Відаць амаль усе без выключэньня жыхары нашых гарадоў сустракаліся з “пікетамі” так званых “сьведкаў Яговы”. Гэтыя “сьведкі” спыняюць людзей на вуліцах і нават звоняць у дзьверы прыватных кватэраў, прапануюць беларусам “вместе ізучать Біблію”. Большасьць грамадзянаў адразу ж адмахваецца ад іх. Некаторыя беларусы пытаюцца: “А чаму вы, якія называеце сябе прапаведнікамі, зьвяртаецеся да мяне на маёй зямлі на чужой мне расейскай мове? Чаму вы ня ўмееце нават размаўляць па-беларуску? Вядома, што апосталы прапаведвалі сваё вучэньне на мове народа, у краіне якога знаходзіліся”. Некаторыя з “сьведкаў” губляюцца, некаторыя бадзёра тлумачаць: “А зачем по-белорусски? Всё сгорит в пламене, настанет конец света. Зачем нам учить этот язык? Какая разница?” Пачуўшы пра “какую разніцу”, і гэты цярплівы беларус адмахваецца ад навязьлівых і шыбуе сваёй дарогай.
Вядома, што гэтыя “сьведкі” адмаўляюць у Бібліі самае істотнае: боскую натуру Хрыста, Тройцу, Крыж, Божую Маці і шмат яшчэ чаго. Здавалася б, паўсюль у сьвеце ёсьць шмат розных арыгіналаў, сэктаў, тэндэнцый і г.д. Толькі вось жа цікава, гэтая сэкта існуе ў 230 краінах сьвету. Па навязьлівасьці і нахабству яе ачмурэнцы б'юць усе рэкорды, але паўсюль яе “прапаведнікі” зьвяртаюцца да людзей на мове тытульнага народу. А калі сустракаюцца з замежнікам, то дастаюць з кішэні маленькі свой прапагандысцкі “катэхізіс” з адным кароткім тэкстам, але на 120 мовах (!). Што праўда, беларускага варыянту у кніжачцы няма, але ў італьянскім мястэчку Чэпагаці яны прапанавалі мне старонку з украінскім перакладам. Вось як.
Нядаўнія падзеі дапамаглі разабрацца з гэтым пытаньнем. 13-15 ліпеня ў Менску адбыўся “Кангрэс сьведкаў Яговы”. На стадыёне “Трактар” яны сабралі сем з паловай тысячаў асобаў розных узростаў, іх ахоўвалі дзецюкі з ОМОНу, з рэпрадуктараў гукалі на тэму “Береги своё сердце”. Здавалася б, адбылася тыповая сэктанцкая імпрэза, толькі гэтым разам у даволі вялікіх маштабах. Але цікавым было іншае. Аказалася, што больш за полову прысутных складалі “сьведкі” з Расеі: з Масквы, Уралу, Любэрцаў, Чарапаўца і г.д. Разам зь беларускімі грамадзянамі яны на свой манер маліліся і сьпявалі. Зразумела, па-расейску (“какая разніца?”). Цікава, а чаму мясцовыя “сьведкі” не запрасілі на “кангрэс” сваіх калег-аднадумцаў з іншых суседніх краін: з Летувы, Украіны, Латвіі, Польшчы? Няхай бы тыя прадэманстравалі ім, што можна сьпяваць ня толькі па-расейску, нават будучы ўпэўненым, што “усё згарыць у канцы сьвету”.
Відавочна, што гэта было непажаданым для арганізатараў “кангрэсу”. Ім вельмі важна было пакінуць сваю “паству” ва ўпэўненасьці, што так яно і трэба, што іхнае “вучэньне” зьяўляецца “істінно русскім” і гэтага павінны прытрымлівацца мясцовыя беларусы. А заангажаваным у сэкту беларусам ужо так “прачысьцілі мазгі”, што яны ні пра што ўжо не пытаюцца. Ім ужо ўсё “какая разніца?” і “зачем он нужен этот белорусскій язык?” І атрымалася гэта не само сабой (успамінаючы маладога італьянскага “прапаведніка”, што прапанаваў сваю інфармацыю па-украінску). Кіраўніцтва сэкты ведае, што творыць. За ім стаяць далёкія ад любых рэлігійных тэндэнцый структуры і асобы, якія таксама ўсё разумеюць. І менавіта яны арганізоўваюць у Беларусі такую дзейнасьць і такія кангрэсы. Гэта ёсьць чарговы акт злачыннай русіфікацыі. У гэтым ёсьць усё: і гіпноз, і масавы псіхоз і звычайная чалавечая наіўнасьць і нават дурнота. Вельмі лёгка абалваньваць людзей, у душах якіх не засталося зусім нацыянальнага пачуцьця і нацыянальнага гонару.
Янка Базыль
