следующая тема »

[25 Июль 2025, 22:57:44]

Новости, реклама:

[25 Июль 2025, 22:57:44]

Новости, реклама:

[Jendrus]

To igor47
Огромное спасибо з акомментарий. Вот Вам для сравнения фрагмент воспоминания, которые уже когда-то печатался…
“Мы сядзелі ў падвале. – Узгадвала жыхарка Гродна Лідзія Бялугай. – Як потым аказалася, гэта было самае небясьпечнае месца. Чырвонаармейцы закідвалі падвалы дамоў гранатамі. Так быў забіты наш знаёмы, просты рабочы. Калі на наш падворак прыйшлі савецкія салдаты, мы ўжо выйшлі з падвала. Афіцэр загадаў усім паказаць рукі. Ён глядзеў, ці ёсьць мазалі. Так саветы правяралі хто буржуй, а хто пралетарый. Мазалёў у нас не было. Затое дома было шмат кніжак. “Ага, афіцэрскія недабіткі”, - сказаў бальшавік і паставіў мяне з сястрой, маці і бацьку да сьцяны нашай хаты і ўжо сабраўся забіць нас. Выратавала суседка. Яна падбегла да афіцэра, стала цалаваць яму рукі і казала, што мы не буржуі, што бацька наш рабочы. Ня ведаю, чаму, можа таму, што суседка была апранута ў чырвоны швэдар, афіцэр паверыў ёй. Пасьля загадаў адныму з салдатаў падняцца разам са мной на гарышча нашага дому, паглядзець, ці няма там кулямёта. Салдат быў разумнейшы, ён нікуды ня лазіў, адвёўшы мяне да лесьвіцы, сказаў, што нам вельмі пашчасьціла, бо гэты афіцэр ужо забіў у горадзе некалькі чалавек” (Кісель Дз. У Горадні бальшавікоў з кветкамі не сустракалі... – С. 3)