следующая тема »

[26 Октябрь 2025, 10:17:52]

Новости, реклама:

[26 Октябрь 2025, 10:17:52]

Новости, реклама:

[kirillvelimirov]

Лукашысты кажуць, што альтэрнатывы Лукашэнку няма.Мы сьцвярждаем, што АЛЬТЭРНАТЫВА Лукашэнку ЁСЬЦЬ!

Конечно есть альтернатива! Мы в это верим!
Добавлено: 16 Июль 2012, 10:29:00Народ хочет перехода к более богатой стабильности. А то надоело прозябать у плинтуса. Когда уже хоть что-то изменится?

[Head]

Зянон Пазьняк: «Настальгія – страшэнная з’ява. Гэта невыносна!»

12.10.2010 РУСЛАН ГАРБАЧОЎ

Як Зянон Пазьняк перажывае эміграцыю, чаму ў 18 гадоў ён уцёк з Масквы, за што яго выключалі з інстытута і чаму ён не стаў акцёрам — «Салідарнасць» прадстаўляе інтэрв’ю з Варшавы з легендай беларускай палітыкі.

– Зянон Станіслававіч, вы ўжо амаль 15 год па-за Радзімай. Настальгія ня мучыць?

– Настальгія – гэта першае, з чым трэба навучыцца змагацца на чужыне. Мне асабліва цяжка было першыя гады, недзе да 2000-га.

Настальгія – страшэнная з’ява. Як цела баліць, мы усе ведаем. А гэта боль душы. Гэта невыносна! Ніякія словы не перакажуць, што гэта такое. Час спыняецца. Успаміны, галасы, карціны Бацькаўшчыны апаноўваюць тваёй душой і ты ня можаш ні пра што іншае думаць, ня можаш нічога рабіць…

Дык вось, трэба не дапусціць, каб гэтае мінулае валадарыла над табой, каб гэтыя карціны цябе захоплівалі ў аблогу, каб гэты рай, што застаўся там, не ўзяў цябе ў палон. Бо яго няма. Гэта ілюзія. Гэта проста баленне тваёй душы. Самае небяспечнае, што ў гэтай ілюзіі хочацца быць, існаваць, яна зацягвае, як спевы сірэн, але ў іх – канец.

Мая жонка Галіна хадзіла ў Варшаве на вакзал, каб проста ўбачыць цягнік адтуль. Гэтага нельга было рабіць. Мне кожны дзень прыходзілася праяўляць сілу волі, каб давесці сабе пра што нельга думаць, і чаго не рабіць! Калі з гэтым не справіцца, яно можа знішчыць чалавека. На настальгію пакутуюць многія, не разумеючы яе прыроды, я назіраў, як некаторых людзей яна ператварыла ў руіны.



Фота Юліі Дарашкевіч («Наша Ніва»)

– Што дапамагло вам перамагчы?

– Перш за ўсё сіла волі. Па-другое, у мяне ёсць шчаслівая магчымасць ездзіць на Віленшчыну, сваю Бацькаўшчыну. Калі ў 1997 годзе я першы раз прыехаў туды з Амерыкі, адчуў у душы найвялікшае шчасце. Які гэты пах! На Радзіме пахне па іншаму! Якое шчасце адчуваць гэта! Бачыць гэту траву, бачыць гэты пыл, гэтае неба…

Бачыце, я нават не кажу ў гэтай сітуацыі пра быт. У эміграцыі вельмі цяжка выжываць.

– Дзе вы жывеце?

– У Варшаве здымаю кватэру.

– Ваша маці зараз жыве ў Менску?

– У Менску. Зараз яна вельмі хворая, амаль страціла слых. Калі яна яшчэ мела здароўе, прыязджала да мяне, мы бачыліся ў 1998-м. А пасля інсульту, калі ёй стала цяжка хадзіць, гэта стала немагчымым.

– У вас на фронце загінуў бацька. Ці адчувалі вы ў дзіцячыя гады недахоп аўтарытэту?

– У дзяцінстве ў мяне было ўсё: матчына ласка, добрае асяроддзе і аўтарытэты. Найвялікшым аўтарытэтам быў бацька – дамаглася гэтага маці. Яна заўсёды прыводзіла прыклад бацькі: што бы ён рабіў, як бы ён радаваўся, калі б я вось гэтак зрабіў... Яго дух быў дома.

Усё было сваё – куды не пойдзеш, сустрэнеш свайго чалавека. Моладзь тады не з’язджала ў гарады, мястэчка (мястэчка Суботнікі Іўейскага раёна Гарадзенскай вобласці – Р.Г.) было перапоўненае, было сваё асяроддзе, свае традыцыі. Чужых не было. Чужыя з’явіліся пазней, у 50-я гады. Гэта былі людзі з Усходу, і яны былі зусім іншымі. Яны не хадзілі ў касцёл, яны пілі гарэлку, яны лаяліся матам. Мы іх не разумелі і не ўспрымалі.

– Гэта вы кажаце пра расейцаў ці беларусаў з Усходу?

– Пра тых, хто гаварыў па-руску – іх было цяжка адрозніць (у дзяцінстве мы па-руску не разумелі). Канешне, бальшыня з іх былі беларусы з БССР, і ў прынцыпе людзі не благія, але мясцовыя называлі іх «саветамі».

– Вы былі камсамольцам?

– Калі я сканчваў 10-ты клас, то дырэктар школы сказаў: калі я не ўступлю ў камсамол, то не атрымаю атэстат сталасці. Я напісаў заяву і фармальна ў камсамол уступіў. Але адразу ж як паступіў у інстытут, выкінуў камсамольскі білет.

– Чаму не хацелі ўступаць у камсамол?

– Гэта ж залежнасьць, дурнота, чужая ідэалогія, камунізм.

– Вы ў той час гэта разумелі?

– Гэта ў нас на Віленшчыне разумеў кожны чалавек, кожнае дзіця. Там тады грамадства было такое. У піянеры дзяцей прымушалі ўступаць настаўнікі. У нас у класе з 40 вучняў было толькі недзе 7 піянераў – дзеткі настаўнікаў і начальнікаў (гэта 1951-53 гг.). Калі некага прымусілі, дык ён не насіў гальштук. А калі насіў – то бывала, што дзеці яго білі (казалі: «здымі, дурань, а то прыдуць немцы і на гальштуку павесяць»).

– Вы з дзяцінства адчувалі ў сабе лідэрскія якасці?

– З дзяцінства мне было непрыемна змушаць да нечага чалавека, дыктаваць яму сваю волю, біць яго. Але як правіла дзеці гуртаваліся вакол мяне. Само сабой так атрымлівалася. Я выдаваў ініцыятывы, прыдумваў, што можна зрабіць… Увогуле дзіцячыя гады ўспамінаюцца мне як сфера ўсепаглынаючага дабра.

Дарэчы, упершыню я адчуў настальгію на кароткі перыяд у 18 гадоў. Калі паехаў у Маскву і два тыдні жыў у чужым для сябе горадзе – марыў паступаць на зорную астраномію, якой тады захапляўся, гэтак жа як фатаграфіяй, тэатрам і кіно.

А там жа, у той Маскве, зусім іншыя людзі, гыркаюць, злуюцца, ніхто ні ўсьміхаецца, усе некуды сьпяшаюць, бягуць, як жару ўхапіўшы. Мне пачала мроіцца Беларусь, стала балець душа і ўсё цела, успаміналіся нават пахі Айчыны, нібы таму ваўку ці сабаку. Яшчэ трохі і здаецца б завыў – так было блага.

Я ўсё кінуў, паехаў на вакзал, узяў білет у агульны вагон, бо іншых не было, і 18 гадзін ехаў стоячы. Як да Смаленску даехаў мне быццам неякае цяпло зайшло ў душу, стала добра і спакойна.

Але тады, дзе б я ня быў, можна было вярнуцца ў Беларусь. Зараз такой магчымасці не існуе: схапілі б на мяжы згодна загаду. Я пра гэта ўжо шмат казаў, у тым ліку пра прыклады Захаранкі і Ганчара.



Фота з кнігі «Глёрыя Патрыя»

– У Тэатральна-мастацкім інстытуце ў Мінску адчувалі ўціск з-за сваіх поглядаў?

– Камуністы, што былі пастаўлены на чале інстытута, не разумелі псіхалогіі студэнтаў, таму мінімальна ўплывалі на іх. Гэта быў асаблівы інстытут, мастацкая вольніца, студэнты жылі сваім жыццём. Але самых актыўных, канешне, выключалі. Мяне выключалі двойчы.

– Двойчы?!

– Так, двойчы.

– Як вас выключылі першы раз?

– Гэта быў другі курс. Выключылі мяне па ініцыятыве парткама. Па майстэрству акцёра я ішоў на выдатна (ставілі нават у прыклад), але паколькі палітычна студэнт аказаўся недабранадзейным, то пасля некалькіх канфліктаў камуністы хуценька далі рады. Паставілі нездавальняюча па профільнай дысцыпліне і «гуд бай» – выключылі.

Як толькі я перастаў быць студэнтам, то адразу ж пазбавіўся інтэрната. А на вуліцы зіма. Я паспрабаваў уладкавацца на працу – нідзе не прымаюць, усюды былі парткамы. Я апынуўся ў бязвыхадным становішчы. Ехаць дадому было для мяне немагчымым – шкадаваў маці. Яна ўсё жыццё ня ведала, і да гэтага часу ня ведае, што мяне двойчы тапталі ў інстытуце. Яны здзекваліся на да мной, а навошта, каб маці перажывала?

Зіма, мароз, грошай ніякіх, работы ніякай, і начаваць няма дзе! У інтэрнаце ж стаяла ахова… Што мы рабілі з сябрамі? Яны заходзілі на другі паверх інтэрната. Першы звешваўся праз вакно з лесвічнай пляцоўкі уніз, другі трымаў яго за ногі, я хапаўся рукамі за рукі першага. І мяне цягнулі ў калідор!

Такім чынам нейкі час я спаў у сяброў. Зазнаў пачуццё голаду. Грошай не было абсалютна, не было чаго есці. І гэты голад працягваўся ні дзень, ні два, а месяцамі!

Пасля змог неяк уладкавацца рабочым сцэны опернага тэатру, працаваў фатографам. Так зіму і пратрымаўся.

– Але як вас аднавілі ў інстытуце?

– Я не проста шукаў працу, я змагаўся. Лічыў сваё выключэнне несправядлівым, таму і да Максіма Танка хадзіў і да іншых. У выніку сваёй упартасцю дамогся таго, што мне дазволілі здаваць экзамены на мастацтвазнаўчы факультэт.

– А да гэтага вы на якім былі?

– На акцёрскім. Але акцёрам я бы ўсё роўна ня быў, нягледзячы на тое, што ў мяне былі ўсе дадзеныя, у тым ліку і знешнія, і ўсё добра йшло. Гэта было не маё – акцёр несвабодны чалавек, а я не любіў падпарадкоўвацца дурням.

Паступіў на мастацтвазнаўчы факультэт, але голад працягваўся. Неяк сядзеў стомлены, і кроў з носу як хлынула на канспекты! Выкладчык сказаў: «Выйдзіце». Я адказаў «Прабачце, я вінаваты» і выйшаў з аўдыторыі...

За што Зянона Пазьняка звальнялі з працы, як ён ствараў самвыдат і абараняў ад разбурэння Верхні горад і Траецкае прадмесце – чытайце ў другой частцы інтэрв’ю на «Салідарнасці» на наступным тыдні.

[Торгримий]

А Зянон хоть в курсе что ты его здесь пиаришь? Может у него от твоих советских методов скоро последний волос выпадет?

[Russy]

Зянон Пазьняк: «Настальгія – страшэнная
з’ява. Гэта невыносна!»

Лукавиць. Ципа страдаляц альбо мучаник. Када гэдак, то усироуна на усё и вяртаюцца настальгирники да дому да хаты.

[Head]

Торгримий, хутка ў людзей валасы павыпадаюць ад тваіх "абгрунтаваных" меркаваньняў.

то усироуна на усё

Гэта як?

[Торгримий]

Торгримий, хутка ў людзей валасы павыпадаюць ад тваіх "абгрунтаваных" меркаваньняў.

Ну а разве я не прав?
Добавлено: 14 Август 2012, 14:10:05И обоснуй почему я тебе должен обосновывать, пожалуйста.

[Head]

Гэта я яшчэ павінен  табе абгрунтоўваць тое, што ты павінен рабіць довады абгрунтаванымі?

[Торгримий]

Гэта я яшчэ павінен  табе абгрунтоўваць тое, што ты павінен рабіць довады абгрунтаванымі?

Просто не понимаю почему я должен обосновывать свои мысли аннкауту в нете. Разок все же попробую обосновать: для меня это как разговаривать со стенкой. Или с фонарем) Что-то вроде того) . Я высказал свое мнение и все, и меня не беспокоит как ты к этому отнесешся. Вот другу к примеру я бы объяснил и разжевал под пивко), приложил бы усилия так сказать). А ради тебя я напрягать свой мозг не хочу. Ведь я даже тебя не знаю, и судя по твоим постам лучше не останавливать этот процесс)

[Жмотик пивной животик]

был бы мозг было бы что напрягать а так есть отмазка неохота напрягать то чего нет

[Head]

Сяргей Навумчык: "Дні і ночы жніўня 91-га ў мяне зьліліся ў адно, бо рыхтавалі пакет законапраектаў па Незалежнасьці, уначы таксама, трэба было пасьпець да пачатку сэсіі. Вось на гэтым здымку фатограф Ул. Кармілкін злавіў пячатку недасыпу ў мяне і ў Пазьняка – хаця звычайна мы імкнуліся выглядаць бадзёра. За мной – Мая Кляшторная, дачка расстралянага ў Курапатах паэта Тодара Кляшторнага".


Добавлено: 23 Август 2012, 03:02:33Сколько времени отпустила история диктатуре Александра Лукашенко? Інтэрвью с Зянонам Пазьняком і ​​Юрыем Дракахрустам.

[Head]

[antidacto]

Лукашенко несколько часов говорит почти без проколов

Ты, жалкий бессовестный демагог-очковтирателишка niXto, вероятно, забыл ранее "творчество" Его Величества и сколько ему понадобилось лет практики, чтобы натренироваться хоть более менее связно нести то, что он несет. И еще напомню тебе, жалкий бессовестный демагог-очковтирателишка niXto, что перлы Его Величества можно уже отдельным сборником выпускать. Причем до сих пор стоит ему оторваться от написанной кем-то бумажки как тут же рождается новый перл.

В вечернее время, когда весь народ в автомобилях едет, слушает, должен транслироваться именно наш продукт, наших людей. Пугачёву мы слышим с каждого утюга. Я не говорю, что её там не должно быть, но 25 % вполне достаточно!

[bvnor]

Лукашенко, сейчас меняет все окружение. Изменения министры, генералы и другие преториан. Я думал, niXto и Ляхтарат тоже потеряли свои рабочие места. niXto, далее пишет, должeн иметь высокий уровень доверия с Лукашенко.

Почему Лукашенко изменил все из его самых верных и преданных своему делу людей. Я думаю, что это большая ошибка. Методы Сталина, не будет работать сегодня.

[fireatwill]

Где ж белорусская оппозиция берет таких неудачников? Лукашенко несколько часов говорит почти без проколов, а эти даже 5-минутную речь не могут отрепетировать... Неужели это и есть "альтернатива"??

  холуй совсем потерялся. кому альтернатива? это что, опять выборы лукашенки? сравнивать надо с действующими "депутатами". те вообще, кроме "за" ничего выговорить не в состоянии.
       про "почти без проколов" феерично. срочно в ханты-мансийск.

[Head]

Итак, можно подводить первые итоги по представленной оппозицией "альтернативе рэжыму":

Чувствуется, что многие кандидаты в депутаты готовили свои телевизионные выступления самостоятельно, без привлечения политтехнологов. В ситуациях, когда человек не имеет большого опыта публичных выступлений, такая самонадеянность заканчивается печально.
 
Показательным в этом смысле было телевыступление кандидата от Либерально-демократической партии Беларуси. Представитель ЛДПБ был похож в эфире на восьмиклассника, которому поручили перед большой публикой прочитать наизусть стихотворение. Школьники в такой ситуации нередко теряются, начинают запинаться, нервничать.
 
Примерно так получилось и с представителем ЛДПБ Павлом Рачаловским, который озвучивал в эфире телеканала "Беларусь-2" свою предвыборную программу. Обращаясь к избирателям, он неоднократно запинался, вздыхал. А на второй минуте своего выступления и вовсе замолчал на 20 секунд.

Кандидат по Автозаводскому избирательному округу, обращаясь к избирателям, пообещал помогать малообеспеченным слоям населения и закончил свое выступление на оптимистической ноте: "Я немалого добился в этой жизни и хочу, чтобы все были радостные, довольные и видели в будущем какие-то перспективы".
 
Не могли совладать со своей речью во время телеэфира и другие кандидаты. Так, например, претендент в депутаты по Слуцкому избирательному округу Анатолий Юревич вначале обращался к избирателям на белорусском языке, затем перешел на русский. Это привело к появлению откровенной "трасянки" в эфире.
 
"Чаму людзi iдуць у власть? Таму, каб соединить iнтарэсы народа з iнтарэсамi власти i адстоiваць гэтыя iнтарэсы. Дык вось, калi выбярыце мяне дэпутатам, я обязуюсь защищать интересы ваши, прежде всего, перед властью нашей верховной", - заявил Анатолий Юревич, обращаясь во время телеэфира к избирателям.

Кандидат в депутаты по Свислочскому избирательному округу Николай Дылько решил, видимо, исключить всякую импровизацию в эфире. Поэтому всю свою речь читал по бумажке. С одной стороны, это позволило Дылько избежать возможных речевых ошибок. Однако ошибку в эфире претендент на депутатский мандат все-таки допустил - он обращался к избирателям, ни разу не подняв глаза от той бумажки, на которой была записана его речь.

Где ж белорусская оппозиция берет таких неудачников? Лукашенко несколько часов говорит почти без проколов, а эти даже 5-минутную речь не могут отрепетировать... Неужели это и есть "альтернатива"??

Адна з галоўных мэт дзейнасці кдб-эшных прапагандыстаў з'яўляецца заблытаванне людзей наконт сапраўднай альтэрнатывы. Яны "бьюць" толькі псэўдаапазіцыю, маўляў, гэта і ёсць апазіцыя. Але ўсе ведаюць, што гэта ня ёсць апазіцыя, а частка рэжыму. Сапраўдныя патрыёты байкатуюць лукашыстоўскія "выбары".
Добавлено: 31 Август 2012, 01:28:47

[antidacto]

Адна з галоўных мэт дзейнасці кдб-эшных прапагандыстаў з'яўляецца заблытаванне людзей наконт сапраўднай альтэрнатывы. Яны "бьюць" толькі псэўдаапазіцыю, маўляў, гэта і ёсць апазіцыя. Але ўсе ведаюць, што гэта ня ёсць апазіцыя, а частка рэжыму. Сапраўдныя патрыёты байкатуюць лукашыстоўскія "выбары".

EmptyHead, а тебе не кажется, что относительно новая идея деления на "псевдо" и "тру" еще больше снижает и без того низкий до плинтуса рейтинг оппозиции? Поверь, "среднестатистический народ" не вдается в эти ваши тонкости. Он уже давно не воспринимает вас всерьез. И вы делаете все, чтобы ситуация в этом плане не улучшалась. Не знаю, отуда родилась идея "поделить", случайно или спецом кто-то придумал, но она в очередной раз и надолго ударила по оппозиции. А ты EmptyHead вместе с соратниками, давайте, разгоняйте волну изо всех своих фанатично-безмозглых сил.
 

для обзывалок и прочих игр существует ФЛЕЙМ! Предупреждение!

[Head]

EmptyHead

Антыдоктар.



Бородач: У рядовых исполнителей появилось ощущение неизбежности наказания

Приговор,  вынесенный несколько дней назад лидеру "Молодого фронта" Дмитрию Дашкевичу на закрытом судебном заседании в глубокской колонии, стал поводом для очередной аналитической публикации полковника спецслужб в отставке Владимира Бородача.

"Белорусский партизан" приводит текст без купюр:

- Политические заключенные и в частности Дмитрий Дашкевич своей позицией на суде и перед ним ставит перед всеми нами вопрос, на который надо отвечать. Это вопрос о том, что такое режим? Можно ли с ним иметь хоть какие-то отношения?

