Бедныя кабеты, ідуць панурыўшыся, аніводнай усмешкі. Тая што наперадзе хіба з бурачковага колеру тварам.
Але гэтыя кабеты па ўзросце і камплекцыі хутчэй за ўсё яшчэ і маці. Маці народу, мінчан ацалелых ў вайне. Магчыма недзе засталіся пад аховай іхныя дзеткі. Дзе і пад чыёй, гэта ўжо іншае пытанне.
Асноўная задача
мірнага насельніцтва ў ваенны час - ацалець і выратаваць патомства.
Мне іх шкада, безумоўна, гэтых беларускіх жанчын, але Машу Брускіну разам з маці Ўладзіка Шчэрбацэвіча мне шкада ў разы больш. Яны загінулі, ратуючы
савецкіх прапагандыстаў-палітрукоў, адзін з якіх з ззадавальненнем іх і здаў. Іхныя фотаздымкі не меньш ганебныя, папрашу заўважыць. А жанчыны ў вышыванках захавалі жыццё.
Гэта не чырвонаармейцы ідуць, папрашу заўважыць.
І ў Полацка-Лепельскай зоне таксама былі не зусім чырвонаармейцы. А нават
зусім не чырвонаармейцы і ўвогуле не ваяры і не волаты.
Насамрэч вельмі дрэнна гэта ўсё і жахліва.
: 1 ... 86 87 89 90 ... 92 Далее» Вниз