sabi
Гродненец
 Репутация: +73/-0
Offline
Пол: 
Сообщений: 288
Я люблю Гродненский форум!
|
2 litwin: Чалавек, прыняўшы іншую культуры, духоўна з'яўляецца ўжо прадстаўніком іншага народа, але генетычна, этнічна - не.. Таму гэта не выключае тое, што на працягу свайго жыцця пад уплывам пэўных абставінаў ён можа вярнуцца да сваіх каранёў, да свайго роднага асяродку.. Так было й з МІцкевічам, Агінскім, Баршчэўскім, Чачотам і іншымі.. Яны зрабілі вялікі ўзнёсак у развіццё культуры й адраджэнне Літвы-Беларусі й таму займаюць пачэснае месца ў нашай гісторыі... А былі й іншыя, здраднікі, якім напляваць было на свой родны народ.. І такім няма гонару й пашаны ў нашай гісторыі. Магчыма я раблю тэрміналагічную памылку, калі называю іх агульным словазлучэннем "спаланізаваныя беларусы", але, прабачце, не буду я ж вам усіх іх па прозвішчам пералічваць.. Ну цяпер вы зразумелі "хто для мяне свой, а хто - чужы"..??
Зразумела, добры – свой, дрэнны – чужы (нават калі гэта будзе дзед i унук, або два браты). Зразумела таксма, што у 17 стагоддзi свой, а у 20 – чужы. Калi хочаце сур’езна гаварыць аб гiсторыi, то не можаце прадстауникоу адных i тых жа родау спачатку называць беларускай шляхтай i iмi ганарыцца, а пасля называць iх польскiмi панамi i ганарыцца тымi, хто знацыяналiзавау iх маемасць. Гэтыя людзi не былi часткай беларускага (русiнскага) народa. Яны маглi захапляцца IХ мовай, IХ казкамi i IХ песнямi, але нiколi не называлi гэтую мову сваей, тольки мовай сваiх суседзяу – русiнау. “Беларускія “літвіны” садзейнічалі культурнаму беларускаму накапленню… але былі перакананы, што гэта гісторыя і культура не іх, а чужога народа” " (Марзалюк). Я такасма люблю беларуски фальклор, чытаю беларускамоуную лiтаратуру и паважаю культуру, але не гавару, што гэта мая культура i нi як не магу зразумець, як разумны чалавек можа аб тых, каго павывозiлi з Гораднi гаварыць паляки-акупанты и адначасова называць Мiцкевiча, Агiнскага и Манюшку беларусам. Палякi нiколi не называюць напрыклад Guntera Grassa и Arthurа Schopenhauerа палякамi (а яны нарадзiлiся у межах сенняшняй Польшчы). Я не за тое, каб сення пераносiць межы, толькi за тое каб беларусы будавалi сваю гiсторыю аб’ектыуна, а не выбiрали з яе тое, што iм патрэбна у гэты момант, i каб гарадзенцы ведали, хто будавау iх горад i чаму гэтых людзей сення там ужо няма, таму и прапанавала некалi каб замест танка у Горадне стаяу алень св. Губерта з надпiсам “усiм, хто гэты горад любiу, будавау i за яго змагауся”.
"Рабіць здраднікам нейкія прывілеі - гэта непавага да сваіх продкаў, да тых людзей, хто паклаў сваё жыццё на алтар свабоды й незалежнасці.. Калі ў Польшчы так робяць, то грош-цана усім палякам і йх гістарычнай памяці.." Я не гавару аб прывiлеях для здрадникау, а аб зямлi дзядоу для унукау. A здраднiкi за свае чыны хай самi адказваюць перад судом.
P.S. Мы ужо пачалi пiсаць па 100 разоу адно i тое ж. Не веру, што вы не ведаеце аб якой паслядоунсцi у напiсаннi гiсторыi я гавару.
|