“У Багушэўскай сухотнай лякарні горай, чым у турме — ня ведаеш, выйдзеш ці не…”Год таму ў абласной сухотнай лякарні, што ў гарпасёлку Багушэўск Сеньненскага раёну, усчаўся бунт. 100 чалавек распачалі галадоўку. Пацыенты былі незадаволеныя ўмовамі ды абыходжаньнем мэдпэрсаналу — на 320 месцах ляжалі паўтысячы хворых. На ўсіх — адна ванна і адзін душ, якімі было амаль немагчыма карыстацца. Пры нішчымнай ежы ў палатах бегалі пацукі з прусакамі... ...
Бабуля: “Паміраць трэба, сынок, бо не жыцьцё. Адна 8 гадоў ужо, пэнсія 400, а толку няма. Два браты былі ў партызанах, а мяне ў Нямеччыну забралі — працавала па 12 гадзін за 100 грамаў бруднай баланды. Дала Нямеччына кампэнсацыю — о, адзін раз 52 маркі, а тады 90 — раён дзяліў. Два гады там была. Камуністы былі лепшыя, чым цяперашняя ўлада. Дзьверы ў хатах не зачыняліся, а цяпер бандыты ходзяць, рабуюць старых людзей.
Бязьдзельнікі, п’яніцы — у ваду адразу кідала б і страляла! Бомж — у бальніцы была — прыйшоў, крук паддзеў і ўкраў пліту, калатнікі, дзёркі. Прыйдуць, казалі, міліцыянты — два месяцы няма — пайшлі ўсе да чарцякоў!”
...
У Доме быту зранку працавалі толькі трунары. Нядаўна тут з-за недахопу матэрыялаў і замоваў закрылі швачную майстэрню, выкінуўшы на вуліцу 8 жанчын. Затое 23-гадовы сталяр-станочнік Андрэй Казлоў, які вымушана зьмяніў кваліфікацыю, без замоў не сядзіць.
Казлоў: “Крыж зараз 15 тысяч, а труна 120 тысяч каштуе. У месяц нам выходзіць 300-350 тысяч. Два гады таму нашмат менш было — сьмяротнасьць узрасла ўдвая…”
Яны ня хочуць адказваць на пытаньне, што адбываецца за гэтым плотам. Бо каб захварэць на пранцы ці ганарэю, трэба жанчыну яшчэ ўгаварыць. А ад сухотаў не гарантаваны ніхто. А ўсе грошы пайшлі ва ўпраўленьне ўнутраных спраў — паставілі платы, і міліцыянты ставяць пост на 4 чалавекі і відэакамэры…”Адзін з двух ахоўнікаў, зь якімі разгаварыліся, зазначыў:
Ахоўнік: “За 180 гадзін на 15 дзяжурстваў — 180 тысяч. За такія грошы „мянты“ працаваць ня будуць — кожнаму сяржанціку па мільёне трэба…”
...дэпутатам у мясцовы савет 500 хворых абралі начальніка мясцовай міліцыі, які займае пазыцыю такую — „я даю справаздачу толькі перад начальствам“. А што тут за выбаршчык — зацюканы, які зранку ў лес выбягае падыхаць, які ня ведае, колькі тут будзе — год, два, чатыры…”Ля праёму ў плоце мы літаральна затрымалі за рукі пацыента Валодзю, які выбег з навакольнага лесу. Яму 37, сам зь Віцебску, у лякарні паўгода. Спужаўся, што мы міліцыянты.
Карэспандэнт: “А калі параўнаць жыцьцё тут і ў турме?”
Валодзя: “Тут горш, бо няма ўпэўненасьці, ачуняеш ці не. Там ведаеш, калі выходзіш…”...Пры канцы вандроўкі нас на двух аўто прыпынілі, адмыслова прыехаўшы зь Сянна — трэба думаць, па нечай наводцы, — загадчык ідэалягічнага аддзелу райвыканкаму Сяргей Мяцеліца ды начальнік Багушэўскай міліцыі Аляксандар Сенчанка. Доўга вывучалі камандзіровачнае пасьведчаньне, тэлефанавалі “наверх”, прасілі-патрабавалі праслухаць зробленыя запісы. Урэшце, не знайшоўшы зачэпкі, адпусьцілі...
: 1 ... 56 57 59 60 ... 92 Далее» Вниз