Пару слов на эту проблематику, правда по польски, если не поймете, переведу, просто выдернутые с советского учебного материала якобы исторические факты представлены в свете выгодным определенным силам. да, факты были, но почему у вашего источника нет контекста, и почему не рассказывается какую оценку РКЦ дала действию этих "ПАП"
тогда читайте и будем дискутировать, может правда и вылезит.
W okresie chrystianizacji Polski, papiestwo wychodziło już z głębokiego kryzysu, ktуry je dotknął w
ostatnich latach IX wieku i pierwszej połowie X wieku. Źrуdłami kryzysu była nie tylko ogуlna sytuacja
Europy zachodniej, niszczonej najazdami Normanуw, Saracenуw i Węgrуw, ale także upadek władzy
cesarskiej, a przede wszystkim walka rodуw rzymskich o władzę w Państwie Kościelnym. Często więc w
odniesieniu do tego okresu mуwi się o papiestwie w rękach szlachty rzymskiej.
Sprawa Formozusa
Krуtkie pontyfikaty Marinusa (882-884) i Hadriana III (884-885) nie sprzyjały wzmocnieniu papiestwa.
Ich następca, Stefan VI (885-891), wybrany wbrew woli cesarza Karola III, nie poparł go w sprawie za-
pewnienia wnukowi tronu, przez co przyczynił się do rozpętania walk o władzę cesarską. W ich wyniku
koronę cesarską zagarnął Gwidon z Spoleto i papież namaścił go na cesarza (891). W tym samym roku
wstąpił na Stolicę Apostolską znany już biskup z Porto, Formozus (891-896). Był to człowiek surowych
obyczajуw, ale zarzucano mu pychę, a przede wszystkim złamanie prawa kościelnego, gdyż wbrew nie-
mu przeszedł z biskupstwa w Porto na biskupstwo rzymskie. Niezadowolony z cesarskiej władzy Spole-
tańczykуw, choć w 892 roku koronował na wspуłcesarza Lamberta, syna Gwidona, opowiedział się po
stronie przybyłego z wojskiem do Rzymu krуla niemieckiego, Arnulfa z Karyntii (887-899), i koronował
go na cesarza (896). Nowy cesarz nie zdołał się rozprawić z Spoletańczykami, a nawet z powodu choroby
wycofał się za Alpy. Papież zmarł po jego odejściu z Rzymu. Zemsta wrogуw dosięgła Formozusa w
grobie.
Nowy papież Bonifacy VI (896) zmarł po dwуch tygodniach pontyfikatu, jego następcą został biskup z
Anagni, Stefan VII (896-897), ktуry dostał się pod wpływ cesarza Lamberta. Na synodzie w styczniu
897 roku (tak zwany trupi synod) sądzono pośmiertnie. Formozusa, by ukarać go potępieniem pamięci.
Uznano za nieważne jego wyniesienie na Stolicę Apostolską i wszystkie czynności, ktуre spełnił urzędo-
wo jako papież, oraz obciążono winą za niedochowanie wierności cesarzowi Lambertowi. Ciało Formo-
zusa wydobyte z grobu, ustawiono w sali posiedzeń, następnie odarto z szat i wrzucono do Tybru. Profa-
Epoka średniowiecza 692 - 1517 58
nacja zmarłego, a jeszcze bardziej odbieranie urzędуw zwolennikom Formozusa i słabość Spoletańczy-
kуw wywołały bunt przeciw Stefanowi VII, ktуrego złożono z urzędu i uduszono w więzieniu.
Stronnictwo Formozjan doprowadziło do wyboru Romana, brata papieża Marinusa, ale zmarł wkrуtce,
podobnie jak papież Teodor II (897), Rzymianin. Wtedy do głosu doszła chwilowo opozycja i narzuciła
Sergiusza, biskupa z Caere. Formozjanie zbrojną ręką wyrzucili Sergiusza z Rzymu i spowodowali wy-
bуr Jana IX (898-900), ktуry pozyskał sobie cesarza Lamberta i przy jego pomocy starał się zaprowadzić
ład w Rzymie. Unieważniono wyrok synodalny na Formozusa, ogłoszono kary na tych, ktуrzy sprofano-
wali jego ciało, wyłączono z jedności kościelnej Sergiusza i jego zwolennikуw, ponowiono też na syno-
dzie konstytucję rzymską Lotara I co do obowiązku wybierania papieża w obecności cesarskiego wysłan-
nika i przekazywania spraw spornych Rzymian sądowi cesarza na drodze apelacji.
Śmierć Lamberta i wkrуtce potem Arnulfa z Karyntii znуw wywołały walkę o koronę cesarską. Papież
Benedykt IV koronował (901) Ludwika z Prowansji na cesarza, ktуry wszakże ujęty w bitwie przez Be-
rengara z Friaul i oślepiony, wrуcił do Prowansji.
