следующая тема »

[29 Июль 2025, 20:54:19]

Новости, реклама:

[29 Июль 2025, 20:54:19]

Новости, реклама:

[Психиатр]

Шчыра табе зычу, калі ты добры чалавек, прыехаць і на ўласныя вочы паглядзець на "апошні аплот еўрапейскай дыктатуры".

ты лучше сам поедь посмотри, дурень. Этот бвнор жил в совке и всё помнит.

[Russy]

Беларусь пад акупацыяй

Гітлер- вялікі злодзей, а Кубэ- добры палітык.

Кубэ зычыў беларусам непадлегласьці, а ў будучым, можа, назавуць яго імем плошчу "Перамогі", патамушта он быў добры да дзяцей й не шкадаваў ім цукерак: "Фюрер не пожелал такого назначения гауляйтера в отставке Кубе, он желает, чтобы Кубе непременно был назначен на ответственную должность на востоке". Так он после опалы был назначен гауляйтером Белоруссии. Как же он проявил себя на этом поприще? С первых дней оккупации Минска при деятельном участии генерального комиссара устанавливается режим тотального террора. Сам гауляйтер постоянно участвует в разных репрессивных акциях. 10 июля 1942 г. издал циркуляр, в котором подчеркивал, что никакая экономическая польза от евреев не превышает их опасности как партизан. Художественный?фильм 1958 года "Часы остановились в полночь" содержит эпизод, где Кубе раздает конфеты детям, отправляемым на смерть. Мне лично, когда я смотрел этот фильм, это казалось "режиссерской находкой" Николая Фигуровского, то есть вымыслом. Но, оказывается, что именно так и обстояли дела в оккупированном Минске... Среди прочего в отчете Гоффмана описывается то, как гауляйтер присутствовал на массовом расстреле в гетто и его "чувства" были оскорблены криками ужаса и рыданиями жертв. Гоффман докладывал в Берлин: "Кубе признает, что у него проявилось человеческое сочувствие и наиболее громко рыдающему ребенку он дал 3-5 конфет, потребовал, чтобы такого рода акции проводились вне города".

[qwerty-vit]

Мне лично

Твой любимые русские -  кровавый отрывок истории ....http://man-with-dogs.livejournal.com/807232.html наслаждайся с почитателем АГЛам

когда я смотрел этот фильм

Любишь фильмы краснож......й     
  http://video.yandex.by/users/ivpetrovf/view/1/#

[Head]

Кубэ не камандаваў войскам. Яму не падпарадкоўвалася СС. Ён быў начальнікам цывільнай адміністрацыі. Калі проста адказаць, то ён быў ні кім. Ён не кіраваў карнай палітыкай. Нейкія толькі эканамічныя паўнамоцтвы. Яму пастаянна перашкаджалі дамагчыся стварэння беларускага войска. Канчаткова яно стварылася толькі тады, калі наступалі саветы. Дарэчы, прыйшло шмат дабравольцаў.
І яшчэ, забілі яго партызаны пры згодзе з СС.

10 июля 1942 г. издал циркуляр, в котором подчеркивал, что никакая экономическая польза от евреев не превышает их опасности как партизан.

А можна пападрабязней??

[Head]

— Катастрафічна зьмяншаецца колькасьць насельніцтва Беларусі (кожны год памірае людзей болей, чым нараджаецца).

— У забруджанай чарнобыльскай зоне вырабляецца сельскагаспадарчая прадукцыя, якой атручваюць насельніцтва, у тым ліку дзяцей.

— Насуперак эканамічнай і экалагічнай мэтазгоднасьці ў самай экалагічна чыстай мясцовасьці нашай краіны пачалося будаўніцтва атамнай электрастанцыі па не прайшоўшай выпрабаваньня расейскай тэхналёгіі. Ці не новы Чарнобыль рыхтуецца беларусам?

— Хуткімі тэмпамі расьце алкагалізацыя насельніцтва.

— Разбураецца сістэма нацыянальнай адукацыі.

— Разбураецца беларуская культура.

— У беларускага народа мэтанакіравана адбіраюць беларускую мову — самую эфектыўную зброю ў абароне нацыянальных інтарэсаў.

Мікалай Крыжаноўскі

дэпутат Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь 12-га склікання, Сябра дэпутацкай Апазыцыі БНФ

[qwerty-vit]

Познавательно ....

[Head]

[Компаc]

НАЦИОНАЛЬНАЯ КАТАСТРОФА 1831-1841 ГОДОВ

Деятельность декабристов (организовавших восстание в декабре 1825 года) была связана с Литвой-Беларусью. Именно сюда, в Литовское генерал-губернаторство, был переведен из Петербурга гвардейский корпус, и именно тут Никита Муравьев создал первый, «МИНСКИЙ вариант» российской конституции. Однако декабристы были «странными» демократами: они признавали право на независимость только у Польши, а Литву-Беларусь считали необходимым русифицировать и растворить в российской среде. То есть, в отношении литвинов-беларусов руководствовались имперскими взглядами. Эти же крайне реакционные взгляды высказывал и А.С. Пушкин, который открыто признавался в ненависти к Литве, под которой тогда и он, и все понимали именно нынешнюю Беларусь.

Это колониальное насилие со стороны России стало неизбежной причиной восстания 1830-31 гг. с его знаменитым лозунгом «За нашу и вашу свободу». После подавления восстания царизм предпринял целый комплекс мер по уже национальному геноциду над литвинами-беларусами. Для этого с 1831 по 1848 г. работал созданный царем «Комитет по делам западных губерний», который и разрабатывал всяческие меры по ликвидации у беларусов национального самосознания. Николай I поручил этому комитету принять меры, чтобы «губернии, от Польши присоединенные, приведены были до того порядка, который для управления в иных российских губерниях существует».

