следующая тема »

[12 Сентябрь 2025, 01:32:08]

Новости, реклама:

[12 Сентябрь 2025, 01:32:08]

Новости, реклама:

[Jendrus]

Есть некоторые дополнения...
Этот угол площади, и в самом деле, редко попадал в ракурс фотокамер, поэтому его так сложно идентифицировать. Если судить по карте, с места, которое показано стрелкой, должна открываться сквозная улица Мостовая. Тогда как на фото 1930-х годов ( а на нём - задний план кайзеровской фотографии ) её не видно. Всё дело в том, что перед нами здание, которое выступает по уже несуществующей улице Rusznikarskoj (теперь на этом месте аптека и банкомат рядом с Текстильщиками), однако по плану это не так заметно. 
Вот выдержка из статьи Татьяны Казак с подробным описанием объектов, начиная с трёхэтажного дома и далее - к зрителю ...
Плошча Баторыя 1920-1930-я гады. Справа заходні бок.
Участак пад № 13 у апісваемы перыяд з’яўляўся ўласнасцю Юзэфа-Давіда Шапіры (выделено мной) і спадкаемцаў Антонія Палюты, Лазара Дынеша ды Фішэля Выгодскага. На пляцы знаходзіўся трохпавярховы жылы будынак, у якім пражывала 28 чалавек. У 1922 г. у ім была адкрыта карчма Лейтуса Лейзера. Адной з самых вядомых крамаў была крама він і гарэлкі аднаго з уладальнікаў будынка Юзэфа-Давіда Шапіра, якая працавала з 1812 г. У доме акрамя таго можна было набыць рэчы ў мануфактурнай краме братоў Шарашэўскіх (адкрыта ў 1883 г.), купіць ужываную вопратку ў Нэнкіса Кейля з 1900 г., „старое жалеза” („starego żelaza”) ці, як можна толькі здагадвацца гаворка ішла пра металалом, ў Рахілі Пайкевіч (з 1883 г.), вугаль у Абрама Зукоўскага (з 1922 г.). Як можна меркаваць, у гаспадарчых пабудовах участка мясціліся склады жалезнага лому Ёселя Шапіра з 1923 г. і збожжа Сонкіна. Варта ўрэшце нагадаць, што ў будынку працавалі дзве майстэрні. Паслугі ў галіне вырабу мэблі прапанаваў Самуэль Шмулевіч (1923 г.), а вырабам содавых і ліманада займаўся Нахім Мараш (1903 г.) .
Побач з домам № 13 знаходзіўся яшчэ адзін будынак пад такім жа нумарам. Ён належаў столяру Зусэлю Прусаку і яго жонцы Мнусе. Прусак адкрыў сталярную майстэрню ў 1920 г. А продаж сваіх вырабаў ажыццяўляў у гандлёвых радах гарадской ратушы .
На гэтым пляцы побач з домам № 13 размяшчаўся безнумарны будынак, які знаходзіўся ва ўласнасці спадкаемцаў Антонія Палюты. У ім пражывалі дзве польскія сям’і. Акрамя гэтага на пляцы знаходзіўся вялікі склад дрэва ...
 Здание, которое к нам лицом (а за ним - труба), в статье не описано...
   
Добавлено: 17 Апрель 2012, 00:49:11А вот этот же кусок на начало ХХ века в описании И. Соркиной: "...Паўднёва-усходнюю частку Параднай плошчы займалі пляцы пад №№ 13 і 15. Уладальнікам першага з іх (згодна спісу дамоў горада з пазначэннем дворнікаў за 1907 г. і звестак аб прыватных збудаваннях для абкладання ацэначным зборам за 1910 г.) быў Антон Антонавіч Палюта. Пасля яго смерці ў нерухомасці пляца № 13 было ажно 6 гаспадароў. Мураваны дом, крыты бляхаю, быў падзелены на 3 часткі: адной з іх валодалі спадкаемцы Палюты, другой – Лэйзер Аронавіч і П[аша] Янкелеў Двенесавы, а трэцяй – Фішаль Давыдавіч Выгодскі (зубны ўрач). Камяніцаю, крытаю чарапіцаю, валодалі Мэер Шымелевіч і Ліба Ніткаўна Букавы. Уладальніцай крамы стала Роза Ісакаўна Малевіч, а свірана – жонка чыноўніка Скурата ..." (пр № 15 - опускаю)