Дашкевич отказался от любого сотрудничества со следствием, от защиты, отказался от любого участия в процессе, объяснив данное решение тем, что суд не законен, по существу судом не является. Если Дашкевич  и вместе с ним 13 политзаключенных могут поставить подобные вопросы несмотря на то, где и в каких условиях они находится, несмотря на закрытые и открытые характеры процессов, на ограничение контактов, несмотря на опасность, то можем ли мы сделать вид что не слышим эти вопросы, не замечаем их, и ограничиться рядом дежурных заявлений о поддержке и солидарности, о жертве режима и жестокости властей? Время вспомнить и руководствоваться оценкой существующей власти депутатами 13 созыва и экс председателем ЦИК В. Гончаром. С 1996 года власть потеряла свою легитимность и постепенно превратилась  в  организованную преступную группировку (ОПГ), обладающую достаточной силой для контроля над территорией страны и жизнями 9.5 миллионов человек.

В стране совершено длящееся во времени преступление по незаконному захвату и удержанию власти. Нет никакого про властного режима, есть организованная преступная группировка (ОПГ) под руководством гражданина Лукашенко А. Г. по  кличке «батька». Опасные для ОГП политические оппоненты и свидетели  В.Гончар, Ю.Захаренко, Красовский, Завадский, Станкевич, Карпенко были убиты.

Большинство политических групп, «лидеров» оппозиции предпочло забыть или, по крайней мере, не вспоминать публично эти преступления и на протяжении уже почти 1,5 лет прикрывают их  банальными  издевательствами в тюрьмах. В них обыскивают, «заставляют ставить ноги шире плеч, не дают ложку, холодно и жестко спать, собирают подписки о сотрудничестве с КГБ». Это дает возможность западным политикам забывать о серьезных преступлениях режима в Беларуси  и принять во внимание условия содержания заключенных в тюрьмах мира.

Сегодня любой честный и моральный политик должен чётко понимать и говорить обществу: всё происходящее сейчас в Беларуси — это длящееся преступление, в котором каждый день появляются новые эпизоды, новые жертвы, новые соучастники, преступления, к которому мы привыкли, адаптировались, но от всего этого оно не перестаёт быть преступлением.

ОГП превращает народ  в население. Большое количество граждан начинает  жить, думать, говорить, принимать решения, руководствуясь психологией жертвы, даже не осознавая этого. Уничтожается мораль. Газеты ряда стран (Турции, Арабских Эмиратов) пестрят объявлениями о турах Минск к самым дешевым проституткам.   Лукашенко пытается делать из белорусов идеальные жертвы, общество «молчащих ягнят». Даже у некоторой либерально настроенной и социально активной части можно заметить периодически проскакивающие проявления психологических реакций, характерных для людей со «стокгольмским синдромом».

Состоявшийся суд над Дмитрием Дашкевичем имеет несколько моментов, на которые стоит обратить внимание. В этом деле, несмотря на то, что оно является частным, к сожалению уже рядовым и привычным для нашей страны событием, отразились происходящие системные изменения:

1. Большой количество привлечённых свидетелей, причём ни один из них не является независимым. Очевидно, что администрация колонии, может заставить заключённых и сотрудников ДИН говорить всё, что угодно, особенно на суде, проходящем в закрытом режиме. Почему свидетелей так много? Это попытка «размазать» ответственность за происходящее между как можно большим количеством людей, и таким образом, снять ответственность с администрации колонии. Всё это говорит о том, что у рядовых исполнителей появилось ощущение и понимание неизбежности наказания за то, что они творят сейчас. Говоря проще, они бояться будущего и пытаются подстраховаться, заранее готовя оправдания.

Это проявлялось и на предыдущих процессах над Автуховичем и других судилищах.

2. Позиция самого Дмитрия — это не позиция жертвы, а позиция борца. Дашкевич отказался от защиты, так как считает процесс незаконным, отказался от сотрудничества со следствием. Кроме того, что позиция вызывает огромное уважение, она является принципиально важной не только для самого, так и хочется написать заложника, вместо заключённого, но и для общества, это отношение к следователям и сотрудникам ДИН как к соучастникам преступления — совершаемого ОПГ.

Анализ данных судебных процессов позволяет прийти к следующим выводам:

- Необходимо ещё раз вернуться к заключению специальной комиссии Виктора Гончара о незаконном захвате власти, которая перешла к  ОПГ. Необходимо руководствоваться этим заключением для дальнейшей работы оппозиции.

- Надо разработать и начать претворять в жизнь меры по возврату государственного управления в Беларуси в конституционное, правовое поле. Это может быть осуществлено только путём отстранения от власти Лукашенко с соучастниками всех преступлений, то есть фактической реализации заключения «Специальной комиссии Верховного Совета 13-го созыва по правовой оценке нарушений Президентом Республики Беларусь А.Лукашенко Конституции и законов Республики Беларусь».

- Одним из аспектов происходящего является ситуация с политическими репрессиями. Необходимо срочное принятие оппозицией законопроекта о реабилитации жертв политических репрессий, включающего в себя не только снятие судимости, восстановление всех гражданских прав и привилегий, но и возмещение ущерба. Следует определить ответственности лицам, виновным в политически мотивированном преследовании путем фабрикации доказательной базы, лжесвидетельства в судах, вынесения заведомо неправосудных решений, неправомерных действиях в местах лишения свободы и так далее. Частью реабилитации жертв политических репрессий должна стать практика реституции, то есть возмещения виновными ущерба за счет личных средств.