Важнейшим мероприятием было введение в 1831 г. российского законодательства в Витебской и Могилевской губерниях и отмена там деятельности Статута ВКЛ, а с 25 августа 1840 – также в Минской, Гродненской и Виленской губерниях. Обращаю внимание, что в княжестве Самогития (нынешней Республике Летува) Статут ВКЛ не действовал (и не переведен на язык жемойтов и аукштайтов по сей день).

Кроме того, с 1840 года было уже окончательно запрещено использовать где бы то ни было термин «Литва». До этого он еще оставался в названии Литовско-Виленской губернии (созданной из слияния Виленской и Слонимской), отныне «Литва» навсегда исчезает с карты Российской империи как топоним. Вместо термина «Литва» царизм переносит на территорию бывшего Литовского генерал-губернаторства термин «Беларусь». Одновременно запрещается термин «литвин», вместо него насаждается использование термина «белорусец».

Подводя итоги колониальных усилий за 10 лет (с 1831 по 1841) виленский генерал-губернатор Миркович докладывал Николаю I:

«…твердость и решимость принимаемых мер… заложили твердую основу слиянию этого края с Россией. Десять лет постоянной системы работы двинули уже русскую народность в этих губерниях на полстолетия. Перевод дворянства в однодворцев, уничтожение многих католических соборов, закон, чтобы при свадьбах православных с иноверцами все дети оформлялись как православные, введение русского языка в судопроизводство и образовательные учреждения… ликвидация… Литовского Статута останутся навсегда значимыми памятниками теперешнего царствования».

     

Жыве Беларусь!

[sshundrik]

http://www.svaboda.org/articlesfeatures/society/2006/9/023B4454-F134-4893-B3C0-F6865020A79C.html
Твары міліцыянтаў фатаграфаваць нельга
 TI ESCHO  I SDES DEMAGOGIKU RAZVEDI, TAK I ETOT FORUM ZAKROIUT  , VOOBCHE POBALTAT' NEGDE BUDET...
 :-/ :-/

Чаму ня будзе дзе?А кухня? Толькі пасля "пабалтаць" трэба будзе першым за суразмоўцу напісаць данос куды-трэба.

Ребята, я не знаю, где вы все живёте и чем занимаетесь, но такую чушь, ересь, бред и т.д. читаю впервые. Вы бы хоть на улицу выходили после "стрелялок" в компе и посиделок на кухне. Ощущение, что вас здорово торкает именно после водки с пивом на кухне и всяких "топталок". А еще, наверное, надо меньше "страшилок" смотреть.
Добавлено: 04 Сентябрь 2012, 19:55:33Не обессудьте, но прочитайте сами - что написали. Ощущение - что писали полные идиоты из какой-нибудь палаты...

[Head]

Чаму ня будзе дзе?А кухня? Толькі пасля "пабалтаць" трэба будзе першым за суразмоўцу напісаць данос куды-трэба.

Калі не змагацца, то літаральна так і будзе...

[Head]

Не ссы ніхта, байкот адбудзецца...

[antidacto]

байкот адбудзецца...

Что за этим зашифровано? "адбудзецца" в каком смысле? Как мы поймем, что он "адбыуся"? По каким признакам?

[sshundrik]

Я за бойкот. После этого западные дядьки точно бабло перестанут подсыпать - не за что, не отрабатывают.

[сусанин]

СКАЖИ-КА, ДЯДЯ, ВЕДЬ НЕДАРОМ…

Бородинское сражение. О нем очень много писали и разбирали по косточкам всё и всех. Сошлись две армии. На одной стороне разноплеменные войска Наполеона. В составе его войск находится и корпус Понятовского, в котором порядка трех десятков тысяч белорусско-литовских шляхтичей, а также образованного и полуобразованного населения, которые пришли сражаться по зову сердца с надеждой на освобождение своей Родины.

С другой стороны, в армии Александра было не меньше белорусов, рекрутированных в армию, неплохо обученных, но совершенно не знающих за что и кого они сражаются. Ведь не прошло и десяти лет с тех пор, как произошел третий раздел Польши и они стали российскими подданными. Таков был расклад перед Бородинским сражением, естественно без иных составляющих этого исторического события, только касательно проблем близких нам. То есть, в войске Наполеона сражались белорусы-волонтеры, а со стороны войск Кутузова – белорусы-рекруты.

Однако, не у тех, ни у других не было ни малейшего шанса за свой героизм и самопожертвование получить желанную свободу, землю и независимость своей Родины. Они как гладиаторы в римском цирке  убивали друг друга по воле своих хозяев, но своих целей достичь не могли по определению. http://www.beltribunal.nl/content/skazhi-ka-dyadya-ved-nedarom

[Head]

Як вядома, Ленін ніколі ня быў у Нава-Беліцы, цяперашнім раёне горада Гомеля. Але помнік яму перажыў усе буры апошніх 60 гадоў. Каля кінатэатра «Мір» ён так і паказвае правай рукой у сьветлую будучыню. Яго рэгулярна падмалёўваюць і залапліваюць, высаджваюць каля яго кветкі. Ён не перастае быць «цвіком праграмы» мясцовай раённай улады. Апошнім часам каля беліцкага Леніна ня пройдзеш. Усе перагароджана і ўскапана. Ідзе генэральны рамонт Леніна. Уласна не самога яго, а ўсяго навакольля. Замест асфальтнага пакрыцьця вакол п’едэстала кладуць гладкія і бліскучыя пліты мармура і граніта. Падкручваюць трубы для будучага фантана. Мясцовыя жыхары чакаюць, што тут будзе модная сьветла-музыка з пераліваньнем вады. Вось куды ідуць немалыя грошы з гарадзкога бюджэту на добраўпарадкаваньне горада. У той самы час працягваецца разбурэньне помнікаў культуры і гісторыі, разгортваецца лукашыстоўскае прамываньне мазгоў насельніцтва на акупанцкай мове. На ўсё гэта цяжка глядзець. Але ва ўсім гэтым ёсьць таксама вычварнасьць формы і духа позьняга русіфікатарскага маньерызму.
http://www.bielarus.net/archives/2012/09/08/2787

