|
enn
|
Да 90-годдзя Мінскай міліцыі...
О Беларусь!
О Беларусь! Маскоўскім ботам
Твой лёс растоптаны ўшчэнт.
Край набрыняў крывёй і потам,
Цярпецьмем колькі мы яшчэ?
Чужынцы край апанавалі,
Крыжы святыя пасяклі,
“Звезду” цвікамі ўмацавалі
На грудзі мілае зямлі.
Народ задураны і спіты,
І бальшавіцкаю хлуснёй
Дзесяцігоддзямі забіты
І мовы выракся сваёй.
Заместа мовы – мат квітнее
І ў маладзёнаў, і ў сівых,
І штось зялёна-чырванее
Заместа сімвалаў святых.
А беларускім дзеткам школка
Гвалтуе душы, як іржой,
Змяніўшы “радугай” “вясёлку”,
Калечыць моваю чужой.
Сябе стагоддзямі не зналі,
“Колтун” насілі ў галаве,
І гістарычныя скрыжалі
Нам фабрыкуюць у Маскве.
А па-над цемрай азіяцкай,
Што ўсцяж пакрыла Беларусь
Малодшабрацкасцю вар’яцкай,
Дзе зноў нялюдскі ператрус.
Над п’янствам чорным і нястачай
Знямелых душамі людзей,
Па-над цярплівасцю быдлячай,
Дзе аддаюць сваіх дзяцей
У чужыя школы і не чуюць
Радзімай мовы, песень тых,
І толькі з гонарам шануюць
Імёны ворагаў сваіх,
Па-над усёю гэтай гнюссю,
Як шчыры голас немаўля,
Гучыць, крычыць над Беларуссю,
Як згук вясновы жураўля,
І акупантаў, злыдняў, хлусаў
Сячэ, як шабляю з пляча
Сапраўдны голас беларуса,
Лявона голас, Дзяркача.
І голас той паўсюль пануе,
Каго кранецца – той не госць,
А гаспадар, і сэрцам чуе
Радзімай мовы прыгажосць.
А голас кліча, абуджае,
Да свету з цемрадзі вядзе.
Народ знявечаны пытае:
“Дзе ж мова ваша, людцы, дзе?”
“Дзе мужнасць ваша, памяць, вера,
Дзе гонар продкаў-ваяроў,
Якой яшчэ вам трэба мерай
Адмераць ганьбы і бароў,
Што Курапатамі завуцца?”
Гучыць над краем зноў і зноў:
“Зямля, пачуй, як сэрцы б’юцца
Тваіх абуджаных сыноў”.
Ён кліча іх – славутых вояў
Герояў Сіняе Вады
І Воршы, Грунвальда герояў
І пераможнае Улы.
І Слуцка, Віцебска, Смаленска –
Усёй Беларускае зямлі,
Пад Мілавідамі, пад Менскам
Тых, што за волю паляглі...
Нашчадкі тых вялікіх продкаў
Той голас чуюць – іх завуць.
На бой нялёгкі, на кароткі
Сыны Радзімы паўстаюць.
Ўстаюць Шыдлоўскія Вадзімы,
Ўстаюць Міроны, як працяг
Вялікіх бітваў за Радзіму
Пад бел-чырвона-белы сцяг.
Устаюць Баршчэўскія, Хадыкі,
Зяноны, Янкі, Сяржукі...
Дзеля святых спраў і вялікіх
Збірае родны Край палкі.
І мы ідзём з любоўю, з Богам,
І з праўдай чыстай, як абрус.
Цябе чакае Перамога,
Мая святая Беларусь!
Ян Грыб, лістапад 1998 г.
Уладзімір Жылка
Пад штандар бел-чырвона-белы
Гартуйся раць, адважна, сьмела
Адважных, храбрых ваякоў!
І ўспомняцца старых вякоў
Паходы мужныя у славе,
Часы Альгерда, Ізяслава,
Грунвальдзкі зь немцамі бой!
І боек даўні цяг з Масквой!
Пад знак Літоўскае Пагоні –
Абараняць краіны гоні,
Народ забраны вызваляць,
Ісьці к сьвятлу, сьвятлом палаць –
Сьпяшайся той, хто к волі рвецца,
Ў кім беларуса сэрца б'ецца!..
|
: 1 ... 12 13 15 16 ... 92 Далее» Вниз