- Существующая обстановка в оппозиционном движении острейшим образом требует размежевания на оппозицию и псевдо оппозицию, а по сути коллаборантов. Принципиальным и основополагающим моментом позволяющим отделить первых от вторых, является отношение к заключению комиссии В.Гончара, то есть различным политическим силам нужно определить своё отношение к режиму созданному Лукашенко: как к законной власти, либо как к ОПГ. Какое может быть объедение между реальной оппозицией и имитационными структурами, способствующими сохранению контроля над Беларусью бандой Лукашенко?  Откровенная предательская позиция ОГП, «Говори правду», «За свободу», «Справедливый мир»  по отношению к политическим заключенным подрывает авторитет оппозиции и доказывает ее не способность в данном виде влиять на демократизацию нашего общества. С наступлением «выборов» они забыли об выдвинутых ими же условиях участия в данном фарсе «до освобождения политических заключенных и полной их реабилитации».  Но все забыто, они участвуют в легализации назначаемого Лукашенко парламента, пытаясь выдать это за один из вариантов только их понятного бойкота. Помощь режиму они пытаются подать за борьбу с ним, а предательство они выдают за солидарность с патриотами в тюрьмах. Так дальше идти нельзя. Нас уже не понимает гражданское общество, ибо мы работаем не на него, а на Лукашенко. Для того чтобы объединиться, надо сначала размежеваться! Таят наши надежды на роль в данном процессе Рады БНР, которая самоустраняется от участия в восстановлении Конституционного порядка и законности в Беларуси. Хотя нам ставят ее в пример некоторые известные представители интеллигенции, упрекая нас в перехвате не существующих инициатив. Пора бы ознакомиться с  программами, взглядами и возможным участием в демократизации Беларуси тех, кто десятилетиями претендует на роль лидеров в данном процессе, а на деле спит в шапку.

[sshundrik]

Путин тоже плакал, когда его весной переизбрали президентом. Ах, как мило и символически...

Да там ГБ усім кіруе. Яны табе што хочаш зробяць...

А-а-а! Ещё где-то, кроме Беларуси, всё плохо? Продолжы список. Кто-нибудь в стороне останется?

[kaktusik]

что перлы Его Величества

Мы эту проблему решили в узком кругу ограниченных людей

[bvnor]

Cуществует aльтэрнатыва рэжыму. Польша является малонаселенной страной. В ближайшем будущем, мы должны еще 5-7, или даже 10 миллионов  иммигрантов. Мы приглашаем всех, из Белоруссии и Украины, к нам постоянно. Стань гражданином Европейского Союза.

http://wiadomosci.onet.pl/raporty/deutsche-welle-w-onecie/niemieckie-media-polska-chce-stac-sie-krajem-naply,1,5227677,wiadomosc.html

[Торгримий]

EmptyHead, а тебе не кажется, что относительно новая идея деления на "псевдо" и "тру" еще больше снижает и без того низкий до плинтуса рейтинг оппозиции? Поверь, "среднестатистический народ" не вдается в эти ваши тонкости. Он уже давно не воспринимает вас всерьез. И вы делаете все, чтобы ситуация в этом плане не улучшалась. Не знаю, отуда родилась идея "поделить", случайно или спецом кто-то придумал, но она в очередной раз и надолго ударила по оппозиции. А ты EmptyHead вместе с соратниками, давайте, разгоняйте волну изо всех своих фанатично-безмозглых сил.

Полностью согласен с antidacto, альтернативы режима не может быть при наличии такой ... "оппозиции" . Это нонсенс. Пояснение см выше)

[antidacto]

альтернативы режима не может быть

Альтернатива режиму - Конституционная законность

[AnVas]

Cуществует aльтэрнатыва рэжыму. Польша является малонаселенной страной. В ближайшем будущем, мы должны еще 5-7, или даже 10 миллионов  иммигрантов. Мы приглашаем всех, из Белоруссии и Украины, к нам постоянно. Стань гражданином Европейского Союза.

bvnor, вместо того чтобы на гродненском форуме зависать своих местных баб оплодотворял бы лучше, чтобы рождаемость поднять, а не приглашать к себе белорусов, украинцев.  

ОФФТОП! ЛИЧНАЯ ПЕРЕПИСКА! ПРЕДУПРЕЖДЕНИЕ!

[Head]

У Таронта сустрэліся беларусы Паўночнай Амэрыкі

У беларускім грамадзка-рэлігійным цэнтры канадзкага горада Таронта адбыласяь 30-я сустрэча беларусаў Паўночнай Амэрыкі.

Сярод дэлегатаў — старшыня Рады БНР Івонка Сурвіла, іншыя сябры Рады, старшыня Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі БНФ Зянон Пазьняк, паэтка Вольга Іпатава, вядомыя дзеячы беларускай эміграцыі, госьці з Беларусі і Польшчы.



http://vk.com/wall-26098720_607?z=photo-26098720_288163923%2Falbum-26098720_00%2Frev

[antidacto]

Head, по-твоему это и есть "альтэрнатыва"? 