[Head]

Шабас працягваецца: у Гродне дацэнта звольнілі за кнігу

Андрэй Чарнякевіч быў адным з аўтараў «апальнага» падручніка «Гродназнаўства».
Алесь Кіркевіч, Гродна; Сяргей Гезгала | 16:29, 14 верасня 2012

Сёння гісторыку з Гродзенскага ўніверсітэта паведамілі аб звальненні: папрасілі зайсці азнаёміцца з загадам рэктара ды забраць працоўную кніжку.

Афіцыйная фармулёўка — нібыта «неаднаразовыя спазненні на працу», за якія ў Чарнякевіча нядаўна запатрабавалі тлумачэнні. Парадокс у тым, што як мінімум адно са спазненняў было абумоўлена… доўгай гутаркай з прадстаўніком КДБ акурат наконт падручніка «Гродназнаўства».
Яшчэ на мінулым тыдні пачала праходзіць інфармацыя, што том па гісторыі Гродна знік з кнігарняў горада, а таксама з бібліятэкі Гродзенскага ўніверсітэта.

Паводле чутак, «чытачы ў цывільным» апошнім часам наведвалі і іншых аўтараў падручніка. Прынцыповымі пытаннямі для сілавікоў былі наступныя.
1) Хто канкрэтна пісаў апошнія раздзелы кнігі, прысвечаныя набыццю Беларуссю незалежнасці? 2) Чаму падручнік сканчаецца 1991 г. і не паказаны сучасны момант? 3) Чаму быў абраны такі варыянт «канцэпцыі ілюстрацыяў» (на апошняй старонцы выяўлены бел-чырвона-белы сцяг ды герб «Пагоня»)?

Андрэй Чарнякевіч — кандыдат гістарычных навук і адзін з плеяды выключна таленавітых гісторыкаў новага пакалення, якім цяпер па 30–40 гадоў.
Ён аўтар дзясяткаў працаў: ад артыкулаў да ўкладзеных кніг.

Шыкоўнае і грунтоўнае, ілюстраванае і наватарскае па форме падачы матэрыялу «Гродназнаўства» сёлета было хітом беларускамоўных продажаў у Гродне, аднак, паводле чутак, выклікала шал уладаў праз апошнюю главу або яе адсутнасць: гісторыя Гродна ў кнізе напісаная да 1991 года, а паўстанне грамадзянскай супольнасці апісана падрабязна.

«Наша Ніва» звярнулася ў «Гроднакнігу», дзе пра знікненне «Гродназнаўства» «нічога не чулі», аднак пры гэтым параілі звярнуцца ў мінскую «Белкнігу».
«Усе ініцыятывы нам спускаюць адтуль, якую кнігу прадаваць, якую прыбраць з прылаўкаў. Мы толькі пасрэднікі», — патлумачылі «НН» у прыёмнай дырэктара.

Што тычыцца «Белкнігі», то там пра сітуацыю з «Гродназнаўствам» таксама «нічога не чулі».
Па словах нашых чытачоў кніга знікла і з навуковай бібліятэкі Гродзенскага ўніверсітэта. Бібліятэкарка ўніверсітэта імкнулася даведацца, ад каго менавіта прайшла такая інфармацыя, а пасля паведаміла, што кніга знаходзіцца ў чытальнай зале бібліятэкі. На пытанне, ці можна яе ўбачыць у вольным доступе, яна адказала, што «на дадзены момант не валодае сітуацыяй».

Сітуацыя з «Гродназнаўствам» — гэта трывожны сігнал для беларускай культуры і навукі.

Чытаць цалкам http://nn.by/?c=ar&i=80101
Добавлено: 15 Сентябрь 2012, 02:28:39Падаткавікі і міліцыя ўварваліся на прэзентацыю кнігі «Саветызацыя Заходняй Беларусі» ў Гродне

Затрыманы галоўны рэдактар часопіса «Arche» Валер Булгакаў.
NN.by | 20:52, 14 верасня 2012
Арыштаваная ўся кніжная прадукцыя.

Паводле відавочцаў, на прэзентацыі прысутнічалі зусім невядомыя гарадзенскай беларускай грамадзе людзі. Яны зрабілі кантрольны закуп кнігі напачатку. А ў канцы прэзентацыі ўвайшла міліцыя, і людзі ў цывільным ужо ў адкрытую сталі патрабаваць ад Валера дакументы і пытацца, на якой падставе ён распаўсюджвае тут гэтую літаратуру. Пасля яны загрузілі ўсю літаратуру, якую ён прывёз, у свой аўтамабіль. Булгакава таксама пасадзілі ў машыну і павезлі ў Цэнтральную падатковую Гродна.

