Глядзела я абодвух "Бягучых па лязу", першы, безумоўна, не першы раз. Адразу ўспомніла
маладосць дзяцінства

і маляванне вачэй на чорна

і валасы цукрам паўкладаныя. У першым фільме значна прыгажэйшыя акторы, і апранутыя лепей. У другім проста не панк і вапшчэ не кін-дза-дза. Бо гэта не цукар і не соль, гэта пууудра для валасоў. Пчхі!

Мёртвы рок-н-рол, а блііін, клёвую асацыяцыю злавіла - першы фільм адрозніваецца ад другога, як Бутусаў ад Б. Грэбеньшчыкова.

Ахаха!
Недзе ўбачыла, што ў другім фільме замацаваны нейкі надта глыбокі змест, але я не надта занурылася, хіба, хаця рэлігійныя ўсялякія рэчы-загадкі вельмі люблю.
Асабіста мая прыгожая асацыяцыя - я ўбачыла пракаветны бясконцы ланцужок забойстваў Каінамі (псамі) Авеляў (птушак). На гэта намякае нават стары сабака побач з псамі-дэтэктывамі. І белы голуб у руцэ бялявага з першага кінішка.

Дзяўчынкі-Авелі ўвогуле кранальныя, тагасветныя і безабаронныя, а анёл найлепшы ўвогуле мне сэрца разбіў.

Ааа, Бутус спявае за БГ.

Прабачэння прашу, развесялилася.
