Мне такой Купала нравится - боец, революционер, натоящий народный поэт того времени.
Без сумнёваў! Бо вы, як я ўжо казала, страшэзна далёкія ад нас, народу, ад мяне, звычайнай кабеты беларускай з правінцыі. А ён паэт, таксама страшна далёкі ад народаў, "мас" як ён кажа, асабліва беларускага народу. Які да беларусаў ставіўся з агідай, пагардай і лічыў пры гэтым сябе выбраннікам сярод цёмных жывёл. Ані годнасці, ані гонару ні на грам. Ані лыжачкі мёду.
Я не думаю, што нехта прымушаў яго нешта пісаць, хутчэй за ўсё, ён сапраўды так і думаў - павярхнёва, наіўна і з пыхай неапраўданай. Чырвонае птушкі яму нават уявіць, нават у мроі ўбачыць ніколі не давялося. Я вам больш скажу, каб ён мяне сёння сустрэў - нагамі таптаў бы.

Сур'ёзна, насалоджваючыся.
Нават харакіры не прынятае яго, бо аніразу ён не самурай па духу. Так та.
Бацькінаму сыну ад дачкі самурая, асабіста, сакрэтна: