...Савецкая сыстэма, бязьлітасная й тупая, бязьлітасна й бяздарна падарвала сама сябе ў Чарнобылі, пусьціўшы ў паветра апошнія ілюзіі. Але ж атрута маны нейкім фантастычным чынам захавалася ў крыві й генах мільёнаў людзей. Яна аказалася мацнейшай за радыяцыйнае атручваньне, бэта- й гама-апраменьваньне, за радыянукліды на забруджаных тэрыторыях. Усяго праз дваццаць гадоў пасьля катастрофы нам падаецца, што ніякага Чарнобылю й не было...
Не было галоснасьці й перабудовы, не было крушэньня камунізму, не было ГКЧП, не было бел-чырвона-белага сьцяга й герба «Пагоня» ў Вярхоўным Савеце, не было маршу на Курапаты і «Мартыралёгу Беларусі», не было «Талакі» і барацьбы за Верхні горад у Менску, не было вайны ў Аўганістане. Заўсёды быў, ёсьць і будзе толькі КДБ. І канечне, праспэкт Пераможцаў. На яго адкрываецца цудоўная панарама з Востраву сьлёз, дзе стаіць помнік аўганцам.
Калі б атамны рэактар выбухнуў дзе-небудзь у пустыні Нэвада альбо на атоле Муруроа, страты ад выбуху былі б мінімальныя — ну, зьніклі б альбо трансмутавалі б некалькі відаў яшчарак ці расьлінаў. Чарнобыль закрануў мільёны людзей у былым СССР. Але ж выбух адбыўся, усё-ткі, у пустыні. Яна была перад гэтым выпаленая дзесяцігодзьдзямі сталінскіх рэпрэсіяў, камсамольскіх будоўляў, калгасамі й капаньнем бульбы студэнтамі ў восеньскі сэмэстар, асушэньнем Палесься й вынішчэньнем беларускай мовы.
...Радыяцыя вельмі падобная па сваім узьдзеяньні на прапаганду. Яе нельга фізычна адчуць, у яе няма паху й смаку (ну, амаль ніколі няма), яе нельга ўзважыць. Але яна мяняе склад крыві, робіць здаровы арганізм безнадзейна хворым, адымае сілы, памяць, здольнасьць мысьленьня й маўленьня. Дваццаць гадоў таму, пасьля Чарнобылю, мы атрымалі свабоду слова. Але навошта яна таму, каму няма чым і аб чым гаварыць?
: 2 Далее» Все Вниз