Навошта патрэбен байкот? Да байкоту за 100 дзён - рэальна!
1) Байкот - гэта пачатак рэвалюцыі ў розумах і сэрцах!
2) Байкот - гэта імкненне да пераменаў не толькі на словах і ў думках, але і ў выглядзе актыўнай (!) ўсвядомленай (!) і сумеснай (!) бяздзейнасці! Што можа быць прасцей?
3) Байкот - гэта адмова ад супрацоўніцтва са злачынным рэжымам і адмова ў легітымацыі дыктатуры. Прыходзячы на выбары, мы ставім свае подпісы і «галасуем», тут значэнне маюць толькі нашы подпісы, якія легітымуюць ўладу ў падпісных лістах і наша ілюзія таго, што мы робім «нейкі выбар», такім чынам у нас фармуецца стан «ўсыплённай свядомасці» ад пачуцця «выкананага доўгу» і з мэтай апраўдаць сваё
сумленне тым, што фальсіфікацыі выбараў застаюцца на сумленні нячыстых на руку чыноўнікаў, адасабляючыся ад падзей, якія адбываюцца ў краіне, седзячы ў чаканні цуду апраўдваючы сваю бяздзейнасць масавай абыякавасцю, шукачы апраўданні і вінаватых ва ўсім гэтым, абвінавачваючы абстракцыю «пасіўнага народа», адсутнасццю лідэра, прыкрываючы яшчэ цэлай горбай апраўданняў сваю недатычнасць да ўсяго гэтага, усё гэта спараджае пачуццё «адвечнай паразы, стану прыгнечанасьці», такім чынам мы апынаемся ў пастцы сістэмы гуляючы па правілах сістэмы. У народзе шырока распаўсюджаны такія выказванні як «за нас ужо даўно ўсё вырашылі», «галасуй не галасуй ўсё роўна атрымаеш х..», «у нас няма выбару» і г.д. Усвядомленая бяздзейнасць у выглядзе байкоту сьпляшывіць рэальны ашчэр рэжыму і непазбежна канчаткова дэлегетымуе ўладу ў вачах большасці і згуртуе ўсё насельніцтва настроенае на перамены. Пагадзіцеся больш за 7 мільёнаў подпісаў падрабіць складаней, поспех байкоту вымусіць ўладу, альбо прызначыць перавыбары, альбо фальсіфікаваць мільёны подпісаў. У выпадку фальсіфікацыі і падробцы подпісаў у нас з'явіцца магчымасць фіксацыі фальсіфікацыі выбараў і падробкі подпісаў, у выпадку прызначэння перавыбараў і паўторным поспеху байкоту палітычную сістэму краіны заклінуе і пачнецца працэс самазнішчэння, што ў канчатковым рахунку прывядзе краху сістэмы. Што ж гэта дасць? Гэта кансалідуе грамадзтва, канчаткова паставіць кропку ў пытанні легітымнасці тым самым стварыўшы своеасаблівы вакуум вакол ўлады, што паскорыць фарміраванне грамадзянскай супольнасці і стварэння гарызантальных сацыяльных сувязяў паміж ячэйкамі аўтаномных групп фармуючыхся ў нізах з мэтай звяржэння дыктатуры. Грамадзянская большасць зможа перафакусаваць увагу з «ўнутранага супрацьстаяння», на канкрэтныя мэты і метады барацьбы, пераасэнсаваць ўмовы і рэальнае становішча рэчаў, пераацаніць наша стаўленне да сістэмнай апазіцыі і яе сэнсу і мэты існавання наогул, усё гэта дазволіць нам адкінуць ілжывыя ілюзіі, навучыцца адрозніваць хлусню ад праўды маючы кропкай апоры канкрэтныя ідэйна-канцэптуальныя прынцыпы, якія будуць ствараюць сваю цэлую сістэму і прадухіляюць тэарэтычны «тролінг спец.служб і яго памочнікаў» спрабуючы ўсіх заблытаць і ўвесці ў зман, што створыць своеасаблівы імунітэт для кожнага з нас, які будзе прадухіляць магчымасць нас блытаць і троліць, падзяляць і панаваць над намі назіраючы за «ўнутранай грызню», якая упэўнены з'яўляецца штучнай, аддзяліўшы ўсё ілжывае, маючы ідэйны падмурак мы зможам дакладна пачаць дзейнічаць у нашай самаарганізацыі і руху да пераменаў.
