправдываться, что мол это просто разговоры и всё что они делают только в рамках закона и проходит многочисленные согласования! И никакой самодеятельности. Это частника можно оштрафовать, а государство своих слуг работников охраняет. |
|
|
|
|
Записан
|
Куплю старые фотографии с видами Гродно, из личных архивов и семейных альбомов.
|
|
|
|
Almer
|
Кстати..., линия сталина, это не государственная, а общественная (для прикрытия), а во многом именно частная контора, потому они так быстро и выезжают, в отличии от музея ВОВ, где пока все согласуют выезд, все находки "делают ноги".
|
|
|
|
|
Записан
|
Наш чалавек паверыць у Страшны Суд толькі калі анёлы Божыя прыкладамі выб'юць яму дзьверы.
|
|
|
|
sembat
|
Но без финансовой помощи МО , по их словам, они не выживут. Даже высокие цены на входные билеты не спасают.
Цитата:"Дотаций из бюджета у комплекса нет никаких. Финансово нам помогает Министерство обороны, иногда — Миноблисполком, общественные организации и частные компании. Поверьте, затраты на поддержание комплекса гораздо выше, чем выручка от продажи билетов: территория «Линии Сталина» чуть больше 31 гектара, надо и снег убрать, и окоску травы провести. За всем этим достаточно сложно следить даже с учетом того, что здесь работает 51 человек, так что субботники приходятся очень кстати."
|
|
|
|
|
Записан
|
Куплю старые фотографии с видами Гродно, из личных архивов и семейных альбомов.
|
|
|
|
Nastulia
|
Almer, читайте УКАЗ ПРЭЗІДЭНТА РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ
14 снежня 2015 г. № 485
Аб удасканаленні аховы археалагічных аб’ектаў і археалагічных артэфактаў, конкретно пункт 1.7 и Кодекс о культуре, статья 127, пункт 7, действует с 3 февраля 2017 г. Улица Волковича входит в центр г. Гродно, включенный в Государственный список историко-культурных ценностей. Любые земляные работы могут осуществляться исключительно с археологическим надзором, дазвол на который выдается Институтом истории НАН РБ. Возможно, у Михаила Метлы или строителей был такой дазвол с конкретным разрешением использования металлоискателя (Sembat, не интересовались?) тогда работы осуществлялись в соответствии с законодательством и использование металлодетектора правомочно. Если у них дазвола не было - значит нарушено законодательство. Вот и работа для прокуратуры. И Алмер прав, так называемый историко-культурный комплекс "Линия Сталина", ему больше подходит название коммерческо-развлекательный (посмотрите на их расценки на услуги), никакая не государственная структура, а коммерческая, фактически частная, под прикрытием общественной организации ветеранов афганской войны и довольно влиятельных госчиновников. Сембат, молодец, что вмешался насчет колпака. Они хотели его спереть, когда этот комплекс еще строился, тогда им дали отлуп. Те сейчас уже не работают там, а новые не в курсе дел.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Almer
|
Я так вижу что по факту, земляные работы производились строительной организацией, а Линия Сталина приехала только собрать то, что достали. Представляется, что земляные работы строительной организацией "конечно же производились в соответствии...." (а как же иначе в нашем "датском королевстве"  ). Даюю 90% что прораб и инженер даже не в курсе существовании этого закона У Линии Сталина не было и быть не может никаких разрешений от НАН РБ на раскопки на территории археологических объектов. Вообщем ребята приехали и "под шумок", прошу заметить БЕСПЛАТНО! забрали то, что спокойно мог бы забрать себе гродненский археологический музей, если бы быстрее шевелился и "расчехлился"... Но видимо ему ничего не нужно В очередной раз убеждаюсь в том, что государственные музеи это сообщества которым "абы платили" со стороны государства просто на существование... И никто там не озабочен о каких-либо активные не то что бы поисковых действиях, а хотя бы отслеживания того, что валяется под ногами... Купить 2-3 фотографии с аукциона через "сигналы" местных коллекционеров, это конечно "подвиг". А быстро среагировать на находки в Гродно и хотя бы заявить на них права основываясь хотя бы на территориальной принадлежности-"слабо". Кому-то из Минска, это как оказывается более нужно. Есть отличный опыт "сотрудничества" с лидским музеем, у них там деньги под ногами валяются, но всем все пофиг... сидят в том числе и руководство на символической зарплате, хотя им "свыше" велено-зарабатывать самим. Сколько не шевелил, давал возможность заработать, всем пофиг... Ну что ж, пусть "усыхают" сами решил я и стал сотрудничать с "частником", чем и доволен. |
|
|
|
|
Записан
|
Наш чалавек паверыць у Страшны Суд толькі калі анёлы Божыя прыкладамі выб'юць яму дзьверы.
