следующая тема »

[22 Август 2025, 20:05:20]

Новости, реклама:

[22 Август 2025, 20:05:20]

Новости, реклама:

[Pczaljar]

Вы все больше и больше запутываете ситуацию. Вернее не Вы, а источники.
1. Если директор школы командует добровольцами, то естественно, что добровольцами будут учащиеся. Это и есть формирование воинских подразделений из детей.
2. Если командующий округом распустил регулярные войска (резервисты, это регулярные войска а не ополчение), то какие могут быть еще добровольцы и какие "на подхвате"? Тем более, что командующий обороной Гродно покинул объект обороны.
3. Что значит, что комендант Бенедикт Серафин, сначала называет ситуацию безнадежной и разрешает сложить оружие РЕГУЛЯРНЫМ ВОЙСКАМ, и после этого призывает горожан сражаться и выдает всем желающим горожанам оружие? Это что такое?

Это уже совсем мы выбились с темы.
Вот в этой теме хорошо бы обсуждать-но смотрю там и так подробно все разобрано
 http://forum.grodno.net/index.php?topic=1249618.0

Эпизод о котором идёт речь обычно приводят по книге Grażyna Lipińska. Jeżeli zapomne o nich. – Warszawa, 1990. – S. 21.
В вышедшей не так давно в "Архэ" статье Анджэя Почобута он описан следующим образом (цитирую на языке оригинала):
“…Паразы ўсё больш распальвалі нянавісць Саветаў да абаронцаў Гродна. Цяпер ніякай літасці да іх чырвонаармейцы не мелі. Адзін з найбольш драматычных момантаў абароны Гродна звязаны з асобай 13-гадовага харцера Тадэвуша Ясінскага, які з бутэлькай з бензінам падкраўся да савецкага танка. Дзіця кінула бутэльку, але яе не запаліла. Відавочна гэта было недзе ў баку ад асноўных мейсцаў баёў, таму што Саветы яго злавілі і прывязалі на перадзе танка. Танк з прывязаным дзіцём ехаў па Гродне. Абаронцы стралялі па танку і хлопчык быў моцна паранены.
- Машына едзе ўперад, а я атупелая на ўсё што адбываецца вакол лячу проста на яе. Не чую крыку Данкі, якая бяжыць за мной… Страшны гук слімака… і танк затрымоўваецца перада мной. На лбе танка распятае дзіця, хлопчык. Кроў з ягоных ранаў ручайкамі плыве па жалезу. Мы з Данкай пачынаем адвязваць распятае і спутанае вяроўкамі рукі хлопчыка. (…) З танка выскаквае танкіст з браўнінгам у руце – пагражае нам, з суседняга дому з поднятым у гару кулаком выбягае малады габрэй, ахрыплым голасам крычыць – у нечым нас і хлопчыка абвінавачвае. Для мяне яны не існуюць. Я бачу толькі поўныя страха і мукаў вочы дзіцяці. І бачу як ягоныя рукі з бязмежным даверам выцягваюцца да мяне. Высокая Данка адным рухам здымае дзіця з танку і кладзе на насілкі (…) У шпіталі нас акружаюць сёстры, дактары, хворыя. – Хачу каб прыйшла мама – просіць дзіця. Называецца ён Тадэвуш Ясіньскі, яму 13 год, адзінае дзіця Зофіі Ясінскай, не мае бацькі… Данка прыводзіць маці. Не дапамагае пераліванне крыві. Хлопец слабее, зачынаецца агонія.
- Тадзік чуеш, польская армія вяртаецца, салдаты пяюць - кажа яму праз слёзы маці...".