І яшчэ крыху пра пакатушку на Аўгустоўскі канал
Так, хіба можна абагнаць, калі едуць уровень Tanchik12345 ды Цынічны Рамантык, ды абедзьве каляіны займаюць?
А калі ім яшчэ штось-ці не спадабаецца, то адзін з аднаго боку, другой з другога ў клешчы зажымаюць.
Дзякуй _Raven_ і ўсім удзельнікам, вельмі добрая вандроўка атрымалася ў нядзелю. Упершыню ўдзельнічаў, хваляваўся, што не змагу прайсці такі працяглы шлях. Аднак усё атрымалася і я маю магчымасць падзяліцца сваімі ўражаннямі...
Тэмп быў абраны вельмі добра. Некаторыя кавалкі пуці былі складанымі, колы закопваліся ў пясок. Затое на асвальтовых кавалках адпачываў, хацелася рухацца хутчэй.
Напачатку былі адстаючыя. Неўзабаве абярнуўшыся назад, замест рухаючыхся следам, убачыў вось гэта:
Аператыўна сабраўшыся ды склікаўшы савет па далейшым манёўрам, вырашылі пачакаць. Аднак становішча не мянялася, адстаўшых не было.
Тады адправілі аднаго раварыста на разведку. На шчасце, ён хутка вярнуўся з прапаўшымі. Тады абралі Zer_0 "замыкаючым", каб больш ні каго не губляць, ды накіраваліся далей. Час ад часу на перакрыжаваннях спыняліся на перадышку ды пачакаць замыкаючых.
Рухацца было лёгка - адчувалася падтрымка паплечнікаў, была прыемная ўтульная атмасфера.
Сяброўства ды падтрымка былі ва ўсім. Асабліва гэта адчувалася, калі адзін з раварыстаў прабіў кола. Тады адразу было прапанована 7-8 лапатак для сняцця шыны, ды 4 новых камеры. І мянялі камеру ўсе разам: столькі чалавек на адно кола я ніколі не бачыў. Гэтаму колу было так сорамна ад такой увагі, што яно проста павінна верай і праўдай служыць доўга-доўга.
Неўзабаве назрэла пытанне: "А ці была дзюрка?" Пры першасным аглядзе яе не заўважылі. Каб пераканацца, што яна была сапраўды, а ўсё гэта не падалося, пайшлі нават макаць камеру ў возера, якое было нездалёк. Іншыя ў гэты час маглі адпачыць, ды палюбавацца наваколлем.
Раней лічыў, што па жвіровых дарогах лепш ехаць, чым па звычайных грутнтовых. Аднак глынуўшы пылу, ды заўважыўшы, як колы закопваюцца ў дробнае каменне жвіровай дарогі, пераканаўся, што не заўсёды. Ды і ровар пасля такіх шляхоў неяк мяняе колер
...
А вось і Нёман. І памятны фотаздымак ля яго.
Яшчэ крыху ляснога шляху, невялікі прыпынак на абед, і нарэшце ён, Аўгустоўскі канал!
Нават былая прытома некуды падзелася, так лёгка ды радасна было рухацца ўздоўж яго.
Як прыемна рухацца разам, якая добрая кампанія, напачатку незнаёмыя твары зараз становяцца блізкімі, амаль роднымі. Але час ужо паджымае, амаль палова каманды аддзяляецца, каб рухацца ў напрамку Гародні. Я таксама вырашыў ужо вяртацца дадому.
NickPC быў наперадзе і задаваў добры тэмп. Пасля прыпынку нават не хацелі падымацца. Каманда "пад'ём" тут ужо не працуе...
У Гародню вярнуліся стомленыя, але задаволеныя. Падарожжа было сапраўды выдатным. Дзякуй усім, хто арганізоўваў і ўдзельнічаў.
: 1 ... 101 102 104 105 ... 185 Далее» Вниз