Урэшце Булгакаў аб’явіўся пасля трох гадзін затрымання: патэлефанаваў жонцы. З ягоных словаў, затрымлівалі яго падаткавікі. У яго закупілі ўсе самыя палітызаваныя кнігі. Пры гэтым пазней, у часе складання пратакола, Булгакаву некалькі разоў паўтарылі, што гэта не палітычная, а руцінная падатковая справа. Булгакава здзівіла, што і прэзентацыю, і момант затрымання, і працэдуру афармлення пратакола здымалі на відэа. На відэа фільмавалі і вокладкі кніг. Акрамя падаткавікоў і міліцыянтаў, прысутнічалі асобы ў цывільным.

Усяго затрымана 194 асобнікі розных выданняў. Рэдактара «Arche» чакае суд па артыкуле Адм. кодэксу «Незаконная прадпрымальніцкая дзейнасць», на якім будзе вырашана пытанне пра штраф і канфіскацыю кніг.

Прэзентацыя кніг адбывалася на Будзённага, 48а. «Саветызацыя Заходняй Беларусі» — гэта кніга гісторыка Яна Шумскага, напісаная на аснове ягонай доктарскай дысертацыі.

Акурат гэтымі днямі ў Гродне з крамаў канфіскавалі кнігу «Гродназнаўства», аднаго з яе аўтараў, Андрэя Чарнякевіча, звольнілі з Гродзенскага ўніверсітэта, а іншых зацягалі ў КДБ. Гэтыя падзеі пазначаюць новы этап у паляванні на вядзьмарак у нашай краіне.

Чытаць цалкам http://nn.by/?c=ar&i=80106

[Head]

СЦЭНЫ З ЖЫЦЬЦЯ ПРЫ ПОЗЬНІМ ЛУКАШЫЗМЕ

Беларусы памятаюць часы, калі на шчырыя размовы пра цяжкасьці жыцьця і скаргі на акупанцкі русіфікатарскі прыгнёт, на нашых людзей кідалася гэбоўская агентура і расейскія асаднікі. Часы мяняюцца, мяняюцца і дзеяньні канторскіх. Апошнім часам заўважана “новая тактыка” агентуры ўплыву. Варта толькі беларусам у аўтобусе або тралейбусе распачаць гаворку пра маскоўскіх акупантаў, як тут жа падключаецца да дыялогу нейкая асоба: “Не надо говорить об этом, товарищи! Все и так это знают”. Брутальнасьць ужо не спрацоўвае, акупанты могуць і па шапцы атрымаць ад беларусаў. То пачаліся заклікі да “талерантнасьці і абазнанасьці”. На гэта, аднак, беларусы кажуць: “Будзем казаць і паўтараць гэта ўвесь час, аж покуль не ачысьцім нашую зямлю ад ненавісьнікаў Беларусі”.

Янка Базыль

[Head]

Рэжым здохне – будуць танцаваць

14 лютага 2013 г. “Le Monde” напісала: “Тысячы паўночна-карэйцаў сабраліся ў Пхэньяне, каб адсьвяткаваць “удалы” атамны экспэрымэнт рэжыму. На здымку ў газэце – шэрагі людзей на плошчы, якія застылі ў маўчаньні.

Наш камэнтар: Газэце трэба было называць рэчы сваімі імёнамі. Людзі не “сабраліся”, а іх там сагналі паводле дзікай завядзёнкі бесчалавечнага рэжыму. Яны маўчаць.
Беларусы таксама маўчаць. Нашую краіну многія называюць няшчаснай П. Карэяй Эўропы. Але маўчаньне нашых людзей зусім іншае. Адчуваецца, што яны ўжо шмат што зразумелі і зрабілі адэкватныя ацэнкі. Мясцовы прамаскоўскі рэжым іх ужо нікуды не зганяе тысячамі (каб не зьбіраць) – рэжым баіцца беларусаў. І калі раптам нешта здарыцца з рэжымам, то стрыманыя беларусы будуць танцаваць на вуліцах.

Юрка Марозаў

http://www.bielarus.net/archives/2013/02/22/2962

[Head]

А ў адказ адзін толькі пшык...

[сусанин]

Чаму ў Беларусі трэба забараніць святкаванне 23 лютага

Кастусь Шыталь

Сёння ў Беларусі будуць святкаваць 95-ю гадавіну стварэння камуністычнай Чырвонай арміі, якая, паводле савецкага гістарычнага міфа, упершыню пайшла ў бой 23 лютага 1918 года.

Ці вартая святкавання гэтая дата? Каб знайсці адказ, звернемся да нашае найноўшай гісторыі.
23.02.1918 тэрыторыя Беларусі ў тыя дні была пад нямецкай акупацыяй, а беларускія палітыкі думалі пра незалежнасць.
У лістападзе –снежні 1918 года Чырвоная армія, ігнаруючы абвяшчэнне незалежнасці Беларускай народнай рэспублікі, якое адбылося 25 сакавіка 1918 года, уварвалася ў Беларусь. Кожная вайна і акупацыя суправаджаецца несправядлівасцю і гвалтам, але бальшавіцкія рабаўніцтвы і забойствы былі асабліва жорсткімі.

