Ты думаешь, что советским (скажем так) историкам выгодно показывать истинную (всё-таки хорошую) сторону немецкой армии и Краёвай Абароны, или СБМ?
Не, мужики, я плакалъ!
Вы чё все реально думаете, что если б немцы победили в войне, мы б щас пиво баварское пили и жили, как они? Да кто бы там историю не писал - НЕТУ в немецкой (гитлеровской) армии хорошей для нас стороны! (считайте меня тупым, если хотите).........
1) Ты не о армии говори... Ты говори о её руководстве...
В немецкой армии служили обычные люди - рабочие, крестьяне, бюргеры...
2) Были надежды! Для СБМ и людей Краёвай Абароны - это был единственный выход, который мог закончится для Беларуси и беларусов весьма удачно. НО никто ни в чём не уверен на 100%
Сейчас очень легко рассуждать...
P.S. Были такие же беларуские патриоты (как СБМ, Краёвая Абарона) и во время Первой мировой войны... Напомнить? =) Почему-то их никто так не обвиняет; может потому, что не вбивали с детского сада людям в головы про них ложь и клевету?
3) Ещё раз:
Туронак Юры. Людзі СБМ. 4) Евгений, ты хоть знаешь историю создания БНР? =) Про телеграмму немецкому кайзеру в 1918 году... а?
А как в послевоенное время (после 1945г.) в Радах БНР заседали эти самые "краёвцы" (хотя бы - Язэп Сажыч), а?
Не надеялись беларусы на Страну Советов... И правильно делали!
Вайна зноў выявіла імкненне беларусаў да незалежнасці. Для народа, які стагоддзямі цярпеў нацыянальны прыгнёт і не меў нацыянальнай дзяржавы, супрацоўніцтва з немцамі стала адзіным шанцам ратавання і мацавання сваёй адметнасці. Гэта быў жэст адчаю, які абумоўліваўся папярэднім расійскім і польскім шавінізмам. Гэта было супрацоўніцтва са сцятымі зубамі. Прыходзілася ісці на знявагі і прыніжэнні. Згодна з міжнародным правам такое супрацоўніцтва не лічыцца злачынствам, бо яно не скіроўвалася супраць уласнага народа. Беларускіх нацыяналістаў няма падставаў лічыць калабарацыяністамі, гэта значыць аднадумцамі нацыстаў. Паводле меркаванняў шэрагу даследчыкаў другой сусветнай вайны, супрацоўніцтва савецкага насельніцтва з акупантамі трэба разглядаць як рух супраць сталінізма і за ўсталяванне нацыянальных дзяржаў. У 1941-1944 гг. выходзіла каля 50 беларускіх газетаў, часопісаў, календароў і розных бюлнтэняў. У перыядычных выданнях выкрываліся сталінскія злачынствы, друкаваліся гістарычныя і этнаграфічныя матэрыялы. За гады акупацыі было напісана каля 60 новых музычных твораў (Аляксей Туранкоў, Мікола Куліковіч-шчаглоў, Мікола Равенскі), дзесяткі вершаў (Наталля Арсеннева, Масей Сяднёў). Беларускай інтэлігенцыі ўдалося выхаваць цэлы пласт нацыянальна свядомай моладзі, большасць якой была выштурхнутая вайной у замежжа.
: 1 2 Все Вниз