4) Байкот - гэта адмова ў падначаленні і адмова ў фармальным прызнанні злачыннага рэжыму дыктатуры. Мы ж усе, нармальныя людзі, хто хоча дапамагаць забойцам, гвалтаўнікам, злодзеям і акупантам? Дапамагаючы, мы становімся саўдзельнікамі злачынстваў. Няўжо, мы хочам быць да гэтага датычныя? Няўжо мы хочам быць датычныя да смерці нявінных? Калі ў нас няма рэальнага выбару, то прабачце на які чорт нам сілкаваць вампіраў і хадзіць на фальшывыя выбары?
5) Байкот - гэта разуменне і ўсведамленне, што «беларуская праблема» ніколі не будзе вырашана праз выбары. Бо вытокі «беларускай праблемы» растуць не толькі ад злачыннага рэжыму, але і маюць даўнія карані, якія растуць з крамля. Успомніце гісторыю, многія вялікія нацыянальна-вызваленчыя рухі пачыналіся з байкоту (ЗША, Індыя, ПАР). Ісці на выбары ва ўмовах «лукашэнкаўска-крамлёўскай» сістэмы, усё роўна, што пацвердзіць здачу суверэнітэту і прызнання нашай краіны суб'ектам РФ. Усе набліжаныя і высокапастаўленыя асобы амаль пагалоўна нарадзіліся не ў Беларусі, вучыліся не ў Беларусі і па нацыянальнасці з'яўляюцца не беларусамі, усё гэта пацвярджае тое, што на выбарах мы нічога не вырашым, у нас папросту там няма выбару. Наш выбар супраціў, рэвалюцыя, свабода!
6) Байкот - гэта сродак пераадолення страху, які працяў усё наша грамадства. 12 вучняў Хрыста з верай у ідэю Хрыста і актыўнымі дзеяннямі ў прамым сэнсе гэтага слова перавярнулі ўсё дагары нагамі. Чалавек, які ў нешта верыць непераможны. Мільён чалавек, якія ў нешта павераць і будуць дзейнічаць, зменяць ўсё. Магчыма некалькі чалавек, тысяч, або нават некалькі сотняў тысяч - гэта ўсяго толькі статыстычная хібнасць, але 4-5 мільёнаў чалавек байкатуючых выбары, - гэта ўжо фактар сілы, які ніхто не зможа адмаўляць і ігнараваць. Адзін чалавек можа і не паставіць на дыбкі сістэму, і не перакуліць яе, але 4-5 мільёнаў чалавек папросту яе перакуляць за некалькі месяцаў, усе гэтыя працэсы паскораць фарміраванне новай сілы і новай рэальнай, незалежнай і сапраўды народнай апазіцыі, якая перакуліць сістэму і скончыць з гэтай сістэмай раз і назаўсёды.
7) Байкот - гэта першы, маленькі крок, для аднаго чалавека, але вялізны скачок у супрацьстаянні бязмежжу для ўсяго народа!
Байкот - гэта люстэрка, якое пакажа ў каго на вусах чыя смятанка і хто хрукае ў карытца.
9) Байкот - гэта як сіта, якое адсее ўсю гнілату, усіх крывадушнікаў, усіх хлусаў і памагатых рэжыму, усіх завербаваных ад нармальных людзей з якімі мы пабудуем новую Беларусь.
10) Байкот - гэта разуменне і ўсведамленне безгрунтоўнасці апазіцыі ў якасці рэальнай і незалежнай сілы, якая мае шырокую народную падтрымку.
11) Удзел у выбарах - гэта маўклівая згода з беззаконнем і самаўпраўнасцю, Байкот - гэта маўклівы прысуд, тым хто нясе бязьмежжа і самавольства.