То ў адным, то ў іншым кутку Беларусі людзі паўставалі супраць бальшавіцкай улады. Найбольш маштабным было Слуцкае паўстанне ў лістападзе-снежні 1920 года, якое патапіла ў крыві тая самая Чырвоная армія. На Палессі ваяваў супраць бальшавікоў генерал Станіслаў Булак-Балаховіч, наш зямляк, які нарадзіўся на Браслаўшчыне, а пачынаў свой працоўны шлях адміністратарам маёнтка Гарадзец (Шаркоўшчынскі раён).
Антыбальшавіцкае паўстанне ўзнялі ў чэрвені 1919 года жыхары Браслаўскага і Дзісненскага паветаў. Два тыдні яны баранілі Германавічы, Шаркоўшчыну, Пагост, Мёры, Іказнь ад Чырвонай арміі, але ўрэшце былі разгромленыя.
Каб абараніць родныя палеткі і гумны ад рабаўніцтва, многія юнакі з нашага рэгіёна ішлі добраахвотнікамі ў польскае войска – Юзаф Пілсудскі якраз далучаў Усходнія Крэсы да адноўленай Польшчы. Польская ўлада была для беларусаў меншым ліхам – пад Польшчай быў не рай, але на працягу дваццаці год нашыя прадзеды не ведалі калектывізацыі, закрыцця цэркваў і масавых расстрэлаў.
Уварванне Чырвонай Арміі ў Заходнюю Беларусь, якое адбылося 17 верасня 1939 года пасля змовы Гітлера і Сталіна “аб падзеле сфераў уплыву”, адабрала спакой у нашых дзядоў. У Глыбокім супраць чырвонаармейцаў выйшлі падлеткі – адзін узяў вінтоўку і страляў па вайскоўцах з-за царкоўнай агароджы, ды двое мальцаў бутэлькай з бензінам падпалілі савецкі танк. Баючыся супраціву, бальшавікі пачалі тэрор - дзясяткі тысяч беларусаў былі вывезеныя ў Сібір, расстраляныя, пасаджаныя ў турмы.

Пачатак вайны з Гітлерам 22 чэрвеня 1941 года быў каму трагедыяй, а каму выратаваннем. На апошнія дні чэрвеня планаваліся масавыя арышты і дэпартацыі беларускіх сялянаў, якія былі сарваныя пачаткам вайны. Тым часам у турме ў Беразвеччы (Глыбокае) камуністы пачалі масавыя забойствы вязняў. Каго не паспелі закатаваць на месцы – пагналі на ўсход “дарогай смерці” і расстралялі каля вёскі Мікалаёва, што недалёка ад мястэчка Ула.
Шмат беларускай крыві пралілі савецкія партызаны. Старажылы Бягомля з жахам успамінаюць, як асобы аддзел брыгады “Жалязняк” 8 студзеня 1943 года, на другі дзень праваслаўнага Раства, расстраляў больш за паўсотні мірных жыхароў. Аднаго застрэлілі, бо родны брат перад вайной сядзеў паводле палітычнага артыкула, пастралялі дзяўчат, якіх немцы мабілізавалі працаваць на кухні. У 1942 годзе каля Бягомля партызаны забілі праваслаўнага святара. 17 жніўня 1943 года тыя ж жалязнякоўцы застрэлілі ў Докшыцах жанчыну, якая адмовілася аддаваць партызанам карову.
Калі зважаць на маштабы забойстваў, якія разгарнулі на тэрыторыі Беларусі нацысты, то камуністаў варта прызнаць меншым злом. Таму прыход Чырвонай арміі ў ліпені 1944 года жыхары раёнаў, найбольш пацярпелых ад нямецкага тэрору, успрынялі як вызваленне. Варта памятаць і ўшаноўваць беларусаў, якія ў шэрагах Чырвонай арміі і савецкіх партызанскіх атрадаў змагаліся, каб выгнаць з роднай зямлі нацысцкіх акупантаў.
Жыхары Заходняй Беларусі спадзяваліся, аднак, што бальшавікі доўга не затрымаюцца. Сярод людзей існавала перакананне, што пасля разгрому Германіі пачнецца вайна паміж СССР ды Велікабрытаніяй і Злучанымі Штатамі, у якой бальшавікі атрымаюць паразу. Дзясяткі тысячаў беларускіх юнакоў, хаваючыся ў лясах, пазбягалі прызыву ў Чырвоную армію і чакалі канца савецкай улады.

Антыбальшавіцкі партызанскі рух некалькі год не даваў спакою савецкай уладзе. Камуністычныя дзеячы на Пастаўшчыне баяліся начаваць два разы запар на адным месцы, і цэлы полк МГБ (Міністэрства дзяржаўнай бяспекі) не мог нічога зрабіць супраць “лясных братоў”. У Глыбоцкім і Дунілавіцкім раёнах да 1955 года ваяваў легендарны Яўген Жыхар – і дзесяцігоддзі пазней вяскоўцы, зазлаваўшыся на савецкіх чыноўнікаў, казалі: “Няма на іх Жыхара!”

Бальшавікі звярэлі ў адказ, і ў 1947 годзе пасадзілі на вялікія тэрміны навучэнцаў Глыбоцкай і Пастаўскай педагагічных вучэльняў, сяброў таемнага Саюза беларускіх патрыётаў. Правакатары з МГБ спрабавалі схіліць маладзёнаў да збройнай дзейнасці, ды не ўдалося. Адзінай іх віной перад савецкай уладай было жаданне вучыцца па-беларуску ды папулярызаваць родную мову і культуру. У Паставах дасёння жывуць Антон і Алеся Фурсы, калісьці асуджаныя па той справе.