|
|
|
|
sembat
|
Кстати, мы видели и милиционера на Волковича. Он мило беседовал с работягами с Линии Сталина, интересовался находками. По всему было видно, что он в курсе всех работ и его начальству дали все разрешительные команды сверху.
|
|
|
|
|
Записан
|
Куплю старые фотографии с видами Гродно, из личных архивов и семейных альбомов.
|
|
|
|
Almer
|
А с чего бы это сотруднику милиции знать о делах историков и археологов и законодательстве в этом направлении? Может ли обычный милиционер со всей очевидностью принять решение имеется ли нарушение скажем каких либо статей "Водного кодекса РБ"-конечно не может. Поэтому прболемы негров шерифа не волнуют проблемы историков, это только их проблемы ввиду того, что они их не поднимают и не защищают. Об исполнении законодательства следит прокуратура, а милиция лишь пресекает явные нарушения, которые очевидны. У нас сотни статей, а в ГК счет идет на тысячи, из них милиция занимается в рутинно производстве лишь десятками наиболее "популярных".
Во время моей службы в оной организации я сам был свидетелем когда из райисполкома пришла девушка к начальнику райотдела с предложением "а пусть ваши участковые еще и ежемесячно будут следить за археологическими объектами" (тогда как раз "мода" какая-то пошла на историю, и у ответсвенных за это в отделах культуры райисполкомов вдруг "зачесалось". 20 лет не "чесалось" а тут "вдруг" решили изобразить заботу... Она вообщем была мягко послана... так как опытный начальник и так знал сколько бумаг пишут участковые и без этой нагрузки... а проверить сохранность раз в месяц могут и сами "культурологи" из исполкома проехав на собственной машине и составив ежемесячно акты.
|
|
|
|
|
Записан
|
Наш чалавек паверыць у Страшны Суд толькі калі анёлы Божыя прыкладамі выб'юць яму дзьверы.
|
|
|
|
Nastulia
|
В общем-то по факту все правильно. Но не знание закона не освобождает от ответственности. И на самом деле данный конкретный факт - предмет разбирательства органов охраны исторического наследия и прокуратуры. Тут есть много нюансов. Первоначально - кто дал разрешение на строительство и было ли там предписание на археологический надзор. И далее вся цепочка отношений и ответственности конкретных персонажей. И деятели Линии Сталина тут последние. Кстати, им же стукнул кто-то из гродненских людей, вместо того, чтобы в историко-археологический музей. Понятно, что очень уж ценного они там не свезли, да и кое-что в Гродно осталось. Но все-таки есть закон...и чувство регионального патриотизма. И тут я опять соглашусь с Алмером - абыякавасць - причина многих наших потерь.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
sembat
|
им же стукнул кто-то из гродненских людей На сколько я понял из разговоров, они отслеживают и интернет и газеты на такую информацию и сразу выезжают. И на мой вопрос, как часто они выезжают? Ответили однозначно - постоянно! Это у них такая постоянная выездная работа. Думаю, раз им МО выделяет деньги, значит и "прикрывает" их при раскопках. Всегда можно сказать, что это "филиал" 52-го ОСПБа, и в МО это подтвердят. |
|
|
|
|
Записан
|
Куплю старые фотографии с видами Гродно, из личных архивов и семейных альбомов.
|
|
|
|
Jendrus
|
Калі Фарумчане падтрымаюць, хацеў зноў выкарыстаць нашую пляцоўку ў "карысных мэтах" - скончыць рукапіс новай кніжкі (дакладна - дапамагчы гэта зрабіць Андрэю Павачу). Працоўная назва: "ЛЯГЕНДЫ (не) СТАРОЙ ГАРОДНІ". Нешта ўжо спрабаваў посціць на ФБ, але - без адваротнай сувязі. Таму - зноў распачну тут...
