О том, что в БКА всё-таки хотели (как бы ты этого не хотел

) свидетельствует, например, следующие факты:
. На названым паседжаньніакруговых начальнікаў Беларускай Краёвай Абароны 28-30 сакавіка ў Менску выступіў і Шнэк:
-
“Ст. лейтэнант Шнэк (Слуцк): Пры правядзеньні мабілізацыі перашкод з бокупартызан амаль ня было. Пазвана было больш 7.000 чалавек, пасьля ўсякіх звальненьняў у казармах засталося 3.982 ч., у тым ліку 80 афіцэраў і 188 падафіцэраў. Батальёнаў маем 5.
Дрэннае ўражаньне мае на змабілізаваных звальненьне ад мабілізацыі камісіямі і акруговым камісарам.Гаспадарчае становішча змабілізаваных ня дрэннае. Горш з санітарным становішчам. Заняткі са змабілізаванымі пачаліся на 3-ці дзень. Утварэньне сапёрных батальёнаў вельмі дрэнна адбілася на мабілізаваных тым больш, што яны накіраваны ў Баранавіцкую Акругу.
Наша прапаганда працуе вельмі слаба, не выкарыстоўваецца маючыся прапагандовы матар’ял”
---
Кстати... к вопросу о мобилизации:
Случчына адказвала на пытаньні вельмі рэальна, па-гаспадарску.
Што рабіць? Змагацца! Супроць каго? Сягоньня супроць бальшавізма! За што? За радзіму, за вольную і незалежную Беларусь, каб самім быць гаспадарамі на сваёй зямлі! Якімі сіламі? Усімі сваімі собскімі сіламі! Сродкі? Патрэбна ўзброіцца і як найхутчэй!Случчына ідэолёгічна была ўзброена. Сузнаньне неабходнасьці мабілізацыі свайго войска апанавала ўсю масу насельніцтва. Ужо зімою па ўсёй Случчыне хадзілі чуткі аб прадстаячай мабілізацыі. Яны ўзьнікалі стыхійна, з пачуцьця неабходнасьці і гатоўнасьці насельніцтва. Запытай, бывала, любога случчака, ці хоча ён запісацца ў паліцыю і ён адкажэ: “пачакаю мабілізацыі, тады пайду”. Такі настрой панаваў без перапынку ад лета 1943 года і да сапраўднага абвяшчэньня пакліканьня ў вясну 1944 году. А пытаньні:
“Ці будземабілізацыя?”, ці “Калі будзе мабілізацыя?” магчыма было пачуць на Случчыне з вясны 1942 году, калі зьявіліся першыя бальшавіцкія банды.Па сваему сузнаньню Случчына была мабілізаванай. Патрэбны былі толькі арганізацыйныя формы.