12) Сексоты ад апазіцыі балатуюцца? Так гэта і не страшна, нават калі іх туды пару чалавек пусцяць там ім і месца ў якасці статыстаў, блазнаў і лайдакоў. Бо іншых здольнасцяў і магчымасцяў у іх дзейнасці не было заўважана. Яны цалкам гарманічна будуць ўпісвацца ў шэрую, сумную і панурую масу безаблічных і нікому не вядомых дэпутатаў, якім няма чаго сказаць.
Мая ілюзія адносна прэзідэнцкіх выбараў, ды і наогул, «беларускай дыктатуры», захоўвалася роўна да таго моманту, пакуль я не апынуўся пад нагамі АМАПу 19 снежня, які біў нагамі ляжачага, тым самым топчучы ідэалы свабоды і справядлівасці, суправаджаючы выкрыкамі ў духу «дэмакратыі вам захацелася?! так «на» табе дэмакратыю!!» пры гэтым месячы жалезнымі ботамі і дубінкамі. Мне тады далі 10 сутак, суд гэты быў для мяне іншым важным адкрыццём у жыцці, гэта фармальнасць, суддзі сляпыя інструменты сістэмы, якім нешта даказаць немагчыма. Трэцім маім адкрыццём было «Акрэсціна», мне тады здалося, што ў канцлагерах былі ўмовы на ўзровень ўтульней і больш чалавечыя. Чацвёртым маім адкрыццём былі супрацоўнікі КДБ, якія тады ўпершыню спрабавалі мяне завербаваць, адкрыта пагражаючы і спрабуючы задобрыць ўсякімі выгадамі ад супрацоўніцтва з імі, натуральна тады я ім сказаў НЕ на, што мне прамым тэкстам сказалі: «мы можам раскручваць махавік рэпрэсіяў супраць цябе ці не чапаць , выбар за табой». Пасля чаго ў мяне прайшлі ператрусы і іншыя формы рэпрэсій і пераследу. Апошнія рэшткі маіх ілюзій наконт беларускай палітыкі і сістэмы развеяліся летам 2011 года калі «ваенныя разведчыкі», як яны тады прадставіліся, душылі мяне цэлафанавым пакетам, ужываючы і іншыя метады катаванняў за арганізацыю «маўклівых пратэстаў»... Да чаго я ўсё гэта пішу? Я пішу гэта ўсім, каб усе ўсвядомілі, што ў Беларусі, ды і ва ўмовах дыктатуры няма і быць не можа ніякай палітыкі, хопіць цешыць сябе ілюзіямі! Сістэма у якой ёсць паліт.вязьні і апазіцыя, якая ўдзельнічае ў выбарах - гэта як мінімум двудушнасць, крывадушнасць і подласць, і нават у выпадку, калі выпусцяць паліт.вязьняў - гэта ніяк не мяняе стану рэчаў, бо у нас выпускаюць таксама лёгка, як і саджаюць, гэта сістэма, сістэму можа перакуліць толькі агульнанацыянальны байкот, народ, які адмовіўся ўдзельнічаць і сілкаваць гэтую сістэму. Па Оурэллу: «Сістэма зменіцца, калі зменяцца людзі, але каб змяніліся людзі, павінна змяніцца сістэма». Улічваючы, што сістэма сама не зменіцца, толькі байкот з'яўляецца адзіным выхадам і сродкам змяніцца ўсім нам. Палітычныя сілы, якія ўдзельнічаюць у выбарах адмаўляюцца змяняцца і эвалюцыянаваць, мяняць лад мыслення і дзеянняў, каб змяніць сістэму, а значыць, яны памруць разам з сістэмай.