(Хачу адразу папярэдзіць, што "лягенды" разумею даволі шырока, хутчэй як - "гарадзенскія гісторыі")
Фара і мост
Існуе лягенда, быццам бы пасля таго, як узарвалі Фару, па горадзе пайшлі чуткі, што ў адказ за знішчэнне касцела будзе закладзена выбухоўка пад мост. У выніку савецкія ўлады загадалі ўзяць апошні пад ахову, паставіўшы на ўездзе вартаўнікоў. На самой справе вартаўнікі каля маста з’явіліся, але гэта быў загад па ўсей краіне – ахоўваць стратэгічныя аб’екты і падпісалі яго як раз перад выбухам…
Добавлено: [time]Thu Jul 5 12:53:53 2018[/time]
Танк-помнік
З гэтым помнікам у Гародне звязана адразу некалькі гісторый. Напрыкалд, быццам бы, калі рыхтавалі надпіс да яго, недзе згубілася адна з літар, зробленная па спецыяльнай замове дзесьці ў Ленінградзе. Часам распавядаюць, што літару знес нейкі піянер, які разам са школьнай экскурсіяй праходзіў каля будаўнікоў. Так як замяніць новай яе ўжо не атрымоўвалася, бо помнік павінны былі днямі адкрываць, вырашылі металічную літару часова замяніць на такую ж, але з пафарбаванай фанеры, што яшчэ доўга пасля раз пораз адвалівался ад пастамента.
Добавлено: [time]Thu Jul 5 13:55:00 2018[/time]
TEPSIVA
Над вокнамі трэцяга паверха камяніцы Нахіма Індурскага па Батанічная № 15 можна пабачыць рэльефныя лацінскія літары TEPSIVA, якія, магчыма, з’яўляюцца скаротам лацінскага выразу: “Табе, што праходзіць звонку, шлях да ісціны важнейшы”. Існуе і іншае іх тлумачэнне, быццам напіс узнік ужо пазней падчас рамонту дома, калі будаўнікі дзеля жарту змясцілі па літары свайго імя. Тады ж у старой печцы быў знойдзены клад залатых манет, які бясследна знік.
Добавлено: [time]Thu Jul 5 14:55:47 2018[/time]
Гарадзенкі скарбашукальнік
8 сакавіка 1588 Зыгмун Ваза выдаў прывялей, якім дазволіў нейкаму пушкарю Міхаілу Дуляцкаму ды ягонаму памошніку Федару Манкевічу шукаць скарбы на грунтах гарадзенскіх ды мясцовых фальваркаў. Іншымі словамі, дазволіў шукаць хабар як у Гродна, гэтак і ў наваколлі. Узамен тыя павінны былі са знойдзеных рэчаў “золата, срэбра, грошай ды падобнага, жымчуга ды каштоўных каменеў” палову аддаць у скарб Вялікага княства.
Добавлено: [time]Thu Jul 5 15:56:53 2018[/time]
Немцы vs гішпанцы
У першыя дні акупацыі нямецкія жаўнеры зрабілі ўражанне на гарадзенцах сваей бялізнай, добрай вопраткай і стрыманымі адносінамі да мясцовых. Куды горш за немцаў аказаліся гішпанскія жаўнеры з гэтак званай “блакітнай дывізіі”, якіх лічылі гвалтаўнікамі і таму старэйшыя папярэджвалі маладых дзяўчын да іх не падыходзіць.
Добавлено: [time]Thu Jul 5 16:57:50 2018[/time]
Ажэшка і рэдакцыя “Северо-Западной жизни”
У доме Бібліна па вуліцы Садовай у 1912 г. мясцілася газета “Северо-западная жизнь”, якая прытрымоўвалася пазіцый русскага нацыяналізма. Па ўспамінам І. Саланевіча, чый бацька быў яе рэдактарам, ім прыйшлося абараняць газеты ад “яўрэйкіх рэвалюцыянераў”, прычым аднойчы справа дайшла да стральбы. Ужо пасля Другой Сусветнай на месцы былой камяніцы, дзе працавала рэдакцыя, паставілі бюст Элізы Ажэшка, погляды якой, мягка кажучы, былі супрацьлеглымі да пазіцыі бацькі ды сына Саланевічаў.
