следующая тема »

[25 Апрель 2024, 07:33:23]

Новости, реклама:

[25 Апрель 2024, 07:33:23]

Новости, реклама:

[litwin]

З'яўляючыся па сваёй сутнасці носьбітам беларускасці ў рэлігіі, традыцыі беларускай уніяцкай царквы маглі б ліквідаваць рэлігійны раскол... Яна б не была інструментам рэлігійнага ўплыву з усходу й захаду....
Якой вы бачыце ўнію сёння..??

[Bitzer_SV]

достаточно побывать на Украине, чтобы понять в чём польза унии :-/
и тогда будет ясно - ликвидирует ли уния раскол или наоборот
кстати, litwin, а в чём раскол?

[litwin]

кстати, litwin, а в чём раскол?

Я маю на ўвазе раскол хрысціянства на праваслаўе, каталіцызм і пратэстантызм...

[iHappy]

 А как именно "беларуская уніяцкая царква магла б ліквідаваць рэлігійны раскол"? Это, мне кажется, невозможно, т.к. слишком много фанатиков (среди тех же католиков, да и "убеждённых" православных тож хватает, а протестанты они ж оттого и протестанты, что не согласны ни с католиками, ни с православными ) которые ни за какие коврижки не согласятся с кем-то объединятся (хотя я был бы не против ).

[Bitzer_SV]

Для каждого свой крест : кому-то 200 постных дней в году (это я про русских - чтоб меньше пили ), кому-то больше работать (протестанты) и т.д.
Главное, что Бог единый для всех христиан, просто отношение к нему разное (имхо)

[iHappy]

...Главное, что Бог единый для всех христиан, просто отношение к нему разное (имхо)

Красиво сказано, согласен полностью .

[Админ]

ИМХО христианские конфессии нужны, так как менталитет в разных странах очень разный. Сформировался ли он под влиянием этих конфессий или наоборот, конфессии "прижились" у народов с соответствующим менталитетом? Скорее всего в разных случаях по-разному.

А униатство, на мой взгляд - пройденный этап. В свое время оно служило этаким "буфером" между двумя враждующими конфессиями в пределах одного государства - ВКЛ и предотвращало межконфессиональные конфликты. Теперь границы конфессий четко определены в пределах государств и более-менее стабильны. Так что, "буфер" на данный момент не нужен.

PS. Хотя мне было бы интересно узнать поподробнее состояние дел униатской церкви, есть ли у нас приходы, сколько в них прихожан. Кто-нибудь располагает такой информацией?

[litwin]

А униатство, на мой взгляд - пройденный этап. В свое время оно служило этаким "буфером" между двумя враждующими конфессиями в пределах одного государства - ВКЛ и предотвращало межконфессиональные конфликты. Теперь границы конфессий четко определены в пределах государств и более-менее стабильны. Так что, "буфер" на данный момент не нужен.

А калі разглядаць уніяцтва з нацыянальных пазіцый? Па-мойму яна з'яўляецца найбольш "беларускай" з усіх канфесій... Хаця ў апошнія часы можна назіраць своеасаблівую беларусізацыю праваслаўнай царквы й каталіцкага касцёла, што канешне, вельмі прыемна..

PS. Хотя мне было бы интересно узнать поподробнее состояние дел униатской церкви, есть ли у нас приходы, сколько в них прихожан. Кто-нибудь располагает такой информацией?

На Беларусі 13 грэка-каталіцкіх абшчын: у Полацку, Маладзечна, Баранавічах, Івацэвічах, Лідзе й у кожным абласным цэнтры. У Менску па-мойму дзве ёсць....Берасцейская абшчына нават выдае ўласную газету "Царква". У Гародні дзесьці каля турмы знаходзіцца прыход. Канешне колькасць наведвальнікаў ва ўсіх парафіях невялікая, складаецца, на мой погляд, з прадстаўнікоў інтэлігенцыі й моладзі...

[-LONE_WOLF-]

На Беларусі 13 грэка-каталіцкіх абшчын: у Полацку, Маладзечна, Баранавічах, Івацэвічах, Лідзе й у кожным абласным цэнтры. У Менску па-мойму дзве ёсць....Берасцейская абшчына нават выдае ўласную газету "Царква". У Гародні дзесьці каля турмы знаходзіцца прыход. Канешне колькасць наведвальнікаў ва ўсіх парафіях невялікая, складаецца, на мой погляд, з прадстаўнікоў інтэлігенцыі й моладзі...

По-моему вы врёте... Могу и ошибаться, но учитель истории нам рассказывала, что приходов не сохранилась вообще. Остались люда, но их единицы. 9если я был груб, то извеняюсь)

[Админ]

Не. Приходы есть 100пудово.

[litwin]

На Беларусі 13 грэка-каталіцкіх абшчын: у Полацку, Маладзечна, Баранавічах, Івацэвічах, Лідзе й у кожным абласным цэнтры. У Менску па-мойму дзве ёсць....Берасцейская абшчына нават выдае ўласную газету "Царква". У Гародні дзесьці каля турмы знаходзіцца прыход. Канешне колькасць наведвальнікаў ва ўсіх парафіях невялікая, складаецца, на мой погляд, з прадстаўнікоў інтэлігенцыі й моладзі...

По-моему вы врёте... Могу и ошибаться, но учитель истории нам рассказывала, что приходов не сохранилась вообще. Остались люда, но их единицы. 9если я был груб, то извеняюсь)

калі не верыце, паглядзіце любы энцыклапедычны даведнік па гэтай тэме, напрыклад "Рэлігія і царква на Беларусі: Энцкл. давед. - Мн.; БелЭн, 2001. - с. 334"
У самога дзесьці два нумары газеты "Царква" ёсць.. наклад у 7000 асобнікаў ужо пра штосьці можа сказаць

[Gabriel]

А униатство, на мой взгляд - пройденный этап. В свое время оно служило этаким "буфером" между двумя враждующими конфессиями в пределах одного государства - ВКЛ и предотвращало межконфессиональные конфликты. Теперь границы конфессий четко определены в пределах государств и более-менее стабильны. Так что, "буфер" на данный момент не нужен.

А калі разглядаць уніяцтва з нацыянальных пазіцый? Па-мойму яна з'яўляецца найбольш "беларускай" з усіх канфесій... Хаця ў апошнія часы можна назіраць своеасаблівую беларусізацыю праваслаўнай царквы й каталіцкага касцёла, што канешне, вельмі прыемна..

Мне тож нравится когда службы на беларусском ведутся. Незнаю как в других приходах,но в в Каложе это редкость. Обычно только когда епископ приезжает служится литургия на роднай мове.

[paroh]

З'яўляючыся па сваёй сутнасці носьбітам беларускасці ў рэлігіі, традыцыі беларускай уніяцкай царквы маглі б ліквідаваць рэлігійны раскол... Яна б не была інструментам рэлігійнага ўплыву з усходу й захаду....
Якой вы бачыце ўнію сёння..??

Носительницей белорусскости уния стала относительно недавно- в воззваниях большевика К. Калиновского и известных кругах белорусской интеллигенции находящихся под духовным протекторатом иезуитов. Настоящие униаты  к моменту ликвидации унии считали себя гражданами Польши неопределённой национальности. Уния это гетто для ориентальных «схизматиков» в лоне Католичества.  Белорусы выжили духовно и национально не благодаря, а скорее вопреки унии. Иезуитам не удалось до конца провести свои планы по полонизации и латинизации Униатской Церкви. Остатки православности в обряде, ментальности униатов оказались стойкими к кислоте латинской пропаганды.
Уния поможет ликвидировать великий церковный раскол? Что за фантазии!
Возьмите любую унию ( их по- поему 14 штук у Католической Церкви), везде уния обострила отношения между Католичеством и Поместной Православной Церковью до предела, до ненависти. Униатская политика откусывания, раскрашивания, корыстное использования слабости, униженности  Православной Церкви, которая на ближнем Востоке, Малой Азии, Балканах подверглась страшному удару Ислама, (известны «конкордаты» Ватикана с нечестивой Портой против Королевства Сербского, которое, истекая кровью наедине(!) защищала подбрюшье Европы против превосходящих сил Османов), привела к закреплению раскола и ненависти к католикам на клеточном уровне. У нас в Литве уния расколола общество, спровоцировала гражданскую войну «Руси с Русью».  Униаты оплакивают И. Кунцевича, но забывают, что его убил тот джин, которого он сам выпустил из бутылки: нетерпимость и насилие над совестью человека. Кунцевич хорошо усвоил уроки иезуитской морали: как сделать человека счастливым против его воли. Но не учёл, что эта мораль страдает абстрактностью и в реале «осчастливленные»  могут не только ручки целовать.
Уния как раз-то и была инструментом религиозно- политического влияния и Польши  и России. Польша через унию стремилась ополячить крэсы, а Россия постоянно использовала защиту православных от унии как казус бэлли.
Что такое современная уния в Беларуси? Тусовка интелигентиков. Даже Католическая церковь не относится серьёзно к этой инициативе. Веры там нет, а одно «далоу лукашенку».

[Bitzer_SV]

Что такое современная уния в Беларуси? Тусовка интелигентиков. Даже Католическая церковь не относится серьёзно к этой инициативе. Веры там нет, а одно «далоу лукашенку».

То же самое происходит в Украине. Кстати, вся эта неразбериха породила ещё один раскол - теперь в Киеве свой, незалежный "патриарх".

[paroh]

Что такое современная уния в Беларуси? Тусовка интелигентиков. Даже Католическая церковь не относится серьёзно к этой инициативе. Веры там нет, а одно «далоу лукашенку».

То же самое происходит в Украине. Кстати, вся эта неразбериха породила ещё один раскол - теперь в Киеве свой, незалежный "патриарх".

Уния здесь ни причём,  "патриарх" безнадёжно незалежен.

[Bitzer_SV]

а причём там уния?

[paroh]

Когда я слушаю униатов, мне кажеться , что "Беларусь" это- какой- божество, потомучто оно звучит чаще чем Иисус Христос. В России те кто искал "национальную" религию, очень скоро разочаровались в Православии и теперь обретают язычество. Цикава, а если униатов позвать на радение Срибогу или Перуну на белоруской мове, с проклятиями существующей власти, куда пойдёт большенство? :-?

[Alconafft]

Мне тож нравится когда службы на беларусском ведутся. Незнаю как в других приходах,но в в Каложе это редкость. Обычно только когда епископ приезжает служится литургия на роднай мове.

Это ужасно Настолько дико звучит...
Есть ещё (для особых ценителей) венчание на белорусском языке. Я мужественно дочитал Апостол до конца, а потом лёг под аналой

[Gabriel]

Согласен. Непривычно. Может потому что на современном беларусском, а не на старобеларусском.

[Alconafft]

А кто его слышал-то, старобелорусский?

[Gabriel]

Я только предположил, что звучать будет неплохо. Старобеларусский со старославянским наверно похожи.

[paroh]

Мне тож нравится когда службы на беларусском ведутся. Незнаю как в других приходах,но в в Каложе это редкость. Обычно только когда епископ приезжает служится литургия на роднай мове.

Это ужасно Настолько дико звучит...
Есть ещё (для особых ценителей) венчание на белорусском языке. Я мужественно дочитал Апостол до конца, а потом лёг под аналой

Дарэмна так, браты пра матчыну мову. Я мару об тым каб паслухать Литургию па беларусску.

[Alconafft]

Дарэмна так, браты пра матчыну мову. Я мару об тым каб паслухать Литургию па беларусску.

Вроде в Соборе всех белорусских Святых ещё сохранилась, в Коложе, слава Богу такая практика прекратилать 8-)

[Alconafft]

Тут ещё и вопрос перевода: не переводит же школьный учитель Шекспира, а тут Литургия... А аффторы этой редакции перевода по-моему и до школьного учителя не дотягивают

[litwin]

Тут ещё и вопрос перевода: не переводит же школьный учитель Шекспира, а тут Литургия... А аффторы этой редакции перевода по-моему и до школьного учителя не дотягивают

Ой як жа гэта?? Шэкспір і Літургія па-беларуску...?? Гэта ж немагчыма..!!!!
Уявіце сабе, што магчыма, проста з вышыні вашай зрусіфікаванай галавы гэтага не бачна!! БАПЦ ужо 70 гадоў карыстаецца беларускай мовай у набажэнствах...

[paroh]

Тут ещё и вопрос перевода: не переводит же школьный учитель Шекспира, а тут Литургия... А аффторы этой редакции перевода по-моему и до школьного учителя не дотягивают

Ой як жа гэта?? Шэкспір і Літургія па-беларуску...?? Гэта ж немагчыма..!!!!
Уявіце сабе, што магчыма, проста з вышыні вашай зрусіфікаванай галавы гэтага не бачна!! БАПЦ ужо 70 гадоў карыстаецца беларускай мовай у набажэнствах...

Прауда - беларуская литургичная мова тольки пачала выпрацоувацца. Пераклад,яким сёння карыстаюцца, зроблены протаиярэем Сергием Гардуном- выкладчыкам Мин.ДА и теалагичнага факультэта БДУ.
А БАПЦ--дауно фикцыя.

[paroh]

Дарэмна так, браты пра матчыну мову. Я мару об тым каб паслухать Литургию па беларусску.

Вроде в Соборе всех белорусских Святых ещё сохранилась, в Коложе, слава Богу такая практика прекратилать 8-)

Я не гарадзенски хлопец. Шкада, што у Каложы больш няма беларускай литургийки.
Гэта таму, што няма праваслауных беларусау.

[Bitzer_SV]

Шкада, што у Каложы больш няма беларускай литургийки.

И Слава Богу!

Гэта таму, што няма праваслауных беларусау.

даёшь белорусского патриарха!

[Alconafft]

Тут ещё и вопрос перевода: не переводит же школьный учитель Шекспира, а тут Литургия... А аффторы этой редакции перевода по-моему и до школьного учителя не дотягивают

Ой як жа гэта?? Шэкспір і Літургія па-беларуску...?? Гэта ж немагчыма..!!!!
Уявіце сабе, што магчыма, проста з вышыні вашай зрусіфікаванай галавы гэтага не бачна!!

1. Я не говорил,что невозможно... Я говорил, что переводчик должен обладать ОГРОМНЫМ талантом
2. А моя голова просто НЕ СОДЕРЖИТ белорусского язвка, поэтому не может быть "русифицирована"

[Banifacyj]

Несколько уточнений как от человека в какой-то степени причастному к униатской парафии в Гродно.
Правильно сказали, что в Беларуси 13 приходов. Один из них сейчас в Гродно напротив тюрьмы. Собираются строить в Гродно униатскую церковь большую и кирпичную. Пока, если есть такая необходимость, то собираются в католической каплице на девятовке.
Настоятель в Гродно сейчас - отец Андрей Крот. Постоянно ходит от 20 до 40 человек. На большие праздники собирается до 100.
Действительно, в большинстве своем, в униатстве интеллигенция, т.е. "сливки общества" всех возрастов - есть там и преподаватели университета (в том числе предпенсионного возраста) и студенты младших курсов. В других городах, в Бресте например, знаю приход много больше и там много более известных людей. Т.е. церковь национальная, демократичная и там те, кто это понимают - просто бабушек с улицы там нету.
Литургия ведется на белорусском языке. Все молятся и поют исключительно на белорусском. Есть и молитвенник и служебник на белорусском.
Церковь находится в полуподпольном состоянии. Снова же, т.к. она национальная, там куча интеллигенции, а значит и оппозиции. Какие реалии? Если бы униатство поддерживалось государством так как сейчас православие, то она имела бы очень серьезные позиции и прихожан было бы значительно больше. Но доминирующей она все равно вряд ли станет...не за несколько лет это делается...нужно, чтобы как Моисей свой народ водил - несколько поколений прошло, чтобы люди забыли что такое стоять на коленях [smiley=firefox4xk.gif] [smiley=stop.gif]

[paroh]

Несколько уточнений как от человека в какой-то степени причастному к униатской парафии в Гродно.
Правильно сказали, что в Беларуси 13 приходов. Один из них сейчас в Гродно напротив тюрьмы. Собираются строить в Гродно униатскую церковь большую и кирпичную. Пока, если есть такая необходимость, то собираются в католической каплице на девятовке.
Настоятель в Гродно сейчас - отец Андрей Крот. Постоянно ходит от 20 до 40 человек. На большие праздники собирается до 100.
Действительно, в большинстве своем, в униатстве интеллигенция, т.е. "сливки общества" всех возрастов - есть там и преподаватели университета (в том числе предпенсионного возраста) и студенты младших курсов. В других городах, в Бресте например, знаю приход много больше и там много более известных людей. Т.е. церковь национальная, демократичная и там те, кто это понимают - просто бабушек с улицы там нету.
Литургия ведется на белорусском языке. Все молятся и поют исключительно на белорусском. Есть и молитвенник и служебник на белорусском.
Церковь находится в полуподпольном состоянии. Снова же, т.к. она национальная, там куча интеллигенции, а значит и оппозиции. Какие реалии? Если бы униатство поддерживалось государством так как сейчас православие, то она имела бы очень серьезные позиции и прихожан было бы значительно больше. Но доминирующей она все равно вряд ли станет...не за несколько лет это делается...нужно, чтобы как Моисей свой народ водил - несколько поколений прошло, чтобы люди забыли что такое стоять на коленях [smiley=firefox4xk.gif] [smiley=stop.gif]

Я и раньше подозревал в чём подоплёка неприязни католиков к режиму. Ревность. Режим выбрал не их, а православных... И тем нанёс  оскорбление их величию. Но мечта живет! Вот бы занять место схизматиков! Режим будет загонять схизматиков в униатские костёлы. Так уже было в Речи Посполитой. Проверено. Работает.  Бизуна православному быдлу!
Моисей это Позняк?
Да, без бабушек с улицы, как вы изволили выразиться, которые на храм всю пенсию отдают, костёльчик  построить будет трудновато. Интелигенция, даже самая известная, она только  может в оппозиции состоять. Все сливки себе в холодильник. Ну,  разве Миленкевич нажабруе.

[лошурик]

это уже политика

хотя всё, видимо, слишком взаимосвязано

[paroh]

Шкада, што у Каложы больш няма беларускай литургийки.

И Слава Богу!

Гэта таму, што няма праваслауных беларусау.

даёшь белорусского патриарха!

Беларусы, беларусы... Млин, что вам сказать...
Беларуский патриарх не нужен - есть Вселенский, его юрисдикцию на  епархии  бывшего ВКЛ никто не отменял. Молчу...молчу...

[ryhor-gr]

Несколько уточнений как от человека в какой-то степени причастному к униатской парафии в Гродно.
Правильно сказали, что в Беларуси 13 приходов. Один из них сейчас в Гродно напротив тюрьмы. Собираются строить в Гродно униатскую церковь большую и кирпичную. Пока, если есть такая необходимость, то собираются в католической каплице на девятовке.
Настоятель в Гродно сейчас - отец Андрей Крот. Постоянно ходит от 20 до 40 человек. На большие праздники собирается до 100.
Действительно, в большинстве своем, в униатстве интеллигенция, т.е. "сливки общества" всех возрастов - есть там и преподаватели университета (в том числе предпенсионного возраста) и студенты младших курсов. В других городах, в Бресте например, знаю приход много больше и там много более известных людей. Т.е. церковь национальная, демократичная и там те, кто это понимают - просто бабушек с улицы там нету.
Литургия ведется на белорусском языке. Все молятся и поют исключительно на белорусском. Есть и молитвенник и служебник на белорусском.
Церковь находится в полуподпольном состоянии. Снова же, т.к. она национальная, там куча интеллигенции, а значит и оппозиции. Какие реалии? Если бы униатство поддерживалось государством так как сейчас православие, то она имела бы очень серьезные позиции и прихожан было бы значительно больше. Но доминирующей она все равно вряд ли станет...не за несколько лет это делается...нужно, чтобы как Моисей свой народ водил - несколько поколений прошло, чтобы люди забыли что такое стоять на коленях [smiley=firefox4xk.gif] [smiley=stop.gif]

Я и раньше подозревал в чём подоплёка неприязни католиков к режиму. Ревность. Режим выбрал не их, а православных... И тем нанёс  оскорбление их величию. Но мечта живет! Вот бы занять место схизматиков! Режим будет загонять схизматиков в униатские костёлы. Так уже было в Речи Посполитой. Проверено. Работает.  Бизуна православному быдлу!
Моисей это Позняк?
Да, без бабушек с улицы, как вы изволили выразиться, которые на храм всю пенсию отдают, костёльчик  построить будет трудновато. Интелигенция, даже самая известная, она только  может в оппозиции состоять. Все сливки себе в холодильник. Ну,  разве Миленкевич нажабруе.

Бедные православные  
Значит, мне приснился прейскурант цен на "услуги" в соборе  
А в унии всего было: и хорошего, и не очень.
Кстати, по поводу поддержки. У нас, вроде как, церковь отделена от государства? Или мне опять приснилось?
Я считаю вполне нормальным поддерку государством той конфессии, к которой себя относит большинство верующих. И нет у католиков никакой зависти. Я себе вообще слабо представляю, как беларуский кардинал будет здороваться с президентом троекратным партийно-православным поцелуем  

[Bitzer_SV]

ryhor-gr, а где можно взять шишки, чтоб так вставляло?

[RockeR]

достаточно побывать на Украине, чтобы понять в чём польза унии :-/
и тогда будет ясно - ликвидирует ли уния раскол или наоборот
кстати, litwin, а в чём раскол?

Ты видишь лишь то, что хочешь. Чем отличается поведение русской православной церкви на Украине?  

[RockeR]

Я и раньше подозревал в чём подоплёка неприязни католиков к режиму. Ревность. Режим выбрал не их, а православных... И тем нанёс  оскорбление их величию. Но мечта живет! Вот бы занять место схизматиков! Режим будет загонять схизматиков в униатские костёлы. Так уже было в Речи Посполитой. Проверено. Работает.  Бизуна православному быдлу!

Меня удивляет желание каждого вылить побольше дерьма на соседа
М-да ... "христиане"... ужОс  

2paroh, коллега если вы решили напомнить историю образования униатской церкви, насмехаясь над этим, то прошу столь же красочно описать появление христианства на этих землях особенно крещение Руси.  

[ryhor-gr]

ryhor-gr, а где можно взять шишки, чтоб так вставляло?

Купи по прейскуранту  

[Bitzer_SV]

Чем отличается поведение русской православной церкви на Украине?

это ты о чём?

[paroh]

 ryhor-gr, троекратнй поцелуй- братский жест для христиан верующих в Св. Троицу. Брежнев в засос целовался, так что мне теперь жонку в лоб целовать?
Речь идёт не о том какой поп униатский или православный- более жадный, "прейскурантами"- этими гадостями, страдали те и другие.
Хороша ли уния как явление  историческое, национальное,религиозное, духовное.
Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода? Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.
Если бы Лукашенко взял себе в духовники отца -иезуита, его бы поцеловали и не так и не только туда.  
Это Вам за православно -партийный поцелуй.

[paroh]

Я и раньше подозревал в чём подоплёка неприязни католиков к режиму. Ревность. Режим выбрал не их, а православных... И тем нанёс  оскорбление их величию. Но мечта живет! Вот бы занять место схизматиков! Режим будет загонять схизматиков в униатские костёлы. Так уже было в Речи Посполитой. Проверено. Работает.  Бизуна православному быдлу!

Меня удивляет желание каждого вылить побольше дерьма на соседа
М-да ... "христиане"... ужОс  

2paroh, коллега если вы решили напомнить историю образования униатской церкви, насмехаясь над этим, то прошу столь же красочно описать появление христианства на этих землях особенно крещение Руси.  

Спасибо, за "коллега". Я не выливаю дерьмо, я внимательно читаю, что пишут. Моя болезненная реакция на униатские агитки- обострённая историческая память.
Появление православия было менее "красочным" на территории ВКЛ, чем появление латинства- результата здрады прекрещенца Ягайлы. УЖОС.

[RockeR]

http://ru.wikisource.org/wiki/%D0%9A%D1%80%D0%B5%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%83%D0%BD%D0%B8%D1%8F_(1385)

 

[RockeR]

Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода?

Многое, что делала церковь в средние века(а точнее методы, какими она пользовалась), её не красит.  Это касается не только западной церкви

Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.

Мда. Мне кажется, что мания присуща и другим людям. Точнее какой-то страх, даже в наше время. Чего вы боитесь?   Экспансии католичества на восток?  