Дарэчы самая распаўсюджаная хлусня у дыскусіі байкот/удзел - гэта, нібыта эфір у СМІ, які дазволіць данесці «праўду» да кагосьці пра штосьці. Калі вам у рэальнасці ёсць, што сказаць, інтэрнэт увесь у вашым распараджэнні прыклад той жа Расеі і Навальнага больш чым паказальны. Youtube - вось ваша тэлебачанне, калі вам сапраўды ёсць, што сказаць, запішыце відэа і выкладзеце ў інтэрнэт, калі тое, што вы там скажыце будзе цікава камусьці, то напэўна ваша відэа атрымае віруснае распаўсюджванне ў інтэрнэце, сац.сетях і большасці незалежных сайтах, калі не, то беларускае тэлебачанне вам не дапаможа, якое дарэчы ўжо цяпер усё менш людзей глядзіць і тым больш давярае. Асабісты блог ці сайт - гэта вашы газеты, у чым справа? Пішыце, калі ёсць, што сказаць ... Калі няма чаго сказаць і не ведаеце пра што запісаць відэа, так што вам рабіць на ТБ? Ці мэта тупа зацягнуць людзей на выбары, дзе ўсё сфальсіфікуюць, раскалоўшы апазіцыю і увёўшы ў зман і хлусню ўвесь народ блытаючы і падманваючы?
Успомніце пачатак года, ужо з самага пачатку 2012 года ніхто не верыў у байкот, прыгаворваючы «байкот не атрымацца бо мала часу, няма рэсурсаў і магчымасцяў» ну і іншая падобная лухта і негатыў. А паглядзіце, які МЕГАсрач і блытаніну зладзілі правакатары і тролі ў СМІ? Асабіста для мяне пытанне байкот/ўдзел больш не стаіць, асабіста мне не зразумела, якой сукай і мразью трэба быць і за колькі душу сваю прадаць гэбне, каб ісці на выбары і агітаваць за выбары калі гэтая сістэма знішчыла не аднаго палітыка, калі ў краіне ёсць палітычныя зняволеныя, калі парламент ператварыўся ў «Палату № 6», якая не мае рэальных паўнамоцтваў, калі актывістаў апазіцыі збіваюць без прычын, што ні дзень хапаюць кідаючы у турмы, калі на межах здымаюць людзей з цягнікоў забіраюць ў іх грошы і асабістыя рэчы, калі пераследуюць журналістаў, палітыкаў і грамадскіх дзеячаў, не выпускаюць людзей з краіны, калі з працы звальняюць па палітычных матывах, а з універсітэтаў адлічваюць, калі людзей катуюць у турмах, калі вас у любы момант могуць праслухаць па тэлефоне, у любы момант пасадзіць у турму, або выпусціць і гэта я магу працягваць бясконца, або падобнае жывёльнае становішча рэчаў стала нормай? Мне ўжо страшна заходзіць на сайты незалежных СМІ, бо ці ледзь не кожны дзень заходзячы чытаеш як франтавыя зводкі таго збілі, гэтага пасадзілі, тых не выпускаючы зноў далі суткі, таго знялі, гэтага арыштавалі, бязмежжа ўжо набыло нахабную нічым не прыкрытую форму. Колькі можна быць цярпіламі і не мець ніякай самапавагі? А потым вы дзівіцеся і крыўдзіцеся, што вас называюць гэбнюкамі, дык вы і ёсць гэбнюкі, ну на крайні выпадак проста дурні. Гэта нейкі садамазахізм, такое адчуванне, калі вам насраць горбу на галаву, то будзеце рады - гэта наезд не на тых, каго, што ні дзень прэсуюць, а на «лідэраў» апазіцыі якія ідуць на выбары, альбо не маюць выразнай пазіцыі, альбо якія маюць пазіцыю «ўраскарачку», альбо пазіцыю «ЗЮ» і пры тым, што многіх іх актывістаў ды і наогул актывістаў дэмакратычнага руху, што ні дзень, то ганьбуюць і ціснуць усімі спосабамі, асабіста я ўсе гэтыя рэпрэсіі чамусьці прымаю на свой кошт як прыніжэнне і абразу, пра якія тады выбарах можа ісці гаворка?
Зараз давайце абмяркуем пытанне аб тым, што кожны канкрэтнага зрабіў, каб байкот стаў рэальнасцю?
