следующая тема »

[23 Август 2025, 00:11:29]

Новости, реклама:

[23 Август 2025, 00:11:29]

Новости, реклама:

[qwerty-vit]

Из воспоминаний гродненского писателя Алексея Карпюка: «Вызваліцелі былі лішне недаверлівымі і размаўлялі лозунгамі. У кожным адчувалася пыхлівая самаўпэўненасць у сваёй выключнасці. Яны ўсюды былі гатовы бачыць агентаў замежнай разведкі і на кожным кроку падкрэслівалі, што савецкі чалавек стаіць на галаву вышэй за любога выхадца з буржуазнага грамадства.

Усё ім не падабалася. І наша мова. І тое, што бабулі ходзяць да касцёла, царквы, а некаторыя мужчыны, спатыкаючыся, здымаюць адзін перад другім шапкі. І канфігурацыя шапак была не такая. І кепска было, што званы сярод белага дня трызвонілі. Што пасля смерці блізкага чалавека чорную павязку на рукаве носяць цэлы год…

Менавіта непрыняццё тысячы падобных фактаў як бы і давала ім права лічыць сябе на цэлую галаву вышэйшымі за нас.

А ўсе яны былі вялікія мастакі да лаянкі ды ахвотнікі да гарэлкі. У нашага народа самым ходкім словам, каб выказаць свае адмоўныя адносіны да чаго-небудзь, служыла “халера”. Назву гэтай хваробы вар’іравалі на розныя лады. І п’яніцы ў нашых людзей не былі ў пашане. Калі ж выдараўся такі селянін, яго кляймілі ганебным словам – лайдак, і дзяцей ім палохалі.

Прыезджыя напоўнілі адразу крамы скрынямі з таннай гарэлкай, прывезлі звычку піць шклянкамі ды ў любы дзень, як і ў кожную пару года, а за сталом у такіх выпадках гучаў мат-перамат, ад якога вушы вянулі.