дебилушка, ссылку на источник дай.
с каких это пор википедия стала источником?
Як прыжалі цябе ў кут, дык і выдумваеш абы-што.
Поцемак, каб ты не пачуваўся такім бураком вазьмі на аловак:
1. Іпацеўскі летапіс:
«
Воишелкъ же не може доити до Ст҃ѣи Горѣ . зане мѧтежь быс̑ великъ тогда в тъıхъ землѧх̑ . и приде ѡпѧть в Новъгородокъ . и оучини собѣ манастырь . на рѣцѣ на Немнѣ . межи Литвою и Новъıмъгородъкомъ . и тоу живѧше.»
2.
Лаўрышаўскае Евангелле. Бібліятэка Чартарыйскіх, Кракаў, Польшча... з якога ведама, што манастыр у той час зваўся «
Найсвяцейшай Багародзіцы Лаўрышаўскі манастыр»
3. Рукапісны помнік-дакумент Хадкевічаў «
Абмежаванне спрэчных земляў Лаўрышаўскага манастыра па загадзе Вітаўта»
4.
Інвентарны вопіс манастыра. - Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі.
5. Ад польскіх гістрыкаў:
k P.
Początki monasteru ławryszewskiego koło Nowogródka // Średniowiecze Polskie i Powszechne. Т. 4 - S. 42-57;
6. Ад
летувіскіх гісторыкаў:
Gudmantas K., Ryčkov A. Demetrijaus Zankiewicziaus.
Notifikacija apie Laurušavo vienuolyną, išrašyta iš senos rusiškos rankraštinės kronikos (Šaltinio tyrimas ir publikacija) // Senoji Lietuvos literatūra, 34 knyga — P. 153—184;
7. Ад беларускіх гісторыкаў:
Краўцэвіч А. К.
Археалагічныя даследаванні Лаўрышаўскага манастыра на Панямонні // З глыбі вякоў. Наш край. Вып. 1. 1996. С. 227—234.
Мо, наважышся запярэчыць і лічыш, што летапісы, арыгіналы дакументаў, евангелле... польскія, летувіскія і асабліва беларускія гісторыкі, якія праводзілі непасрдна раскопкі - брэшуць?..
Кгароча, ну, то ідзі і, калі розуму хопіць, з імі спрачайсё...