Штосьци мяне нихто не павиншавау на форуме(((. Крыудна(((
Вы канешне ж не павінны слухаць мяне, але я прашу вас хоць трошкі прыслухацца :
Той чалавек які па сапраўднаму даражыці знаёмствам з Вамі заўсёды знайдзе час каб павіншаваць Вас з гэтым цудоўнам святам, і канешне ж паспрабуе гэта зрабіць асабіста. Хай ён будзе на другім канцы Света, але ўсё роўна знойдзе арыгінальнае напамінанне аб сабе, аб вашым сяброўстве, і з вялікім задавальненнем адправіць яго(напамінанне) да Вас. А тыя няшчырыя, аднадзённыя, маўклівыя віншаванні якія Вы самі выпрошваеце ( прабачце каліласка, але гэта называецца так ), ніяк не могуць прынесці асалоду, мінавіта з-за гэтага я і не жадаў пісаць сваё віншаванне ў гэты блакнот, які назбіраў шман прыгожых, але зусім не яскравых, не сапраўдных пажаданняў. Усё ж калі чалавек кажа гледзячы ў вочы і укладвае ў свае словы ўсю шчырасць, душу, усе свае пачуцці - гэта па сапраўднаму кранае душу, дае адчуванне спакою і задавальнення. Ну згадзіся, ці я кажу бязглуздзіцу?
Я ўсё разумею: прачытаўшы гэта, з'яўляецца адзінае жаданне, і канешне ж Вы яго зараз адчуваеце... І таму яшчэ раз прашу : не злуйцеся, прабачце каліласка калі зможаце...
(Мне самому сорамна гэта пісаць, але хто калі не я ? )
Я згодна з часткай тваих слоу. Канешне виншаванне, кали гаворыцца, гледзячы у вочы, намнога прыемней слухаць, успрымаецца па-иншаму и такое виншаванне болей грэе душу. Але ж не згодна з табой, кали ты гаворыш «выпрошваеш». Згадзися за мной, што я не да кога не падыходзила и не гаварылы: Напишы мне пажаданне. Я пыталася, ци хоча хто заставиць запис. Кали ж ты адмовиуся, я ж не настойвала… Близицца канец 11 класса и усе мы у хутким часе разбяжымся у розных накирунках. И гэты блакнот бый створаны минавита для таго часу, кали захочыцца успомниць сваих аднаклассникау, пра тых людзей, з ким калисци шли разам, а магчымасци не будзе сустрэцца. Праз пару год мне было бы вельми прыемна узяць уроки гэты блакнот и прачытаць тое виншаванне, якое б ты мне написау, усе ж словы, якия ты мне сказау, усе роуна не запомняцца. И я не разумею цябе, кали ты гаворыш, што написаныя словы не ад душы…
И на форуме я зноу жа не прасила, каб мяне павиншавали. А тольки выказала свае састаянне. Было шкада, што не знайшлося чалавека «які па сапраўднаму даражыці знаёмствам з Вами».
А наконт таго, што з'яўляецца адзинае жаданне, так маго сказаць, што я зусим не злуюся. Чамусьци успомнила тольки твой выраз « мяне нихто не разуме» ))). Часами мы гаворым на разных мовах, и у апошни час, як мне здаецца, усе часцей не разумеем адзин аднаго, хоць и стали трохи ближэй…
: 1 ... 39 40 42 43 ... 54 Далее» Вниз