[RockeR]

ryhor-gr, троекратнй поцелуй- братский жест для христиан верующих в Св.
Хороша ли уния как явление  историческое, национальное,религиозное, духовное.

Если смотреть глубже, то очевидно, что Бога никто не менял. Обряды со времён рождения Христа претерпели множество изменений.
Но эти спекуляции касательно католичества, православия, униатства отодвигают самого Бога на второй план. Разве так можно? Разве может христианин называть другого изгоем за то, что он униат? ужОс   Люди одумайтесь.

[RockeR]

В догонку, есть классная песня у Виктора Шалкевича по этой проблеме "Яна праваслаўная, я каталік..."  

[Bitzer_SV]

Разве так можно? Разве может христианин называть другого изгоем за то, что он униат? ужОс   Люди одумайтесь.  

враги...кругом враги [smiley=YaBB1 shocked.gif]

Меня удивляет желание каждого вылить побольше дерьма на соседа  
М-да ... "христиане"... ужОс  

мда...опять враги

[RockeR]

Разве так можно? Разве может христианин называть другого изгоем за то, что он униат? ужОс   Люди одумайтесь.  

враги...кругом враги

Меня удивляет желание каждого вылить побольше дерьма на соседа  
М-да ... "христиане"... ужОс  

мда...опять враги

Я твой враг?  

[ryhor-gr]

ryhor-gr, троекратнй поцелуй- братский жест для христиан верующих в Св. Троицу. Брежнев в засос целовался, так что мне теперь жонку в лоб целовать?
Речь идёт не о том какой поп униатский или православный- более жадный, "прейскурантами"- этими гадостями, страдали те и другие.
Хороша ли уния как явление  историческое, национальное,религиозное, духовное.
Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода? Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.
Если бы Лукашенко взял себе в духовники отца -иезуита, его бы поцеловали и не так и не только туда.  
Это Вам за православно -партийный поцелуй.

Униатская церковь на сегодняшний день - одна из традиционных на наших территориях, нравится это кому-то или нет. Можно спокойно обсуждать последствия введения унии в конце 16 века, какими методами это делалось и т.п. Но данный разговор поставлен в ключе сегодняшнего отношения к унии. А ведь о католичестве или о православии вряд ли кто-нибудь захочет выражаться подобным образом. А униаты чем хуже? Если определённая группа людей (пусть и небольшая) пронесла через века и сохранила свою веру, почему она не может существовать?
Вот вы, paroh, писали о том, что якобы желаете рассматривать унию как исторический факт. А сейчас перечитайте свои посты. В каждом вы говорите об этой проблеме только в контексте современности, приписывая униатам исключительную оппозиционность. Советую вам почитать работы С.В. Морозовой и хорошенько подготовиться к диспуту, так как любой историк-первокурсник разбил бы все ваши теории в пух и прах даже не вспотев. У меня же со временем выработался "иммунитет" к людям, рассуждающим на исторические темы, прочитав лишь учебник по истории за 9 класс.
Если мы говорим об унии конца 17-начала 18 веков, то давайте об этом и говорить, не влезая в современность. Если говорим о современной унии, то должны помнить, что это совсем иная уния. А валить всё в одну кучу  :-? Это то же самое, что начать муссировать тему крестовых походов или репрессий против староверов.

[RockeR]

 

[ryhor-gr]

Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода? Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.
Если бы Лукашенко взял себе в духовники отца -иезуита, его бы поцеловали и не так и не только туда.  
Это Вам за православно -партийный поцелуй.

Однозначный OFFTOP! Для таких реплик есть другие темы.

[ryhor-gr]

Моя болезненная реакция на униатские агитки- обострённая историческая память.

То ли ваша "историческая" память очень короткая, то ли она просто не способна вместить всё, что хоть как-то говорило бы о других христианских конфессиях положительно.

[paroh]

ryhor-gr, троекратнй поцелуй- братский жест для христиан верующих в Св. Троицу. Брежнев в засос целовался, так что мне теперь жонку в лоб целовать?
Речь идёт не о том какой поп униатский или православный- более жадный, "прейскурантами"- этими гадостями, страдали те и другие.
Хороша ли уния как явление  историческое, национальное,религиозное, духовное.
Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода? Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.
Если бы Лукашенко взял себе в духовники отца -иезуита, его бы поцеловали и не так и не только туда.  
Это Вам за православно -партийный поцелуй.

Униатская церковь на сегодняшний день - одна из традиционных на наших территориях, нравится это кому-то или нет. Можно спокойно обсуждать последствия введения унии в конце 16 века, какими методами это делалось и т.п. Но данный разговор поставлен в ключе сегодняшнего отношения к унии. А ведь о католичестве или о православии вряд ли кто-нибудь захочет выражаться подобным образом. А униаты чем хуже? Если определённая группа людей (пусть и небольшая) пронесла через века и сохранила свою веру, почему она не может существовать?
Вот вы, paroh, писали о том, что якобы желаете рассматривать унию как исторический факт. А сейчас перечитайте свои посты. В каждом вы говорите об этой проблеме только в контексте современности, приписывая униатам исключительную оппозиционность. Советую вам почитать работы С.В. Морозовой и хорошенько подготовиться к диспуту, так как любой историк-первокурсник разбил бы все ваши теории в пух и прах даже не вспотев. У меня же со временем выработался "иммунитет" к людям, рассуждающим на исторические темы, прочитав лишь учебник по истории за 9 класс.
Если мы говорим об унии конца 17-начала 18 веков, то давайте об этом и говорить, не влезая в современность. Если говорим о современной унии, то должны помнить, что это совсем иная уния. А валить всё в одну кучу  :-? Это то же самое, что начать муссировать тему крестовых походов или репрессий против староверов.

Господа, что вы всё грозитесь да советы раздаёте.  Пишу что думаю, на то он и форум.
Понимаю, что о католичестве надо говорить либо хорошо либо ничего. Так вяльможная шляхта прывыкла...Не злитеся браты каталики я вас люблю.

[-LONE_WOLF-]

Я только предположил, что звучать будет неплохо. Старобеларусский со старославянским наверно похожи.

Я читал старобелорусский. Там вообще ничё непоймёш. В учебнике по истории белоруси.

[ПроказнеГ Sk0morOX]

Да, нехило

[MShmel]

Я читал старобелорусский. Там вообще ничё непоймёш. В учебнике по истории белоруси.

Дык трэба ўмець чытаць, каб зразумець)

[Sternerin]

Есть хорошие статьи по унии здесь

[paroh]

ryhor-gr, троекратнй поцелуй- братский жест для христиан верующих в Св. Троицу. Брежнев в засос целовался, так что мне теперь жонку в лоб целовать?
Речь идёт не о том какой поп униатский или православный- более жадный, "прейскурантами"- этими гадостями, страдали те и другие.
Хороша ли уния как явление  историческое, национальное,религиозное, духовное.
Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода? Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.
Если бы Лукашенко взял себе в духовники отца -иезуита, его бы поцеловали и не так и не только туда.  
Это Вам за православно -партийный поцелуй.

Униатская церковь на сегодняшний день - одна из традиционных на наших территориях, нравится это кому-то или нет. Можно спокойно обсуждать последствия введения унии в конце 16 века, какими методами это делалось и т.п. Но данный разговор поставлен в ключе сегодняшнего отношения к унии. А ведь о католичестве или о православии вряд ли кто-нибудь захочет выражаться подобным образом. А униаты чем хуже? Если определённая группа людей (пусть и небольшая) пронесла через века и сохранила свою веру, почему она не может существовать?
Вот вы, paroh, писали о том, что якобы желаете рассматривать унию как исторический факт. А сейчас перечитайте свои посты. В каждом вы говорите об этой проблеме только в контексте современности, приписывая униатам исключительную оппозиционность. Советую вам почитать работы С.В. Морозовой и хорошенько подготовиться к диспуту, так как любой историк-первокурсник разбил бы все ваши теории в пух и прах даже не вспотев. У меня же со временем выработался "иммунитет" к людям, рассуждающим на исторические темы, прочитав лишь учебник по истории за 9 класс.
Если мы говорим об унии конца 17-начала 18 веков, то давайте об этом и говорить, не влезая в современность. Если говорим о современной унии, то должны помнить, что это совсем иная уния. А валить всё в одну кучу  :-? Это то же самое, что начать муссировать тему крестовых походов или репрессий против староверов.

«Приведите Вия!»
ryhor-gr, мой уважаемый оппонент, обещал позвать историка-первокурсника, который, не вспотев, разрушит «мои теории». Сам он, прочитав учебник по истории Беларуси не только за 9-й класс,  как я, но и за 10, не опускается до того, что бы удивить нас, прОстых мужиков, историческими изысками.
Но пока страшно образованный и начитанный в трудах  Святланы Марозавай студэнт не прыйшоу, я,  быдляцкая натура, пся крэв, буду гаукаць далей.
В одной школе (не, не,  вяльможная шляхта, не у савецкай) меня приучили мыслить исторически,  так сказать. Любое  явлении видеть в пер- и ретро- спективе. История живой фэномэн. Прошлое никуда не уходит, оно присутствует в каждом миге настоящего.  А ryhor-gr, предлагает брать феномены расчленено, безо всякого связи и влияния. Это современная уния, она другая, пушистая, а то уния средневековая. Не совсем качественная. Как он собирается учиться у истории, при таком подходе,  я не знаю. Его метод- его дело.
Но сами униаты, вряд ли согласятся с ним, они прямо говорят, что являются преемниками унии 1596 г., и не собираются заниматься ревизией унии. Их всё устраивает,  и её  идея, богословская платформа и способы распространения.  И «герои» Кунцевич з Баболей таксама их устраивают. Поэтому если хочу прогнозировать для себя,- как будут вести себя униаты и паписты, если у них появятся  политические возможности, я обязательно вернусь к трудам профессора Морозовой в том числе.
Смешно читать про группу людей, которая что- то там пронесла через века. Вчерашние нехристи коммунисты и комсомольцы, прославлявшие в вершах и прозе  дела Ленина, боровшиеся с БОГОМ, теперь авангард строителей «истинна» беларускай религии. Им не удалось в нач 90-х поуправлять Православной Церковью, научить её «истиннай» вере, на якой мове ёй молиться, як креститься  и  кому подчиняться. Автокефалия не прошла. В Рима- католическую их само собой не пустили. Засталася вуния.
И последнее. О прошлом и современном. Я могу понять и отчасти принять идею  унии 1596. Не все епископы и духовенство и шляхта были просто конъюнктурщиками. И Рагоза и Потей хотели пользы Православной Церкви. Они хотели её спасти. Но ошиблись. История поставила всем оценки. Православие выжило. И оно было бы сильнее и народ наш был бы единым, и я бы писал не  трасянке, а на мове, если бы уния не расколола наш народ тогда, не ввергла его в гражданские войны, и как итог –подвела нас под москалей.   У московцев тоже была такая перспектива в 1612 г. Но они собрались вокруг своей исторической Церкви, Патриарха, вокруг своего стержня- ПРАВОСЛАВИЯ, и выбили наших предков -униатов и латынников. И построили империю, а поляки пережили века унижения в Российской империи.
Зачем возрождение унии сейчас?  Да это просто куринная слепота.  

[litwin]

to paroh
Пра які раскол вы кажаце?? Да 1839 года беларускі народ па канфесійнай прыналежнасці быў суцэльна ўніяцкім.. Праваслаўнымі (каталікамі) былі толькі дваране ды частка мяшчанства. На мой погляд раскол прынесла дзейнасць Сямашкі й тая вядомая пастанова аб аб'яднанні праваслаўных і ўніятаў....

[paroh]

to paroh
Пра які раскол вы кажаце?? Да 1839 года беларускі народ па канфесійнай прыналежнасці быў суцэльна ўніяцкім.. Праваслаўнымі (каталікамі) былі толькі дваране ды частка мяшчанства. На мой погляд раскол прынесла дзейнасць Сямашкі й тая вядомая пастанова аб аб'яднанні праваслаўных і ўніятаў....

Да 1596 рускі народ (украінцы да беларусы) ВКЛ быў суцэльна праваслаўным. Ці вы гэта забыліся? Вунія гэта націянальная катастрофа беларусаў і украінцаў. Старонкі вуніі напісаны слязьмі і крывёй. Казацкія паўстанні - грамадзянская вайна для Рэчы Паспалітай. Гэта не падзел нацыі?
Магілёўская епархія, няхай адзіная якая засталася не вуніяцкай,  гэта не беларусы?
Хто лічыў  беларусаў якія з'ехалі ў Масковію за вуніі? Не  апошнія сыны майго народа, які першы прыняў хрысціянства, аддавлі сваю моц Маскве, бо ў сваёй дзяржаве былі  персона нон грата...
А раскол у маёй душы?
600 Праваслаў'я, затым  250 вуніі, затым зноў Праваслаў'е, але ў маскоўскай рэдакцыі...

[андрей]

Вчерашние нехристи коммунисты и комсомольцы, прославлявшие в вершах и прозе  дела Ленина, боровшиеся с БОГОМ, теперь авангард строителей «истинна» беларускай религии. Им не удалось в нач 90-х поуправлять Православной Церковью,

Зато им удалось сейчас.

[paroh]

Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода?

Многое, что делала церковь в средние века(а точнее методы, какими она пользовалась), её не красит.  Это касается не только западной церкви

Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.

Мда. Мне кажется, что мания присуща и другим людям. Точнее какой-то страх, даже в наше время. Чего вы боитесь?   Экспансии католичества на восток?  

Я боюсь за католичество, чтобы оно в своих "экспансиях" не потеряло окончательно связь с Христианством.

[paroh]

Вчерашние нехристи коммунисты и комсомольцы, прославлявшие в вершах и прозе  дела Ленина, боровшиеся с БОГОМ, теперь авангард строителей «истинна» беларускай религии. Им не удалось в нач 90-х поуправлять Православной Церковью,

Зато им удалось сейчас.

Неа, у нас было пара  отстойников кроме унии- бывшее РПЦЗ и автокефалия.

[litwin]

Неа, у нас было пара  отстойников кроме унии- бывшее РПЦЗ и автокефалия.

А што вы са свайго боку прапануеце..??  Вам напэўна вядома, што царква - гэта адна з аснаватворчых каштоўнасцей нацыі. Амаль ва ўсіх дзяржавах царква падтрымлівае нацыянальную культуру й мову, развіваючы іх у народзе.. У нас на Беларусі зусім іншая сітуацыя.. У нас ёсць і РКЦ, і экзархат РПЦ, і шмат пратэстанцкіх цэркваў, аднак ніводная з іх не падыходзіць на званне нацыянальнай. Вернікі гэтых канфесій заўсёды адчуваюць на сабе ці то польскі, ці то расейскі, ці то якісьці іншы ўплыў, але не беларускі. Канешне, робяцца захады увесці беларускую мову ў набажэнствы, але гэта толькі захады..А калі яшчэ ўлічыць меркаванні некаторых навукоўцаў, што беларуская нацыя яшчэ не сфарміравалася, дык вы разумееце чым гэта нам абернецца. Можна канешне вярнуцца да аўтакефаліі ПЦ (між іншым гэта таксама гістарычная царква). Аднак можна атрымаць пасля гэтага другую Ўкраіну.... Таму я думаю ідэя адраджэння ўніі мае пад сабой нейкі сэнс, не толькі экуменічны, але й нацыянальны..

[ryhor-gr]

ryhor-gr, троекратнй поцелуй- братский жест для христиан верующих в Св. Троицу. Брежнев в засос целовался, так что мне теперь жонку в лоб целовать?
Речь идёт не о том какой поп униатский или православный- более жадный, "прейскурантами"- этими гадостями, страдали те и другие.
Хороша ли уния как явление  историческое, национальное,религиозное, духовное.
Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода? Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.
Если бы Лукашенко взял себе в духовники отца -иезуита, его бы поцеловали и не так и не только туда.  
Это Вам за православно -партийный поцелуй.

Униатская церковь на сегодняшний день - одна из традиционных на наших территориях, нравится это кому-то или нет. Можно спокойно обсуждать последствия введения унии в конце 16 века, какими методами это делалось и т.п. Но данный разговор поставлен в ключе сегодняшнего отношения к унии. А ведь о католичестве или о православии вряд ли кто-нибудь захочет выражаться подобным образом. А униаты чем хуже? Если определённая группа людей (пусть и небольшая) пронесла через века и сохранила свою веру, почему она не может существовать?
Вот вы, paroh, писали о том, что якобы желаете рассматривать унию как исторический факт. А сейчас перечитайте свои посты. В каждом вы говорите об этой проблеме только в контексте современности, приписывая униатам исключительную оппозиционность. Советую вам почитать работы С.В. Морозовой и хорошенько подготовиться к диспуту, так как любой историк-первокурсник разбил бы все ваши теории в пух и прах даже не вспотев. У меня же со временем выработался "иммунитет" к людям, рассуждающим на исторические темы, прочитав лишь учебник по истории за 9 класс.
Если мы говорим об унии конца 17-начала 18 веков, то давайте об этом и говорить, не влезая в современность. Если говорим о современной унии, то должны помнить, что это совсем иная уния. А валить всё в одну кучу  :-? Это то же самое, что начать муссировать тему крестовых походов или репрессий против староверов.

«Приведите Вия!»
ryhor-gr, мой уважаемый оппонент, обещал позвать историка-первокурсника, который, не вспотев, разрушит «мои теории». Сам он, прочитав учебник по истории Беларуси не только за 9-й класс,  как я, но и за 10, не опускается до того, что бы удивить нас, прОстых мужиков, историческими изысками.
Но пока страшно образованный и начитанный в трудах  Святланы Марозавай студэнт не прыйшоу, я,  быдляцкая натура, пся крэв, буду гаукаць далей.
В одной школе (не, не,  вяльможная шляхта, не у савецкай) меня приучили мыслить исторически,  так сказать. Любое  явлении видеть в пер- и ретро- спективе. История живой фэномэн. Прошлое никуда не уходит, оно присутствует в каждом миге настоящего.  А ryhor-gr, предлагает брать феномены расчленено, безо всякого связи и влияния. Это современная уния, она другая, пушистая, а то уния средневековая. Не совсем качественная. Как он собирается учиться у истории, при таком подходе,  я не знаю. Его метод- его дело.
Но сами униаты, вряд ли согласятся с ним, они прямо говорят, что являются преемниками унии 1596 г., и не собираются заниматься ревизией унии. Их всё устраивает,  и её  идея, богословская платформа и способы распространения.  И «герои» Кунцевич з Баболей таксама их устраивают. Поэтому если хочу прогнозировать для себя,- как будут вести себя униаты и паписты, если у них появятся  политические возможности, я обязательно вернусь к трудам профессора Морозовой в том числе.
Смешно читать про группу людей, которая что- то там пронесла через века. Вчерашние нехристи коммунисты и комсомольцы, прославлявшие в вершах и прозе  дела Ленина, боровшиеся с БОГОМ, теперь авангард строителей «истинна» беларускай религии. Им не удалось в нач 90-х поуправлять Православной Церковью, научить её «истиннай» вере, на якой мове ёй молиться, як креститься  и  кому подчиняться. Автокефалия не прошла. В Рима- католическую их само собой не пустили. Засталася вуния.
И последнее. О прошлом и современном. Я могу понять и отчасти принять идею  унии 1596. Не все епископы и духовенство и шляхта были просто конъюнктурщиками. И Рагоза и Потей хотели пользы Православной Церкви. Они хотели её спасти. Но ошиблись. История поставила всем оценки. Православие выжило. И оно было бы сильнее и народ наш был бы единым, и я бы писал не  трасянке, а на мове, если бы уния не расколола наш народ тогда, не ввергла его в гражданские войны, и как итог –подвела нас под москалей.   У московцев тоже была такая перспектива в 1612 г. Но они собрались вокруг своей исторической Церкви, Патриарха, вокруг своего стержня- ПРАВОСЛАВИЯ, и выбили наших предков -униатов и латынников. И построили империю, а поляки пережили века унижения в Российской империи.
Зачем возрождение унии сейчас?  Да это просто куринная слепота.  

М-да, вижу, что такая наука, как методология истории для вас и не наука вовсе.
Ну да ладно, не буду утомлять вас "историческими изысками", а просто задам два вопроса:
1. Кто вы по образованию?
2. На основании каких источников вы делаете свои выводы?
Если в процессе "ненавидения" всех неправославных конфессий у вас найдётся минутка, ответьте, пожалуйста.

[paroh]

ryhor-gr!
По образованію я калхозник.
Единственный подход к изучению истории который похож на "метод" естественных наук - марксистсквя теория "формаций", которым  уже никто не пользуется из -за его формальности.....Мне нравится Освальд Шпенглер. Хотя и он грешит схематизацией...Попытки найти в истории закономерности , а тем более построить методологию, оправданными не считаю.
История иррациональна.
ryhor-gr! МИР! Простите.
С ненавистью надо бороться, помоги мне в этом Господь.

[paroh]

Неа, у нас было пара  отстойников кроме унии- бывшее РПЦЗ и автокефалия.

А што вы са свайго боку прапануеце..??  Вам напэўна вядома, што царква - гэта адна з аснаватворчых каштоўнасцей нацыі. Амаль ва ўсіх дзяржавах царква падтрымлівае нацыянальную культуру й мову, развіваючы іх у народзе.. У нас на Беларусі зусім іншая сітуацыя.. У нас ёсць і РКЦ, і экзархат РПЦ, і шмат пратэстанцкіх цэркваў, аднак ніводная з іх не падыходзіць на званне нацыянальнай. Вернікі гэтых канфесій заўсёды адчуваюць на сабе ці то польскі, ці то расейскі, ці то якісьці іншы ўплыў, але не беларускі. Канешне, робяцца захады увесці беларускую мову ў набажэнствы, але гэта толькі захады..А калі яшчэ ўлічыць меркаванні некаторых навукоўцаў, што беларуская нацыя яшчэ не сфарміравалася, дык вы разумееце чым гэта нам абернецца. Можна канешне вярнуцца да аўтакефаліі ПЦ (між іншым гэта таксама гістарычная царква). Аднак можна атрымаць пасля гэтага другую Ўкраіну.... Таму я думаю ідэя адраджэння ўніі мае пад сабой нейкі сэнс, не толькі экуменічны, але й нацыянальны..

Шаноўны litwinе, што я прапаную?
Вярнуцца да МАЦІ-ЦАРКВЫ ПРАВАСЛАЎНАЙ. Бо яна была  духоўнай маткай для св. Еўфрасінні ды Кірылла, Елясея ды трох Віленскіх пакутнікаў Атнонія, Іаана, Яўстафія, Давыда Гарадзенскага  і Канстанціна Астрожскага. Што Вам яшчэ трэба?
 Колькі вы, беларусы, будзеце хістацца?.  
Рымская Царква ніколі не была для нас маці, злая цётка!
Пратэстанты у прынцапе нікога нямогуць аб’яднаць- бо яны зборышча ярэтычных сэкт.
Уніяцкая Царква, яна ж настолькі беларуская, наколькі яна заставалася праваслаўнай.
Яна пераемніца старажытнай Праваслаўнай Царквы, а сучасная Праваслаўная - пераемніца Уніяцкай, у масіве. Уніяцкая Царква- крыптаправаслаўная, бо інакш Праваслаўе, у тых умовах, не магло існаваць. Таму уніяты былі і застаюцца каталікамі  другога гатунку.
“Ведай, русiне, прыняўшы унiю, -гаворыцца ў адным творы  18 ст.,- ... што ты дарэмна стараешся ўсiмi сiламi даказаць сваё вернападданства, паслушэнства, дарэмна аддаеш сябе ў няволю, ... каб толькi даказаць, што ты цвёрда i непахiсна трымаешся унii: табе нiхто i нiколi не паверыць. Доля твая заўсёды будзе горкая... Што ж выклiкае гэту вечную, заўсёдную нянавiсць да цябе? Нялёгка адказваць на гэтае пытанне: можна сказаць адно, што ты, русiн, хоць i прыняў унiю, але ўсё-ткi працягваеш заставацца галiнай таго дрэва, у каранi якога найперш закладзена атрута. Ты ж... належыш... да ўсходняй царквы, якая некалi асмелiлася супернiчаць i параўноўваць сябе з Захадам. Вось, здаецца, тваё саграшэнне, за якое няма табе прабачэння, ... яго не загладзiш нi хрышчэннем, нi пакаяннем, нi унiяй, нi здрадай многiм даўнiм тваiм абрадам"

А што пісаў Тарас Шаўчэнка пра вунію?
Зажурилась Україна -
Така її доля!
Зажурилась, заплакала,
Як мала дитина,
Ніхто її не рятує...
Козачество гине:
Гине слава, батьківщина;
Немає де дітись;
Виростають нехрещені
Козацькії діти;
Кохаються невінчані,
Без попа ховають;
Запродана жидам віра,
В церкву не пускають!
Як та галич поле криє,
Ляхи, уніяти
Налітають - нема кому
Порадоньки дати.
--------
Ще як були ми козаками,
А унії не чуть було,
Отам-то весело жилось!
Братались з вольними ляхами,
Пишались вольними степами,
В садах кохалися, цвіли,
Неначе лілії, дівчата.
Пишалася синами мати,
Синами вольними... росли,
Росли сини і веселили
Старії скорбнії літа...
Аж поки іменем Христа
Прийшли ксьондзи і запалили
Наш тихий рай. І розлили
Широке море сльоз і крові,
А сирот іменем Христовим
Замордували, розп`яли...
Поникли голови козачі,
Неначе стоптана трава.
Украйна плаче, стогне - плаче!
За головою голова
Додолу пада. Кат лютує,
А ксьондз скаженим язиком
Кричить: "Te Deum! Алилуя..."