Пасля пяці год змагання са збройным супрацівам, ды пасля таго, як найбольш працавітыя і актыўныя сяляне з’ехалі ў Польшчу па рэпатрыяцыі, савецкая ўлада распачала калектывізацыю. Прасцей кажучы, адабрала ў людзей зямлю, заробленую цяжкай працай, сельскагаспадарчыя прылады і амаль усю скаціну. Потым камуністы ўзяліся змагацца з Богам – на мяжы 1940-х і 1950-х былі арыштаваныя і пасаджаныя ў лагеры амаль усе каталіцкія святары ў нашым рэгіёне. У 1956 годзе да ўлады прыйшоў Мікіта Хрушчоў – і ўзяўся зачыняць праваслаўныя цэрквы.
Савецкая ўлада не дапускала двух меркаванняў. Насаджалася камуністычная ідэалогія, занепадала беларуская мова, дзецям у школе дзяўблі ў галаву, што няма Бога. Немагчыма было сказаць слова супраць улады. Пратэст выказвалі цішком, пераказвалі палітычныя анекдоты, слухалі Радыё Свабода і Голас Амерыкі. Глыбачанін Віктар Храпавіцкі ў 1962 годзе ў Мінску далучыўся да групоўкі студэнтаў, якія планавалі ўзарваць перадатчык, што заглушаў хвалі замежных радыёстанцый, але акцыю сарвалі органы дзяржаўнай бяспекі.
Савецкая ўлада была вялікай трагедыяй для Беларусі. Святкаванне гадавіны стварэння Чырвонай арміі, на штыках якой была прынесеная гэтая ўлада – гэта ганьбаванне памяці нашых дзядоў і прадзедаў.

Святкуючы 23 лютага, многія не задумваюцца пра гісторыю Чырвонай арміі. Для большасці – гэта свята ў гонар мужчын, якія, паводле дадзеным Богам здольнасцяў, павінны абараняць сваіх каханых, свае сем’і і сваю Радзіму. Існуюць, аднак, іншыя даты, калі можна павіншаваць беларускіх мужчынаў – 15 ліпеня ў дзень Грунвальдскай бітвы, 8 верасня ў дзень бітвы пад Оршай, 20 лістапада ў гадавіну Слуцкага паўстання. Пагартайце даведнікі па гісторыі – можна хоць штомесяц віншаваць – абы толькі моцна не напівацца, святкуючы.
А святкаванне 23 лютага ў Беларусі, спадзяюся, калі-небудзь будзе забаронена.


http://westki.info/blogs/14336/chamu-u-belarusi-treba-zabaranic-svyatkavanne-23-lyutaga

ЖЫВЕ БЕЛАРУСЬ!

[Head]

 


В Минобороны объяснили, почему отмечают 23 февраля 1918-го, когда Беларусь сдавали немцам

22.02.2013 Руслан Горбачев
В субботу празднуется День защитников Отечества и, кроме того, 95-летие Вооруженных Сил Беларуси. Однако известно, что 23 февраля 1918 года наша страна была под немецкой оккупацией. По просьбе «Салідарнасці» ситуацию прокомментировали представитель Минобороны и исследователь.

«ПОЧЕМУ МЫ ОТМЕЧАЕМ ДАТУ, КОГДА НАШУ СТРАНУ СДАВАЛИ НЕМЦАМ?!»
Журналист Владимир Богданов, который занимается исследованием истории Первой мировой войны, поражен традицией празднования 23 февраля в независимой Беларуси и, тем более, грядущего отмечания 95-летия Вооруженных сил.
– Я считаю, что 23 февраля – один из самых нелепых и, даже сказал бы, стыдных праздников для Беларуси. Безусловно, должен быть День защитников Отечества. Но только не 23 февраля! Нужно смотреть в глаза фактам. Конечно, дата 23 февраля связана с историей Беларуси. Но каким образом?
Начнем с того, что 4 декабря 1917 года в местечке Солы под Сморгонью немцы и большевики заключили перемирие на Восточном фронте. Оно вступило в силу с 15 декабря и действовало два месяца. По истечении срока педантичные немцы поднялись из окопов и начали наступление. Но их никто не встретил. 21 февраля 1918 года немцы заняли Минск.

Парад немецких войск 4 апреля 1918 года в Минске (справа – костел Пресвятой Девы Марии, по центру – гостиница «Европа»)
 
Генерал-фельдмаршал фон Эйхгорн и генерал фон Бредов в Минске
23 февраля, как принято было считать в советской истории, состоялся какой-то бой под Псковом. Однако некоторые источники это опровергают. Как бы там ни было, в то же 23 февраля немцы направили Ленину телеграмму (выдвинули ультиматум) с требованием принять их условия в течение 48 часов.
Большевики не стали столько ждать и уже утром 24 февраля Ленин телеграфировал в Берлин: «Совет Народных Комиссаров постановил условия мира, предложенные германским правительством, принять и выслать делегацию в Брест-Литовск». 3 марта был подписан «Брестский мир», согласно которому Беларусь отдали немцам.
Они ушли из Минска только в декабре 1918-го, когда Германия капитулировала перед западными странами. Так почему мы отмечаем дату, когда нашу страну сдавали немцам?!
Кстати, известно, что праздник 23 февраля был придуман большевиками для того, чтобы люди не праздновали Февральскую буржуазно-демократическую революцию, которая началась 23 февраля 1917 года и в ходе которой была реально упразднена монархия. Нужно было чем-то закрыть этот день, вот и придумали день Красной армии. А теперь мы на него молимся.
«РЕЧЬ ИДЕТ О САКРАЛЬНОМ СИМВОЛЕ»
Иное мнение о ситуации с датой 23 февраля «Салідарнасці» высказал начальник управления информации Министерства обороны, полковник Владимир Макаров.
– Владимир Матвеевич, почему за точку отсчета истории Вооруженных Сил Беларуси берется именно 23 февраля 1918 года?
– Потому что 23 февраля ассоциируется с созданием и действием Рабоче-крестьянской Красной армии, которая спасла человечество от фашизма. Символично, что в нашей стране с избранием в 1994 году президентом Александра Григорьевича Лукашенко был дан мощный импульс по возрождению смыслов этой победы, которая принесла спасение человечеству.
С Красной армией ассоциируется этот величайший подвиг, а также освобождение Минска 11 июля 1920 года и освобождение Минска 3 июля 1944 года.
Декрет о создании Рабоче-крестьянской Красной армии был подписан 15 января 1918 года. Но дата 23 февраля – это сакральная дата, сакральный символ. Поэтому ее мы берем за отсчет.
…Но я понимаю подтекст вашего вопроса.
– Историки говорят о том, что 23 февраля 1918 года Минск и Беларусь были под немецкой оккупацией.
– Совершенно верно. Но речь идет о сакральном символе. Ибо Беларусь была, есть и останется республикой, которая является духовным продолжателем традиций и Красной армии, и Советского союза. Лучших традиций. Продолжателем традиций государства, которое спасло человечество.