Добавлено: [time]Thu Jul 5 17:58:13 2018[/time]
Доктар Бянецкі
На пачатку ХІХ стагоддзя доктар Бянецкі быў адной з самых каларытных асобаў у медыцынскім свеце горада. Беднякоў ён лячыў задарма, а з багатых браў вялікія ганарары. Да таго ж дазваляў сабе несамавітыя ўчынкі, як, напрылкда, пасадзіў аднойчы гарадавога ў бочку з півам. На пахаванне Бянецкага сабралася болей за тры тысячы чалавек, а ў міжваенны час ягоным імям была названа адна з вуліц. Пасля Другой Сусветнай, аднак, назву прыбралі (Паводле складзенай кіраўніцтвам гарадзенскага музея інфармацыйнай запісцы ў гродзенскі гарвыканкам: “Бянецкі – урач-філантроп, дамаўласнік. Нічым сябе не праявіў. Брат яго супрацоўнічаў з немцамі...)
Добавлено: [time]Thu Jul 5 18:58:37 2018[/time]
Аванцюра вакол кінатэатра “Zosianka”
У лютым 1934 г. пад час паказу фільма ў кінатэатры “Зосенька” гарадзенскі паліцэйскі Г. Неўман спыніў сэанс, запатрабаваўшы вынесці з салі лішнія крэслы і выдаліць выпадковых гледачоў – сярод апошніх былі дзеці ды асобы з сабакамі. Гэты выпадак выклікала скандал на старонках мяцовага друка. У адказ паліцыя адгукнулася на здарэння вялікім рапартам, са зместу якога вынікала, што паліцэйскі паступіў згодна з загадам, а ўся адказнасць за непаразуменне ляжыць на гаспадарах кінатэатра – І. Лукашэвічы ды Л. Маціеўскім.
Добавлено: [time]Thu Jul 5 19:59:10 2018[/time]
Два д’яблы
У ананімнай паэме “Два д’ябла” гаворка вядзецца пра нячысцікаў, якіх Сатан паслаў спакушаць людзей выпіўкай. Аднаго – у Віцебск. Другога – у Гародню:
Сатане было заўгодна
3 пекла нас дваіх паслаць:
Цябе — ў Віцебск, мяне — ў Гродна
Душы п'яніц самушчаць.
Аднак, калі першаму пашчасціла – “дзе ні ўзгляну — ўсюды п'яны”, дык на Гарадзеншчыне распачынаецца арганізаваны супраціву п’янству ды пачалі стыхійна ўтварацца таварыствы цьвярозасьці. У выніку гарадзенскі чорт амаль вырваўся жывы:
Абшарпаны, абадраны,
Без рагоў і без хваста,
У юсе морда, ўсюды раны —
Бес кульгае з-за куста.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Aleksandr_Sever
|
Про танк это все выдумки. буква не отваливалась. К тому же у нас в Гродно могли на месте быстро сделать любые буквы. Любой квалифицированный слесарь с простыми инструментами мог сделать букву за пару часов,я уже не говорю про заводы. Поэтому эта легенда,которая родилась не так давно, не прокатывает. На деле у нас быстро сделали не то что буквы, а точную копию ограды балкона в доме Ожешко, часть которой пропала во время реконструкции. По просьбе прораба, непосредственно руководившего строительными работами в ходе реконструкции, копию в кратчайшие сроки сделали в литейно-механическом (вроде бы такое было его название) цеху тонкосуконного комбината, и это не легенда, а реальный факт.
|
|
|
|
« Последнее редактирование: 05 Июль 2018, 23:09:39 от Aleksandr_Sever »
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
Паважаны спадар Север, нажаль Вы зноў пачынаеце занудстваваць. Паводле гэткай логікі і віленскі "жалезны воўк" і варшаўская "сірэнка" не павінны існаваць, а замест іх мварта паставіць помнік прарабу з ліцейна-механічнага цэха...
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Aleksandr_Sever
|
Я ничего не имею против сирены и волка.
