І мы з мужам сваіх мам любім! Свякруху/цешчу мамамі называем...
Ну, тут, праўда, можна ўдакладніць, што бачым мы іх рэдка: маю 3-4 разы на год, мужа - 2. Жыві мы разам, ці нават у адным горадзе, магчыма, адносіны былі б не такія казачныя, як зараз!
Са сваёй мамай размаўляю праз дзень, а свякруха сама тэлефануе строга раз на тыдзень (так сама дзяцей прывучыла, яны некамунікабельныя, ведаюць, што сама патэлефануе, вось і не напружваюцца). У нас у гасцях дні 2-3 бываюць, не болей. Так як нам іх не любіць?! Сварыцца ў нас і часу няма, парады нам даваць мы адразу адвучылі, нам не па 18 год, яны гэта ўспрынялі амаль радасна: ой, не трэба турбавацца - дзеці дарослыя.
А грошы даваць нам... Мая мама кожны раз нешта спрабуе ўсунуць, мне сорамна, але бяру. Лепш самі што купім патрэбнае. А свякроў тысыч 50 на год дае, ну што тут злавацца, колькі можа (у яе адзін яшчэ студэнт - няхай яму дапамагае). Я ўвогуле лічу, што яна сваіх дзяцей настолькі правільна вырасціла, што не яна, яшчэ не пенсіянерка, дзецям дапамагае. А яны ёй! Яны нават скідваюць яе званкі, каб самім набраць. Яна дапамагла стаць на нагі 4 хлопцам, у трох з іх ужо добрыя працы, так зараз яна ўжо "пажынае плады" свайго выхавання. Я ёю ганаруся!
: 1 ... 41 42 44 45 ... 92 Далее» Вниз