Не буду вас грузіць моцна, скажу сутнасць маёй ідэі. Да выбараў больш за тры месяцы, ўмоўна возьмем у нас ёсць 100 дзён, +/-. Гэта цэлы вагон часу. З моманту апублікавання гэтага артыкула упэўнены, што хоць бы 2 чалавекі яе прачытаюць, павераць ва ўсё, што тут напісана, прымуць як кіраўніцтва да дзеяння і зробяць усё, каб пераканаць яшчэ 2 чалавек у неабходнасці і сутнасці байкоту, калі кожны зробіць такі мінімум, то калі верыць геаметрычнай прагрэсіі, пра байкот будуць ведаць:
Праз 10 дзён - 1.024 чалавека.
Праз 15 дзён - 32.768 чалавек.
Праз 20 дзён - 1.048.576 чалавек.
Праз 23 дні - 8.388.608 чалавек.
Усяго за 23 дні можна распаўсюдзіць гэтую ідэю не маючы ні тэлефонаў, ні інтэрнэту, але ў нас больш за 100 дзён + у нас ёсць інтэрнэт з велічэзным патэнцыялам і іншыя сродкі сувязі, а гэта значыць, што ў кожнага ў сярэднім 5 дзён для таго, каб знайсці і пераканаць усяго 2-х чалавек, нават калі вы не зможаце пераканаць гэтага чалавека, ён, па крайняй меры будзе ў курсе байкоту і спісаць на тое, што ён не ведаў і адсутнасць інфармацыйна-агітацыйнай працы з ім немагчыма будзе. Калі гэты артыкул апублікуюць большасць папулярных СМІ і добра прапіяраць, калі гэты артыкул атрымае шырокае віруснае распаўсюджванне ў сацыяльных сетках, то цалкам лагічна, што пачатковы старт ідэі «пераканаць 2-х чалавек у ідэі байкоту любой цаной» можна атрымаць не 2-х чалавек на старце, а тысячы чалавек і нават дзесяткі і сотні тысяч чалавек, але пры ўмове, што кожны павінен пераканаць людзей абыякавых і тых хто проста кажучы «не ў тэме пытання» і абавязкова матываваць гэтых двух чалавек пераканаць яшчэ 2-х чалавек і матываваць да дзеянняў.
Як бачыце, калі мая тэорыя досыць дакладная, то ніякай праблемы ў інфармаванні народа аб тых, або іншых пытаннях проста няма, трэба толькі жаданне, вера і крыху цярпення. Калі людзі пачнуць дзейнічаць па дэцэнтралізаванаму, гарызантальнаму, лакальнаму прынцыпу кіруючыся пачуццём адказнасці за сучаснасць і будучыню краіны, то гэты момант можна назваць момантам нараджэння новага грамадства, нараджэнне грамадзянскай супольнасці, эвалюцыю і трансфармацыю грамадства, а значыць і хуткую змену сістэмы. Дык, ці не з'яўляецца дадзены момант тым момантам, калі мы зменімся і зменім сістэму? Вірусны распаўсюд «з вуснаў у вусны» мае нашмат больш высокую эфектыўнасць, калі чалавек пераконвае сваіх знаёмых, сяброў або сваякоў, бо яны яму больш давяраюць, чым давяраюць незразумелым людзям у газетах ці ТБ, не дарма, вядучыя заходнія кампаніі ўкараняюць такія тэхналогіі рэкламы для сваіх тавараў. Разам мы зможам, у канчатковым рахунку, перамагчы перакуліўшы гэтую гнілую сістэму туды, дзе ёй месца, у бездань на сметнік гісторыі.
Паспяховы байкот - гэта рэвалюцыя ў свядомасці, а гэта значыць перадумова і ўмова сапраўднай рэвалюцыі і кардынальнага, і якаснага пераўтварэння нашага грамадства, каштоўнасцяў і ўкладу жыцця, дзе чалавек, закон, правы і нацыянальныя інтарэсы сапраўды стануць галоўнымі прыярытэтамі, а не пустымі словамі.
Поспеху нам усім! Жыве Беларусь!
Голосование
: 1 ... 10 11 13 14 ... 35 Далее» Вниз