Прораба и литую ограду балкона в домике Ожешко я привел для примера, что делали у нас в Гродно и не такое... И делали быстро... Я просто по первой специальности инженер, окончил институт политех, и корочку слесаря также имею, знаю о чем говорю. Хочу вам помочь как человеку интеллигентной профессии, и, конечно, из глубокого уважения. Я вас уверяю, что делать букву для памятника не было для гродненцев большой проблемой, даже если таковую потеряли. Для этого Ленинград вовсе не нужен. Для специалиста сделать букву из фанеры требует не намного меньше времени, что и из металла, поэтому не было никакого смысла делать буквы из фанеры. На мой взгляд, по техническим причинам эта легенда не проходит проверку на достоверность. А другие легенды интересные. При личной встрече расскажу вам больше о том, что вы написали про Старый мост, здесь излагать известную мне инфу нежелательно.
|
|
|
|
« Последнее редактирование: 06 Июль 2018, 20:38:59 от Aleksandr_Sever »
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
Ну тады - запрашаем у госці!  А наконт танка - гэта была версія "лайт" - аблегчаная. У той, што я чуў - знікла ТРЫ літары. Тыя самыя (дарэчы. гэта зусім верагодна, клаі скраў нейкі падлетак). Вось вам і тлумачэнне, чаму не звярнуліся адразу кудысьці афіцыйна |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
Помнік былога рэстаратара
Гаспадар вядомай у міжваенны час у горадзе цукерні Леанард Шыпоўскі акрамя таго, што трымаў па вуліцы Паштовай (Орліч-Дрэшера) адну з найлпешых кавярняў, яшчэ і прымаў актыўны ўдзел у грамадскім і спартыўным руху. Напрыклад, у 1925 г. на сваім «Indian» ён заняў другое месца падчас гонак на матацыкле. Памер ужо пасля Другой сусветнай і пахаваны на каталіцкіх могілках, прычым надмагільная пліта была зроблена са століка з былой кавярні.
Добавлено: 10 Июль 2018, 08:02:47
Ад “Галечы” да “Раскошы”
Сучасная вуліца Ажэшка нейкі час называлася вуліцай Раскошы ад імя карчмы, якая знаходзілася пры ўездзе ў горад. Прычым заканчвалася вуліца таксама карчмой, якая насіла назву - «Галеча» (“Нэндза” ). Але, калі “Галеча” лічылася месцам для заможных месцічаў, дык “Раскоша” была больш танай, з адпаведнымі наведвальнікамі, што толькі падкрэсліва наколькі непрадказальны чалавечы лес і які кароткі шлях ад раскошы да нэндзы.
|
|
|
|
« Последнее редактирование: 10 Июль 2018, 08:02:47 от Jendrus »
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
Пся гурка
Існуе лягенда, быццам бы Сабач’я-Паляўнічая горка была любімым месцам загарадных паездак апошняга манарха Рэчы Паспалітай Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Тут ён паляваў на фазанаў, ад куль, уласна і пайшла сама назва. Паляваў з сабакамі, таму і Сабач’я горка. Нават сёння вельмі лёгка ўявіць сабе малюнак каралеўскага прывала ў акружэнні світы дзе-небудзь на вяршыне халма, пад соснамі, ад куль адчыняўся прыгожы краявід на ўвесь горад. Праўда, адначасова існуе і іншая лягенда згодна якой, тут хавалі парэшткі брадзячых гарадскіх псоў, забітых сабакаловамі…
Добавлено: 12 Июль 2018, 13:46:43
Складанасці з перакладам
Сярод паштовак з краявідамі Гародні часоў расейскай імперыі сустракалася і выява Паляўнічай горкі, ці па польскі - гуркі Мысліўскай, яная ж - Пся гурка. Ужо пазней пад час Першай сусветнай паштоўкі перавыдалі, але замест расейскіх на іх з'явіліся нямецкія надпісы. Гэткім чынам Мысліўская гурка раптам ператварылася ў Gedankenberg - Горку для роздума: нехта недарэчна пераклаў польскае “мыслівы” – “паляўнічы”, як расейскае “мысль” – “думка”…
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
ятвяг
