Ох, люблю я гэтую тэму ))
Так, традыцыя называць "па-бацюшке" гэта расейская. У беларусаў, літоўцаў, палякаў яе не было. Таму для нас яна мае не такія ўжо і глыбокія карані - усяго 100 год, з Саветамі прыйшла. Таму тут ужо кожны сам выбірае, хто ім бліжэй - заходнікі ці усходнікі.
Ну вось мой сын носіць чыста беларускае імя - Францішак. Тут любое імя па-бацьку будзе рэзаць слых. Тое ж самае будзе і з яго дзецьмі. А з чыста беларускім прозвішчам (без канчатку) усё гучыць лагічна і не рэжа слых. Я толькі нядаўна даведалася, што прапісываць імя па-бацьку пры нараджэнні дзіцю ўжо не абавязкова, аказываецца! Калі я буду яшчэ нараджаць дзяцей ад беларускага мужа, то хопіць з іх аднаго прозвішча
Ад замужных мужэй вось толькі ў Каці-Лакі мілагучна супала, бо балгарын. Астатнія не пішуць.
Так, сапраўды ёсць шмат структур, дзе без "ІО" ніяк. Педагогіка, выканкамы там... Ну вось я па адукацыі педагог і з прыгожым канчаткам Аляксандраўна. Пакуль у школе працавала (1 год), называлі. І ўсё, потым нідзе не спатрэбілася. Зараз я катэгарычна забараняю сябе так называць: шмат павагі майму бацьку, які так непрыгожа ад нас адмовіўся пры разводзе. Мая выкладчыца польскага некалі ў дакументах сваіх пісала мяне "па-маме" Леакадзьеўнай
Ну а чаму б і не? Сур’ёзна? Вось яна гісторыя - павага да мамы.
Не ведаю, у каго як, а ў мяне катэгарычна адрубае памяць, калі называюць доўгае імя, я тады нават само імя забываю. Ну і за маю 15-гадовую беларускамоўную практыку яшчэ не адзін чалавек, нават чыноўнік, не пакрыўдзіўся, што я назвала яго з прыстаўкай спадар/спадарыня. Ну прыгожа ж?! І сына так вучу, бо не запамінае доўгія канчаткі гэтыя.
: 1 ... 210 211 213 214 ... 217 Далее» Вниз