W Rzymie, pozbawionym pomocy cesarza, opozycja strąciła z urzędu prawnie wybranego papieża Leona
V (903), ktуrego uduszono w więzieniu, władzę zaś powierzyła Krzysztofowi (antypapież), lecz i jego
spotkał ten sam los, po kilku tygodniach został uduszony w więzieniu. Godność papieską przyjął Ser-
giusz III (904-911) przy pomocy księcia Alberyka ze Spoleto i rzymskiego stronnictwa Teofilakta.
Wznowiono sprawę Formozusa jako pretekst do rozprawienia się z przeciwnikami przy pomocy synodu
rzymskiego. Ogłoszono za nieważne wszystkie święcenia, udzielone przez Formozusa w Rzymie i poza
nim. Sergiusz III, obawiając się niezadowolonych z takiego orzeczenia, tym bardziej szukał poparcia u
Teofilakta i umacniał jego polityczną pozycję przez uznanie tytułуw: skarbnik Kościoła rzymskiego,
książę (dux), senator Rzymian i konsul. Teofilakt zaś utwierdził swe wpływy przez małżeństwo cуrki
Marozji z Alberykiem z Spoleto.
Pod rządami rodu Teofilakta
Rzym zyskał polityczne uspokojenie, ale nie był wolny od intryg w rodzinie Teofilakta i w obsadzaniu
Stolicy Apostolskiej. Źrуdłem intryg była niewątpliwie żona Teofilakta, Teodora, i ich dwie cуrki, Ma-
rozja i Teodora Młodsza, przedstawione w najczarniejszych kolorach przez уwczesnego kronikarza,
Liutpranda z Cremony, lubującego się w skandalach.
Po papieżach, Anastazym III (911-913) i Lando (913-914) o ktуrych działalności mało wiadomo, objął
Stolicę Apostolską dotychczasowy arcybiskup w Rawennie, Jan X (914-928), rzekomo za cenę niedo-
zwolonego związku z Teodora. Papież zorganizował z Teofilaktem i Alberykiem z Spoleto ligę antysara-
ceńską i wziął osobiście udział w zwycięskiej bitwie nad Garigliano (915). Po śmierci obu możnych obie-
cał koronę cesarską krуlowi Italii, Hugonowi, ale spotkał się z opozycją Marozji, wуwczas żony hrabiego
Gwidona z Tuskulum. Zbuntowana przez nią szlachta rzymska uwięziła papieża w 928 roku i spowodo-
wała jego śmierć, chyba przez uduszenie. Marozja, posługująca się tytułami: patrycjuszka (patricia) i
księżna (senatrix), narzuciła wybуr następnych papieży, Leona VI (928-929) i Stefana VIII (929-931), na
koniec zaś doprowadziła do wyboru swego syna, Jana XI (931-936). Utraciła jednak wpływy przez bunt
innego swego syna, Alberyka, z małżeństwa z Alberykiem z Spoleto. Alberyk zbuntował się, gdy jako
wdowa wychodziła za mąż za krуla Hugona. Zmusił Hugona do ucieczki z Rzymu, matkę osadził w wię-
zieniu, bratu przyrodniemu, papieżowi, zostawił działalność wyłącznie kościelną.
Alberyk, książę i senator wszystkich Rzymian rządził przez długie lata (932-954). Osobiście pobożny,
skłonny do reformy zakonnej, zapoczątkowanej w Cluny, fundator klasztoru Najświętszej Maryi Panny
na Awentynie, trzymał w zależności od siebie kolejnych papieży, Leona VII, Stefana IX, Marinusa II i
Agapita II. Pod koniec swego życia zobowiązał Rzymian pod przysięgą, że po Agapicie II wybiorą papie-
żem jego syna Oktawiana. Gdy to się stało, Oktawian przyjął imię Jan XII (955-963). Zmiana imienia
wystąpiła po raz pierwszy już w VI wieku (za Jana II 533-535), ale teraz wzorowana na Janie XII, stała
się regułą.
Добавлено: 29 Май 2012, 20:30:49
В среде феодалов широко практиковался обычай покупать должности священника, епископа или даже архиепископа. Обычный рыцарь мог позволить себе купить должность священника и вершить над своими слугами как суд светский, так и суд духовный. Барон или граф покупали должность епископа и становились тем самым наместниками католической церкви над отдельными городами или целыми областями.
большей глупости я ещё не слышал, что значит должность купить должность епископа или священника
вы хоть понимаете о чём говорите
?
1. сан священника и сан епископа это рукоположение, которое было связано с определенной подготовкой, епископом мог стать человек, которого утвердит папа римский.
2. должность и сан это вещи хоть связанные но не синонимы. в своём большинстве в те времена священниками были монахи, и как можно купить монашество, для меня это загадка, которая даже теоритически не возможная. монах по любому жил в общине и даже имея должности принадлежал к ордену.
короче полная глупость.
Добавлено: 29 Май 2012, 21:32:10
Священники, призванные выполнять миротворческую функцию, отныне становились полноправными участниками феодальных междоусобиц, причем далеко не самыми миролюбивыми. История сохранила немало примеров когда епископы активно вели свои войска на штурм вражеских стен или на ополчение соседнего феодала
вы наверное Робин Гуда насмотрелись)))
: 1 ... 30 31 33 34 ... 37 Далее» Вниз