Што, страшна, да?

Разумееце, у чым хвокус Кастуся Каліноўскага, увесь хвокус у тым, як страшэнна ён выглядае.
Ён такі неахайны, дзікі чалавек з валасамі на твары. І дзікунскім бліскучым позіркам, звярыным і адначасова такім наіўным.
(
Гэта вам не гладзенькі, прылізаны абсос-інтэлігенцік Сцяпан Бандэра, неа.)
Я глядзела малюнкі, як мастакі Кастусіка спрабуюць зрабіць больш высакародным і арыстакратычным, але гэта памылка і хвальшыўка.
Называць палякам гэткую дзікую брыду, як Кастусь Каліноўскі, гэта глупота. Не каціць.
Памыляўся таксама і Караткевіч наш прыўкрасны, нажаль.
Беларуская нацыянальная ідэя асабіста мною тут ужо пазначаная даўно: беларусаў нібыта й няма, затое ўсе іх баяцца і ніхто не разумее. Бо мы жахлівыя, дзікія, маўклівыя і жорсткія людзі з багны.

У, трэба патрэцік Кастусіка намаляваць. Што не зробіш для брацішкі, нацыянальнага героя.

І дзеля краіны.

Пчаляр! Вам тэлеграма, танцуйце. Астатнія падцягвайцеся, вучыце рухі, гэта лёхка: