По-моему свобода слова - это фикция. Не было этого в полной мере никогда, когда дело касается серьёзных политических нюансов..
Вядома ж, свабода слова гэта пэўны ідэал, агульная ідэя да рэалізацыі якой трэба ісьці.
По моей информации, то вродь как все здравомыслящие и дееспособные съехали уже давно, и обитают на необъятных просторах Европы\Америки, большенство, если я не ошибаюсь в Праге.
Мабыць яшчэ троху засталося, але зьяжджаюць у бліжэйшым часе)
Свобода -- это когда каждый для себя сам определяет "у#бок ли этот чувак с фиолетовым х#ем". А у нас это определяет один человек (ну и его апарат). Беда в том, что этот один человек может сам оказаться у#бком.
Вось менавіта, гэта небясьпека пераходу ўсёй улады ў адныя рукі. Тады няма гарантый, што дэспот ня будзе прымаць тыранскіх законаў і па-тыранску іх выконваць. Бо абмяжоўвае свабоду ня колькасьць законаў але іх "якасьць". Тым больш закон павінен у ідэале служыць ахове свабоды...
А не должно ли это регулироваться законом?
На то она и свобода, что Вы можете подать в суд на "фиалетового х#я" по всем перечисленным пунктам и ТАМ с этим разберуться чья свобода ущемлена больше.
...бо чалавек без закону як зьвер слухаецца інстынктаў і эмоцый, а не розуму. І можа зайсьці на чужую свабоду. Кожны мае права да жыцьця, здароў'я і асабістай свабоды. Але ня можа заходзіць на свабоду іншых. Твая свабода сканчаецца там, дзе пачынаецца свабода другога. Але калі з жыцьцём, здароў'ем і прыватнай уласнасьцю ўсё проста, то дзе межы асабістай свабоды? Свабода гэта дыспанаваньне ўласнасьцю
згодна з законам і ўласным сумленьнем, не заходзячы на чужую ўласнасьць.
: 1 2 Все Вниз