|
Возле Магистральной.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
Шымон Відгорчык
Ен можа прэтэдаваць на званне першага гарадзенскага рэкіціра, гэткага мясцовага “Бэню Крыка”, персанажа адэскіх апавяданняў Бабеля. Гарадзенскі Бэня “трымаў” гарадзенскіх фурманшчыка ды вадавозаў, акрамя того быў знаны са сваіх наведванняў дарагіх рэстаранаў. Ш. Відгорчык зладзіў, магчыма, першы ў горадзе турнір па боксу, паміж жыхарамі Гародні ды афіцэрамі Вяцкага палку. Праўда, сам арганізатар хутка быў асуджаны за збройны налет. Аднак за рашоткай затрымаўся не доўга. С. Відгорчык збег з этапа і некалькі год пазней апынуўся ў Палістыне. Дзе праявіў свае арганізацыйныя таленты ў якасці кіраўніка сельгасгаспадарчага кааператыва. Там ен і загінуў пад час узбройнай сутчыкі з бедуінамі…
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
А вось яшчэ гісторыя пра таго ж Юзэфа Ядкоўскага, што прывез у Гародню новага старасту на… гармаце. Пад час экскурсіі на Валынь у адным са старажытных замкаў Ядкоўскі знайшоў у замкавым парку сярод кустоў старыя закінутыя гарматы, якія ляжалі ў беспарадку. Адну з іх ён захацеў мець у сябе ў Гародне, у музеі. Таму ён звярнуўся з просьбай да мясцовага старасты Зыгмунта Рабакевіча, які хутка надаў справе пазітыўны ход. Лёсу было заўгодна, каб неўзабаве пасля гарматы ў Гародню прыбыў і сам Рабакевіч, гэтым разам у якасці гродзенскага старасты. Пры першай сустрэчы з захавальнікам музея, ён пажартаваў: «Зараз усе будуць казаць, што я прыехаў на гармаце»…
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
Александр Севенко
Новенький
Репутация: +0/-0
 Offline
Пол: 
Сообщений: 3
|
При Польше, как видно, руководителей в Гродно присылали не местных, чтобы правильную политику проводили
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
igor47
|
При Польше, как видно, руководителей в Гродно присылали не местных, чтобы правильную политику проводили Такое было на протяжении нескольких веков до настоящего времени,за редким исключением.ИМХО |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
Каралеўскі ласось
Польскі натураліст ксёндз Клюк пісаў, што з рэчцы Ласасянцы каля Гародні паходзяць самыя вялікія і смачныя ласосі ў Вялікім Княстве Літоўскім. Мабыць так яно і было. Ласососі, ці дакладней – рачную фарэль, пастаўлялі ўпрост на каралеўскі стол. Назва вескі Ласосна так сама ад сюль. Аднойчы Станіслаў Аўгуст Панятоўскі, які любіў сюды выбіраццца на конныя прагулкі з замку, пабачыў надзвычай вялізны камень, які настолькі ўразіў яго, што кароль загадаў яго выкапаць з зямлі і зрабіць поўныя абмеры. На беразе ракі стаяў вялікі, каля пяці метраў вышынёй, слуп з чырвонай цэглы, на якім раней знаходзілся гербы ВКЛ і Кароны Польскай. Пасля апошняга з падзелаў Рэчы Паспалітай Ласосна апынулася на мяжы спачатку Расіі і Прусіі, а пасля – Расіі і Цартсва Польскага. У выніку праз Ласосну праходзіў адзін з каналаў кантрабанды нелегальнай літаратуры на тэрыторыю Расійскай Імперыі.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
tomasz
|
Дакладней па беларуску -стронга (форель ручьевая) пресноводная форма кумжи, оседлая в отличие от собственно кумжи, которая заходила в наши реки из моря как и все лососёвые. Стронга и сейчас встречается в Лососянке, проходной формы кумжи не стало после строительства Каунасской ГЭС. " Ксёндз-натуралист " меў на увазе хутчэй за усё балтыйскага(атлантыцкага) ласося, а не кумжу прахадную, тым болей стронгу. Атлантыцкi ласось- гэта тая самая знакамiтая сёмга.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
Александр Севенко
Новенький
Репутация: +0/-0
