Из вышенаписанного ничего не понял, кроме:
аписана на латыни,хранится в Ирландии,Белаярусь звучит как Albae Ruscia.
Если я правильно понимаю, то речь идёт об этом -
Для ленивых:
Каштоўнасць “Апiсання земляў” цяжка пераацанiць: у iм амаль адсутнiчаюць традыцыйныя для той эпохi фантастычныя дэталi, а палажэнне i ўзаемная арыентацыя розных абласцей i краiн апiсаныя з усёй магчымай дакладнасцю57. Таму да яго звестак пра Белую Русь трэба паставiцца з асаблiвай увагай. З iх мы даведваемся, што:
“Прусiя (Pruscia)... даходзiць на захадзе да паганцаў карэлаў (Carilos), якiя мяжуюць з Нарманскiм каралеўствам. Згаданыя карэлы — людзi лясныя i даволi дзiкiя... Адзiн з iх, слухаючы брата Вайслана (Vaislanum), майго таварыша, якi прапаведаваў на Белай Русi (in Alba Ruscia), заклiкаў таго iсцi з iм да згаданых карэлаў, даводзячы, што, без сумнення, давёў бы iх да праўдзiвага Бога праз хрышчэнне i пры жаданнi збудаваў бы там касцёлы”58.
Упершыню Incipiunt descriptiones terrarum (у перакладзе А. Жлуткі) на Беларусi апублiкаваў В. Чамяpыцкi. На яго думку, “геаграфiчны кантэкст гэтага гiстарычнага запiсу дазваляе зрабiць выснову, што тут аўтар пад Белай Руссю разумее суседнюю з прыбалтыйскiм рэгiёнам частку Русi — Заходнюю Русь... Хутчэй за ўсё, маецца на ўвазе сучасная Усходняя або Цэнтральная Беларусь, бо аўтар, прапаведуючы пераважна ў Яцвезi i Лiтве, мог падтрымлiваць цесную сувязь са сваiм сябрам Вайсланам толькi пры ўмове выконвання апошнiм свайго чыну мiсiянера дзесьцi зусiм побач”59.
Але з “сучаснай Усходняй або Цэнтральнай Беларуссю” яшчэ цяжэй было падтрымлiваць сувязь карэлам: іх камунiкацыйныя магчымасцi наўрад цi маглi спаборнiчаць з магчымасцямi самай разгалiнаванай i ўплывовай арганiзацыi тагачаснай Еўропы — каталiцкай царквы. Падобна на тое, што Белая Русь, дзе прамаўляў брат Вайслан, знаходзiлася менавiта побач з Карэлiяй. Сучасную Беларусь, ці, прынамсі, Полацкае княства, сучаснікі Вайслана ніколі не называлі Белай Руссю. Папа Клімент III у 1188 г. зацвердзіў біскупства Ікескюль in Ruthenia; Ганорый III у 1224 г. назваў інфлянцкіх біскупаў і іх супрацоўнікаў fideles per Russiam constituti; усходняя Латгалія ў буле Урбана IV 1264 г. лічыцца часткай Russiae60.
Якраз тады Рым надаваў адмысловае значэнне хрышчэнню Карэлii, дакладней — перахрышчэнню, бо намiнальна мноства карэлаў было ахрышчана ў праваслаўе наўгародскiм князем Яраславам Усеваладавiчам у 1227 г. Але пасля паспяховага крыжовага паходу на фiнскае племя ем у 1249—1250 г., у вынiку чаго яно было ахрышчана i далучана да Швецыi, рымская курыя сама спадзявалася замацавацца ў Карэлii61. Гамбургскi канонiк Фрыдрых Газельдорф у 1255—1269 г. насiў тытул “бiскупа Карэльскага”, але, як i многiя iншыя бiскупы in partibus infidelium, нiколi ў сваёй епархii не бываў: Швецыi, нягледзячы на шматразовыя крыжовыя паходы, доўгi час не ўдавалася вырваць карэлаў з–пад наўгародскага ўплыву62.
Дальше мысль развивается тут:
[smiley=wall.gif]
Голосование
: 1 2 4 5 ... 87 Далее» Вниз