[sshundrik]

альтернативы режима не может быть при наличии такой ... "оппозиции"

И скомпрометировали оппозицию сами же участники: никаких новых здравомыслящих людей, свежих идей (даже пусть и для режима), только поток какой-то черноты про Беларусь на Запад. Вероятно, отработка выделенных средств. Вывод - настоящих патриотов среди оппозиции нет.

Добавлено: 06 Сентябрь 2012, 19:41:18И пока такое будет продолжаться - до тех пор оппозиция не будет находить реальной поддержки у населения, потому что нужны серьезные, думающие (в том числе и про людей) личности, а не требующие санкций для своей страны.

[Жмотик пивной животик]

sshundrik эх где моск не понятно
санкции вводяться против режима а не против людей ща  обьясню что бы те у кого нет мозга не взорвали то что у их вместо мозга
если у режима нет денег нечем платить тем кто пресует народ а без денег они это делать не будут

[qwerty-vit]

Если в доме нет денег - то не отец начинает меньше пить, а дети начинают меньше есть

Быт определяет сознание ....

[Head]

Зянон Пазьняк: БЕЛАРУСКІ НАРОД ТРЭБА ЛЮБІЦЬ І ШАНАВАЦЬ

(Выступ на верасьнёўскім Сойме Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі – БНФ
і Беларускага Народнага Фронту “Адраджэньне”)

Да выбарчай прафанацыі рэжыму засталося два тыдні. Васемнаццаць гадоў беларусы назіраюць гэты антыбеларускі маразм. Шмат хто ўжо зразумеў, што падтрымліваць рэжым у яго прафанацыях нельга, але ўсяроўна знаходзяцца асобы, якія зьдзіўляюцца, чаму гэта калгасная хунта нават сваіх “мабілізатараў” да выбараў не дапускае. Прыходзіцца зноў адзначыць сабе ў памяці, што галоўная задача “мабілізатараў” ёсьць агітацыя людзей на псэўдавыбары, а не пранікненьне ў псэўдапарлямант. Хунта не зьбіраецца іх туды пускаць. Яна ня бавіцца ў дэмакратыю на псэўдавыбарах, а зацікаўлена толькі з’імітаваць “усенародную падтрымку” рэжыму і напісаць сабе 83 адсоткі народнага даверу. А тут узьнікла пагроза, што гэты “народны давер” проста ня прыйдзе больш галасаваць. Таму мабілізавалі ўсіх.

Паказальная роля выпала спадару Мілінкевічу. Ён правёў шырокі збор подпісаў, раздаючы направа і налева свае сэнтэнцыі супраць байкоту. Пасьля шумавога афармленьня акцыі яго не рэгіструюць у кандыдаты. Пачынаецца працяг шумавіньня: абурэньне, змаганьне, пісаньне скаргаў, раздача інтэрв’ю і т.п. Прытым “змагарам” добра вядома, што ніякай рэгістрацыі ня будзе, але агітацыя за “выбары” ужо працягваецца ў ролі пакрыўджанай “апазыцыі” (пакрыўджанага Мілінкевіча) ды шуканьня “справядлівасьці” (у Ярмошынай). Такая вось тэхналёгія падтрымкі псэўдавыбараў. (Чакаецца, што пратэстны электарат абурыцца і зноў паляціць сказаць сваё “не”.) Часам думаеш, ну як жа можна так апускацца? Аказваецца, можна ўсяляк, калі ёсьць прычыны.

Бальшыня беларусаў на фальшывае галасаваньне ісьці не зьбіраецца. І правільна робяць. Трэба засьведчваць ізаляцыю антыбеларускага рэжыму ад народа. Калі гэтая ізаляцыя паглыбіцца, хунту будзе лягчэй ськінуць.
Цяперашняя кампанія «у палатку» выразна паказала, наколькі псэўдаапазыцыя і яе структуры моцна заангажаваныя ў фактычную падтрымку існуючага рэжыму. Засьвяцілася ўся вядомая грамадзтву агентура. Антылукашысцкая фразеалогія тут, фактычна, нічога не абазначае ў той час, калі дзеяньні накіраваныя ў падтрымку фальшывага галасаваньня. Псэўдаапазыцыя ня першы раз заманьвае на квазівыбары наш пратэстны электарат, ужываючы антылукашысцкую фразеалогію.

Гэты прыклад паказвае таксама, што на антылукашызме можа адбыцца часовая мабілізацыя людзей, але ня можа ўзьнікнуць моцнае аб’яднаньне грамадзтва на барацьбу з сістэмай. Згуртаваньне людзей на змаганьне з антыбеларускім рэжымам магчымае толькі на альтэрнатыўных ідэалах, гэта значыць, на беларускіх нацыянальных каштоўнасьцях, дзе галоўнай ёсьць нацыянальная ідэя – беларуская мова, беларуская культура, гісторыя і беларуская воля (г. зн. воля і права для ўсіх грамадзян).

У гэтым кантэксьце хачу зьвярнуць крытычную ўвагу на адну асаблівасьць у пазыцыі антылукашызму і антырэжымнай крытыкі ў Беларусі і за мяжой.

