Тут дело именно в том, если ты знаешь, что для тебя рыбалка набр ван, то зачем создавать семью, ведь это ответственность, которую осознанно выбрал он сам. Я его в загс не тащила, это было его решение, обдуманное.
Калі жаніўся, жонка была мілая прыгажуня, а празрэўшы, убачыў вострую пілачку, ці нават лесапільны завод. Спачатку бачыў, што чакаюць дома з пашанай і любоў'ю, а пасля зразумеў, што чакаюць са спінагрызамі ды патрабаваннямі. Калі дома пачынаў займацца гаспадаркай ці з дзецьмі, атрымліваў кпіны і папрокі, што раблю не так, ды не ўмею выхоўваць дзяцей.
Сапраўды, чакаючы з'яўлення дзяцей, не думаў, што яны будуць забірать так шмат часу і сродкаў. Хочацца выдзяляць час на захапленні і адпачынак, а не разрывацца толькі паміж абавязкамі. Ды ўвогуле, некаторыя жанчыны падчас дэкрэта паспяваюць займацца шыццём, бісерапляценнем ды яшчэ атрымліваць дадатковую адукацыю, а тут...
Дома нават адпачыць пасля працы нельга... Толькі закімарыш, як пачынаюцца трэлі. Ды яшчэ жонка пхае, каб падгузнікі мяняў. Ладна, калі з нежнасцю і падзякай папросіць, а то рэзка патрабуе, быццам бы абавязаны...
Калі жаніўся, думаў, што будзе падтрымка і паразуменне ў захапленнях, а атрымалася так, што нават дадому не хочацца вяртацца. Толькі пачнеш збірацца, як пачынаюцца патрабаванні, што і тое павінен зрабіць, і гэта... Ад дзяцей не адказваюся, але надакучваюць у прыдатак да іх гэтыя патрабаванні і папрокі. Ды яшчэ, ругаючыся на дзяцей пачала казаць "Ты такі, як бацька"...
А что четко формулировать, если это и так понятно, что нужно детям от папы.... и я не в первую очередь про деньги. Детям нужно внимание, любовь и забота от родителей, которая от него не поступает. Да, мое отношение к нему стало плохое в связи с этим непониманием.
А да таго былі добрыя адносіны? Відаць, сапраўды, ўвесь шлюб трашчыць па швах. Думаю, варта было б спакойна вызначыць свае пажаданні і прыярытэты, і разам звярнуцца да псіхолага. Але калі хтось-ці не зацікаўлены ў захаванні шлюбу, нічога з гэтага не атрымаецца.