Што паказалі тыя намаганні неауніі у 20-30 гады? І Ватыкан і Польшча давалі грошы. Усходняя Польшча была абвешчана, як якоя –небудзь Конга ці Зімбабве, місіянерскай тэрыторыяй, польскія ксянзы кінуліся патрымліваць справу вуніі. І што народ Божы?-ён не дурны. Кс. Неманцэвич на 3 уніяцкай канферэнцыі засведчыў- пасля ўсіх намаганняў- 23866 чалавек прынялі вунію. На той час гэта 6 вялікіх прыходаў. Але і гэтыя лічбы выклікаюць сумненне. Бо ў 1934 годзе, у нетрах каміссіі “Pro russiа”, якая займалася уніяцтвам у Беларусі, здарыўся скандал на конт значнай недакладнасці інфармацыі пра “поспехі” вуніі...
Браце, litwinе!
Экзархат РПЦ – няма такой назвы. Ёсць Беларуская Праваслаўная Царква.
У гэтай Царкве ўжо  12  япіскапаў. Акадэмія, семінарыя, духоўныя вучэльні, манастыры. Гэта  росквіт. Хто забараняе размаўляць беларусам по- беларуску? Хто забараняе займацца націянальнай асветніцкай працай ў Царкве? Наші япіскапы і святары і народ- беларусы. Яны такія ж ахвяры савецкай ідэялогіі, як і астатнее грамацтва. Яны вывучалі гісторыю па абэцэдарскаму...Але наша інтэлегенцыя, як заўсёды,- “адарванцы”. Робяць д’ябальскую працу-  робяць так каб нацыянальных рух быў каталіцкім, каб праваслаўныя не мелі дачынення. Але ўсё ж наадварот- усходы беларушчыны есць у Царкве, шмат святароў, некаторыя япіскапы, ваш Гарадзенскі- Арцемій, напрыклад, за Беларусь. Ім трэба наша ДАПАМОГА. Трэба будаваць Беларускую Праваслауную Царкву. Гэта не робіцца адразу. Гэта паступовы працэс.
Як кажуць- ёсць касцяк -мяса нарасце,  ёсць Праваслаў’е-будзе Беларусь!
Божа! Ратуй Беларусь!
Жыве Беларусь!
                  

[Bitzer_SV]

ryhor-gr!
Попытки найти в истории закономерности , а тем более построить методологию, оправданными не считаю.
История иррациональна.
ryhor-gr! МИР! Простите.
С ненавистью надо бороться, помоги мне в этом Господь.

+1

[litwin]

Шаноўны litwinе, што я прапаную?
Вярнуцца да МАЦІ-ЦАРКВЫ ПРАВАСЛАЎНАЙ. Бо яна была  духоўнай маткай для св. Еўфрасінні ды Кірылла, Елясея ды трох Віленскіх пакутнікаў Атнонія, Іаана, Яўстафія, Давыда Гарадзенскага  і Канстанціна Астрожскага.

Падтрымліваю вашу ідэю... Аднак калі на то пайшло, вяртацца трэба да аўтакефаліі, а не быць залежным ва ўсім ад Масквы..Гэта Вітаўт яшчэ зразумеў у XV ст. Чаму, напрыклад, сербы, балгары, грузіны маюць сваю памесную царкву, а мы, беларусы - не? Чым мы ад іх адрозніваемся??
Больш таго, уявіце, усталявалася беларуская нацыянальна скіраваная праваслаўная царква. Вядома, праваслаўных у Беларусі 75%, а што рабіць з астатнімі - каталікамі, пратэстантамі, што яны будуць па-за межамі беларушчыны..??

Колькі вы, беларусы, будзеце хістацца?.

Ну а я аб чым... Нам СВАЕ рабіць трэба, а не хістацца...
Гммм.. прабачце, а вы не беларус??  

Рымская Царква ніколі не была для нас маці, злая цётка!
Пратэстанты у прынцапе нікога нямогуць аб’яднаць- бо яны зборышча ярэтычных сэкт.

Мддааа.. пасля такіх слоў я б хрысціянінам вас не назваў... "злая цётка" - куды знікла ваша хрысціянская этыка...?? Вось з-за такіх артадаксальных выказванняў як з боку праваслаўных, так і з боку каталікоў і іншых мы й не можам знайсці дыялог і паразуменне.. Ні здзіўлюся, калі ў наступным посце ў вас антысемітызм пойдзе  

“Ведай, русiне, прыняўшы унiю, -гаворыцца ў адным творы  18 ст.,- ...

Цікава.., аднак у нас зараз не 18, а 21 стагоддзе.. Шмат чаго змянілася, змяніўся светапогляд людзей...
Між іншым, на мой погляд, уніяцтва даўно ўжо трэба рэфармаваць. Падпарадкаванне Рыму страціла сваю "актуальнасць"... Эталонам можа быць Армянская Апостальская Царква. Адзінства і незалежнасць - такі дэвіз павінен быць у адноўленай уніяцкай царквы. Трэба зрабіць гэта й паказаць прыклад астатнім..

Што паказалі тыя намаганні неауніі у 20-30 гады?

Тэма для асобнай размовы... У мяне таксама шмат матэрыялу ёсць.. Не забаранялі б палякі тады ўніятам дзейнасць, калі гэта было ім карысна..

Экзархат РПЦ – няма такой назвы. Ёсць Беларуская Праваслаўная Царква.

Гэта дзеля сцісласці называюць БПЦ. Афіцыйна Беларускі экзархат Рускай Праваслаўнай Царквы

Але ўсё ж наадварот- усходы беларушчыны есць у Царкве, шмат святароў, некаторыя япіскапы, ваш Гарадзенскі- Арцемій, напрыклад, за Беларусь.

Угу.. а Гродненскіе Епархіальные Ведомості як выходзілі па-расейску, так і будуць выходзіць..Вы даўно праглядалі царкоўную літаратуру, якая да нас з Масквы йдзе. "граф Муравьёв - спасітель белорусского народа от польскіх бунтавщіков, покровитель православной церкви" - я ўвогуле не разумею, як забойцу Мураўёва можна атаесамляць з хрысціянствам

Божа! Ратуй Беларусь!
Жыве Беларусь!  

[Oblitus]

 "ты, русiн, хоць i прыняў унiю, але ўсё-ткi працягваеш заставацца галiнай таго дрэва, у каранi якога найперш закладзена атрута. Ты ж... належыш... да ўсходняй царквы, якая некалi асмелiлася супернiчаць i параўноўваць сябе з Захадам. Вось, здаецца, тваё саграшэнне, за якое няма табе прабачэння."
 
Вось за такiя словы я нiколi не пачну верыць росказням каталiкоу пра мip i аб'яднанне. Гiсторыя паказвае што касцёл вёу сябе так заусёды. НЯМА ПРАБАЧЭННЯ ПОЛЬСКАМУ КАСЦЁЛУ ЗА ТЫЯ ЗДЗЕКI I ПРЫНIЖЭННI ЯКIЯ ЁН ТВАРЫУ НА ТЭРЫТОРЫI БЕЛАРУСI.

Я беларус, бацька мой беларус, дзед мой беларус, мацi мая беларуска, бабка беларуска. Усе яны праваслауныя беларусы. I я так сама беларус. ПРАВАСЛАУНЫ беларус. I дзецi маi будуць праваслаунымi беларусамi. Калi паслухать размовы большасцi каталiкоу дык беларусау зусiм няма. Пакуль беларускiя каталiкi будуць называць сябе палякамi небудзе шчасця у Беларусi. А калi прыгледзецца дык да самой Варшавы няма палякау. Усе яны акаталiчаныя беларусы, проста iм ксяндзы голавы задурылi.

[paroh]

"ты, русiн, хоць i прыняў унiю, але ўсё-ткi працягваеш заставацца галiнай таго дрэва, у каранi якога найперш закладзена атрута. Ты ж... належыш... да ўсходняй царквы, якая некалi асмелiлася супернiчаць i параўноўваць сябе з Захадам. Вось, здаецца, тваё саграшэнне, за якое няма табе прабачэння."
 
Вось за такiя словы я нiколi не пачну верыць росказням каталiкоу пра мip i аб'яднанне. Гiсторыя паказвае што касцёл вёу сябе так заусёды. НЯМА ПРАБАЧЭННЯ ПОЛЬСКАМУ КАСЦЁЛУ ЗА ТЫЯ ЗДЗЕКI I ПРЫНIЖЭННI ЯКIЯ ЁН ТВАРЫУ НА ТЭРЫТОРЫI БЕЛАРУСI.

Я беларус, бацька мой беларус, дзед мой беларус, мацi мая беларуска, бабка беларуска. Усе яны праваслауныя беларусы. I я так сама беларус. ПРАВАСЛАУНЫ беларус. I дзецi маi будуць праваслаунымi беларусамi. Калi паслухать размовы большасцi каталiкоу дык беларусау зусiм няма. Пакуль беларускiя каталiкi будуць называць сябе палякамi небудзе шчасця у Беларусi. А калi прыгледзецца дык да самой Варшавы няма палякау. Усе яны акаталiчаныя беларусы, проста iм ксяндзы голавы задурылi.

Так...пасля гэтых слоў...хочацца жыць...

[Gabriel]

Для Литвина:

Цікава.., аднак у нас зараз не 18, а 21 стагоддзе.. Шмат чаго змянілася, змяніўся светапогляд людзей...
Між іншым, на мой погляд, уніяцтва даўно ўжо трэба рэфармаваць. Падпарадкаванне Рыму страціла сваю "актуальнасць"... Эталонам можа быць [highlight]Армянская Апостальская Царква[/highlight]. Адзінства і незалежнасць - такі дэвіз павінен быць у адноўленай уніяцкай царквы. Трэба зрабіць гэта й паказаць прыклад астатнім..  

Прошу прощения за то что врываюсь в ваш разговор. Но смотрите что б в погоне за независимостью не остаться вне Евхаристического общения и не потерять в своих храмах Благодать Святаго Духа. А то как то нехорошо получится. Будет национальная церковь только вот духовной пользы от нее не будет.
Хотя. Кому что. Кому что важнее.

[Banifacyj]

Если у Католицизма  небыло зависти, что он лез (с мылом и без), начиная с 13 века на христианский Восток- от Палестины до Новгорода? Зависть  это  мания величия  умноженная на манию преследования и поделенная на узость духовных горизонтов.

Церковь всегда была силой....а сила не может быть аполитичной...вот и лезли в политику. А еще очень многое решают идеологические постулаты. Да, в принципе, все решают идеологические постулаты. Проблема в том, что один постулат не учитывает другой. Без этого никуда - идеология - это движитель общественной жизни. Проблема в том, что каждый идеологический постулат хорош для решения конкретных задач на конкретном временном промежутке...а дальше от наоборот тормозит развитие. А люди почему-то не научились этого видеть. Точнее, тех, кто видит правящая верхушка бысто убирает, а остальные бояться. Так было всегда, так есть, и так, мне кажется всегда и везде будет. Разница в том, что у одних этот постулат направлен в будущее, а у других в прошлое.

Провозглашение отделения церкви от светской власти - это тоже всего лишь теоретический постулат. Любая власть понимает, что церковь - это огромная сила и на нее нужно опираться...или подчинить себе.

Да 1596 рускі народ (украінцы да беларусы) ВКЛ быў суцэльна праваслаўным. Ці вы гэта забыліся? Вунія гэта націянальная катастрофа беларусаў і украінцаў. Старонкі вуніі напісаны слязьмі і крывёй. Казацкія паўстанні - грамадзянская вайна для Рэчы Паспалітай. Гэта не падзел нацыі?

Великая радость у тех народов, которые едины в своей религии. Ибо религия объединяет. Не важно - это уже нация или еще народность. У нас религия разъединяет. Уния была попыткой единой объединяющей религии. Компромиссом. Не получилось. Снова же соседние страны (Польша и Россия) под прикрытием религиозных лозунгов не дали осуществить объединение духовное.
Географическое положение Беларуси - это дар и проклятие. Дар, которым мы не умеем пользоваться. А проклятие, потому что, когда наши предки в какой-то момент овладевали этим даром, соседи превращали его в наше проклятие.
Один профессор, кажется из Польши, а может, из Украины сказал, что как принятие унии было трагедией для белорусов, так и в не меньшей степени, ее уничтожение.
Проблема современной православной церкви в том, что она слишком ортодоксальна и консервативна. Католиков сегодня в мире чуть больше миллиарда и их колличество растет. Православных около 78 миллионов и их колличество падает.  Если бы православная церковь смогла провести свой "триденский" или "второй ватиканский" собор, то многое могло бы измениться...но такого не будет, ибо православная церковь построена на консерватизме - это принцип их существования.
Я довольно часто разговариваю с униатскими, католическими, иногда протестантскими "отцами" и они как в один голос на вопрос: кто ты (имеется ввиду религиозная принадлежность) отвечают: я - христианин. А уже потом католик, униат или какой лютеранин.
Многое идет "сверху". Видите, как мы "грыземся" по любым разногласиям: политическим, религиозным, даже историческим, хотя история вроде как одна. Просто, если в том же ВКЛ и РП прививалась талерантность (я сейчас вот в одной книге в варшавской библиотеке вычитал, что до середины 19 века католик(белорус, литовец) этнический, религиозный и политический - это были разные вещи. Я мог считать себя белорусом, быть католиком и поддерживать промосковскую политику. То с восстания 1863/4 года эти понятия объединяются. Если ты поляк, то ты автоматически католик и поддерживаешь польскую политику и никак иначе), а сейчас общество искусственно в политических целях делится на "чэсных" и "нячэсных", своих и чужих.  :-/

Все вышесказанное - мое ИМХО. Просто не перегрызайте мне горло, за то, что я не поддерживаю какую-то религию или какой-то политический курс, и я буду просто высказывать свое мнение "не переходя на личности".
Сначала мы христиане, потом мы беларусы, потом патриоты каждый своего региона/города, и уж затем "лукашисты" или "отморозки". Надо слушать официальное радио, читать неофициальные улетки, и при этом иметь свой ум. Как говорит Ковкель И.И. - главное, в любой ситуации оставаться человеком!

За рубежом людей так не делят. Посмотрите: Шварцнейгер демократ, его жена республиканка. И живут нормально. У нас такой союз невозможен, ибо советские ярлыки "враг народа", "семья врага народа" продолжают действовать... :-/

[Banifacyj]

сорри, я тут от унии как-то вообще отошел. Просто нужно для начала разобраться в методологии, чтобы мы говорили на одном языке, а уж потом браться за дискуссию. А то слова вроде те же, а каждый вкладывает в них свое значение, а потом еще и переходят на личности.

[paroh]

Шаноўны litwinе, па-першае: што значыць вярнуцца да аўтакефаліі? Епархіі на нашай зямлі ніколі не былі аўтакефальнымі....У часы Вітаўта Кіеўская мітраполія залежыла ад патрыярха Канстанцінапольскага..і праблема была ў тым, каб перацягнуць мітрапаліта Кіеўскага  на літоўскі бок. Зразумела,  што ў сітуацыіі канкурэнцыі паміж Масквой і Літвой за рускія землі, было важна вывесці асобу мітрапаліта з- пад ўплыва вялікага  князя маскоўскага. Аўтакефалія не павінна пераутварацца ў ідэю фікс. Галоўны матыў  аўтакефаліі – карысць Царквы, а не   нацыянальна - дзяржаўны утылітарызм. “Дмитрий” вышей правільна заўважыў – трэба прытрымлівацца канонаў Царквы. Можна набыць “незалежнасць”, а страціць нешта больш важнае....благадаць Св. Духа. Разумення гэтага не хапае змагарам за аўтакефалію. Лёс Беларусі не падобны на лёс іншіх народаў і трэба мець пакору і ціхмянасць перад Тым, хто вызначае лёс народаў і Царквы. Аўтакефалія  Памеснай Царквы заўсёды шла побач з узмацненням  дзяржаўнасці. У нас толькі зараз  ёсць шанец будаваць незалежную дзяржаву. Вы думаеце чаму мітрапаліт Філарэт ідзе па шляху штучнага павялічення беларускага япіскапата і епархій...? Трэба каб наша Царква набрала моц. І не трэба перабольшваць залежнасць ад  “Масквы”.
Што рабіць баптыстам  і каталікам? Няўжо вы думаеце іх аб’яднаць уніей? Хм.. вы рамантык. Беларус[ch8800]праваслаўны.
Я беларус які не хістаецца.
Ад антысімітызма мне моташна. Але аб ролі яўрэйскага народа ў разбурэнні і здзеквання з Царквы памятаю.
Што Каталіцкая Царква – вораг Русі праваслаўнай, так гэта не я вінаваты. Як ухваляла яна ўсталяванне бальшавіцкай ўлады і вынішчэнне Праваслаў’я, бачачы ў гэтым правідэнцыяльны сэнс падрыхтоўкі каталіцкай місіі ў Расіі... Ці тое, Што рабілі каталікі –харваты, нямецкія падсрачнікі усташы, з братамі сэрбамі....Ці тое,   чым  займалася Армія Краёва ....З благаславенства ксядзоў.
Гэта так, як кажуць не капаючы глыбака....
Паразуменне будзе тады, калі папежнікі сапраўды, на справе, а не на аб’ектыў камеры, пакаюцца ў галоўным сваім граху, гістарычным граху,- імкненне да ўлады, якое нарабіла столькі бяды хрысціянству.
Усё Вам “рэфармаваць”. Унія без падпарадкаванне Папе? Гэта не унія, нешта іншае...Вунія з кім?
Армянская царква па-за Праваслаў’я. Яны манафізіты. Гэта, прабачце, не той прыклад…
Ведамасці выходзяць па-расейску таму, што ніхто не будзе чытаць іх па беларуску. Папулярнасць мовы, Вы самі ведаеце якая...Не трэба адказнаць дзяржавы за культывіраванне мовы перакладаць на Царкву.
Ну, Мураў’ёў такіж герой і выратавальнік беларусаў, як Каліноўскі хрысціянін. Памятаеце яго сякеру над калыскай панскага дзіцяці?
Калі панства не жадае літаратуры з расейскіх выдавецтваў, няхай навучыцца выдаваць якасную праваслаўную літаратуру на роднай мове.  
Жыве Беларусь!

[paroh]

"Один профессор, кажется из Польши, а может, из Украины сказал, что как принятие унии было трагедией для белорусов, так и в не меньшей степени, ее уничтожение."
Ок!
 Таму тройчы глупства і безадказнасць заклікаць да аднаўлення вуніі.  

[ryhor-gr]

to Banifacyj: Шварцнеггер - республиканец!
 

[Banifacyj]

2 paroh
есть рацзерно. Ты не такой ...даже не знаю как сказать, как казался по первым постам! +1

А на счет глупости о возрождении - теперь это уже не глупость. Она слишком сильно вжилась в ума людей. Еще мои родственники по материнской линии были униатами, через полвека после официальной ликвидации унии. Психология людей такова - они черезчур консервативны. Сначала они всеми силами противятся внедрению, потом с неменьшим остервенением сопротивляются искоренению. Тут сложный вопрос. Хорошо, что есть много мнений, плохо, что мы не умеем уважать мнение другого

2 ryhor-gr
пофиг, я помню, что они с женой разной "веры"

[litwin]

Шаноўны litwinе, па-першае: што значыць вярнуцца да аўтакефаліі? Епархіі на нашай зямлі ніколі не былі аўтакефальнымі....

Шаноўны parohе, гэта значыцца вярнуцца да аўтакефаліі 1927 года  

Галоўны матыў  аўтакефаліі – карысць Царквы, а не   нацыянальна - дзяржаўны утылітарызм.

Галоўны матыў аўтакефаліі - карысць народу ад сваёй уласнай нацыянальнай царквы

Аўтакефалія  Памеснай Царквы заўсёды шла побач з узмацненням  дзяржаўнасці. У нас толькі зараз  ёсць шанец будаваць незалежную дзяржаву. Вы думаеце чаму мітрапаліт Філарэт ідзе па шляху штучнага павялічення беларускага япіскапата і епархій...? Трэба каб наша Царква набрала моц. І не трэба перабольшваць залежнасць ад  “Масквы”.

Што ж, будзем чакаць... Беларусы заўсёды чагосьці чакалі.. Між іншым вы ведаеце, што яшчэ ў 1993 годзе Філарэт планаваў аддзяленне ад Маскоўскага патрыярхата.. Аднак пасля падпісання першых дамоўленасцяў аб саюзнай дзяржаве ідэю гэту ўжо ніхто не ўспамінаў.. :-/ :-/

Што рабіць баптыстам  і каталікам? Няўжо вы думаеце іх аб’яднаць уніей? Хм.. вы рамантык.

А чаму й не... Хаця можа насамрэч я - рамантык..

Што Каталіцкая Царква – вораг Русі праваслаўнай, так гэта не я вінаваты. Як ухваляла яна ўсталяванне бальшавіцкай ўлады і вынішчэнне Праваслаў’я, бачачы ў гэтым правідэнцыяльны сэнс падрыхтоўкі каталіцкай місіі ў Расіі... Ці тое, Што рабілі каталікі –харваты, нямецкія падсрачнікі усташы, з братамі сэрбамі....Ці тое,   чым  займалася Армія Краёва ....З благаславенства ксядзоў.

Ой, ну колькі ўжо лаяцца можна паміж сабой..Хто ухваляваў бальшавікоў, а хто не.., хто з кім рабіў што, а хто - не... Не толькі каталікі, але й мы (праваслаўныя) маем шмат грахоў у гісторыі.. "Абнаўленцы" разам з Сергіем таксама бальшавікоў падтрымлівалі, а што рабілі сербы з харватамі ў 1992 годзе..? Так можна адзін аднаго пазабіваць, перабіраючы ўсю гісторыю..
 

Усё Вам “рэфармаваць”. Унія без падпарадкаванне Папе? Гэта не унія, нешта іншае...Вунія з кім?

А Вам падпарадкаванне ўсё трэба.. А што йншае..?? Унія паміж усімі хрысціянскімі канфесіямі дзеля стварэння адзінай хрысціянскай царквы..

Армянская царква па-за Праваслаў’я. Яны манафізіты. Гэта, прабачце, не той прыклад…

Той, той.. у дагматычных і культавых адносінах яна блізка да праваслаўя..Армянская царква найбольш старажытная царква, таму менавіта яна захавала першапачатковае хрысціянства..

Ведамасці выходзяць па-расейску таму, што ніхто не будзе чытаць іх па беларуску. Папулярнасць мовы, Вы самі ведаеце якая...

Будуць, будуць.. яшчэ ніхто не спрабаваў нават выдаваць іх па-беларуску..

Не трэба адказнаць дзяржавы за культывіраванне мовы перакладаць на Царкву.

Шаноўны parohe, а хто як не Царква павінна "культывіраваць" мову ў грамадстве й дапамагаць народу ў яго духоўным і культурным адраджэнні...

Жыве Беларусь!

