A что касается “аккупации западной Беларуссии», то эти слова являются только подтверждением того, что Беларусь - приемник БССР и всего советского, раз все еще живет лозунгами СССР. Интересно какой процент гродненцев в 30-х годах считал себя жителями «аккупированной Беларуссии»?
Зноўку комплексы.
Не трэба навязваць нам не наша светаўспрыманне праз векавыя стэрэатыпы, створаныя вамі жа, бо што вы, што маскалі - гэта адвечныя ворагі незалежнасці беларуска-літоўскага народу, ворагі, якія пры любым зручным моманце гатовыя перагрызці глотку і ўсадзіць нож у спіну. Наша незалежнасць і самастойнасць соллю ўваччу для Польшчы і Расеі, бо і адна, і другая заўсёды хацелі і жадаюць зараз наш народ утапіць у лыжцы сваёй вады. Але я вас не папракаю. Я разумею вас. Бо разумею, што барбарам-сарматам ды паў-чалавекам угра-фінам не зразумець вялікай і невычэрпнай літоўска-рымскай маралі і статуса гонару ў нашым грамадстве. Не зайздросціце, проста адчуваеце сваю непаўнавартасць перад намі.
Палякі не здолелі прыцягнуць беларусаў да свае дзяржавы, бо не прыцянеш ліцьвіна-беларуса кіўбасоў і запалкамі: кіўбаснага мінталітэта ў беларусоў не было да апошніх часоў, да тых часоў, калі зноўку дзве адвечныя хімеры - нашыя заходнія і ўсходнія суседзі - не распачалі татальны этнагенацыд адразу у двух накірунках у самы найскладанейшы век супраць сталага, моцнага, годнага, неўміручага і ЖЫВОГА народа рознымі хітрыкамі, зманамі ды й гвалтоўным забойствам. Менавіта вы паставілі нас ў такую сітуацыію - менавіта вы, адмаўляючы належных нацыянальнай меншасці правоў, выклікалі стан чакання змен. А несла іх савецкая ўлада, якой якасці амаль ніхто не ведаў. Беларускія палітыкі і дзеячы ў Польшчы наогул арыентаваліся ў тым, што да 1939 г. адбывалася за ўсходняй мяжой. Яны найчасцей уцякалі ў нямецкую зону ўплываў, аднак не пратэставалі супраць інкарпарацыі паўночна-ўсходняй Польшчы і далучэння гэтай тэрыторыі да СССР. Нацыяналістам найважнейшае было аб’яднанне тэрыторыі, населенай беларусамі ў адну дзяржаву! Вялікая частка беларускіх несавецкіх дзеячаў стан пасля 17 верасня 1939 г. бачыла як аб’яднанне ў адну акупаваную дзяржаву, што было ліквідацыяй вельмі небяспечных для будучыні нацыі паслядоўнасцей Рыжскага дагавору, адгалоскі ад якога мы абмяркоўваем і зараз. Нацыянальныя дзеячы разлічвалі аднак, што сітуацыя такая не будзе вечнай: прадбачвалі хуткі нямецка-савецкі канфлікт, які створыць надзею на пабудову новай формы беларускай дзяржаўнасці! Усё так яно й сталася!