Немцы в Минске, 1918 год


«МЫ ЧТО НЕ ИМЕЕМ СОБСТВЕННОЙ ИСТОРИИ?»
Исследователь истории Первой мировой войны Владимир Богданов категорически не согласен с мнением представителя Минобороны.
– Почему мы тогда не празднуем 22 июня? Ведь тоже можно сказать, что с этой даты началась Великая Отечественная война, в ходе которой мы переломили хребет фашистской гадине. Ладно, люди привыкли к 23 февраля как ко Дню защитников Отечества. Так хотя бы сверху в эту дату не вкладывали ничего, как можно говорить о 95-летии Вооруженных сил? – считает Владимир Богданов. – Мы что не имеем собственной истории? Ведь в той же официальной идеологии есть другие даты (тоже 3 июля 1944 года), которые можно более удачно привязать ко Дню защитника Отечества.
С моей точки зрения, празднование Дня защитника Отечества в день, когда Родина была продана врагу, должно оскорблять чувства тех же защитников Отечества.

http://gazetaby.com/cont/art.php?sn_nid=54011

[sshundrik]

Пошли вы! Я праздную День защитника Отечества, иными словами - День Мужчин! Мне абсолютно по...  на вашу политику в отношении этого праздника. Вечно что-то не нравится. Привыкли люди - и не надо трогать святое (празднует как минимум 16 часть земного шара)!

Вы еще 8 марта предложите отменить. Долбики!
Добавлено: 28 Февраль 2013, 19:24:49Жыве Беларусь!

[Head]

СЦЭНЫ З ЖЫЦЬЦЯ ПРЫ ПОЗЬНІМ ЛУКАШЫЗМЕ

Зусім нядаўна ў інфармацыйнай прасторы зьвінелі “восторгі” у сувязі з усталяваньнем на вуліцах некалькіх гарадоў Беларусі вялікіх плакатаў (“білбордаў”) з надпісамі па-беларуску пра “маму і родную мову”. “Восторгі” кіраўніка ТБМ А. Трусава і яшчэ некалькіх беларуска-савецкіх пісьменьнікаў наконт “павароту ўладаў да роднай мовы” выклікалі сьмех і скептычную рэакцыю нераўнадушнага грамадзтва. Усе ведалі, што плакаты гэтыя доўга не правісяць. І сапраўды, іх ужо няма, пра іх ужо забыліся.

Да каго і да чаго павярнуліся акупацыйныя русіфікатарскія ўлады, жыхары беларускіх гарадоў даведаліся ў сярэдзіне лютага. На новых “білбордах” — выява беларускага хлопчыка ва ўніформе “сувораўскага вучылішча”. Над ім — эмблема з профілямі расейскіх ваен-дзеячаў Нахімава і Суворава. Ёсьць таксама тэкставая рэклама “Белорусского суворовско-нахимовского союза”.

На сайце гэтага “союза” мы прачыталі наступнае, цытуем:

“Основные направления деятельности:

— Популяризация суворовско-нахимовских традиций честного и преданного служения Отечеству.

— Объединение персональных качеств и возможностей каждого члена союза в твёрдый сплав, который будет являться надёжной опорой государственности”. Ну, і гэтак далей.

Адмірал Нахімаў у сувязі з адсутнасьцю мора ў Беларусі ня дзейнічаў і беларусаў не забіваў. Але вось пра архіката Суворава распавядаць дадаткова нікому ня трэба. Абодва маскоўцы чужыя і варожыя нам. Што такое ў трактоўцы згаданага “союза” такія фэномэны, як “Отечество” і “государственность” мы таксама ведаем. Гэта ёсьць Расея (“велікая і неделімая Россія”) і яе крамлёўска-лубянская Імпэрыя Зла. Вось пра што чарговая хваля лукашыстоўскіх “білбордаў”.

Элемэнтарны аналіз тэкстаў “союза” паказвае, што зьляпаны яны мясцовымі кадрамі РБ. Расейская мова ў іх каравая і няўклюдная, тыповы стыль правінцыйнага палітаддзела. Асабліва нам спадабаўся пасаж пра “твёрдый сплав”.

Але шкоду гэтыя стылісты нясуць нашаму грамадзтву канкрэтную. Сваёй “популярізаціей” яны вучаць беларускіх дзяцей і іх бацькоў “быть готовымі умереть за Россію”, як гэта наўпрост сфармуляваў Лукашэнка. Дзе-небудзь у балтыйскіх краінах або Грузіі гэтыя акупанцкія вывескі правіселі б вельмі кароткі час. Іх апэратыўна ліквідавалі б мясцовыя падлеткі, якіх сям'я і грамадзтва выхоўваюць у любові да нацыі і роднай краіны.

Янка Базыль

http://www.narodnaja-partyja.org/00--Naviny-c_hyphenminus-Galownac_ja--fr--pg/00--Naviny-c_hyphenminus-Galownac_ja--bk--an--01/00--20130227--01

Добавлено: 04 Март 2013, 01:38:38Група сяброў з пяці чалавек вырашыла днямі схадзіць у сталічны кінатэатр, паглядзець кінафільм. Але “не тут-то было”. Касірка заявіла, што не прадасьць ім пяць квіткоў. На такую колькасьць квіткоў трэба прад’яўляць пашпарты (!). Такога яшчэ не было ў гісторыі беларускай кінапрактыкі. Хаця не, было. Падчас нямецкай акупацыі беларусам было забаронена знаходзіцца ў кіназалі побач з немцамі. У акупантаў былі лепшыя месцы ў партэры. Дарэчы, італьянскім жаўнерам таксама былі выдзелены асобныя сэктары ў беларускіх кіназалях. Беларусы ўспамінаюць, як падчас сэансу ўсё пачыналася з узаемных праклёнаў (італьянцы ненавідзелі немцаў), а потым разгортваліся бойкі паміж акупантамі.

Чаго баіцца цяперашні акупацыйны рэжым? Рэжым баіцца любога больш менш масавага скапленьня беларусаў у адным месцы. А тут яшчэ і сьвятло выключаць. А ну, як гледачы пачнуць гукаць: “Жыве Беларусь!” ды патрыятычныя ўлёткі раскінуць. Так што цяпер ідучы ў кіно, тэатр, рэстаран ці ў парк на арэлі, бярыце з сабой пашпарт. Для моладзі лепш насіць з сабой даведку ад мясцовай ячэйкі БРСМ, дзе над пячаткай будзе засьведчана, што “тип нордический, в белорусскости не замечен, беспощаден к врагам Рейха…”



https://pieramoha.org/artykul/kino-pad-akupacyjaj

[Head]

На заседании совета ГрГУ Семен Шапиро рассказал про отставки ректора Ровбы и преподавателя Чернякевича

Вчера в Гродненском государственном университете прошло расширенное заседание совета ВУЗа. На нем были подведены итоги прошедшего года и представлен новый ректор. Казалось бы, обычное мероприятие, но присутствующих ошеломило выступление председателя Гродненского облисполкома Семена Шапиро, пишет “Твой Стиль“.

С трибуны напрямую без “обтекающих” фраз Семен Шапиро рассказал, почему ректор покинул свой пост – он перестал удовлетворять областное руководство по идеологическим причинам. Более того, в университете было выявлено 16 человек, призывающих сменить действующую власть.

Эти люди не просто говорили, что не довольны политикой в стране, но и еще время от времени хлопали в ладоши. Мало того, часть из них специально купила велосипеды, чтобы на этих велосипедах ехать впереди и предупреждать о местоположении милиции тех, кто позади шел и хлопал.

Ректор Ровба, который был освобожден от занимаемой должности, поднялся и сказал, что он “как мог, так и служил”.

Семен Шапиро признался аудитории, что внимательно читает сводки КГБ, которые ложатся ему на стол. Там говорится про все! Вот был определенный преподаватель в университете, так до чего додумался: издал книжку за границей. А так нельзя, вот и пришлось с ним попрощаться.

“Насчет Чернякевича принимал указ я лично”, – раскрыл тайну увольнения историка и доцента ГрГУ Семен Шапиро. “Написали учебник и напечатали за границей. За чьи деньги? Нет, чтобы ко мне прийти и поговорить!”

Семен Шапиро упрекнул бывшего ректора, что тот долго откладывал увольнение Чернякевича из-за своего знакомства с его отцом, который работал в университете.

В своем выступлении Шапиро похвалил университет за технологические достижения и раскритиковал за промахи в идеологической работе.

http://s13.ru/archives/54878

[fireatwill]

Причем незаконными способами.

откуда дровишки? тоже сводки читаешь? или пишешь?
  холуй, а почему нельзя издать книжку за границей? может, пора уже и предателей идей одного окна и многовекторности, сваливших за кордон, вычислять и, зашив в мешок, топить в москва-реке? истенные потреоты не сбегают из рая, а работают на родине токарями в детских садах и на полтора мильена поют осанну ненагибаемому.

[kaktus]

со своим альтернативным взглядом на польскую историю, Катынь например

А такое есть?
Добавлено: 08 Март 2013, 10:58:54

который издал книгу в Беларуси или другой стране СНГ

А зачем?)

[kaktus]

Попробуйте издать в любом польском издательстве книгу по Катыни с российской точкой зрения

Молодой человек. Российская точка зрения СОВПАДАЕТ с польской, французской, шведской и гваделупской. И издается и в Польше, и в России.

Там 100%-ный Одобрямс.

Ну вот почему ты всегда пишешь то, о чем не имеешь ни малейшего понятия?

[Petja]

мнение на то что луна квадратная не будешь в Польше искать?

[kaktus]

Российская точка зрения СОВПАДАЕТ с польской, французской, шведской и гваделупской.

Честно-честно? http://katyn.ru/index.php?go=News&in=view&id=273

Назовите хоть одного польского общественного деятеля, который омелится поддержать это мнение. Или в Польше 100%-ный одобрямс генеральной линии партии?

от фракции КПРФ

Дальше можно не читать

[fireatwill]

а почему нельзя издать книжку за границей?

А почему ректоры белорусских университетов невъездные в Европу? Неужели европейцы так боятся белорусской системы образования

Назовите хоть одного польского историка, который издал книгу в Беларуси или другой стране СНГ, со своим альтернативным взглядом на польскую историю, Катынь например, и ему за это ничего не было

москалик, ты хоть читал ту книжку, что вякаешь про альтернативный взгляд? хотя для вас, анацефалов, история вполне себе начинается 3 июля и скарына пицерский - реальный персонаж.