[paroh]

 Шаноўны parohе, гэта значыцца вярнуцца да аўтакефаліі 1927 года    

Дзень добры.
З павагай стаўлюся да ідэй, якія акрэслены ў акце “Абвяшчэнне Беларускай  мітраполіі”(1922), якія затым даспелі на царкоўнай радзе ў 1927 годзе да абвяшчэння аўтакефаліі. Але абвясціць мала. Трэба каб аўтакефалія атрымала  прызнанне Маці- Царквы. Без гэтага аўтакефалія- пусты гук.  Аўтакефалія абвешчанная ў 1927 магла мець ўсе шанцы на рэалізацыю, але бальшавіцкая ўлада падрэзала крылы. Рукамі ГПУ і аднаўленцаў, царкоўнае жыццё на ўсходзе Беларусі было  знішчана ўвогуле. Таму аўтакефалія 1927 года гэта не факт, які можа служіць прыцэндэнтам. Да зараз і сітуацыя іншая, Царква можа нармальна існаваць і без аўтакефаліі.

Галоўны матыў аўтакефаліі - карысць народу ад сваёй уласнай нацыянальнай царквы

Карысць Царквы- карыць для народа. Не наадварот. Гэта ерась энтафілетызму, які падпарадкоўвае Царкву націянальным інтарэсам. Ў Расійскай імперыі гэта прывяло да духоўнага разбурэння Царквы. Царква мае свае надэмпірычныя мэты. Багаслоўскі правільна гаварыць- не Беларуская Праваслаўная Царква, а Царква на Беларусі, Расіі і г. д.
Праваслаўе каштоўнее Радзімы, дзяржавы, мовы, культуры, сям’і, бацькоў, дзяцей. Таму што яно – ісціна аб Хрысце. Гэта разумелі апосталы, пакутнікі, гэта зразумелі грэкі-рамеі, калі страцілі усё гэта. Ісціна не бывае беларускай альбо расейскай

Што ж, будзем чакаць... Беларусы заўсёды чагосьці чакалі.. Між іншым вы ведаеце, што яшчэ ў 1993 годзе Філарэт планаваў аддзяленне ад Маскоўскага патрыярхата.. Аднак пасля падпісання першых дамоўленасцяў аб саюзнай дзяржаве ідэю гэту ўжо ніхто не ўспамінаў

Адкуль такая инфамацыя?

Ой, ну колькі ўжо лаяцца можна паміж сабой..Хто ухваляваў бальшавікоў, а хто не.., хто з кім рабіў што, а хто - не... Не толькі каталікі, але й мы (праваслаўныя) маем шмат грахоў у гісторыі.. "Абнаўленцы" разам з Сергіем таксама бальшавікоў падтрымлівалі, а што рабілі сербы з харватамі ў 1992 годзе..? Так можна адзін аднаго пазабіваць, перабіраючы ўсю гісторыю..
  

Не трэба мяшаць мітрапаліта Сергія з аднаўлецамі. Аднаўленцы здраднікі. І ерэтыкі, якія разбуралі фундамент Праваслаўя- яго каноны і дагматы.  Мітрапаліт Сергій не ўхваляў ўладу бальшавікоў, як гэта адкрыта рабілі аднаўленцы, а заявіў пра тое, што Царква будзе існаваць у савецкай дзяржаве на прынцпе лаяльнасці і асудзіў выказванні замежных уцекачоў пра крыжовы паход супраць саветаў. І ніколі не радаваўся таму, што камуністы растрэльвалі каталіцкае духавенства. Папежнікі з Ватыкану знаходзіліся ў іншым стане, калі імкнуліся заключыць канкардат с маладой савецкай ўладай.
Не сэрбы пачалі выразаць харватаў

А Вам падпарадкаванне ўсё трэба.. А што йншае..?? Унія паміж усімі хрысціянскімі канфесіямі дзеля стварэння адзінай хрысціянскай царквы..

Ведаеце, давайце на размываць паняцці. Вунія гэта з’ява якая мае устойлівы гістарычны і багаслоўскі сэнс. Імкнене хрысціян да адзінства гэта экуменізм. На погляд усёй Праваслаўнай Царквы – метады вуніі і сапраўднае адзінства не сумяшчальныя. І гэта трэба паважаць. І гэта разумеюць не мала сучасных каталіцкіх тэолагаў. Вунія раз’яднала Цэрквы. Гэта факт. Таму не трэба “блудасловія"

Той, той.. у дагматычных і культавых адносінах яна блізка да праваслаўя..Армянская царква найбольш старажытная царква, таму менавіта яна захавала першапачатковае хрысціянства..
 

Блізка, але не праваслаўная. І нічога яна не старажытней. Гэта частка Ўсяленскай Царквы, якая “замарозілася” на стадыі IV-V стагодззя. Пераўтварыцца ў “царкву для беларусаў”, азначае страціць кафалічнае вымярэнне.

Шаноўны parohe, а хто як не Царква павінна "культывіраваць" мову ў грамадстве й дапамагаць народу ў яго духоўным і культурным адраджэнні...

Прабачце, Царква нічога ні каму не павінна. Яна Нявеста Хрыстова і павінна толькі Яму.

Жыве Беларусь!

[Paladin]

Вось за такiя словы я нiколi не пачну верыць росказням каталiкоу пра мip i аб'яднанне. Гiсторыя паказвае што касцёл вёу сябе так заусёды. НЯМА ПРАБАЧЭННЯ ПОЛЬСКАМУ КАСЦЁЛУ ЗА ТЫЯ ЗДЗЕКI I ПРЫНIЖЭННI ЯКIЯ ЁН ТВАРЫУ НА ТЭРЫТОРЫI БЕЛАРУСI.

Так так... за то е што адкрывали школы ипраяуляли цярпенне да усих астатних канфесий? за тое што касцел дапусциу перутварэнне !70%! верникау у униятау яму няма прабачэння... а то што у царкву потым гэтых самых 70% загнали штыками царския салдаты им есць прабачэнне? Вельми прыгожы прыклад святатацтва знойдзеце у в. Лаша. Там мала таго што уваход на тэрыторыю царквы (былой унияцкай) зроблены не з фасада дык яшчэ и браму зрабили са склепа мецанатау якия яе и збудуавали. Цяпер верники ходзяць у царкву па касцях яе створцы... Вельми падобна на адносины сучасных беларусау да уласнай культуры и гисторыи.
Уния, была вельми добрай справай алеж вядома каланизатарам прыйшлася не да спадобы. Хто ведае? Можа менавита таму я каталик? бо мае продки не прыняли веры захопникау?

[Paladin]

Блізка, але не праваслаўная. І нічога яна не старажытней. Гэта частка Ўсяленскай Царквы, якая “замарозілася” на стадыі IV-V стагодззя. Пераўтварыцца ў “царкву для беларусаў”, азначае страціць кафалічнае вымярэнне.

Прабачце, Царква нічога ні каму не павінна. Яна Нявеста Хрыстова і павінна толькі Яму.

Дык навошта тады на старускай мове вясци мессы? Трэба вяртацца да гэбрайскай!

[paroh]

Вось за такiя словы я нiколi не пачну верыць росказням каталiкоу пра мip i аб'яднанне. Гiсторыя паказвае што касцёл вёу сябе так заусёды. НЯМА ПРАБАЧЭННЯ ПОЛЬСКАМУ КАСЦЁЛУ ЗА ТЫЯ ЗДЗЕКI I ПРЫНIЖЭННI ЯКIЯ ЁН ТВАРЫУ НА ТЭРЫТОРЫI БЕЛАРУСI.

Так так... за то е што адкрывали школы ипраяуляли цярпенне да усих астатних канфесий? за тое што касцел дапусциу перутварэнне !70%! верникау у униятау яму няма прабачэння... а то што у царкву потым гэтых самых 70% загнали штыками царския салдаты им есць прабачэнне? Вельми прыгожы прыклад святатацтва знойдзеце у в. Лаша. Там мала таго што уваход на тэрыторыю царквы (былой унияцкай) зроблены не з фасада дык яшчэ и браму зрабили са склепа мецанатау якия яе и збудуавали. Цяпер верники ходзяць у царкву па касцях яе створцы... Вельми падобна на адносины сучасных беларусау да уласнай культуры и гисторыи.
Уния, была вельми добрай справай алеж вядома каланизатарам прыйшлася не да спадобы. Хто ведае? Можа менавита таму я каталик? бо мае продки не прыняли веры захопникау?

Гэта хто каланізатар і захопнік? Асвяжыць памяць?
У старадаўнім беларускім летапісе Пятра Быхаўца гаворыцца: “...і той Пётр Гаштольд наипервее прыняў веру рымскую і да Літвы прынёс... а рымскай веры ў Літве не было, толькі руская замешалася.” Прамова тут аб Беларусі і першым чынам аб Вільні. Пётр Гаштольд, верагодна, першы з віленцаў прыняў рыма-каталіцкую веру ў Кракаве каля 1364 гады і прыехаў адтуль дадому ўжо каталіком. Праваслаўная жа вера не толькі “замешалася,” але была ўжо ў то час панавальнай ў Вільню і ва ўсёй Беларусі.
Раней Вялікі князь Літоўскі Гедэмін, у адказ на прапанову папы прыняць хрышчэнне адказаў, што хутчэй прыме хрост ад д’ябла, чым ад крыжацкіх аднаверцаў!
(Крыжакі добры прыклад “цярпімасці” па –папежску. На ўсе часы гэта брудная пляма на ўсё хрысціянства.)
Вашыя продкі і прынялі веру захопнікаў – крыжакоў і палякаў.
Ніколі не забуду размову  з каталіком які смеючыся(!) апавядаў, як яго дзед веру мяняў ў 30-я гады. Тады за прыняцце каталіцтва і польскасці плацілі здраднікам грашыма, зямельным надзелам, прыналежнасццю да “тытульнай” нацыі, правам на адукацыю..., магчымасцю кпіць  з праваслаўнага суседа....Дык ягоны дзед тройчы прымаў каталіцтва- у Беліцы, Лідзе і Вільне. Гэта брыдкі прыклад гандлю верай, якім карыстаўся “свенты косьтел” на Беларусі.

адкрывали школы

Тыя самыя школы,  у каторых з літвінскай моладзі рабілі палякаў?

ипраяуляли цярпенне да усих астатних канфесий

Да... цярпімасці ў каталікоў да пратыстантаў і праваслаўных заўсёды было шмат.
Вось некалькі прыкладаў. Новаспячоны каталік Ягайла клапоцячыся аб умацаванні і распаўсюджванні новай рэлігіі,  выдаў забарону рыма-каталікам уступаць у шлюбы з праваслаўнымі, "пакуль наперад русін або русінка не прызнаюць пакоры рымскай царквы." У выпадку парушэння гэтай забароны загадавалася прымушаць да прыняцця каталіцкай веры целавымі пакараннямі таго,  хто вызнаваў праваслаўе.

Яркую карціну становішча Праваслаўнай Царквы ў цярпімай каталіцкай дзяржаве намаляваў валынскі амбасадар Лаўрын Древински ў сваёй прамове, вымаўленай на Варшаўскім сойме ў 1620 г. у прысутнасці караля. Ён казаў: "Ужо ў вялікіх гарадах царквы запячатаныя, маёнткі царкоўныя расхіщены, у кляштарах няма манахаў, - тамака быдла замыкаюць; дзеці без вадохрышча паміраюць; целы памерлых без царкоўнага абраду з гарадоў, як здыхляціну, вывозяць; мужы з жонкамі жывуць без шлюбнага блаславення; народ памірае без споведзі, без прычашчэння. Няўжо гэта  Самому Богу не крыўда, і няўжо Бог не будзе за гэта мсціўцам? Не кажучы аб іншых гарадах, скажу, што ў Львове робіцца: хто не ўніят, той у горадзе жыць, гандляваць і ў рамесныя цэхі прыняты быць не можа; мёртвае цела хаваць, да хворага з таямніцамі Хрыстовымі адчынена ісці нельга. У Вільні, калі жадаюць пахаваць цела праваслаўнага, то павінны вывозіць яго ў тыя вароты, у якія адзін бруд гарадскі вывозяць. Манахаў праваслаўных ловяць на  дарозе, б'юць і ў турмы саджаюць. У чыны грамадзянскіх людзей годных і навукоўцаў не вырабляюць таму толькі, што яны не ўніяты; прасцякамі і грубіянамі месца напаўняюць у знеслаўленне краіне нашай... Ужо 20 гадоў на кожным сеймике, на кожным сойме горкімі слёзамі молім, але вымаліць не можам, каб пакінулі нас пры правах і вольнасцях нашых."

І яшчэ адна карцінка, якая адлюстроўвае накірунак выхавання ў каталіцкіх калегіюмах.

Гэта скарга праваслаўных братчыкаў з Вільні да каталіцкага арцыбіскупа. Апісанне пахавання праваслаўнымі 12 лістапада 1655 гады шляхетнага віленскага мяшчаніна: "А студэнты тутэйшыя иезуитскиe, атачыўшы нас са ўсіх бакоў і далучыўшы да сабе не малы лік з мяшчанскай чэлядзі обоего полу, пачалі шумець, розных скацін і шэльмаў галасамі крычаць і безстыдным сваім козлоголосованiем набоженству нашаму лаяцца, брудам, цаглінамі і каменнем на нас кідаць. Адзін гараджанін, імі з студэнтаў такою іх дерзостію заахвочаны, паміж нашымі людзьмі на каню ўварваўся і  іераманаха, які з крыжом ішоў, канчуком неміласэрна біў. З такім “гонарам” нас ад ратушнага пляца да самой Вострай брамы ў кляштар і ў царкву суправаджалі. Якія жа яшчэ поскудзі рабілі тыя студэнты, не толькі пяром апісаць, але і мовай сказаць цяжка."
Што адказаў “талерантны” рымска-каталіцкі віленскі арцыбіскуп?
 "Вы надалей можаце памерлых сваіх без усякай цырымоніі царквы вашай таемна ў ночы хаваць."

[paroh]

Вельми прыгожы прыклад святатацтва знойдзеце у в. Лаша. Там мала таго што уваход на тэрыторыю царквы (былой унияцкай) зроблены не з фасада дык яшчэ и браму зрабили са склепа мецанатау якия яе и збудуавали.

Тое што робіцца у Лашы- прадмет для царкоўнага суда. Упэўнены, што гэта зроблена па недалёкасці  мясцовага святара, і не азначае нейкай палітыкі.
А вось прыклад каталіцкай палітыкі ў дачыненні праваслаўнай памяці. Калі хто будзе ў Кракаве, у пахавальным склепе каралёў, няхай знойдзе магілу Сафіі Гальшанскай!  Самае занядбалае месца. Чаму?  Яна да скону заставалася праваслаўнай.
Яшчэ прыклад. Ватыкан вельмі разлічваў, што на дачка Сафіі Палеолаг, Алена Іяанаўна,  выдадзеная замуж за вялікага князя літоўскага, а пасля караля польскага, Аляксандра, будзе спрыяць каталіцтву. Але яна як і яе маці,  таксама засталася  адданай Праваслаўю. Пасля Ватыкан за сваю няўдачу адпомсціў тым, што па яго прамому указанню віленскі Прачысценкі сабор, дзе быў пахаваны прах Алены Іяанаўны , быў пераўтвораны ў будынак анатамічнага тэатра, а ў алтары яго выварваліся трупы. Магільня была закінутая, і ў 1810 г. рэктар Віленскага ўніверсітэта Франц Малеўскі зняў срэбную дошку з  магільні каралеўны і пераліў яе ў сталовы посуд для сябе.

[paroh]

Блізка, але не праваслаўная. І нічога яна не старажытней. Гэта частка Ўсяленскай Царквы, якая “замарозілася” на стадыі IV-V стагодззя. Пераўтварыцца ў “царкву для беларусаў”, азначае страціць кафалічнае вымярэнне.

Прабачце, Царква нічога ні каму не павінна. Яна Нявеста Хрыстова і павінна толькі Яму.

Дык навошта тады на старускай мове вясци мессы? Трэба вяртацца да гэбрайскай!

Літургія ў беларуская праваслаўнай царкве гучыць на старыжнай мове, на якой маліліся заўсёды беларусы. А вашыя продкі, паважаны, заўсёды маліліся на лацінская ды польскай.

[Paladin]

Новаспячоны каталік Ягайла клапоцячыся аб умацаванні і распаўсюджванні новай рэлігіі,  выдаў забарону рыма-каталікам уступаць у шлюбы з праваслаўнымі, "пакуль наперад русін або русінка не прызнаюць пакоры рымскай царквы." У выпадку парушэння гэтай забароны загадавалася прымушаць да прыняцця каталіцкай веры целавымі пакараннямі таго,  хто вызнаваў праваслаўе.  

И што? Мела велькую силу такая забарона?
Што да вашых прыкладау... дык не далей як пасля разборау кляштар езуитау у Гародни быу ператвораны у турму... А фара Витаута перароблена на праваслауны сабор? А з касцела кармелитау (здаецца сучасны Прыор Банк) Была зроблена стайня... Усе унияцкия цэрквы (Свислач, Лаша и т.п.) чамусци цяпер праваслауныя? Гродзенски унияцки кляштар што на замкавай цяпер зноу жа праваслауны. И кали не брэшуць вашыя "гистарычныя" цытаты то адкуль на гродзеншчыне стольки старых праваслауных цэрквау? Я маю на вазе сапрауды паваслауныя а не переаболеных з унияцких? Кали верыць то их ужо дауно каталики-антыхрысты перарабилиб ва унияцкия касцелы? Але яны стаяць... и нихто их не чапае(у)

Тыя самыя школы,  у каторых з літвінскай моладзі рабілі палякаў?

Дык нихто не забараняю праваслаую и униятам будаваць такия школы... тольки их и нават у камандным цэнтры (у Маскве) нихто не будавау. Дый ваша згаршэнне таким фактам таксама зразумела... з езуитами у пытаннях тэалогии нават самыя выкшалцоныя папы супрацьстаяць на магли. Адсюль и прыхильнасць люду з адной стараны и байки пра хитрых и знаемых з цемными магиями езуитау. А мне той самы рух касцела вельми падабаецца сапрауднае ачышчэнне ад крыжацких метак и учыненне благога простым людзям. Кали чалавек умея думаць то ужо няважна хто яго гэтаму навучыу бо ен можа тады сам сабе выбираць шлях.

 Тое што робіцца у Лашы- прадмет для царкоўнага суда. Упэўнены, што гэта зроблена па недалёкасці  мясцовага святара, і не азначае нейкай палітыкі.

Дык а нават кали да суда... то мецанатау прыдзецца перахрышчываць у праваслауе ци як? Бо яны пахованыя як унияты... у праваслауным кантэксце чытай антыхрысты...

Літургія ў беларуская праваслаўнай царкве гучыць на старыжнай мове, на якой маліліся заўсёды беларусы. А вашыя продкі, паважаны, заўсёды маліліся на лацінская ды польскай.

А нашыя продки з сярэдних вякоу малилися на роднай мове... а не на стара маскоускай мове "усих народау" якую не разумеюць самыя русския. Таму и рускае праваслауе было адсунута далей разам з лацинским каталицтвам... але пасля разбору гэта усе было знишчана и ни ким небудзь а менавита праваслаунай расияй, пасля чаго непрыязнь да праваслауя ужо узрасла у парадки.

А вяртаючыся да сучаснасци... то цяпер мы можам учуць дакладна тое самае са слоу праваслауных пра каталикоу што вы писали вышэй пра сярэдния вяки. Што идзе инвазия... што пераманиваюць... што гэта вельки и злы план папы. Кали пагаварыць са святарами то яшчэ горш стане. Миж иншым мы бачым што сення праваслауе нихто не чапае... мала таго яно финансуецца нашым прэзидэнтам за што ен и атрымливае "святыя" атрыбуты дый ордэны. Дык якия могуць быць прэтэнзии да каталикоу каторыя з уласных кишэняу будуюць свае святыни? Зноу не добра? Трэба нават у таким стане перашкоды ставиць?

[litwin]

Трэба каб аўтакефалія атрымала прызнанне Маці- Царквы. Без гэтага аўтакефалія- пусты гук.  Аўтакефалія абвешчанная ў 1927 магла мець ўсе шанцы на рэалізацыю, але бальшавіцкая ўлада падрэзала крылы. Рукамі ГПУ і аднаўленцаў, царкоўнае жыццё на ўсходзе Беларусі было  знішчана ўвогуле. Таму аўтакефалія 1927 года гэта не факт, які можа служіць прыцэндэнтам. Да зараз і сітуацыя іншая, Царква можа нармальна існаваць і без аўтакефаліі.

Ну дык чаму зараз нам нельга стварыць аўтакефалію..? У 1991 мы ўсталі на шлях стварэння незалежнай дзяржавы. Сёння мы палітычна, энергетычна залежны, давайце хоць царкоўна мы будзем НЕзалежны..
 

Карысць Царквы- карыць для народа. Не наадварот. Гэта ерась энтафілетызму, які падпарадкоўвае Царкву націянальным інтарэсам. Ў Расійскай імперыі гэта прывяло да духоўнага разбурэння Царквы. Царква мае свае надэмпірычныя мэты. Багаслоўскі правільна гаварыць- не Беларуская Праваслаўная Царква, а Царква на Беларусі, Расіі і г. д.
Праваслаўе каштоўнее Радзімы, дзяржавы, мовы, культуры, сям’і, бацькоў, дзяцей. Таму што яно – ісціна аб Хрысце. Гэта разумелі апосталы, пакутнікі, гэта зразумелі грэкі-рамеі, калі страцілі усё гэта. Ісціна не бывае беларускай альбо расейскай

Я ўсё гэта цудоўна разумею й падтрымліваю, аднак і вы зразумейце, што сёння Царква - гэта не толькі Царква ў прамым сэнсе слова, гэта й адукацыя, навука, частка культуры, нарэшце своеасабовая грамадская інстанцыя, у якой акрамя ісціны аб Хрысце чалавек спасцігае нейкія асобныя веды й ідэалы, хочам мы гэтага ці не...

Адкуль такая инфамацыя?

Даўно некалі чытаў артыкул, які выкладалі дзесьці на форуме http://probelarus.ru/   зараз я пэўна яго ўжо не знайду..

Не трэба мяшаць мітрапаліта Сергія з аднаўлецамі. Аднаўленцы здраднікі. І ерэтыкі, якія разбуралі фундамент Праваслаўя- яго каноны і дагматы.

Ну ўсё ж такі яны йснавалі..    

Ведаеце, давайце на размываць паняцці. Вунія гэта з’ява якая мае устойлівы гістарычны і багаслоўскі сэнс. Імкнене хрысціян да адзінства гэта экуменізм. На погляд усёй Праваслаўнай Царквы – метады вуніі і сапраўднае адзінства не сумяшчальныя. І гэта трэба паважаць. І гэта разумеюць не мала сучасных каталіцкіх тэолагаў. Вунія раз’яднала Цэрквы. Гэта факт. Таму не трэба “блудасловія"

Так, сапраўды штосьці на ўтапічны экуменізм пацягнула... Вось мне здаецца, што ўсе святары хутка ўспомняць унію, калі над хрысціянствам навісне сапраўдная пагроза - пагроза з боку фундаменталісцкага Ўсходу.. Хаця я магу памыляцца..

 Жыве Беларусь!

[litwin]

И што? Мела велькую силу такая забарона?
Што да вашых прыкладау... дык не далей як пасля разборау кляштар езуитау у Гародни быу ператвораны у турму... А фара Витаута перароблена на праваслауны сабор? А з касцела кармелитау (здаецца сучасны Прыор Банк) Была зроблена стайня...

Да лана вам ужо.. Вунь палякі ў 1938 г. знішчылі царкву св. Аляксандра Неўскага.. Так пазабіваць можна адзін аднаго, калі ўсё гэта перабіраць..

А нашыя продки з сярэдних вякоу малилися на роднай мове...

Мне цікава, а чаму гэта каталіцкая царква свае набажэнствы па-ранейшаму на польскай мове праводзіць?? У нас зараз 15% каталікоў, з іх каля 5% палякаў. А хто па нацыянальнасці астатнія 10%??

[Paladin]

Мне цікава, а чаму гэта каталіцкая царква свае набажэнствы па-ранейшаму на польскай мове праводзіць?? У нас зараз 15% каталікоў, з іх каля 5% палякаў. А хто па нацыянальнасці астатнія 10%??

