следующая тема »

[06 Август 2025, 03:04:23]

Новости, реклама:

[06 Август 2025, 03:04:23]

Новости, реклама:

[karshoon]

Cсылка на "вики" среди серьезных исследователей исторических тем, и не только в исторических исследованиях, считается дурным тоном.... который достоин лишь ученика начальных классов.

серьезных...
Дык вы сабе, калі ласка, "считайте это дурным тоном"!
Але вікі тут падае праўду. (Не кажу што пра самую смерць Тадзіка)

Добавлено: [time]Сбт 16 Ноя 2013 23:06:44[/time]

Паважаны karshoon.
Калісьці савецкая прапаганда сцвярджала, што польскіх афіцэраў у Катыне забілі немцы. Галоўны аргумент быў прыкладна такі ж самы: "Немцы і не такое рабілі"!
Калі Вас на сам рэч зацікавіла гэтае пытанне, дапамажыце аргументавана аспрэчыць узгаданы вышэй факт. А менавіта тое, што прозвішча Тадзіка Ясінскага - героя абароны Гродна ў верасні 1939 года, не ўзгадваецца ў "Саге а Гродна" ксяндза Л. Саванеўскага! Чаму яно павінна было там апынуцца, я ужо пісаў - надзвычайны выпадак з распятым на бране танка польскім хлопчыкам наўрадці мог прайсці не заўважаным ад чалавека, які пачаў складаць рэквіям па польскім Гродна.
Дарэчы, калі б Вы пажадалі ўважліва прачытаць гэты тэкст, дык знайшлі б там велмі шмат цікавых дробязяў прысвечаных менавіта верасню 1939 Г.: гісторыю пра валіску з золатам, якая засталася стаяць на плошчы Баторага побач з целам забітага гаспадара, каталіцкага дэкана, які аказаўся беларускім патрыетам. Гісторыю пра тое, як адступаючыя польскія часткі далі залп, развітваючыся з горадам... Зразумела, што гэта - літаратура. Аднак, тым больш, тут не хапае вобраза Тадзіка...    

Цяжка нешта знайсці. Тут хтосьці знайшоў крыніцу, але не ведаю якую.
http://www.wykop.pl/link/1045191/liczyl-sie-tylko-honor-obrona-grodna-w-oczach-owczesnych-mieszkancow/
Podobny przypadek potwierdza M. Wołódzko(listonosz): Wpadliśmy do koszar. Było w nich sporo żołnierzy. Obstawiliśmy okna Bronia maszynową i prowadziliśmy ogień do ukazujących się czołgów i piechoty rosyjskiej. W pewnym Momocie podbiega do mnie żołnierz i mówi – ‘’Panie komendancie(tak mnie tytułowano, gdyż byłem bez stopnia), do czołgu przywiązany sztubak, co robić?!’’ Dzisiaj nie wiem, co bym zrobił. Ale wtedy dałem rozkaz: ‘’Ognia!’’ Zaczęli wszyscy strzelać. Czołg zatrzymał się i wycofał. Prawdopodobnie, jak się później dowiedziałem, uczeń ten przeżył.