Антылукашызм яшчэ не азначае, што за гэтай пазыцыяй стаіць беларуская дэмакратыя і беларуская воля з нацыянальнай свабодай і культурным разьвіцьцём. На эўразахадзе тое відаць вельмі вымоўна. У антылукашызме яны бачаць перш за ўсё свае інтарэсы. А калі не атрымліваецца, то і лукашызм добры (можна нават навучыць рэжымную міліцыю, як лепш дубасіць беларускіх дэманстрантаў).

Двулічная пазыцыя праяўляецца ў іх нават у фармальных дэталях. Нягледзячы на нашу пастаянную інфармацыю ў іхны адрас і нягледзячы на фактычны стан рэчаў, літаральна ўсе эўрапалітыкі ўпарта называюць лукашысцкую ўладу ”беларускім рэжымам”. Ніхто зь іх ніколі не абмовіўся, што гэты антыбеларускі рэжым праводзіць палітыку этнацыду, лінгвацыду і мэтанакіраванай русіфікацыі. Для іх гэта ”беларуская ўлада”, якая толькі парушае “правы чалавека”, для іх гэта “беларускія антыдэмакратычныя законы” і “беларуская палітыка”. (Фактаў ды заяваў розных “рараў”, “вікаў” ды “фрыкаў” дастаткова.) Так ствараецца адмоўны вобраз Беларусі, населенай адмоўнымі беларусамі. Хоць тут жа эўрадэмагогі заяўляюць, што беларускі народ “заслугоўвае на лепшую долю”, а беларускія жанчыны надта прыгожыя. (Як кажацца, яшчэ і блытаюць Божы дар зь яечняй).

І ніхто, на жаль, у Беларусі не абураецца. Некаторыя яшчэ і задаволеныя. Калі нядаўна прэзыдэнт ЗША Абама па недасьведчанасьці назваў гітлерскія фашыстоўскія канцлягеры, што былі на тэрыторыі Польшчы, “польскімі канцлягярамі”, то ўсчалася нацыянальная навальніца ў Польшчы, міжнародны скандал, Абама прасіў прабачэньня. Зь Беларусяй жа гэтыя спадары не цырымоняцца, называючы антынацыянальны акупацыйны рэжым “беларускім рэжымам”. А чаму б і не – рэжым задаволены, псэўдаапазыцыя дзякуе, астатнія – “нацыяналісты”.

Узровень думаньня заходніх людзей апошнім часам вымоўна праілюстравала правакацыя швэдзкіх інфантыляў з лёгкаматорным самалётам. Калі ім пачалі задаваць пытаньні беларускія журналісты, то некаторыя адказы дакладна паўтаралі лубянскія маскоўскія нарыхтоўкі пра Беларусь. Адзін нават сказаў, што і нацыі такой, беларускай, няма, а толькі нейкі кангламэрат розных народаў. (Зрэшты, сур’ёзная размова пра гэтых недарасьляў яшчэ наперадзе).
Унутраны антылукашызм (дакладней, частка яго) карыстаецца такой жа тэрміналогіяй, як і Захад, толькі тут яна значна шырэйшая і разнастайная, злучае, практычна, усе антырэжымныя палітычныя пазыцыі, і кожная ўкладвае ў сваё “анты” асобнае разуменьне.

Празаходняя і прамаскоўская пазыцыі тут акрэсьленыя выразна (дастаткова толькі паглядзець у Сеціве некаторыя рэсурсы разам з камэнтарамі). І што характэрна – гэтыя пазыцыі антыбеларускія. Антылукашызм тут толькі камуфляж. Адэпты празаходніх і прамаскоўскіх поглядаў з задавальненьнем і пастаянствам (і заслужана) называюць узурпатара “калгасьнікам”, “калхазанам”, “дзярэўняй” і тут жа кажуць пра “беларускі рэжым”, беларусаў называюць “рабамі”, “чарка-шкваркай”, “даяркамі”, “бульбашамі” і г.д. Нянавісьць карэлюецца. Псіхапатычная, ненавісная асоба Лукашэнкі служыць адначасна нагодай і шырмай для беларусафобнай псіхалогіі. Адбываецца экстрапаляцыя нянавісьці з народа на ўзурпатара, з узурпатара на народ.

Цяпер усё гэта выразна праглядваецца і цяпер усё гэта трэба нам улічваць, бо такія “крытыкі рэжыму” ніколі ня будуць саюзьнікамі ў змаганьні за вольную Беларусь і беларускую свабоду.

Увогуле народ трэба любіць і шанаваць, у якім бы стане ён ні знаходзіўся. Мы самыя, мы ўсе ёсьць народ. Разумеючы гэта, трымаючыся адзінства ў народнай любові, можам зваяваць цемру і зло, мець сваю сьветлую народную будучыню.

Зянон Пазьняк
Старшыня Беларускага Народнага Фронту “Адраджэньне”
і Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі – БНФ
9 верасьня 2012 г.

[Торгримий]

санкции вводяться против режима а не против людей ща  обьясню что бы те у кого нет мозга не взорвали то что у их вместо мозга
если у режима нет денег нечем платить тем кто пресует народ а без денег они это делать не будут

И кто пострадает от санкций, умник? Уверен что простые люди в первую очередь. Эх, где же твой моск непонятно