У Гродна на польскай бо таго жадае большасць, а дзе большасць беларускамоуных имшы вядуцца на беларускай мове... а дзе больш рускамоуных там вядзецца на рускай мове... а дзе больш французау там вядзецца на французскай... тут усе упарадку.

[paroh]

И што? Мела велькую силу такая забарона?  
Што да вашых прыкладау... дык не далей як пасля разборау кляштар езуитау у Гародни быу ператвораны у турму... А фара Витаута перароблена на праваслауны сабор? А з касцела кармелитау (здаецца сучасны Прыор Банк) Была зроблена стайня...

Гэтая пастанова толькі маленькі пункцік з усіх дыскрымінацыйных мер па рэлігійнай прыкмеце, прадпрынятых Польшчай і Касцёлам супраць праваслаўнага  вялікалітоўскага  панства, духавенства і народа…так, тое, што прыйшло на памяць…гэта настолькі агульнавядомы факт… праваслаўным забаранялася займаць высокія  пасады, балатавацца ў сойм, будаваць і аднаўляць храмы…дайшло да таго, што аднойчы пераможца хвалебны Кастусь Астрожскі не мог удзельнічаць у паседжаннях сойма, …хе-хе.. верацярпімасць, адным словам.
Вашы гнеўныя эмоцыі аб каталіцкіх касцёлах, мне, як верніку  зразумелыя.  Але калі падысці з пункта гледжання таго часу і палітыкі….Калі ў каталікоў пачалі адымаць касцёлы? У 1793, у 95 годзе? Адразу жа пасля акупацыі? Не. Пасля паўстанняў 1831 і 1863 гг. Польшча прайграла і  была падзеленая. Тая частка Польшчы, якая адышла да Расеі мела немалыя прывілеі ў параўнанні з іншымі "суб'ектамі федэрацыі" і ў параўнанні з той Польшчай, якая апынулася на тэрыторыі Прусіі і Аўстрыі. Сваю канстытуцыю, універсітэты, нават расійскі рубель выходзіў з белым арлом.  Ні Кацярына ні Павел , ні тым больш Аляксандр не прадпрымалі сур'ёзных мер супраць Касцёла, польскіх абшарнікаў, іх маёмасных прывілеяў і вольнасцяў. Чым адквіталіся палякі? У 1812, 1831, 1863. Пачаліся рэпрэсіі. Цалкам зразумелыя ў любой дзяржаве. Каталіцкія ксяндзы не толькі заклікалыя да зброі, да непадпарадкавання, але і самі пралівалі кроў чалавечую, былі пакараныя, сасланыя. Але не за веру. За палітычную антыдзяржаўную  дзейнасць.  Хоць  у палякаў палітыка і рэлігія даўно адно …
Каталіцкая царква  і польскія абшарнікі былі сур'ёзна пакараныя.
 Хоць папа Рыгор XVI у 1832 году выдаў булу  "Cum primum", у якой палякі заклікаліся да паслухмянства богамустаноўленай  расійскай улады

И кали не брэшуць вашыя "гистарычныя" цытаты то адкуль на гродзеншчыне стольки старых праваслауных цэрквау? Я маю на вазе сапрауды паваслауныя а не переаболеных з унияцких? Кали верыць то их ужо дауно каталики-антыхрысты перарабилиб ва унияцкия касцелы? Але яны стаяць... и нихто их не чапае(у)

Старажытныя праваслаўныя цэрквы- Каложа, Мураванка, Сынковічы, Барысаглебская ў Наваградку, - пасля 1596 гады былі пераробленыя ва ўніяцкія як і іншыя праваслаўныя храмы. Асноўная частка храмаў была драўлянай, і таму прыходзіла ў непрыдатнасць, уніяты на іх месцы будавалі новыя храмы…не мала храмаў уніяцкіх 18 стагоддзі дайшлі да нас. Драўляныя, простыя і бедныя. Затым і гэтыя храмы прыходзілі ў непрыдатнасць, на іх месцы, ужо ў часы імперыі, будаваліся каменныя "мураўёвкі.

Дык а нават кали да суда... то мецанатау прыдзецца перахрышчываць у праваслауе ци як? Бо яны пахованыя як унияты... у праваслауным кантэксце чытай антыхрысты...

Я не лічу ўніятаў антыхрыстамі, мае продкі - уніяты. Я лічу іх крытаправаслўнымі, бо ў тых ўмовах няволі інакш быць не магло. Яны вярнуліся ў Св. Праваслаўе і любілі яго ўсім сэрцам, як сваю беларускую, бацькоўскую веру.
 Стражытная праваслаўная царква- Вуніяцкая царква-адноўленая ў Праваслаўі царква- гэта адна і тая Царква майго народу!!! Яна змагла выжыць у лацінскай і ў маскоўскай няволі, хяця і страціла некаторых неразумных дзяцей сваіх,  але захаваць сэрдца чыстае, веру евангельскую, памяць народную.

Дык нихто не забараняю праваслаую и униятам будаваць такия школы... тольки их и нават у камандным цэнтры (у Маскве) нихто не будавау. Дый ваша згаршэнне таким фактам таксама зразумела... з езуитами у пытаннях тэалогии нават самыя выкшалцоныя папы супрацьстаяць на магли.

І стваралі. І супрацьстаялі!. Братэрскія праваслаўныя школы былі на ўзроўні. І дзейнасць  братэрстваў доўга не давала каталікам супакою. АЛЕ. Езуіцкія школы ўтрымоўваліся з рахунаку казны і арыстакратаў! А братэрскія школы  існавалі паўлегальна, за грошы народа паспалітага, праваслаўнага. Гэта жа колькі сіл, энергіі і сапраўднай веры  трэба было мець, што бы процістаяць міжнароднай езуіцкай сіле!

Адсюль и прыхильнасць люду з адной стараны и байки пра хитрых и знаемых з цемными магиями езуитау. А

Шаноўны, не байкі і не забабоны .....Езуітаў вывяў на чыстую ваду і ідэйна разграміў вялікі Блез Паскаль. Мараль езуіцкая, теалогія, “духоўнасць” –гэта перакручанае хрысціянства, далёкае ад Евангелля і св. Айцоў!

Жыве Беларусь!

[paroh]

А нашыя продки з сярэдних вякоу малилися на роднай мове.

А хто вашыя продкі? Калі вашія продкі беларусы, то беларусы маліліся на царкоўнаславянскай мове за набажэнствам. Па-за набажэннства спявалі рэлігійныя народныя спевы на беларускай і на польскай. Палякі маліліся на лаціне і спявалі "Яшчэ польска не згінэла..".
Застаюцца жыды. Толькі жыды заўсёды маліліся на роднай.
 

[paroh]

Мне цікава, а чаму гэта каталіцкая царква свае набажэнствы па-ранейшаму на польскай мове праводзіць?? У нас зараз 15% каталікоў, з іх каля 5% палякаў. А хто па нацыянальнасці астатнія 10%??

У Гродна на польскай бо таго жадае большасць, а дзе большасць беларускамоуных имшы вядуцца на беларускай мове... а дзе больш рускамоуных там вядзецца на рускай мове... а дзе больш французау там вядзецца на французскай... тут усе упарадку.

Так-так...на польскай жадае большасць...сотні тысяч беларусаў жадаюць па-польску...свенты  косцьел тут ні прычым!  УСЁ Ў ПАРАДКУ!

[Paladin]

Так-так...на польскай жадае большасць...сотні тысяч беларусаў жадаюць па-польску...свенты  косцьел тут ні прычым!  УСЁ Ў ПАРАДКУ!

Так так... яким мы яго абаранили ад саветау таким ен и застанецца. Демакратычны и эластычны да патрэбау люду. Тым больш што сучасны беларуски касцел на мой погляд зъяуляецца эталонным нават для касцелау у Польшчы и нешта кардынальна змяняць у им мы не жадаем тым больш мову. Для тутэйшага паляка касцел зъяуляецца неадъемным атрыбутам... але гэта не разварочвае яго тыльнай стараной для таго хто ужо зъяуляецца беларусам... бо у Менским касцеле имшы вядуцца не на польскай мове. А у Маскоуским нават на расейскай... Дык што вам канкрэтна у гэтым усим не падабаецца?  

[Paladin]

Пра "Радасны пераход униятау у правваслауе".

Подлясские мученики.

Подлясская земля находится на востоке Польши. Жители подляшья это носители оригинальной культуры, весьма отличной от польской и беларуской культур. Язык жителей подляшья больше похож на украинский, хотя и беларуский и польский языки более распространены в этом регионе.
В период когда подлясские земли вошли в состав Российской империи, и произошли события вписавшие одну из самых трагических страниц в историю подлясского края.

Период насильственного упразднения унии на польских и литовских землях ознаменовался в на подлясских землях кровавыми расправами над не желавшими принимать «Государево православие». Казалось уже наступила эпоха «либерализма», уже много лет как в России отменили крепостное право. Уже многие из бывших крепостных стали купцами «стотысячниками» а то и «миллионщиками». Прекратились открытые гонения на старообрядцев. Но этот либерализм был весьма и весьма избирателен.
Описанные ниже факты мало известны в российской историографии. Российская история всегда старалась игнорировать факты, которые свидетельствовали не в пользу «государя» и государственного православия. К сожалению традиция пропагандистской подтасовки фактов, для российской историографии дело более чем привычное.

Итак, была официально «упразднена» церковная Уния 1596 г. В Петербурге состоялись торжества посвященные этому событию. Высочайшим повелением была выбита памятная медаль с надписью: «отторжены насилием, воссоединены любовью». С точки зрения событий произошедших на подлясских землях, надпись на медали была изощренным и циничным издевательством над людьми ружьями и нагайками загоняемыми в синодальную церковь.
Так в селе Дрелов, состоялась кровавая расправа над крестьянами не желавшими переходить в «православие». За отказ пустить «синодального пастыря» в храм было нагайками выпорото все население села, включая стариков и малолетних детей. Там мужчин приговорили к 500 ударам нагайкой, женщин к 200, детей к 100. Один человек был убит, и несколько умерло в результате порки казачьими нагайками. Видимо слухи о Дреловской карательной акции имперской администрации доходили и до села Пратулин.
В 1874 г, в селе Пратулин, стоящем на противоположном берегу Буга от г. Бреста, священник Иосиф Курманович не хотел переходить в «государеву схизму». Не медля власти арестовали пастыря и заключили его в тюрьму г Седлецы. На место арестованного священника власти прислали нового, -из синодальной церкви.
На коленях и со слезами жители Пратулина умоляли нового настоятеля не совершать службы. Староста прихода забрал ключи от храма, и не хотел отдавать их. Женщины на все требования «пастыря», говорили что не отступят от единства с Апостольским Римским престолом. Каковы бы не были увещевания нового священника, они твердо не допускали его в храм. Однако новый «пастырь», видя несостоятельность своих доводов против католической веры, прибегнул к самому «твердому» аргументу.
24 января в Пратулин пригнали роту солдат во главе с офицером Котовым и урядником Кутаниным. Встретивши отпор со стороны селян, урядник вызвал еще две роты солдат и сотню казаков. 26 января царские войска окружили храм, вокруг которого уже двое суток дежурили прихожане. Урядник потребовал разойтись. Кутанин предложил селянам посетить Дрелов, где «каноничное православие» уже было водворено штыками солдат и нагайками казаков.
«Зачем мы должны идти и на чужую кровь смотреть, -ответили ему, -пусть лучше они придут, и на нашу кровь посмотрят, тогда и поймут, что тот самый дух, который в них живет, и нас животворит, и та самая вера и нам дорога».

Офицер принял решение о штурме церковного здания. После первых выстрелов погибли сразу девять человек. Солдаты стали избивать верующих прикладами и колоть штыками. Раны получили 184 прихожанина, 4 умерли от ран дома. Всех взрослых мужчин урядник велел арестовать и этапировать в Седлецкую тюрьму. В Седлецкой тюрьме места было недостаточно, и потому всех арестованных распределили по тюрьмам Бреста, Седлец и Бялой Подляски.
Убитых закопали в общей могиле. Во всех остальных селах было объявлено, что с ними поступят так же, если они откажутся от перехода «в святое православие». Что бы ничто не напоминало о подвиге пратулинскихь верующих, приходская церковь была срыта.
Все это творилось тогда, когда в Петербурге на шеи идеологов «дезуниации» вешали медаль с надписью «…воссоединены любовью».
В 1990 г. Папа Иоанн Павел II причислил Пратулинских мучеников к лику блаженных. Честные мощи страдальцев за подлинное Единство Церкви были торжественно перенесены с места захоронения в Пратулинскую римо-католическую приходскую церковь.
Часть мощей мучеников из Пратулина, находится в единственной на подляшьи греко-католической церкви св Никиты, в Костомлотах.
Ежегодный праздник в честь мучеников за Единство Церкви, проходит в Костомлотах в первое воскресенье после праздника Евхаристии.

[Paladin]

а вот еще...
http://www.pravoslavie.ru/cgi-bin/sykon/client/display.pl?sid=637&did=1161

Были и духовные семинарии и даже отдел православный при варшавском университете... И это при всем то гонении и уничтожении да еще и плюс все еще незаживающей памяти после разборов Речипосполитой и кровавого террора со стороны православной империи?

З.Ы. Стоит ли мне вас попросить внимательно почитать Воскресенье Л.Н.Толстого?

[litwin]

Так-так...на польскай жадае большасць...сотні тысяч беларусаў жадаюць па-польску...свенты  косцьел тут ні прычым!  УСЁ Ў ПАРАДКУ!

Так так... яким мы яго абаранили ад саветау таким ен и застанецца. Демакратычны и эластычны да патрэбау люду. Тым больш што сучасны беларуски касцел на мой погляд зъяуляецца эталонным нават для касцелау у Польшчы и нешта кардынальна змяняць у им мы не жадаем тым больш мову. Для тутэйшага паляка касцел зъяуляецца неадъемным атрыбутам... але гэта не разварочвае яго тыльнай стараной для таго хто ужо зъяуляецца беларусам... бо у Менским касцеле имшы вядуцца не на польскай мове. А у Маскоуским нават на расейскай... Дык што вам канкрэтна у гэтым усим не падабаецца?  

Я ўжо пісаў па-мойму пра пастанову 2 Ватыканскага сабора, згодна якой набажэнствы ў РКЦ павінны праводзіцца на нацыянальнай мове. Сярод каталікоў - большасць этнічных беларусаў, а іх нацыянальнай мовай з'яўляецца беларуская. У чым праблема?? Рабіце ў месцах пражывання палякаў (Воранава й інш.) польскія набажэнствы, а астатнія рабіце беларускімі. Атрымліваецца, што беларуская РКЦ не разглядае ўсур'ёз пастанову даволі значнай каталіцкай інстанцыі?? Дый праблема та не ў гэтым, шаноўны Паладзін. Я думаю не забілі б вернікі ксяндза дзесьці ў Ашмянах за тое, што ён перайшоў на беларускую мову...

[Paladin]

Я ўжо пісаў па-мойму пра пастанову 2 Ватыканскага сабора, згодна якой набажэнствы ў РКЦ павінны праводзіцца на нацыянальнай мове. Сярод каталікоў - большасць этнічных беларусаў, а іх нацыянальнай мовай з'яўляецца беларуская. У чым праблема?? Рабіце ў месцах пражывання палякаў (Воранава й інш.) польскія набажэнствы, а астатнія рабіце беларускімі. Атрымліваецца, што беларуская РКЦ не разглядае ўсур'ёз пастанову даволі значнай каталіцкай інстанцыі?? Дый праблема та не ў гэтым, шаноўны Паладзін. Я думаю не забілі б вернікі ксяндза дзесьці ў Ашмянах за тое, што ён перайшоў на беларускую мову...

Ведаеш? Кали паличу палякау и беларусау скажам у Квасоуским касцеле... то баюся на беларусау доля нават не дасягне аднаго працэнта... адсюль не бачу сэнсу адпрауляць имшы на беларускай мове. Тое самае личу справядливым амаль што для усих касцелау гродзеншчыны. Ну вельми мала беларусау ходзиць у касцел. Таму касцел строга выконвае прадписанни вельми "важнай для яго инстытуцыи". Бо там дзе пераважвае беларускае насельництва там имшы вядуцца на их роднай беларускай мове. А вось кали "роднае" праваслауе загаворыць па беларуску? Гэта яшчэ не вызначана...

[litwin]

Ведаеш? Кали паличу палякау и беларусау скажам у Квасоуским касцеле... то баюся на беларусау доля нават не дасягне аднаго працэнта... адсюль не бачу сэнсу адпрауляць имшы на беларускай мове. Тое самае личу справядливым амаль што для усих касцелау гродзеншчыны. [highlight]Ну вельми мала беларусау ходзиць у касцел.[/highlight] Таму касцел строга выконвае прадписанни вельми "важнай для яго инстытуцыи". Бо там дзе пераважвае беларускае насельництва там имшы вядуцца на их роднай беларускай мове. А вось кали "роднае" праваслауе загаворыць па беларуску? Гэта яшчэ не вызначана...

Ну з Квасоўкай усё зразумела, калі там этнічныя палякі (хаця я сумняваюся) хай там польская служба будзе.. Аднак я прыводзіў вам афіцыйныя дадзеныя: большасць каталікоў - гэта беларусы... Вы пісалі:"ам дзе пераважвае беларускае насельництва там имшы вядуцца на их роднай беларускай мове", а вось чамусьці ў Пінску набажэнствы - польскамоўныя, у Мазыры - таксама. Няўжо там палякі толькі ў касцёл ходзяць??

[Капялюш]

Чаго тут спрачацца, для мяне ўсё зразумела...
Праваслаўная царква ад самого свайго пачатку была інструмэнтам улады. Спачатку візантыйскай, а потым расейскай. Праваслаўе падпарадкоўваецца некай вышэйшай моцы. Каталіцтва нікому не падпарадкоўваеца, яно само - моц.

Унія для беларусаў адзінае рашэньне, бо гэта наша, беларуская царква і яна ўратавала наш народ ад апалячваньня і напэўна яшчэ ўратуе нас ад поўнае русіфікацыі, калі мы не забудзем нашую царкву...

З.Ы. Сам я праваслаўны, але калі мне будзе 18 напэўна перахрышчуся ва ўніяцтва.

[Paladin]

Ну з Квасоўкай усё зразумела, калі там этнічныя палякі (хаця я сумняваюся) хай там польская служба будзе.. Аднак я прыводзіў вам афіцыйныя дадзеныя: большасць каталікоў - гэта беларусы... Вы пісалі:"ам дзе пераважвае беларускае насельництва там имшы вядуцца на их роднай беларускай мове", а вось чамусьці ў Пінску набажэнствы - польскамоўныя, у Мазыры - таксама. Няўжо там палякі толькі ў касцёл ходзяць??

Никуды ксендз не дзенецца кали людзи захочуць. Нават у Мозыры и Пинску. Можаце им так и передаць.

[Paladin]

Чаго тут спрачацца, для мяне ўсё зразумела...
Праваслаўная царква ад самого свайго пачатку была інструмэнтам улады. Спачатку візантыйскай, а потым расейскай. Праваслаўе падпарадкоўваецца некай вышэйшай моцы. Каталіцтва нікому не падпарадкоўваеца, яно само - моц.

Унія для беларусаў адзінае рашэньне, бо гэта наша, беларуская царква і яна ўратавала наш народ ад апалячваньня і напэўна яшчэ ўратуе нас ад поўнае русіфікацыі, калі мы не забудзем нашую царкву...

З.Ы. Сам я праваслаўны, але калі мне будзе 18 напэўна перахрышчуся ва ўніяцтва.

http://www.pravoslavie.ru/cgi-bin/sykon/client/display.pl?sid=637&did=1161

13 ноября 1924 г. константинопольский патриарх Григорий VII подписал томос о даровании Православной Церкви в Польше формальной автокефалии, фактическое принятие которой наступило уже после II мировой войны, хотя в межвоенный период, начиная с 1925 г., Церковь считалась автокефальной, что в значительной степени объяснялось стремлением государственных властей Польши во что бы то ни стало исключить малейшую зависимость православных граждан страны от Церкви -Матери - Русской Православной Церкви и ее центра в Москве.
 

Дык в чем дело? Православие на територии РБ должно быть авто кефальным? Или те дарования уже считаются недействительными потому что територия отошла к РБ?

[paroh]

Чаго тут спрачацца, для мяне ўсё зразумела...
Праваслаўная царква ад самого свайго пачатку была інструмэнтам улады. Спачатку візантыйскай, а потым расейскай. Праваслаўе падпарадкоўваецца некай вышэйшай моцы. Каталіцтва нікому не падпарадкоўваеца, яно само - моц.

Унія для беларусаў адзінае рашэньне, бо гэта наша, беларуская царква і яна ўратавала наш народ ад апалячваньня і напэўна яшчэ ўратуе нас ад поўнае русіфікацыі, калі мы не забудзем нашую царкву...

З.Ы. Сам я праваслаўны, але калі мне будзе 18 напэўна перахрышчуся ва ўніяцтва.

Толькі калі табе няма 18, - усё проста і зразумела….
Я ў 18 быў уніятам. Але Хрыста ва ўніі не знайшоў, можа цяпер інакш, але ў пачатку 90-х адна палітыка, мітынговасць, высвятленні "хто каго душыў". Усе неафіты, "беларускія традыцыі", аб душы ні словы. Я, выгадаваны ў Царкве чалавек, з часам адхіснуўся ад гэтай кампаніі. Я зразумеў- тая ўніяцкая Царква 1596-1839, гэта была жывая Царква, а тое, што спрабуюць аднавіць нефармалы,- гэта гульня ў рэлігію; аддуха для нечай самарэалізацыі. Кніжкі ўніяцкія прасягнутыя злараднасцю, нянавісцю да Праваслаўя, якая даходзіць да дурасці.(напр.:" Валконскі “ каталіцтва і свящ. прэданне ўсходу") Ва ўніяце жыве псіхалогія янычара. Потурэчаны сэрб або балгарын быў асуджаны ўсё жыццё даказваць сабе і ўсім, што ён правільны мусульманін. Адгэтуль яго фанатызм, жорсткасць да былых супляменнікаў, якіх не было ў саміх турак.  Так і ўніяты змушаныя даказваць, што яны сапраўдныя каталікі, здзекуючыся над праваслаўнымі. Гэта яшчэ падобна на паводзіны падлетка, якога ўзялі ў кампанію дарослыя мужыкі. Мне стала праціўна  і страшна.
Па Вашай прамове прыкметна, што Вы дрэнна ведаеце гісторыю і багаслоўе Цэрквы. Таму знайдзіце кнігі а. Шмемана "Гістарычны шлях Праваслаўя",  а.  Меендорфа "Уводзіны  ў багаслоўе", Карташова "Сусветныя саборы", уладыкі Анры дэ Любака "Каталіцтва", - гэта сапраўдныя кнігі аб Царкве.
У Праваслаўнай царквы свой лёс. Яна яго не выбірала. У меркаваннях аб Царкве вельмі небяспечныя "вонкавыя" адзнакі, журналісцкі стыль. "Кансерватызм", "прагрэсіўнасць", "ліберальнасць", не дастасавальныя да містычнай рэальнасці Царквы.  Так, Праваслаўная царква існавала ва ўмовах моцнай цэнтралізаванай дзярж. улады. І царква выпрабоўвала ціск палітыкі на сябе. Імператары ўмешваліся ў справы царквы, спрабавалі дыктавалі ёй модус веры. Царква выпрацавала найскладаную палітыку лавіравання і кампрамісу. Але да вядомых меж. Як толькі імператары ўмешваліся ў пытанні веры, Царква давала адпор. Наша Царква не дагматызавала ні адной імператарскай ерасі, Яна цярпела, калі ў яе забіралі маёмасць, пазбаўлялі якіх небудзь эканамічных магчымасцяў, высылалі і каралі абаронцаў веры, але цэнтр яе жыцця -Праваслаўе засталося некранутым рукамі кесара. Прычым здзекаваліся над царквой не толькі рымскія імператары- іконаборцы і бальшавікі. "Набожныя" расійскія гасудары -заплямленыя гэтым. Царква ведае пакутнікаў і спавяданнікаў у часы росквіту абсалютызму.
Праблема Каталіцкай Царквы складаецца ў тым, што яна ў пагоне за незалежнасцю Цэрквы ад дзяржавы сама паступова ператварылася ў дзяржаву. (Гэта бывае, калі з чымсьці змагаешся, то несвядома пераймаеш выяву думкі, стыль і метады ворага). Апраўдваючы гэта становішча дапусціла скажэнне вучэння аб царкве. З наступнымі мутацыямі ў практыцы і  веры. Вучэнне аб папстве пабудавана на падробках і хлусні.   Папства адарвала Заходнюю царкву ад Праваслаўя і сусветнага адзінства і прывяло да крызісу Рэфармацыі. Гэты крызіс  у сутнасці не пераадолены дагэтуль. Зах. Царква загнала сябе ў кут дагматызацыяй бяспамылковасці пап. Каталікоў можа быць хоць 20 мільярдаў, але духоўна яны -перыферыя.
Выбар веры - гэтае выратаванне душы. Вашай душы.  "Знак якасці" Царквы гэта яе святыя.  У вуніяцтве ёсць манаства, але духоўна бясплённае, я не ведаю ні аднаго прападобнага вуніята. Ёсць што-небудзь падобнае на Сергія і Серафіма?
Ад паланізацыі выратавала нас не вуніяцтва, яно само рана або позна паланізавалася бы цалкам. Гэтыя працэсы ішлі. Выратавала нас далучэнні да Расеі і русіфікаванне. Вось такая фігня.
Божай Вам дапамогі знайці сапраўдны хрісціянскі шлях. Раю вам пабываць у Жыровіцах і пагаварыць з а. Міколай Бэмбелям (“Зьніч”)
Жыве Беларусь.

