www:
БЮЛЕТЭНЬ
БЕЛАРУСКАЙ НЕЗАЛЕЖНІЦКАЙ ПАРТЫІ
№ 2 (1943 г)
"Вайну 1941 году народ спаткаў са страхам і радасьцяй адначасова. Аднак калі прайшла першая хваля зьнішчэньня, страх мінуў і народ радасна кінуўсяда супрацоўніцтва з новым “вызваліцелям”. Паверыўшы абяцаньням нямецкай прапаганды ўвесь актыў чэсна прыступіў да “адбудовы бацькаўшчыны”.
Прыйшлі першыя разчараваньні. Немцы 41 году ня былі немцамі 17 году —
не адзначаліся ня толькі гуманнасьцю, але нават мінімальнаю дозаю здаровага палітычнага розуму. Пьяныя перамогамі папярэдніх гадоў і хворыя маніяй свае надчалавечнасьці, упоенай недарэчнасьцямі расавай тэорыі — разглядалі прасторы ўсходня-славянскіх народаў як новаздабыты каляньяльны абшар. Аўтарам гэтае думкі быў партыйны ідэолёг — Розэнбэрг, тэорыі каторага можа нават часам і гэніяльныя на першы пагляд у практыцы аказваліся бязглуздымі і нерэальнымі.
Беларусь апынулася ў асяродзьдзі ўсходнекаляніяльнай нямецкай палітыкі. На месца праўна існуючай беларускай дзяржавы — БССР твораць нейкую дзяржаўную пародыю: “Генэральны камісарыят Беларусі”, каторы нават незьяўляецца самастойнай адміністрацыйнай адзінкай, бо ўваходзіць у склад “Усходняга краю — “Остлянду”.Пачынаюць у новаздабытай калёніі сваю працу нямецкія псэўда-палітыкі.. Пад акампаньямэнт казкі аб новай Эўропе і яе “штурмовым батальёне — Беларусі” пачынаецца паступовая
эксплёатацыя беларускіх белых нэграў. Ідучы за славамі Кубэ, што “беларусы — народ мужыкоў”, адзін зь яго памочнікаў — поўпаляк, поўчэх — Сівіца заяўляе,
што асьвета мужыкам не патрэбная — хопіць пачатковых чатырохгодак, у рэдкіх выпадках сямігодак,
а далей хай вучацца рабіць боты альбо стругаць дзерава — рамесьнікі немцам патрэбныя. Аб сярэднім і вышэйшым школьніцтве няма і гутаркі.
Але затое калгасы зьмяняюцца ў “абшчыны” і польскіх абшарнікаў не дапускаецца на Беларусь. Цікавасьць якая ў гэтым розьніца —
хіба тая, што з калгасу браў бальшавік, а з абшчыны немец і што на месца польскага пана сядзіць грубы нямецкі мужык з польскім лісьлівым поўпанкам за памочніка."
http://kamunikat.fontel.net/www/czasopisy/rezystans/2005-01/04.htm#2