Яшчэ Багдановiч нейдзе ў 1913 годзе пiсаў:
Народ, Беларускi Народ!
Ты - цёмны, сляпы, быццам крот.
Табою ўсягды пагарджалi,
Цябе не пушчалi зь ярма
I душу тваю абакралi,-
У ёй нават мовы няма.
Збудьзiўшысь ад грознай бяды,
Увесь поўны сьмяротнай жуды,
Ты крыкнуть ня вольны: "Ратуйце!"
I мусiш ты "Дзякуй" крычаць.
Пачуйце жа гэта, пачуйце,
Хто ўмее з вас сэрцам чуваць!
Я так понимаю, что это обращение ко всем, кто выбирал между "польской" и "русской", и забывал, что есть
СВОЁ.
НАРОД, БЕЛАРУСКІ НАРОД!!! Нам не надо ни в ЕС, ни в Московию. По результатам марша - народ наконец-таки начинает это понимать.
Ня наша воля, ня нашы нiвы,
Дубы ня нашы над рэчкай цiхай,
Чужыя бору сiвыя грывы,
Адное наша - сiвое лiха.
Адное наша - змрочныя хаты,
Крывёй мужскою злiты палетак,
Адное наша - пазор дзяўчатак,
Адное наша - няволя дзетак.
Ня нашы кнiгi, мова, палацы,
Затое наша - ўсiх продкаў слава,
Затое наша - наш гонар людзкi,
Вагонь у сэрцы,
тапор пад лавай.© Уладзiмiр Караткевiч
Голосование
: 1 ... 27 28 30 31 32 Далее» Вниз