Может быть не к месту, но очень бы хотелось, чтоб сведущие люди проанализировали данное произведение:
На смерць Адама
Над Басфорам стаяць далёка
Іншаземцы смутныя. Дзесьці,
Пад дамавінай, акутаны змрокам
Волат Варшаўскай песні.
А яго, ягоная Літва родная
Застыла ў глухой немаце
Пакутная, смутная, з лёсам нязгодная
За ім да нябёс ідзе.
Кожны ўсхода сын ганарлівы,
Калі да Міндоўга гары набліжаецца,
Пытае ў бога свайго рупліва,
Чаму ў іх не нараджаецца
Такіх змагароў за лёс, за светлы айчыны лёс?
Нашыя сэрцы ірвуцца ад болю,
Нашыя сэрцы смутак з'ядае,
Кроплі з вачэй ільюцца на волю
Мусім маліцца, але не згадаем
Словы тае малітвы, што сэрца пазбавіць слёз,
Словы тае малітвы, што сэрца пазбавіць слёз.
Думаю вполне понятно, что произведение написано в 19 столетии, однако перевод со старо-польского языка мой. Тайну автора раскрою после комментариев!
: 2 3 ... 70 Далее» Вниз