[MShmel]

З.Ы. Сам я праваслаўны, але калі мне будзе 18 напэўна перахрышчуся ва ўніяцтва.

Ня трэба перахрышчвацца. Хрост адзін ва ўсіх хрысьціянскіх цэрквах (прынамсі ў асноўных).

[MShmel]

Ну з Квасоўкай усё зразумела, калі там этнічныя палякі (хаця я сумняваюся) хай там польская служба будзе.. Аднак я прыводзіў вам афіцыйныя дадзеныя: большасць каталікоў - гэта беларусы... Вы пісалі:"ам дзе пераважвае беларускае насельництва там имшы вядуцца на их роднай беларускай мове", а вось чамусьці ў Пінску набажэнствы - польскамоўныя, у Мазыры - таксама. Няўжо там палякі толькі ў касцёл ходзяць??

У нас проста засільле ксяндзоў-палякаў. але, мне здаецца, ня трэба ўвогуле тут спрачацца, бо і так з часам нашыя пазыцыі будуць толькі ўзмацняцца, а пазыцыія Паладзіна, як ні сумна, слабець.

Я ўжо пісаў па-мойму пра пастанову 2 Ватыканскага сабора, згодна якой набажэнствы ў РКЦ павінны праводзіцца на нацыянальнай мове.

Гэткія аргумэнты тут не спрацоўваюць. Я пра гэта пісаў яшчэ вясною, калі хто памятае, тады Паладзін падважыў аўтарытэт Рыма ў гэтых пытаньнях.

[paroh]

а вот еще...
http://www.pravoslavie.ru/cgi-bin/sykon/client/display.pl?sid=637&did=1161

Были и духовные семинарии и даже отдел православный при варшавском университете... И это при всем то гонении и уничтожении да еще и плюс все еще незаживающей памяти после разборов Речипосполитой и кровавого террора со стороны православной империи?

З.Ы. Стоит ли мне вас попросить внимательно почитать Воскресенье Л.Н.Толстого?

Неяк прапусціў Ваш пост. Трэ пагаўкаць.
Вядома Гжэч Паспаліта №2 гэта не страна Саветаў. Але і ў ёй беларусам жылося не вельмі прыемна. 45% храмаў было адабрана на касцёлы. не толькі тыя якія былі касцёламі да 1863 г. Жыровіцы і Пачаеў ледзве абаранілі людзі. У Лідзе ў1919 годзе на 3 дзень Пасхі, пад час Літургіі, у храм уварваліся польскія жаўнеры і білі людзей, васмідзесяцігадовага бацюшку а. Міхаіла Каяловіча выцягнулі за бараду з алтара і білі, пасля чаго ён сканаў. У Лідзе засталася адна могілкавая часоўня. А яшчэ я памятую як "сустракалі" каталікі нашага япіскапа Канстанціна, каля выканкаму, калі ў 1996 ён ішоў на сустрэчу,  дзе павінен быў вырашацца  лёс храма. Пагрозы, лаянка, "пся косць", парасонамі замахі рабілі. А ксянзы стаялі  і лыбілісь.  Усё у традыцыях Сігізмунда №3. У мяне няма ілюэій на конт таго, што каталікоў- палякаў нешта падзейнічала, час, ці яшчэ нешта.
Чаму Вы гэты раман успомнілі? У сувязі здеку  з Царквы? Вам падабаецца багахульства? Хула на Таямніцу Св. Еўхарыстыі?

[Paladin]

З.Ы. Сам я праваслаўны, але калі мне будзе 18 напэўна перахрышчуся ва ўніяцтва.

Ня трэба перахрышчвацца. Хрост адзін ва ўсіх хрысьціянскіх цэрквах (прынамсі ў асноўных).

Хлусня... кталицки хрост не прызнаецца у РПЦ як и люба другая таямница, а вось наадварот ужо усе у парадку. Хиба што тольки праваслауе не заличвае католикау да хрысциян. Ну тады я згодзен з вашыми высновами.

[Paladin]

Каталікоў можа быць хоць 20 мільярдаў, але духоўна яны -перыферыя.

У мяне няма ілюэій на конт таго, што каталікоў- палякаў нешта падзейнічала, час, ці яшчэ нешта.  

Ну так... кали не зважаць на гисторыю то можна увогуле ничога не зауважыць.

 У нас проста засільле ксяндзоў-палякаў. але, мне здаецца, ня трэба ўвогуле тут спрачацца, бо і так з часам нашыя пазыцыі будуць толькі ўзмацняцца, а пазыцыія Паладзіна, як ні сумна, слабець.

Так... прауда вечная таму час нас различыць. Але пакуль што есть так як есць.

Гэткія аргумэнты тут не спрацоўваюць. Я пра гэта пісаў яшчэ вясною, калі хто памятае, тады Паладзін падважыў аўтарытэт Рыма ў гэтых пытаньнях.

Ничога я не падважыу... Ведаю што вам не падабаецца (як и сучаснай уладзе) што палякау на гродзеншчыне вельми многа... ведаю што значна больш афицыйна заяуляннай колькасци... паверце я тут ничога змяниць нимагу и таму касцел вядзе имшы на нацыянальная мове сваих прыхажан. Што вам у гэтым не падабаецца? Скажыце наупрост!

Вядома Гжэч Паспаліта №2 гэта не страна Саветаў. Але і ў ёй беларусам жылося не вельмі прыемна. 45% храмаў было адабрана на касцёлы. не толькі тыя якія былі касцёламі да 1863 г. Жыровіцы і Пачаеў ледзве абаранілі людзі. У Лідзе ў1919 годзе на 3 дзень Пасхі, пад час Літургіі, у храм уварваліся польскія жаўнеры і білі людзей, васмідзесяцігадовага бацюшку а. Міхаіла Каяловіча выцягнулі за бараду з алтара і білі, пасля чаго ён сканаў. У Лідзе засталася адна могілкавая часоўня. А яшчэ я памятую як "сустракалі" каталікі нашага япіскапа Канстанціна, каля выканкаму, калі ў 1996 ён ішоў на сустрэчу,  дзе павінен быў вырашацца  лёс храма. Пагрозы, лаянка, "пся косць", парасонамі замахі рабілі. А ксянзы стаялі  і лыбілісь.  Усё у традыцыях Сігізмунда №3. У мяне няма ілюэій на конт таго, што каталікоў- палякаў нешта падзейнічала, час, ці яшчэ нешта.

Вельми прыгожая характарыстыка и дамнеманыя факты. Думаю што и астатния вашыя выказы з гисторыи такой самай якасци. Нават каменту на гэтую тэму не астаулю.

Чаму Вы гэты раман успомнілі? У сувязі здеку  з Царквы? Вам падабаецца багахульства? Хула на Таямніцу Св. Еўхарыстыі?

Ужо прыкрываеце Богам грахи РПЦ?

[Капялюш]

Я ў 18 быў уніятам. Але Хрыста ва ўніі не знайшоў

А вось я не магу знайсьці духоўнасьць у праваслаўі

[paroh]

З.Ы. Сам я праваслаўны, але калі мне будзе 18 напэўна перахрышчуся ва ўніяцтва.

Ня трэба перахрышчвацца. Хрост адзін ва ўсіх хрысьціянскіх цэрквах (прынамсі ў асноўных).

Хлусня... кталицки хрост не прызнаецца у РПЦ як и люба другая таямница, а вось наадварот ужо усе у парадку. Хиба што тольки праваслауе не заличвае католикау да хрысциян. Ну тады я згодзен з вашыми высновами.

Паладзене, хлусню пішаце Вы. Праваслаўная Царква вызнае Таямніцы Каталіцкай Царквы. Калі каталік прымае праваслаўе яго не перахрышчываюць, калі ён біжмаваны -не мірапамазываюць; каталіцкага святара не пераасвячаюць, шлюб не перавенчываюць.
Праблема ў тым, што калі я пішу негатыў пра каталікоў,  я усёж люблю Каталіцтва і вельмі
перажываю за яго. Але мне  не падабаецца пыхліваць каталіцкая.
Калі вы калі пішаце пра праваслаўе, вы яго не ведаеце і ненавідзіце.

[paroh]

Я ў 18 быў уніятам. Але Хрыста ва ўніі не знайшоў

А вось я не магу знайсьці духоўнасьць у праваслаўі

Бо не шукалі.

[Paladin]

Паладзене, хлусню пішаце Вы. Праваслаўная Царква вызнае Таямніцы Каталіцкай Царквы. Калі каталік прымае праваслаўе яго не перахрышчываюць, калі ён біжмаваны -не мірапамазываюць; каталіцкага святара не пераасвячаюць, шлюб не перавенчываюць.
Праблема ў тым, што калі я пішу негатыў пра каталікоў,  я усёж люблю Каталіцтва і вельмі
перажываю за яго. Але мне  не падабаецца пыхліваць каталіцкая.
Калі вы калі пішаце пра праваслаўе, вы яго не ведаеце і ненавідзіце.

Спыталиб вы лепей у праваслаунага святара пра гэта... бо я атрымау ад яго адназначны адказ. И ен пярэчыць вашаму. Мала таго пераход на каталицтва личыцца здрадай адзинай праваслаунай хрысциянскай веры. Таксама раю запытацца у ближэйшага святара. Поспехау вам.

[paroh]

Чаму Вы гэты раман успомнілі? У сувязі здеку з Царквы? Вам падабаецца багахульства? Хула на Таямніцу Св. Еўхарыстыі?
Ужо прыкрываеце Богам грахи РПЦ?

Ведаеце, калі ўвесь свет здекваецца з каталіцкіх святароў -педафілаў, мне сорамна, сумна і больна. Бо гэта пляма на хрытовае святарства.
Некаторыя ж каталікі, у сваёй нянавісці да Царквы Праваслаўнай, гатовы  ерэтыка і ганіцеля Хрыстова Л. Талстого, да сябе ў хаўрус запісаць.  

Спыталиб вы лепей у праваслаунага святара пра гэта... бо я атрымау ад яго адназначны адказ. И ен пярэчыць вашаму. Мала таго пераход на каталицтва личыцца здрадай адзинай праваслаунай хрысциянскай веры. Таксама раю запытацца у ближэйшага святара. Поспехау вам.  

Мне не трэба хадзіць да святара. І Вам поспехаў, калі выдумляеце, выдумляце спрытней.  

[litwin]

Чаго тут спрачацца, для мяне ўсё зразумела...
Праваслаўная царква ад самого свайго пачатку была інструмэнтам улады. Спачатку візантыйскай, а потым расейскай. Праваслаўе падпарадкоўваецца некай вышэйшай моцы.[highlight] Каталіцтва нікому не падпарадкоўваеца[/highlight], яно само - моц.

Да вы што..!! А хто сядзеў побач з выбітнымі польскімі магнатамі падчас правядзення соймаў Рэчы Паспалітай і ва ўсім падпарадкоўваўся іх волі?? Па-мойму каталіцкія біскупы... У 1569 у ВКЛ раптоўна з'яўляюцца езуіты, а чаму? Таму што палякам любым коштам трэба было знішчыць пратэстанцкі сепаратызм літоўска-беларускай шляхты. А ў міжваеннай Польшчы РКЦ суцэльна падпарадкавалася палітыцы дзяржавы. Школа не была аддзелена ад царквы, і РКЦ мела вялікі ўплыў на адукацыю. Касцёлы й кляштары адкрывалі школы, выхоўвалі дзяцей і моладзь у духу адданасці польскай дзяржаве. Я вам прыкладаў такіх шмат магу яшчэ прывесці...

Хочам мы гэтага ці не, аднак трэба ўжо разумець, што дзяржава заўсёды ймкнулася праводзіць праз любую царкву ці канфесію свае ўнутраныя й знешнія інтарэсы..

[litwin]

Ничога я не падважыу... Ведаю што вам не падабаецца (як и сучаснай уладзе) што палякау на гродзеншчыне вельми многа... [highlight]ведаю што значна больш афицыйна заяуляннай колькасци[/highlight]... паверце я тут ничога змяниць нимагу и таму касцел вядзе имшы на нацыянальная мове сваих прыхажан. Што вам у гэтым не падабаецца? Скажыце наупрост!

Гэта палякі ў 1931 заніжалі вынікі перапісу насельніцтва, сёння час не той, каб прынамсі перапіс насельніцтва заніжаць ці завышаць.. Сённяшняй беларускай уладзе няма сэнсу заніжаць колькасць этнічных палякаў, зразумела і так, што яна малой будзе бо 1) шмат палякаў з'ехала ў Польшчу яшчэ ў савецкія часы (рэпатрыяцыя 45-47 і г.д.); 2) шмат хто асіміляваўся, жывучы побач з беларускім насельніцтвам. Згодна перапісам у 1959 г. у Беларусі жыло 6,7% палякаў, а ўжо ў 1999 г. - 3,9%. Як бачна, Паладзін, лічба гэта не расце.  
Ідзем далей... Колькасць беларускіх каталікоў прыблізна складае 15% ад усяго насельніцтва, т.е 1млн 500тыс. чалавек (лічба таксама афіцыйная). Палякі складаюць 3,9% ад насельніцтва, г.зн. 390 тыс. чал. Праз нескладаныя матэматычныя падлікі атрымліваем, што 1млн 110 тыс. чал. з'яўляюцца непалякамі, я мяркую, што ў большасці сваёй беларусамі..
Прапановы: у межах пражывання свядомага, этнічнага польскага насельніцтва (Воранаўшчына, Бераставіччына, Лідчына, Шчучыншчына, Гародня й г.д.) набажэнствы праводзіць на польскай мове, у астатніх выпадках - на беларускай
І яшчэ... Бiскуп Аляксандр Кашкевіч з'яўляецца афіцыйным прадстаўніком Ватыкана на Гарадзеншчыне, афіцыйнай асобай у руках якога знаходзіцца пэўная царкоўная ўлада. У сваёй дзейнасці ён павінен карыстацца афіцыйнамі дадзенымі, якімі б яны не былі...

[Maksitamin]

А чем унияцтва ад католичества и православия отличается?

[Капялюш]

litwin
Але ж папа для каталіцкіх сьвятароў быў напэўна вышэй за польскія ўлады, і ен дакладна нікому не падпарадкоўваўся.

[Paladin]

Ведаеце, калі ўвесь свет здекваецца з каталіцкіх святароў -педафілаў, мне сорамна, сумна і больна. Бо гэта пляма на хрытовае святарства.  
Некаторыя ж каталікі, у сваёй нянавісці да Царквы Праваслаўнай, гатовы  ерэтыка і ганіцеля Хрыстова Л. Талстого, да сябе ў хаўрус запісаць.

Па вашай логицы кали я знайду сярод папоу хацяб аднаго злодзея то я маю права назваць праваслауе зладзейским? Кали сярод расейцау зъявиуся адзин Чыкацила то расейцы нацыя гвалцицеляу и забойцау?
А Талстога любяць не тольки каталики а и увесь астатни сьвет бо ен писау сапрауды хрысциянския творы... прауда не вельми пазитыуна адзывауся аб РПЦ... за што и стау ерэтыком для их. Расейскае праваслауе у сваю чаргу мае цэлы шэрах недобрых ярлыкоу... Кали добрых людзей называли ерэтыками а цароу з руками па локци у крыви - святыми... Або напрыклад наш прэзыдэнт яки сам прызнауся у атэизме атрымливае "святыя награды и атрыбуты"? Прафанацыя? Навошта усе гэта? Мне здаецца што пара звярнуць на свой знешни выгляд увагу а не кидаць лайнам у суседа.

Мне не трэба хадзіць да святара. І Вам поспехаў, калі выдумляеце, выдумляце спрытней.

Дык вось я вас и прасвячу. У каталицким хрысце адсутничае бежмаванне без якога у праваслауи хрэст не личыцца камплетным... таму чалавек хрышчаны у касцеле зъяуляецца нехрыстам у царкве. И калиб я напрыклад пайшоу бы браць шлюб у царкве то мяне перш прыйшлосяб хрысциць... мала таго яшчэ и да першай камунии рыхтавацца. А кали наадварот то чалавек хрышчаны у царкве личыцца и хрышчаным и бежмаваным для касцела. А вы не ведали?

Гэта палякі ў 1931 заніжалі вынікі перапісу насельніцтва, сёння час не той, каб прынамсі перапіс насельніцтва заніжаць ці завышаць.. Подмигивание Сённяшняй беларускай уладзе няма сэнсу заніжаць колькасць этнічных палякаў, зразумела і так, што яна малой будзе бо 1) шмат палякаў з'ехала ў Польшчу яшчэ ў савецкія часы (рэпатрыяцыя 45-47 і г.д.); 2) шмат хто асіміляваўся, жывучы побач з беларускім насельніцтвам. Згодна перапісам у 1959 г. у Беларусі жыло 6,7% палякаў, а ўжо ў 1999 г. - 3,9%. Як бачна, Паладзін, лічба гэта не расце.

Так лицьвин я згодзен што няма сэнсу и што личба не расце... але чамуж вы далей дзивицеся вяликай личбе польскамоуных каталикоу?

Ідзем далей... Колькасць беларускіх каталікоў прыблізна складае 15% ад усяго насельніцтва, т.е 1млн 500тыс. чалавек (лічба таксама афіцыйная). Палякі складаюць 3,9% ад насельніцтва, г.зн. 390 тыс. чал. Праз нескладаныя матэматычныя падлікі атрымліваем, што 1млн 110 тыс. чал. з'яўляюцца непалякамі, я мяркую, што ў большасці сваёй беларусамі..

Вы дрэнна мяркуеце... бо вы супастауляеце афицыйныя личбы... и у вас (па зразумелым прычынам) баланс не зыходзицца... Чаму?

Прапановы: у межах пражывання свядомага, этнічнага  польскага насельніцтва (Воранаўшчына, Бераставіччына, Лідчына, Шчучыншчына, Гародня й г.д.) набажэнствы праводзіць на польскай мове, у астатніх выпадках - на беларускай

Незгодзен. Прапанова. спытаць у людзей у прыходах на якой мове яны хочуць мець набажэнствы и кропка.

[litwin]

litwin
Але ж папа для каталіцкіх сьвятароў быў напэўна вышэй за польскія ўлады, і ен дакладна нікому не падпарадкоўваўся.

Вы ведаеце пра папу Пія ХІ?? Як ён дапамагаў Мусаліні й Франка распаўсюдзіць свае рэжымы ў Італіі й Іспаніі..
Справа ўся ў тым, што папа та ў Ватыкане, а каталіцкія святары й біскупы - тут...

[Paladin]

2 litwin

litwin
Да вы што..!! А хто сядзеў побач з выбітнымі польскімі магнатамі падчас правядзення соймаў Рэчы Паспалітай і ва ўсім падпарадкоўваўся іх волі?? Па-мойму каталіцкія біскупы... У 1569 у ВКЛ раптоўна з'яўляюцца езуіты, а чаму? Таму што палякам любым коштам трэба было знішчыць пратэстанцкі сепаратызм літоўска-беларускай шляхты. А ў міжваеннай Польшчы РКЦ суцэльна падпарадкавалася палітыцы дзяржавы. Школа не была аддзелена ад царквы, і РКЦ мела вялікі ўплыў на адукацыю. Касцёлы й кляштары адкрывалі школы, выхоўвалі дзяцей і моладзь у духу адданасці польскай дзяржаве. Я вам прыкладаў такіх шмат магу яшчэ прывесці...
 
Хочам мы гэтага ці не, аднак трэба ўжо разумець, што дзяржава заўсёды ймкнулася праводзіць праз любую царкву ці канфесію свае ўнутраныя й знешнія інтарэсы..  

 Капялюш
 Але ж папа для каталіцкіх сьвятароў быў напэўна вышэй за польскія ўлады, і ен дакладна нікому не падпарадкоўваўся.

litwin
Вы ведаеце пра папу Пія ХІ?? Як ён дапамагаў Мусаліні й Франка распаўсюдзіць свае рэжымы ў Італіі й Іспаніі...

Мусалини? Франка? У XVI ст?

 Справа ўся ў тым, што папа та ў Ватыкане, а каталіцкія святары й біскупы - тут...

Вы хочаце чказаль што яны не падпарадкоуваюцца ватыкану?

[Bitzer_SV]

Капец, вся тема пошла на униатском языке

[paroh]

Па вашай логицы кали я знайду сярод папоу хацяб аднаго злодзея то я маю права назваць праваслауе зладзейским?

Ведаеце, непрыемна абмяркоуваць такия рэчы, але....справа не  у адным святары -педафиле, а цэлай эпидэмии педафильства...усе гыта добра ведаюць, як амерыканския кат. епархии аказалися на мяжы банкруцтва кали пачали выплочваць маралныя кампенсацыи ахвярам.

Дык вось я вас и прасвячу. У каталицким хрысце адсутничае бежмаванне без якога у праваслауи хрэст не личыцца камплетным... таму чалавек хрышчаны у касцеле зъяуляецца нехрыстам у царкве. И калиб я напрыклад пайшоу бы браць шлюб у царкве то мяне перш прыйшлосяб хрысциць... мала таго яшчэ и да першай камунии рыхтавацца. А кали наадварот то чалавек хрышчаны у царкве личыцца и хрышчаным и бежмаваным для касцела. А вы не ведали?

Госпадзи дапажы...Кали каталик не бижмованы, так яму патрэбна бижмаванне (Мирапамазанне). Але, Хрост ягоны у касцёле, вызнаецца, яго не перыхрышчываюць. Кали ён бижмованы- таки каталик  прымаецца пра простую Споведзь. кали каталик вянчаецца у царкве и ён не хоча прымаць праваслауе, яго вянчаюць. И не важна бижмованы ён ци не - галоунае, што ён хрышчаны. Усе болей няма сил.

А Талстога любяць не тольки каталики а и увесь астатни сьвет бо ен писау сапрауды хрысциянския творы...

Усё зразумела, Вы, прабачце, прафан, кали у Вас Талсты писау хрысциянския творы  [smiley=wall.gif]

[litwin]

Так лицьвин я згодзен што няма сэнсу и што личба не расце... але чамуж вы далей дзивицеся вяликай личбе польскамоуных каталикоу?

Дзіўлюся таму, што лічба та не расце, а набажэнствы ўсё роўна па-польску суцэльна праводзяцца.. Можа святарам трэба зазірнуць у гэтыя дадзеныя й перагледзіць свае метады... а лепш пачаць "распаўсюджваць" сваёй беларускай пастве любоў да беларускага слова... Эх.. на жаль сёння няма Адама Станкевіча..., ён хутка бы гэту справу "правярнуў"..  Між іншым у гэтай лічбе палякаў усё роўна шмат этнічных беларусаў знаходзяцца...

Вы дрэнна мяркуеце... бо вы супастауляеце афицыйныя личбы... и у вас (па зразумелым прычынам) баланс не зыходзицца... Чаму?

Не разумею, які баланс..?? Растлумачце калі ласка

Незгодзен. Прапанова. спытаць у людзей у прыходах на якой мове яны хочуць мець набажэнствы и кропка.

