следующая тема »

[23 Апрель 2024, 12:36:43]

Новости, реклама:

[23 Апрель 2024, 12:36:43]

Новости, реклама:

[Андрэй Мяцельски]

Верш Алеся Чобата, які, думаю, для ўдумлівага чытача вельмі дакладна пакажа ўвесь гераізм і трагедыю слаўных нашых кэпэзэбоўцаў і грамадоўцаў.

Скідаль. Заходняя Беларусь. Верасень 1942.

Шыбеніца над мястэчкам. Людзей сагналі дзівіцца
для «орднунга» і для страху – каб ведалі, пся іх маць! –
як восем «савецкіх бандытаў» вяроўкай будуць давіцца
за тое, што не спалохаліся Райху ў плечы страляць.
Чырвоная Армія драпала – аж чорнае стала сонца.
Да сорак трэйцяга года не лезла сюды Масква.
Не было каму іх падманваць.
Не было каму арганізоўваць.
Але на плячах у кожнага ёсць свая галава.
Эй, крыкуны сталічныя пра ўплыў
пракляты маскоўскі,
а ў сон крывавы не хочаце пайсці са мною назад?!
Там крайнім на доўгай бэльцы
вісіць Анатоль Зелянкоўскі.
Старэйшы брат маёй маці, а мне ўжо малодшы брат.