Адам Мицкевич - величайший поэт. Писал на польском языке, поэтому поляки считают его своим, хотя Мицкевич родился в Литве и считал себя литвином (беларусом).
Прафесар Мальдзіс кажа нібыта знойдзены верш Адама Міцкевіча на беларускай мове:
Мусiў то я сягоння рана ўстаць,
Штоб табе што–нiбуць сказаць;
А штоб сказаць складнiй i к рэчы,
Сеў я сабе каля печы.
Сеў, нагу за нагу залажыў,
Дабыў ражка й табакi зажыў;
А як мой мальчык крычаць пiрастаў,
Так я сабе такую думку здумаў:
Штоб–то я на сьвеце быў каралём!
I меў бы пiтнаццаць рублей грошы!
То б я табе што няделю вячаром
Справiў бы банкет харошый.
Ты б у мяне залiўся гарэлкай,
Ад мяса трэснуў бы табе пуп,
Масла пiў бы поўнай тарэлкай
I кашу еў бы з тонкiх грэцкiх круп.
А як прышлi б твае iмянiны,
Купiў бы табе мёду дзьве тарэлкi;
Купiў бы парася з скацiны
I поўную пляшку гарэлкi.
К гарэлцэ купiў бы перцу за грош,
I за тры грошы ў краме ляку;
Ад ляку быў бы там калор харош,
А перэц быў бы дзеле смаку.
I так, як наелi б цi й напiлi,
Ляглi б на печы пад кажухом;
Там бы то весяло запелi,
I ты пры мне быў бы каралём!
Кгароча, не шэльмуйце добрае імя нашага вешча...