Давайце пакінем справу "спытаць у людзей у прыходах" сацыёлагам і незалежным экспертам... РКЦ гэта афіцыйная установа й карыстацца яна павінна афіцыйнымі дадзенымі..

[litwin]

Мусалини? Франка? У XVI ст?

Пій ХІ - папа рымскі з 6 лютага 1922 г.
http://ru.wikipedia.org/wiki/Пий_XI_(папа_римский)

Вы хочаце чказаль што яны не падпарадкоуваюцца ватыкану?

Ну я штосьці не бачу, каб беларускія біскупы падпарадкоўваліся пастанове 2 Ватыканскага сабора..
Прабачце за таўталогію...

[litwin]

to paroh
і ўсё ж такі хачу вярнуцца да нашай спрэчкі, хаця на апошні мой пост вы чамусьці не адказалі
зараз трымаю ў руках маленькую брашуру "Святой апостол і евангеліст Лука. Акафіст і жітіе" накладам 10000 асобнікаў, суседка з Менску прывезла. Вось вы мне адкажыце, няўжо нельга было надрукаваць гэтую кнігу на беларускай мове? Няўжо ніхто з паломнікаў яе б не ўзяў?

[paroh]

to paroh
і ўсё ж такі хачу вярнуцца да нашай спрэчкі, хаця на апошні мой пост вы чамусьці не адказалі
зараз трымаю ў руках маленькую брашуру "Святой апостол і евангеліст Лука. Акафіст і жітіе" накладам 10000 асобнікаў, суседка з Менску прывезла. Вось вы мне адкажыце, няўжо нельга было надрукаваць гэтую кнігу на беларускай мове? Няўжо ніхто з паломнікаў яе б не ўзяў?

Прабачце, браце, я ўжо заблытаўся ў гэтым форуме.
Калі гэта пытанне да мяне- згоден, гэта трэба рабіць. Петрапаўлаўскі сабор і брацтва трох Віленскіх мучанікаў ў Менску займаюцца выдавецтвам берарускай літаратуры царкоўнай, але гэтага вельмі мала. Беларускія царкоўныя выдавецтвы  трэба ствараць і трэба грошы , каб не залежыць, усёж такі ад рэнтабельнасці.
Жыве Радзіма!

[litwin]

Интервью кандидата философских наук, старшего научного сотрудника Института философии НАНБ Натальи Александровны КУТУЗОВОЙ главному редактору журнала "Адкрытае грамадства" Михаилу ПЛИСКО
"...В начале своего развития, т.е. в конце XVI - начале XVII вв., уния использовалась в качестве средства ополячивания и, в первую очередь, окатоличивания, а также продвижения интересов католической церкви. Но не это было главным в унии. Создание Базилианского ордена, реформа И.Рутского дают основание говорить об унии как об эффективном социальном и даже политическом институте тогдашнего белорусского общества. К сожалению, у нас о Базилианском ордене, И.Рутском и его реформах написано очень мало (работы И.Саверченко). Современные униаты не ощущают в достаточной мере своей связи, некой преемственности с богатой на события историей униатской церкви. А наличие преемственности очень важно для любой доктрины или идеологии. Быть может, именно поэтому деятельность униатских общин в сегодняшней Беларуси носит не очень выразительный характер с точки зрения как доктрины, так и организации их деятельности. Тем не менее интерес в обществе к унии есть и особенно среди студенческой молодёжи. Унию в том виде, как она существовала в XVII в., безусловно, следует рассматривать как попытку создания национальной белорусской церкви, церкви, которая, по мнению И.Рутского, сняла бы все религиозные конфликты и которая наряду с государством стала бы гарантом политической стабильности в Беларуси. По моему мнению, в последующем в униатстве не было фигуры, равной по силе И.Рутскому. Сегодня же идея создания единой церкви на Беларуси как некоего гаранта социальной и политической стабильности оказалась невостребованной. Мы ходим по какому-то замкнутому кругу, когда каждая конфессия отстаивает свою и только свою точку зрения, а это создаёт основу для возникновения конфликтов. Общество, в котором одни деятели церкви ориентируют верующих на Москву, а другие - на Запад, не может быть стабильным в политическом отношении."
http://www.data.minsk.by/opensociety/2.02/2.html

[nailbombin]

Что то я так и не понял кто круче.

[litwin]

"круче" тое, што свае....

[nailbombin]

А, теперь понятно.

[litwin]

to paroh
Спадабалася мне гэта вытрымка з кнігі Вераса "У истоков исторической правды"
"... Попробуйте  зайти  в городе в православную церковь и заговорить на белорусском  языке. Получите гневные взгляды. Служба идет на старославянском,  т.е. языке Киевской Руси. Почему? Почему когда русины взяли православную веру сразу же начали переводить все Священные  книги  с  греческого на свой язык? Почему  они не вели службы и не молились на греческом, а на своем родном, русинском?  Наверно понимали, что "В начале было Слово, и Слово было у  Бога,  и  Слово было Бог". Бог дал им язык, и они использовали его. Почему же мы,  белорусы, не можем использовать свой язык, данный нам Богом?"
http://veras.litvin.org/Content/032.htm

[Paladin]

Дзіўлюся таму, што лічба та не расце, а набажэнствы ўсё роўна па-польску суцэльна праводзяцца.. Можа святарам трэба зазірнуць у гэтыя дадзеныя й перагледзіць свае метады... а лепш пачаць "распаўсюджваць" сваёй беларускай пастве любоў да беларускага слова... Улыбка Эх.. на жаль сёння няма Адама Станкевіча..., ён хутка бы гэту справу "правярнуў".. Подмигивание  Між іншым у гэтай лічбе палякаў усё роўна шмат этнічных беларусаў знаходзяцца...

Дык дзе большасць каталикоу - этничныя беларусы там имшы вядуцца на беларускай мове... зноу жа... што вам у гэтым не падабаецца?

Не разумею, які баланс..?? Растлумачце калі ласка  

Што вам растлумачыць? Што такое баланс? ци... чаму большасць каталикоу личаць сябе паляками?

Давайце пакінем справу "спытаць у людзей у прыходах" сацыёлагам і незалежным экспертам... РКЦ гэта афіцыйная установа й карыстацца яна павінна афіцыйнымі дадзенымі..

Давайце не пакидаць справу свабоды выбару мовы набажэнствау. И ниякими "афицыйными" дадзеными мы карыстацца не будзем (тым больш тыми што не адлюстроуваюць ничога акрамя удзельнай колькасци палякау сярод астатних)... затое будзем карыстацца жаданнем парафиян.

Ну я штосьці не бачу, каб беларускія біскупы падпарадкоўваліся пастанове 2 Ватыканскага сабора.. Прабачце за таўталогію...  

Прабачаю... але я бачу што беларуския бискупы падпарадкоуваюцца пастановам ватыкана... и то вельми и вельми дакладна.

[litwin]

Дык дзе большасць каталикоу - этничныя беларусы там имшы вядуцца на беларускай мове... зноу жа... што вам у гэтым не падабаецца?

Хоць адзін прыклад мне такога касцёла назавіце... Акрамя Менску, там імшы нават на лаціне вядуцца..
Я дакладна ведаю, што на Свіслаччыне, Ашмяншчыне, Берасцейшчыне, Піншчыне, у Мазыры, Рэчыцы, Нясвіже імшы вядуцца пераважна па-польску. У Гародні каля 7 касцелаў, і ў кожным з іх - польскамоўныя службы. Ёсць там некалі ў адзін дзень беларускамоўныя імшы, аднак гэта чыста фармальнасці. Хоць адзін касцёл можна было ўжо пакінуць суцэльна беларускім... Між іншым, наяўнасць хоць аднаго "беларускамоўнага" дня паказвае нам, што ў касцёл не толькі палякі ходзяць.. і тое, што ў пэўнай колькасці вернікаў ёсць прага да беларушчыны...

Што вам растлумачыць? Што такое баланс? ци... чаму большасць каталикоу личаць сябе паляками?

Большасць каталікоў як бачна са статыстыкі лічаць сябе непалякамі, а набажэнствы па-ранейшаму праходзяць па-польску.. Што тут незразумелага..Сярод палякаў (390 тыс.) тысяч 100-200 будзе апалячаных беларусаў..
 

затое будзем карыстацца жаданнем парафиян.

А што рабіць, калі гэтае жаданне паланізавалася на працягу 500 гадоў.. Беларуская свядомасць хворая, Паладзін, а як яе лячыць, калі Касцёл (дый не толькі РКЦ) не дае нам гэтага.. ?? Я клапачуся за будучыню беларускай нацыі Паладзін, за яе лёс..., а гэта нават вышей чым свабода выбару мовы набажэнстваў ці іншае...
 

Прабачаю... але я бачу што беларуския бискупы падпарадкоуваюцца пастановам ватыкана... и то вельми и вельми дакладна.

Прыклад?

[Paladin]

Хоць адзін прыклад мне такога касцёла назавіце... Акрамя Менску, там імшы нават на лаціне вядуцца..
Я дакладна ведаю, што на Свіслаччыне, Ашмяншчыне, Берасцейшчыне, Піншчыне, у Мазыры, Рэчыцы, Нясвіже імшы вядуцца пераважна па-польску. У Гародні каля 7 касцелаў, і ў кожным з іх - польскамоўныя службы. Ёсць там некалі ў адзін дзень беларускамоўныя імшы, аднак гэта чыста фармальнасці. Хоць адзін касцёл можна было ўжо пакінуць суцэльна беларускім... Подмигивание Між іншым, наяўнасць хоць аднаго "беларускамоўнага" дня паказвае нам, што ў касцёл не толькі палякі ходзяць.. і тое, што ў пэўнай колькасці вернікаў ёсць прага да беларушчыны...  

Самыя запытали и самыя адказали... дык вось колькасць беларускамоуных служб и адлюстроувае колькасць зацикауленных у гэтым верникау. Касцел не бароницца ад мульцинацыянальнага складу... да рэчы у Вишняуцы у прошлым годзе витали новага ксяндза... хлопец недзе з Расеи и сам руски па нацыянальнасци... можаце и гэтым пацикавицца прауда сам прызнауся што не ведае пакуль што беларускую мову але абяцау (пры усих) навучыцца... а так навогул ... а миж тым пра тое што сам ведаю...
кс. Ян з Квасоуки - тутэйшы,
кс. Люцыян з Лунны - тутэйшы,
кс. ХХХ з Камянки - тутэйшы
вы думаеце яны адмовяць кали верники з их парафий папросяць правясци (правадзиць) имшу на "тутэйшай" мове?

Большасць каталікоў як бачна са статыстыкі лічаць сябе непалякамі, а набажэнствы па-ранейшаму праходзяць па-польску.. Што тут незразумелага..Сярод палякаў (390 тыс.) тысяч 100-200 будзе апалячаных беларусаў..

Ну ни я гэтую статыстыку складвау таму и не адпавядаю за яе верагоднасць. А таксама не адпавядаю за тое што перважнай большасци каталикоу адпавядаюць службы на польскай мове. Я зноу и зноу не разумею з чым вы нязгодны?

А што рабіць, калі гэтае жаданне паланізавалася на працягу 500 гадоў..  

Ратуйце их! Што я магу ячшэ параиць?

Беларуская свядомасць хворая, Паладзін, а як яе лячыць, калі Касцёл (дый не толькі РКЦ) не дае нам гэтага.. ??

Прабачце што вам канкрэтна касцел не дае рабиць? Я так думау што РПЦ зъяуляецца гэдакай натыунай канфесияй для беларусау? Можа адтуль трэба было б пачаць? А касцел пакуль што идзе на руку уласных верникау.

Я клапачуся за будучыню беларускай нацыі Паладзін, за яе лёс..., а гэта нават вышей чым свабода выбару мовы набажэнстваў ці іншае...

Разумеце? Сама у сабе Беларуская нацыя гэта такая будучыня да я кой мы з вами здаецца не дажывем.

[Paladin]

Прабачаю... але я бачу што беларуския бискупы падпарадкоуваюцца пастановам ватыкана... и то вельми и вельми дакладна.

Прыклад?

Калиласка

Між іншым, наяўнасць хоць аднаго "беларускамоўнага" дня паказвае нам, што ў касцёл не толькі палякі ходзяць.. і тое, што ў пэўнай колькасці вернікаў ёсць прага да беларушчыны...© litwin

[litwin]

Самыя запытали и самыя адказали... дык вось колькасць беларускамоуных служб и адлюстроувае колькасць зацикауленных у гэтым верникау. Касцел не бароницца ад мульцинацыянальнага складу... да рэчы у Вишняуцы у прошлым годзе витали новага ксяндза... хлопец недзе з Расеи и сам руски па нацыянальнасци... можаце и гэтым пацикавицца прауда сам прызнауся што не ведае пакуль што беларускую мову але абяцау (пры усих) навучыцца... а так навогул ... а миж тым пра тое што сам ведаю.

Прабачце, але акрамя Гародні я вам яшчэ 8 раёнаў прывёў, і прынамсі ў 4 апошніх "мульцінацыянальны склад" ну ніяк не назіраецца. Большасць вернкаў беларусы - служба польскамоўная... А што ў Гародні каталікоў-беларусаў толькі на адзін дзень "хопіць"?

кс. Ян з Квасоуки - тутэйшы,
кс. Люцыян з Лунны - тутэйшы,
кс. ХХХ з Камянки - тутэйшы
вы думаеце яны адмовяць кали верники з их парафий папросяць правясци (правадзиць) имшу на "тутэйшай" мове?

Ага... бацьке кс. Х ў 1921-1939 палякі "ўдалбалі" ў галаву што ён - паляк, потым бацька ўдалбаў гэта свайму сыну, потым юнак Х трапіў у семінарыю й там яму растлумачылі, што ёсць адзіная правільная польская мова на якой моляцца ўсе каталікі ва ўсім свеце,а тая што ён чуе вакол - гэта жабрацкая, варварская, тутэйшая мова...і г.д... А потым ўжо сталы ксёндз пачынае казаць такое сваёй пастве..    

Прабачце што вам канкрэтна касцел не дае рабиць? Я так думау што РПЦ зъяуляецца гэдакай натыунай канфесияй для беларусау? Можа адтуль трэба было б пачаць? А касцел пакуль што идзе на руку уласных верникау.  

Не хвалюйцеся, праца з РПЦ ужо йдзе...

Разумеце? Сама у сабе Беларуская нацыя гэта такая будучыня да я кой мы з вами здаецца не дажывем.

Дажывем...  

[Paladin]

Прабачце, але акрамя Гародні я вам яшчэ 8 раёнаў прывёў, і прынамсі ў 4 апошніх "мульцінацыянальны склад" ну ніяк не назіраецца. Большасць вернкаў беларусы - служба польскамоўная... А што ў Гародні каталікоў-беларусаў толькі на адзін дзень "хопіць"?

Калі ніхто нічога не кажа то мабыць хопіць?

Ага... бацьке кс. Х ў 1921-1939 палякі "ўдалбалі" ў галаву што ён - паляк, потым бацька ўдалбаў гэта свайму сыну, потым юнак Х трапіў у семінарыю й там яму растлумачылі, што ёсць адзіная правільная польская мова на якой моляцца ўсе каталікі ва ўсім свеце,а тая што ён чуе вакол - гэта жабрацкая, варварская, тутэйшая мова...і г.д... А потым ўжо сталы ксёндз пачынае казаць такое сваёй пастве..

Слабы маналог... вельмі нізкавартартае вытлумачэнне.

 Не хвалюйцеся, праца з РПЦ ужо йдзе...

Неяк слаба... бо неродны касцел ужо калі пачау вясці службы па беларуску...

Дажывем...

Daj to Bóg brate[ch324]ku! Daj to Bóg! © Podbipi[ch281]ta z Mysich Kiszek (litwin) © Ogniem i Mieczem.

[paroh]

to paroh
Спадабалася мне гэта вытрымка з кнігі Вераса "У истоков исторической правды"
"... Попробуйте  зайти  в городе в православную церковь и заговорить на белорусском  языке. Получите гневные взгляды. Служба идет на старославянском,  т.е. языке Киевской Руси. Почему? Почему когда русины взяли православную веру сразу же начали переводить все Священные  книги  с  греческого на свой язык? Почему  они не вели службы и не молились на греческом, а на своем родном, русинском?  Наверно понимали, что "В начале было Слово, и Слово было у  Бога,  и  Слово было Бог". Бог дал им язык, и они использовали его. Почему же мы,  белорусы, не можем использовать свой язык, данный нам Богом?"
http://veras.litvin.org/Content/032.htm

Гэтае перабольшанне. Праваслаўная царква  не вораг беларушчыны. Але бяда ў тым, што, хтосьці вельмі старанна працуе над тым, каб зрабіць яе такой. Бесцырымоннасць, непаважлівасць, прадузятасць,  агрэсіўнасць, міфалагізацыя, поўнае невуцтва ў стаўленні да прадмета,які абмяркоўваецца - вось, што характарызуе выказванні апазіцыйных СМІ аб беларускім Праваслаўі. Усё гэта піхае простых праваслаўных вернікаў у бок ад беларускага адраджэння. У розумах укараняецца уяўленне, што беларускае адраджэнне гэта інтрыгі каталікоў. У гэтым супадаюць інтэрасы  лукашызму, расійскіх і польскіх імперыялістаў. Ні першыя, ні другія,  ні трэція , кожны па сваей прычыне, не жадаюць інтэграцыі  Праваслаўя і ідэй беларускага адраджэння. Бо гэта будзе сіла!
Жыве Беларусь!

[litwin]

Чым жа была ўніяцкая царква для Беларусі?

У 1596г. была заключана царкоўная унія ў Рэчы Паспалітай. Унія з’яўлялася заканамернай з’явай жыцця краіны. Калі з аднаго боку, каталіцкія колы Рэчы паспалітай моцна жадалі заключыць царкоўную унію з мэтай лаціназаваць насельніцтва ВКЛ, то вышэйшыя іерархі праваслаўнай царквы жадалі ісці на унію таму, што праваслаўная царква ў ВКЛ, як аўтар ўжо казаў, знаходзілася ў стане перманентнага крызісу, і спрачацца за існаванне з каталіцкай царквой ёй тады было немагчыма, а стварэнне уніі (не на ўмовах каталіцкай царквы) дазваляла ў будучым узмацніць новую царкву і зрабіць яе адметнай царквой беларускага этнасу і народаў ВКЛ. Але ж такія планы не падтрымала ўсе праваслаўнае грамадства княства, таму ужо пад час існавання уніяцкай царквы прыходзілася спрачацца за адметнасць і з католікамі, і з праваслаўнымі.
Каталіцкі асяродак марыў праз унію лаціназаваць праваслаўных і падначаліць іх сваей уладзе, але каталікі не разлічвалі, што уніяты здолеюць аказаць ім дастойнае супраціўленне; уніяты не жадалі прымыкаць да каталіцтва, жадалі быць самастойнымі і трымацца беларускіх каранеў. Уніятам было цяжка спрачацца за адметнасць, бо вельмі моцныя былі суседзі з абодвух бакоў, якія лічылі, што маюць поўнае права на землі ВКЛ. І ў такіх складаных умовах уніяцтва існавала.
Уніяцтва было тым элементам духоўнага і палітычнага жыцця беларусаў, праз які беларускі этнас захаваўся, не знік з гістарычнай арэны.
Уніяцтва прэтэндавала на ролю рэлігіі беларускага этнасу і ў гэтым яно дасягнула пэўных вынікаў. Уніяцтва нават сталі называць у XVIIIст. «беларускай верай». Тут важна і месца, якое уніяцтва займала ў грамадстве, і мова царквы, і колькасць вернікаў. А з 1636г. старабеларуская мова была зацверджана як мова казанняў уніяцкай царквы. Гэта было вельмі важна – этнічны фактар у дзейнасці уніяцкай царквы вельмі шмат значыў. «Адзін народ – адна вера – адна мова» – гэты прынцып з вялікай доляй упэўненасці можна аднесці і да уніяцкай царквы. Яна вельмі актыўна працавала над «беларускім аспектам». І нават калі ў 1696г. старабеларуская мова была забаронена, уніяцкая царква не страціла свайго каларыту. І калі ўжо пад час уваходжання ў склад Расійскай Імперыі праводзілася вялікадзяржаўная палітыка, уніяцкая царква яшчэ спрабавала спрачацца за адметнасць, але гэта было рабіць ўсё цяжэй і цяжэй. Тым не менш уніяцтва менавіта ў той час не дазволіла беларускаму этнасу знікнуць. Уніяцкая царква была дамінуючай на беларускіх землях да 1839г., калі толькі гвалт застопарыў яе развіццё.
А тое, што уніяты дзейнічалі з прымяненнем моцы, дык такія ўжо былі гістарычныя ўмовы, вельмі моцныя былі праціўнікі, і толькі такім шляхам можна было захоўваць моцныя пазіцыі і пускаць нацыянальныя карані. Паступова уніяцтва пашыралася і з другой паловы XVII – пачатку XVIII ст. яно стала вельмі моцным, уплывовым традыцыйным царкоўным інстытутам; гэтае ўзмацненне пачалося ад Яна Сабескага і закончылася Замойскім Саборам. Тады пачынаецца больш актыўны наступ на праваслаўных, пашырэнне колькасці вернікаў і рост уплыву уніяцкай царквы ў Рэчы Паспалітай. І маральна, і арганізацыйна-структурна з гэтага часу уніяцкая царква вельмі ўзмацняецца, каб больш уразіць і прыцягнуць вернікаў.
Уніяцкая царква ўсё больш і больш станавілася адметнай беларускай царквой, але на жаль канчаткова замацавацца як менавіта такая царква яна не здолела, бо ўжо з апошняй чвэрці XVIII ст. пачынаецца паступовы, але няўхільны націск на уніяцкую царкву, які прывёў ужо пры Мікалаі I да знішчэння гэтай царквы як інстытута, але на практыцы уніяцкая царква існавала яшчэ вельмі доўгі час (да першых дзесяцігоддзяў XXст.). А ў Заходняй Беларусi ў межваенны перыяд i ў часы акупацыi унiяцкая царква была вельмi ўплывовай...
І калі б не падзелы Рэчы Паспалітай, то уніяцтва, мне здаецца, панавала б на тэрыторыі Беларусі і канчаткова замацавалася б як адметная царква беларусаў.
А ва ўзмацненні уніяцкай царквы ў XVIII ст. агромістая роля належала у базыліянам, якія, дзякуючы сваёй сістэме адукацыі, выхоўвалі ў духу уніяцтва свецкіх людзей і выпускалі вельмі кваліфікаваныя, па-беларуску выхаваныя, кадры духоўных службоўцаў, без якіх уніяцкая царква не здолела б прыстойна функцыянаваць.
Але ж лёс уніяцкай царквы быў вырашаны ў 1839 годзе – яна была забаронена, і зразумела, калі народы былога Вялікага княства Літоўскага былі пазбаўлены сваёй дзяржаўнасці, то спрачацца за існаванне сваёй уніяцкай царквы яны ўжо не мелі магчымасцяў...
http://www.uniya.jino-net.ru/artikul/artik_8.htm

[litwin]

to paroh
Спадабалася мне гэта вытрымка з кнігі Вераса "У истоков исторической правды"
"... Попробуйте  зайти  в городе в православную церковь и заговорить на белорусском  языке. Получите гневные взгляды. Служба идет на старославянском,  т.е. языке Киевской Руси. Почему? Почему когда русины взяли православную веру сразу же начали переводить все Священные  книги  с  греческого на свой язык? Почему  они не вели службы и не молились на греческом, а на своем родном, русинском?  Наверно понимали, что "В начале было Слово, и Слово было у  Бога,  и  Слово было Бог". Бог дал им язык, и они использовали его. Почему же мы,  белорусы, не можем использовать свой язык, данный нам Богом?"
http://veras.litvin.org/Content/032.htm

Гэтае перабольшанне. Праваслаўная царква  не вораг беларушчыны. Але бяда ў тым, што, хтосьці вельмі старанна працуе над тым, каб зрабіць яе такой. Бесцырымоннасць, непаважлівасць, прадузятасць,  агрэсіўнасць, міфалагізацыя, поўнае невуцтва ў стаўленні да прадмета,які абмяркоўваецца - вось, што характарызуе выказванні апазіцыйных СМІ аб беларускім Праваслаўі. Усё гэта піхае простых праваслаўных вернікаў у бок ад беларускага адраджэння. У розумах укараняецца уяўленне, што беларускае адраджэнне гэта інтрыгі каталікоў. У гэтым супадаюць інтэрасы  лукашызму, расійскіх і польскіх імперыялістаў. Ні першыя, ні другія,  ні трэція , кожны па сваей прычыне, не жадаюць інтэграцыі  Праваслаўя і ідэй беларускага адраджэння. Бо гэта будзе сіла!
Жыве Беларусь!

