Магдэбургскае права, вядома, вёскам не давалася. Але яно давалася мястэчкам. І гербы таксама. Ты сам прыводзіш цытату, у якой "Городно" ўзгадваецца як мястэчка (а не горад). Прынамсі, у гісторыі ХІІ - ХVIII ст. няма ніводнага прыкладу паніжэння статусу паселішча. Таму з горада мястэчка ніяк не магло ўзнікнуць. Гэта па-першае.
Па другое. Ты пішаш:
"пад 1156 г. у Іпацьеўскім летапіу згадваюцца нейкія все города погорынскіе... Што гэта маглі быць за гарады: ну Давыд-Гарадок, Дубровіца.. І ўсё..

Зразумела што ў летапісу згадваюцца не два гарадка".
Прабач, але каму зразумела? І чаму ў летапісе іх павінна быць больш. Да таго ж, тое, што "Гарадная якраз знаходзіцца ў самым цэнтры Пагарыння.." яшчэ ні абчым ня сведчыць. Яе гарадскі статус, як і ўзгадванне пад 1156 годам нідзе дакументальна не зафіксаваны. А тэорыі наконт мясцовых гаворак, якія нібыта падобныя на кніжную мову Кіева, наплясці можна колькі заўгодна.
І апошняе. Я - гісторык, а асноўная задача кожнага гісторыка - шукаць праўду, не каверкаючы яе, не "падшліфоўваючы" пад сваё светаўспрыманне, альбо пад сваі жаданні. Можа, я б хацеў, каб Гродна быў цэнтрам магутнай даславянскай цывілізацыі

. А выкарыстоўваючы вось такія "факты" я б даказаў гэта нават не напружваючыся. Але гісторыя - гэта навука, заснаваная на фактах, а не на голых тэорыях. Гістарычная метадалогія даўно распрацаваная і прызнаная ва ўсім навуковым свеце. Таму нельга адхіляць метады гістарычнага даследавання толькі таму, што яны не кладуцца на "ўгодную" нам тэорыю.
Гісторык павінен заставацца гісторыкам