Offline
Пол:
Сообщений: 3
|
А почему написали про лосось в легенды? Потому что наврал ксендз Клюк? Он вроде писал в 1780-е. Но при Понятовском еще в 1770-е Лососянку перекрыли разнообразными мельницами и фолюшами, и про лососей это были уже действительно легенды, они больше не могли нереститься в реке. А раз так, раз легенды, то пусть это будут "самыя вялікія і смачныя ласосі ў Вялікім Княстве Літоўскім". На самом деле они во всех речках были одинаковыми, речек была тьма, но самые вяликия и укусныя именно в Лососянку плыли почему-то. Стопроцентная легенда.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
tomasz
|
Зачем сразу так "наврал"? Просто лососями называли и называют многих разных рыб семейства лососёвых и сёмгу, и горбушу, и кету, и зубатку и пр. Лосось- это общее название. Насчёт плотин на Лососянке я тоже размышлял. Предположение такое. Высота подъёма плотин была небольшой. + возможно предусматривали возможность прохода рыбы хотя бы периодически,(лосось идёт на нерест осенью, в отличие от многих других видов рыб) Если посмотреть на устройство мельниц на Лососянке из тех что сохранились на моей памяти- все имели водяное колесо с вертикальной осью вращения и вода в лоток подавалась с глубины, а не с верху плотины. При небольшй высоте для лосося это не препятствие, если застопорить колесо.+ первые две мельницы от Немана(самые большие)имели несколько проток (рукавов)
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
Ласасянскія татары
У гістарычнай літаратуры сустракаецца тэрмін “ласасянскія” ці “гарадзенскія” татары. Хутчэй за ўсё, татараў пасяліў у ваколіцах Гародні яшчэ князь Альгерд ці Вітаўт. Адным з найбольш старажытных татарскіх уладанняў на Ласасянцы лічыцца в. Малая Дзямідаўка, якую ў 1486 г. атрымаў ва ўласнасць князь Урус Улан, а ўжо ў наступным стагоддзі практычна паўсюль уздоўж ракі месціліся татарскія паселішча. Амаль усе яны мелі агульную назву “Ласосна”, ці “селішчы татарскія над Ласоснай”, ці “татарскія двары”. З крыніц таксама вядома пра існаванне ласасянскай мячэці - “Ласосна з мячэццю” ці “мячэці на Ласосне” ўпершыню згадваецца ў 1539 г. Праўда, у выніку г.зв. “унутранай міграцыі” большая частка татар пазней перасялілася ў Слонім. У 1766 г. каля Гародні засталося толькі чатыры татарскія сям’і.
Добавлено: 08 Август 2018, 19:49:34
Рыс на Ласасянцы
У 1949 г. мясцовыя сялекцыянеры, бяручы прыклад з ленінградскіх навукоўцаў, спрабавалі праводзіць даследванні па вырошчванню культываванага дзікага індыйскага рыса-тускарора ва ўмовах Гарадзенскай вобласці. Сярод іншага рыс вырошчваўся на рацэ Ласасянка, вазерах Белая ды Рыбніца, аднак у выніку з гэтага нічога (добрага) не атрымалася.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Jendrus
|
Шатландец на даху
У атачэнні Стэфана Баторыя служыў акцер-шатландзец, які паўсюль яго суправаджаў ды карыстаўся вялікай ласкай караля. Аднойчы, калі манарх са світай завітаў да Гародні, у замку раптам пачаўся пажар ды гэткі моцны, што акцер, ратуючыся ад агню, быў вымушаны залезці на самы высокі дах. Якім жа было здіўленне людзей пасля таго, як паменьшыла дыму і яны пабачылі на замку… шатландца, які ўвесь гэты час прасядзеў на даху. Больш позні варыянт гэтай гісторыі апавядае, што гэта не акцер, а сам каралеўскі архітэктар, майстар Скота з Пармы, які жыў ля замка, “пры сьветлым дні выбраўся наверх цераз дах” ды патушыў пажар “ва ўсім полымі, без вады, ці прыкладаньня сваіх рук”. У кожны выпадку, нехта на дах злазіў, і тое праўда…
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
: 1 ... 3 4 6 Далее» Все Вниз