начала Фрэнсиса Скотт Фицджеральда "Великий Гэтби". Очень нравится манера изложения, вникание в тонкие детали,легкость и одновременно точность в замечаниях.. В общем медитация, а не чтение! Веселый Строит глазки
Благодаря Вашему отзыву прочла и "Гэтсби" и "Ночь нежна", и соглашусь: увлекающий стиль, искрамётный юмор, тончайшая ирония, как будто присутствуешь на какой-то вечеринке, где через края плещутся молодость, остроумие, благополучие, нравы американцев, французов, англичан 20-г ХХ в... и где-то прячется тень какой-то тайны ... но это только первые страниц 40 обоих романов... а потом как будто заходишь за кулисы этого театра... и там надломленные судьбы... "Ночь нежна" произвёл особенное впечатление и оставил много вечных вопросов: Оправданы ли жертвы ради близких людей, если в этой жертве теряешь свои силы и личность, Отчего самые пылкие чувства с годами превращаются в равнодушие...
Рекомендую почитать: сильные произведения!
Перачытвала з розніцай у 10 гадоў творы К.Чорнага: "Пошукі будучыні", "Лявон Бушмар", "Заўтрашні дзень", Першы і апошні творы найбольш прэтэндуюць ў беларускай літаратуры да аднясення да класікі сусветнай літаратуры з боку праблематыкі і стылю на фоне ўсяго астатняга, што было ў беларускай літаратуры да Чорнага. Гульня на нейкай эмоцыі (боль па страчаным дзяцінстве, напрыклад) на працягу ўсяго твора надае асаблівую напружанасць аповяду. Чорны - добры псіхолаг, але ў некаторых месцах ён перастараўся, на мой погляд: напрыклад, у Заўтрашнім дні хлопчык падлетак ідзе па трупах немцаў і яго перапаўняе патрыятычная задаволенасць, што ён да гэтага прылажыў сваю руку

Помста ворагу ў дарослым чалавеку яшчэ мае нейкія рысы патрыятызму, але ў адносінах да дзіцяці дарэчы было б паказаць псіхалагічны надлом, страх за дзіця, якое бачыць смерць (не важна чыю, сваіх землякоў ці фашыстаў)... Можа такія апісанні, бо Чорны падчас вайны быў у эвакуацыі ў Маскве, і аб справах на акупаванай тэрыторыі ведаў толькі з чужых вуснаў...
Тым не менш творы Чорнага нараўне з творамі Караткевіча стаўлю на адну планку па займальнасці сюжэту, нават паўторнае прачытанне прыносіць інтэллектуальную і эстэтычную асалоду