Праз злучок пишуцца частки з аднолькавым значэннем (бела-чырвона-белы).
У дужках напісана, для чаго быў пазначаны злучок для асабліва някемлівых.
Зразумела таксма, што у 17 стагоддзi свой, а у 20 – чужы. Калi хочаце сур’езна гаварыць аб гiсторыi, то не можаце прадстауникоу адных i тых жа родау спачатку называць беларускай шляхтай i iмi ганарыцца, а пасля называць iх польскiмi панамi i ганарыцца тымi, хто знацыяналiзавау iх маемасць.
Я раю вам яшчэ раз адкрыць які-небудзь слоўнік і паглядзець азначэнні такіх тэрмінаў, як асіміляцыя і этнацыд
Марзалюк
Вы задзяўбалі, пачытайце крытыкуючыя яго рэцэнзіі Сагановіча. Ці нейкія собскія думкі нейкага клоўна - гэта ўсё-капец-паказальнік? Трымайце словы сваіх суайчыннікаў:
Брыкнер(Польша):”Кажам усе “літоўскі”, “Ліцьвін”, але гэта толькі заміж “беларускі”, “Беларусін”, бо ў 1510 г. Нікому пра Літву собскую, этнографічную нікому ня снілася, яшчэ Рэй у 1562г. Ліцьвінам зваў Беларусіна, а ў Маскве і ў 17ст. “литовский” значыць беларускі.” “Беларусь” мае апрочную ад польскай , “маларускай і вялікарускай”, “гісторыя Беларусі старшая і слаўнейшая, чым гісторыя “Маларусі і Вялікарусі”.
Віктар Варашыльскі (Польша): “З’яўленне гэтай мадэлі беларусаў, нацыі, стагоддзямі пазбытаўшы самастойнага існавання, аточанай чатырма нацыямі, якія прыдушваюць сваей магутнасцю, калі не дзяржаўнай і вайскавой, то культурнай : Расіяй, Польшчай, Украінай і Летувой (якая нават пазбавіла іх імя, таму што яны чуюцца гістарычнай Літвой)...”
Кастамараў (Расія): “Літва” – гэта назоў стаўся собскасьцю беларускага краю і беларускага народу”, “У 15 стагоддзі на тэрыторыі цяперашняй Расіі адрозніваліся чатыры аддзелы ўсходне-славянскага свету: Ноўгарад, Масковія, Літва і Русь.У 16-17 ст., калі Ноўгарад быў сцерты – Масковія, Літва і Русь.”
і г.д, прыкладаў ну проста ВЕЛЬМІ шмат.
Адкажыце праўдзіва - вы, таксама як і Паладзін, "пошукам" у дакумантах, дзе у вас на кампутары захоўваецца творчасць Міцкевіча, шукаеце ўсе словы, які маюць корань "pol"?
Прыкладам,
DO MATKI POLKI
словы "мая" і "маёй" у гэтым вершы вы бачыце? Вы ведаеце, хто такая "Панна Марыя" і, можа, што-небудзь пра яе ў творчасці Міцкевіча?
У мяне часам з'яўляецца адчуванне, што з усіх тут пішучых, яго творы чытаў толькі я адзін.
Есть еще живые бабушки-дедушки? Если есть, то быстро к ним, и спрашиваем, сильно ли тут сопротивлялись после 1920-го года.
Ты ідыёт?
А, забыўся - проста чытаць не умееш.
Если карта государства Беларусь и карта расселения "белорусскага говара" одно и тоже, то боюсь самым большим государством в мире следует признать Израиль.
Надрукуй сабе на лісток і павесь на сценку маё старое паведамленне: у архіўных фондах захавалася таксама схематычнае апісанне меж Беларусі, складзенае групай чальцоў Рады і Народнага Сакратарыята (у якую ўваходзілі такія вядомыя дзеячы беларускага нацыянальнага руху, як Я. Варонка, У. Захарка, А. Цвікевіч, Я. Серада). Дадзеныя межы практычна супадаюць з межамі, прапанаванымі прафесарам Е. Ф. Карскім у яго працы [highlight]“Этнаграфічная карта Беларускага племя”[/highlight], а таксама з нямецкімі картамі, якія з'явіліся ў Менску ў сакавіку 1918 года.
Трэба адзначыць, што этнаграфічныя межы Беларусі, пазначаныя дзеячамі БНР, найболей досыць адпавядалі дадзеным перапісы насельніцтва 1897 г. і этнаграфічным картам, складзеным у Расеі і за мяжой у канцы XIX—пачатку XX у.
Яны навукова абгрунтоўваліся па комплексе прыкмет, у якіх улічваліся не толькі дадзеныя перапісы, але і дыялектныя асаблівасці мовы, традыцыі, звычаі народа, а таксама дадзеныя антрапалогіі, археалогіі, тапанімікі тэрыторыі. P.S. Загаловак карты добра бачны? Дык вось:
[highlight]этналогія[/highlight] (
этнаграфія; ад грэч. ethnos - племя, народ + logos - вучэнне), навука, якая вывучае паходжанне, рассяленне, побыт і культуру этнасу (народа). Станаўленне этналогіі як навукі ў 2-й палове 19 ст. звязана з эвалюцыйнай школай (Э.Тайлар, Л.Г.Морган і інш.), што зыходзіла з ідэі адзінства культуры чалавецтва. З канца 19 ст. даследуе рэгіянальныя культуры і іх узаемаўплыў. Развіццё тэарэтычнай этналогіі ў 20 ст. звязана з канцэпцыямі Э.Дзюркгейма, З.Фройда, Л.Леві-Бруля, Б.Маліноўскага, А.Радкліф-Браўна, К.Леві-Строса і інш.
У Беларусі этналогія развіваецца з пачатку 19 ст. і на працягу доўгага перыяду аб'ектам яе вывучэння была духоўная культура беларускага этнасу - песні, паданні, вераванні, абрады. З 1880-1890-х г. галоўным у беларускай этналогіі стаў эвалюцыйны кірунак, прадстаўнікі якога
(У.Дабраволькі, М.Доўнар-Запольскі, Я.Карскі, М.Нікіфароўскі, Е.Разанаў, І.Сербаў, А.Сержпутоўскі) [highlight]разам з духоўнай і матэрыяльнай культурай вывучалі сацыяльную культуру[/highlight] народа, распрацоўвалі канцэпцыю гістарычнай асаблівасці і самастойнасці беларусаў як этнічнай супольнасці. У сучасны перыяд вучоныя-этнолагі Беларусі даследуюць праблемы этнагенезу, этнічнай гісторыі беларусаў, разнастайнасць шматвяковых традыцый беларускага народа, ролю і месца беларускага этнасу ў эўрапейскай цывілізацыі. Пачынаецца таксама вывучэнне і іншых нацыянальнасцей, якія насяляюць тэрыторыю Беларусі (татарскай, польскай, жыдоўскай), этнічных супольнасцей іншых краін.
Голосование
: 1 ... 12 13 15 16 ... 22 Далее» Вниз