Ну чаму ж...?? Напрыклад Севярынец вельмі станоўча ставіцца да ролі праваслаўя ў нацыянальнай ідэі й адраджэнні Беларусі..

[Bitzer_SV]

прошёл месяц...
когда к согласию придёте?

[paroh]

прошёл месяц...
когда к согласию придёте?

рытарычнае пытанне...

[litwin]

прошёл месяц...
когда к согласию придёте?

Не меў доступу ў сеціву каля 3 тыдняў бо ад'яджаў... Вось зараз і вяртаюся да тэмы.. Увогуле тэма гэта вельмі цікавая, а paroh (ды й Paladin) вельмі прыемны й цікавы суразмоўца.. Толькі вось чамусьці апошні час не адказвае ён на мае запыты..

[litwin]

http://knihi.com/frahmenty/4nieviarowski.htm

Кірыла Невяроўскі
БЕЛАРУСКАЯ ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ЦАРКВА: сучасны стан, пэрспэктывы разьвіцьця

[paroh]

http://knihi.com/frahmenty/4nieviarowski.htm

Кірыла Невяроўскі
БЕЛАРУСКАЯ ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ЦАРКВА: сучасны стан, пэрспэктывы разьвіцьця

Звычайная агітка з катэгорыі- Адам і Ева былі вуніятамі....
Той жа "маскоўскі наадварот" чорна- белы погляд на нашу гісторыю...

[paroh]

прошёл месяц...
когда к согласию придёте?

Не меў доступу ў сеціву каля 3 тыдняў бо ад'яджаў... Вось зараз і вяртаюся да тэмы.. Увогуле тэма гэта вельмі цікавая, а paroh (ды й Paladin) вельмі прыемны й цікавы суразмоўца.. Толькі вось чамусьці апошні час не адказвае ён на мае запыты..

Дзякуй, браце... Як кажуць, узаемна... Якія пытанні...Мне здаецца, што нашыя пазіцыі вельмі блізкія. Але я праваслаўны чалавек- ніколі, гэта ў крыві, вуніяцкую ідэю не прыму. і буду ворагам вунініі да скону жыцця.

[litwin]

прошёл месяц...
когда к согласию придёте?

Не меў доступу ў сеціву каля 3 тыдняў бо ад'яджаў... Вось зараз і вяртаюся да тэмы.. Увогуле тэма гэта вельмі цікавая, а paroh (ды й Paladin) вельмі прыемны й цікавы суразмоўца.. Толькі вось чамусьці апошні час не адказвае ён на мае запыты..

Дзякуй, браце... Як кажуць, узаемна... Якія пытанні...Мне здаецца, што нашыя пазіцыі вельмі блізкія. Але я праваслаўны чалавек- ніколі, гэта ў крыві, вуніяцкую ідэю не прыму. і буду ворагам вунініі да скону жыцця.

Ну ўсё ж такі, чаму сёння праваслаўная царква не можа супрацоўнічаць з уніятамі, хаця б у культурна-асветніцкім напрамку.. ??

[paroh]

Любы  царкоўны праект мае місіянерскую мэту. Асветніцкі ў першую чаргу. Тут жортская канкурэнцыя. Улічваючы варожасць да вуніі і вуніятаў...не магу сабе ўявіць. На чалавечым узроўні...так, піва папіць....

[paroh]

і спрачацца за існаванне з каталіцкай царквой ёй тады было немагчыма,

Логіка яшчэ та…Не магу спрачацца з суседзямі, яны мацней, пайду здамся і буду ў халуём у іх. Можа пашкадуюць і будуць цярпець і пададуць на беднасць, а можа за стол пасадзяць калі…Так разлічвалі япіскапы –вуніяты цалуючы папскі туфель. . Што Папа і кароль абароняць іх правы, збавяць ад прыгнечанасці.. Хацелася як паны- біскупы каталіцкія ў сойме засядаць…кіраваць…Страціўшы апору на Бога і свой народ шукалі зямнога прыбытку.  
Замест таго каб мацаваць адзінства Царквы сваёй малітвай, асабістай святасццю, раўнівасццю да Слова Божага, вырашылі ратаваць Царкву палітычнымі гульнямі…Эх япіскапы Божыі!

уніяцкай царквы прыходзілася спрачацца за адметнасць і з католікамі, і з праваслаўнымі.  

“спрачацца за адметнасць”, ну тады трэба было арыянства прыняць, гэта было б  адметна.

 уніяты не жадалі прымыкаць да каталіцтва, жадалі быць самастойнымі і трымацца беларускіх каранеў

Як гэта не жадалі, калі прымкнулі? А калі жадалі быць самастойнымі і трымацца беларускіх каранёў, трэба было захоўваць кананічную еднасць з Маці –Царквой, ад якой Хрышчэнне прынялі- Царквой Канстанцінопальскай.
У гэтым выразе ўся супярэчлівасць уніяцкай ідэіі.

А з 1636г. старабеларуская мова была зацверджана як мова казанняў уніяцкай царквы

Што гэта за дата?  
А што, да гэтага на якой мове казанні гаварылі? На санскрыце ?

Тым не менш уніяцтва менавіта ў той час не дазволіла беларускаму этнасу знікнуць.

Беларускасць трымалася за абрадаваю адметнасць уніацкай царквы ад лацінскага каталіцтва. Чым больш адметнасці, тым больш беларускасці. Абрадавасць уніі- праваслаўная. Вынік: праваслаўнасць =беларускасць.
Дык можа лепш было для захавання беларускага этнасу не толькі абрадаў дя каляндара праваслаўных трымацца, але і веру, дагматы святыя захаваць? У Праваслаўі было больш адметнасці ад лацінства: і падпарадкоўванне законнае кананічнае- Патріярху Канстанцінопальскаму і вера святаайцоўская і рэлігійная культура не запазычаная, і пераемства часу… Не, трэба было пайсці на разрыў з гэтым усім, і потым ізноў нешта будаваць, спрачацца, змагацца, ліць кроў праваслаўных братоў!!!!! Паўкі Карчагіны, блін!!!

тое, што уніяты дзейнічалі з прымяненнем моцы, дык такія ўжо былі гістарычныя ўмовы, вельмі моцныя былі праціўнікі, і толькі такім шляхам можна было захоўваць моцныя пазіцыі і пускаць нацыянальныя карані.

Тады пачынаецца больш актыўны наступ на праваслаўных

Так- так: інакш як вынішчыць веру сваіх айцоў, зрабіць з сваіх братоў праціўнікаў, каб захаваць “пазіцыі”, лепшага шляху не было…

А ў Заходняй Беларусi ў межваенны перыяд i ў часы акупацыi унiяцкая царква была вельмi ўплывовай

О-о… наколькі ўплывовай? На грошы курыі і пілсудчыкаў нешта заварылі…

А ва ўзмацненні уніяцкай царквы ў XVIII ст. агромістая роля належала у базыліянам, якія, дзякуючы сваёй сістэме адукацыі, выхоўвалі ў духу уніяцтва свецкіх людзей і выпускалі вельмі кваліфікаваныя, па-беларуску выхаваныя, кадры духоўных службоўцаў, без якіх уніяцкая царква не здолела б прыстойна функцыянаваць.

 Па-беларуску выхаваныя....Слухайце, хто гэта піша… Я таксама магу сказаць- Праваслаўе адыграла вяліііікую ролю ў асваенні чалавецтвам космасу….Базыліяне гэта філія езуітаў. Базыліяне  найбольш дэнацыяналізаваная сіла уніяцва. Яны усё рабілі каб адарваць беларусаў ад іх каранёў. Вядома іх роля ў лацінізацыі уніі. Не здарма потым каб супрацьстаяць базыліянскай лацінізацыіі, Шаптыцкі заснаваў студыйкі накірунак ў манастве.



 

[Ale]

Уния была попыткой католиков объединить христиан под властью Ватикана, а не попыткой христиан объединиться в служении Христу.
На мой взгляд, лучшим способом ликвидировать "раскол" является ликвидация этого раскола внутри себя. Один раз определился, кто ты есть, и так живешь, в соответствии с этим, только не забывая к другим относиться именно так, как велит твоя христианская вера, независимо от конфесии - с любовью. И мне ничто не мешает друзей-католиков поздравлять с Рождеством Христовым 25 декабря, и я рада слышать их поздравления 7 января. И никакого раскола. Смириться с тем, что не все - такие, как ты.

[Bitzer_SV]

Ale, +1

[Banifacyj]

Недавно был в Украине в Уневском монастыре. Поломничество к чудотворной иконе божей матери на успение Девы Марии.
Если кому интересно, тут некоторые фотографии с поездки

[litwin]

і спрачацца за існаванне з каталіцкай царквой ёй тады было немагчыма,

Логіка яшчэ та…Не магу спрачацца з суседзямі, яны мацней, пайду здамся і буду ў халуём у іх. Можа пашкадуюць і будуць цярпець і пададуць на беднасць, а можа за стол пасадзяць калі…Так разлічвалі япіскапы –вуніяты цалуючы папскі туфель. . Што Папа і кароль абароняць іх правы, збавяць ад прыгнечанасці.. Хацелася як паны- біскупы каталіцкія ў сойме засядаць…кіраваць…Страціўшы апору на Бога і свой народ шукалі зямнога прыбытку.  
Замест таго каб мацаваць адзінства Царквы сваёй малітвай, асабістай святасццю, раўнівасццю да Слова Божага, вырашылі ратаваць Царкву палітычнымі гульнямі…Эх япіскапы Божыі!

Да лана вам, paroh.. Сёння ўжо няма ні польскіх паноў-феадалаў, ні епіскапаў-палітыкаў... Часы іншыя.. Я вось лічу напрыклад, што ўнія - гэта феномен не толькі беларускай культуры, але й беларускага светапогляду, беларускага менталітэта й гэта трэба паважаць і шанаваць.. Увогуле ўнія - гэта першы крок да ўз'яднання праваслаўнай і каталіцкай царквы... І сёння ўжо няважна хто ёю будзе кіраваць.. Памятаеце як у Салаўёва - ідэя Усясветнай Царквы з рымскім патрыярхам на чале пры захаванні самабытнасці нацыянальных цэркваў..

[Ale]

ідэя Усясветнай Царквы з рымскім патрыярхам на чале пры захаванні самабытнасці нацыянальных цэркваў..

А чаму ж ня з Iерусалiмскiм патрыярхам? Я ж кажу - не яднанне, а падпарадкаванне Рыму.

[Bitzer_SV]

Увогуле ўнія - гэта першы крок да ўз'яднання праваслаўнай і каталіцкай царквы... І сёння ўжо няважна хто ёю будзе кіраваць..

Католики согласятся отдать свои костёлы под управление Патриарху? Что-то я сомневаюсь...
Кстати, а зачем объединять католиков и православных?

[litwin]

ідэя Усясветнай Царквы з рымскім патрыярхам на чале пры захаванні самабытнасці нацыянальных цэркваў..

А чаму ж ня з Iерусалiмскiм патрыярхам? Я ж кажу - не яднанне, а падпарадкаванне Рыму.

І ў чым сёння, цікава, будзе праяўляцца гэтае падпарадкаванне..?? Вас прымусяць плаціць падаткі на карысць скарбніцы Ватыкана, ці будуць прымушаць абавязкова вывучаць латынь..??

Чаму не ў Іерусаліме..?? Ды мо таму, што калі сёння ў Іерусаліме будзе цэнтр уз'яднанага хрысціянства гэта выклікае новы канфлікт паміж габрэямі, хрысціянамі й мусульманамі.. Усё-такі гэта й іх горад...

[paroh]

і спрачацца за існаванне з каталіцкай царквой ёй тады было немагчыма,

Логіка яшчэ та…Не магу спрачацца з суседзямі, яны мацней, пайду здамся і буду ў халуём у іх. Можа пашкадуюць і будуць цярпець і пададуць на беднасць, а можа за стол пасадзяць калі…Так разлічвалі япіскапы –вуніяты цалуючы папскі туфель. . Што Папа і кароль абароняць іх правы, збавяць ад прыгнечанасці.. Хацелася як паны- біскупы каталіцкія ў сойме засядаць…кіраваць…Страціўшы апору на Бога і свой народ шукалі зямнога прыбытку.  
Замест таго каб мацаваць адзінства Царквы сваёй малітвай, асабістай святасццю, раўнівасццю да Слова Божага, вырашылі ратаваць Царкву палітычнымі гульнямі…Эх япіскапы Божыі!

Да лана вам, paroh.. Сёння ўжо няма ні польскіх паноў-феадалаў, ні епіскапаў-палітыкаў... Часы іншыя.. Я вось лічу напрыклад, што ўнія - гэта феномен не толькі беларускай культуры, але й беларускага светапогляду, беларускага менталітэта й гэта трэба паважаць і шанаваць.. Увогуле ўнія - гэта першы крок да ўз'яднання праваслаўнай і каталіцкай царквы... І сёння ўжо няважна хто ёю будзе кіраваць.. Памятаеце як у Салаўёва - ідэя Усясветнай Царквы з рымскім патрыярхам на чале пры захаванні самабытнасці нацыянальных цэркваў..

Лана Вам, litwin...гэтая рэпліка на канкрэтны пасаж з Вашага паведамлення. Згажуся -я безкультурны беларускі калхознік, бо ў маім менталітэце і светапоглябдзе няма ніякай уніі. Бедны я чалавек! Увогуле ўнія гэта значны і ракавы крок у бок ад з'яднання Царквы. І вельмі важно хто будзе кіравць Царквой- "намеснік" Пана Бога ці Дух Святы. Салаўёва вельмі памятую, люблю яго філасоўскія творы, а вось грамадзянскую публітыстыку -не, і ідэі яго "царкоўныя"-самае слабое і не цікавае месца. Ад усяго гэтага глупства(Россія і вселенская церковь), ён адрокся творам "Трі разговора" Да, і пра гістарычныю унію Салаўёў вельмі блага гаварыў....Мір Вам!

[litwin]

Лана Вам, litwin...гэтая рэпліка на канкрэтны пасаж з Вашага паведамлення. Згажуся -я безкультурны беларускі калхознік, бо ў маім менталітэце і светапоглябдзе няма ніякай уніі. Бедны я чалавек!

Прабачце paroh, але я нідзе не пісаў, што вы - "безкультурны беларускі калхознік, бо ў маім менталітэце і светапоглябдзе няма ніякай уніі"... Калі вы штосьці заўважылі ў маіх словах крыўднага, то прабачце, але пакрыўдзіць, шчыра кажучы, я вас не хацеў...

І вельмі важно хто будзе кіравць Царквой- "намеснік" Пана Бога ці Дух Святы.

Вось вы мне растлумачце якая розніца паміж Папай Рымскім і Маскоўскім Патрыярхам...??

[paroh]

Вы мяне прабачце, не-не,  -Вы мяне не крыўдзілі,  я трохі  юродзівы. Патрыярх -праваслаўны, а Папа - ярэтык. Папства адказнае за трагедыю Царквы- вялікі царкоўны раскол і рэфармацыію.

[paroh]

Недавно был в Украине в Уневском монастыре. Поломничество к чудотворной иконе божей матери на успение Девы Марии.
Если кому интересно, тут некоторые фотографии с поездки

Banifacyj, мала фотак и нейкия не змястоуныя. Няма видау храмау, асаблива мяне цикавиць унутраннае аздабленне храмау унияцких...вось фотки з Жыровиц, свята Успення Б. М. http://forum.lida.info/viewtopic.php?t=5703

[litwin]

асаблива мяне цикавиць унутраннае аздабленне храмау унияцких..

Калі ласка... уніяцкі храм у Трускаўцы (Заходняя Ўкраіна)

[litwin]

Папства адказнае за трагедыю Царквы- вялікі царкоўны раскол і рэфармацыію.

Патрыярх таксама адказвае за царкоўны раскол у праваслаўі й за забойства тысячаў старавераў..
Я меў на ўвазе іншае: якая ёсць розніца сёння..??

[Ale]

Нет, нас не заставят ничего платить и изучать латынь. Католиков тоже вряд ли заставят изучать старославянский. Но с точки зрения православия, католичество - ересь. Вот представьте себе: вам предлагают вашу, истинную, на ваш взгляд, веру разбавить еретическими учениями и сказать, что так и надо, потому что надо вас объединить с еретиками, а то иначе какой-то вы неквадратный получаетесь, и вас складировать неудобно. И как? Вам захочется такой унии?

[litwin]

Нет, нас не заставят ничего платить и изучать латынь. Католиков тоже вряд ли заставят изучать старославянский. Но с точки зрения православия, католичество - ересь. Вот представьте себе: вам предлагают вашу, истинную, на ваш взгляд, веру разбавить еретическими учениями и сказать, что так и надо, потому что надо вас объединить с еретиками, а то иначе какой-то вы неквадратный получаетесь, и вас складировать неудобно. И как? Вам захочется такой унии?

Па вашай логіцы атрымліваецца, што для армяніна праваслаўныя - ерэтыкі, а для сведкі Іеговы ўвогуле ўсе ерэтыкі.. І так кожны для кожнага - ератык.. Дык можа ў гэтым - галоўная ерась для хрысціянства..
"Каб усё было адзіна (Іаан 17:21)"

[Ale]

Простите, что по-русски, я исключительно из уважения к белорусскому не решаюсь пороть ошибки.
Так вот.
Так оно и получается. Любой инославный, с точки зрения верующего - еретик. Потому что его догматические взгляды отличаются от твоих. Это, однако не мешает ему быть хорошим человеком и твоим лучшим другом или родственником.
Давайте будем едины в вере в Христа и любви к людям. К сожалению, догматически наши церкви принципиально отличаются. Вот, например, православные считают, что о душах усопших надо непременно молиться, и что, когда тело умирает, душа продолжает жить. А уважаемые любители сторожевых башен пишут (сама читала), что душам усопших вообще все равно, что они спят до Судного Дня и молитва им наша не нужна. Так что расслабимся и будем думать о себе. И вот объединимся мы с такими протестантами - и что? молиться или не молиться об усопших?
Это частный пример.

[Bitzer_SV]

Давайте будем едины в вере в Христа и любви к людям....И вот объединимся мы с такими протестантами - и что?

Протестанты - плохо или как? Куда идти?

[Ale]

Давайте будем едины в вере в Христа и любви к людям....И вот объединимся мы с такими протестантами - и что?

Протестанты - плохо или как? Куда идти?

Ты уже пришел, куда надо
Объединяться по догматической части с тем, с кем она у тебя разная - абсурдно. По человеческой - вполне, но это ведь не церковь.

[paroh]

Папства адказнае за трагедыю Царквы- вялікі царкоўны раскол і рэфармацыію.

Патрыярх таксама адказвае за царкоўны раскол у праваслаўі й за забойства тысячаў старавераў..
Я меў на ўвазе іншае: якая ёсць розніца сёння..??

Не,  паночку, вінавата ў царкоўным, як потым скажуць "вялікім",  расколе - рымскае папства, якое і па гэты час застаеца галоўнай прычынай раз'яднання царкоўнага. Вучэнне Рымскай Царвы пра главенства папы, яго безпамылковасці, увогуле рымскае вучэнне аб Царкве- не праваслаўнае. Прычына стараабрадчаскага расколу іншыя, хутчэй сацыяльна-палітычныя, а не багаслоўскія, таму са стараверамі, якія захавалі святарства, у нас поўная еднасць у веры. Ганенне на старавераў...так...вельмі брыдкая старонка ў гісторыі Расійскай царквы. Адзінае, што неяк тлумачыць паводзіны некаторых царкоўных дзеячоў- гэта не свабода Царквы ў Расійскай імперы. Старавераў лічылі праціўнікамі дзяржаўнаг ладу. Адсюль і ганенні. Часцяком стараверы забівалі самі сябе пад уздзеяннем псеўдаапакаліптычных тэорый.

[litwin]

Адчыніўся сайт беларускай уніяцкай газеты "Царква"...
http://carkva-gazeta.org/

[Bitzer_SV]

Адчыніўся сайт беларускай уніяцкай газеты "Царква"...
http://carkva-gazeta.org/

ещё один сайт раскольников РПЦ :-/

[litwin]

Адчыніўся сайт беларускай уніяцкай газеты "Царква"...
http://carkva-gazeta.org/

ещё один сайт раскольников РПЦ :-/

Расейская Дрэўлеправаслаўная Царква (стараверы) кажа, што сённяшняя РПЦ - раскольнікі, РПЦ кажа, што ўніяты - раскольнікі.. Дык каму верыць..??

[Surjozny_Baradaty]

А калі яны паспелі адкалоцца ад РПЦ? Ці не ў 1596, выпадкова

[Bitzer_SV]

Ооо, яшчэ старонники?

[RockeR]

2Bitzer, скажи, коллега, ты знаком с историей православия на беларуских землях?  

[Bitzer_SV]

2RockeR : ага

[Surjozny_Baradaty]

Шаноўныя, а хтосці з вас увогуле мае кантакт з Грэка-Каталіцкай Царквою (акрамя мяне, канечне  )? Можа 15 год таму, калі шаноўны paroh туды заходзіў гэта была нейкая "беларуская вера", але сёння -- гэта партыкулярная Царква, якая выхоўвае сваіх вернікаў у духу Евангелля. Ніякі гэта не сінтэз праваслаўя і каталіцтва. і ня ставіць яна на мэце аб'яднаць усіх.

[Surjozny_Baradaty]

У нядзелю ў 13.30 у Фарным касцёле ўніяты заспяваюць акафіст да св. Язафата. Прыходзьце!

[litwin]

але сёння -- гэта партыкулярная Царква, якая выхоўвае сваіх вернікаў у духу Евангелля.

..і беларускага патрыятызму..

[Surjozny_Baradaty]

Заўвага слушная!!!   Хаця, калі разабрацца, у якім духу мае выхоўваць беларуская Царква беларусаў на Беларусі  

[paroh]

Шаноўныя, а хтосці з вас увогуле мае кантакт з Грэка-Каталіцкай Царквою (акрамя мяне, канечне  )? Можа 15 год таму, калі шаноўны paroh туды заходзіў гэта была нейкая "беларуская вера", але сёння -- гэта партыкулярная Царква, якая выхоўвае сваіх вернікаў у духу Евангелля. Ніякі гэта не сінтэз праваслаўя і каталіцтва. і ня ставіць яна на мэце аб'яднаць усіх.

Што азначае "партыкулярная"? Што гэта за тэрмін? Памесная? Асаблівая?
Так, шаноўны Surjozny_Baradaty, уніяцтва назваць сінтэзам немагчыма, і мэта аб'яднання па мадэлі уніі не дасягальная, хаця пафас шматлікіх прауніяцкіх артыкулаў менавіта ў гэтым...Вельмі каштоўнае прызнанне, дзякуй за шчырасць!

[paroh]

У нядзелю ў 13.30 у Фарным касцёле ўніяты заспяваюць акафіст да св. Язафата. Прыходзьце!

Дабаўце там да "акафісту" Язафату ад нас некалькі строф: Радуйся, Ясафаце, распальшчык грамадзянскай вайныыы-ыыы! Радуйся, ганіцелю рууууускіх братоў. Радуйся вынішчальніку святыя веры бацкоооўскае! Радуйся бо атрымаў ад віцяблянаў па заслууугах! За што і зараз табе люд паспаліты праваслаўны спявае: анафема! (паўтарыць тройчы).

[Surjozny_Baradaty]

У нядзелю ў 13.30 у Фарным касцёле ўніяты заспяваюць акафіст да св. Язафата. Прыходзьце!

Дабаўце там да "акафісту" Язафату ад нас некалькі строф: Радуйся, Ясафаце, распальшчык грамадзянскай вайныыы-ыыы! Радуйся, ганіцелю рууууускіх братоў. Радуйся вынішчальніку святыя веры бацкоооўскае! Радуйся бо атрымаў ад віцяблянаў па заслууугах! За што і зараз табе люд паспаліты праваслаўны спявае: анафема! (паўтарыць тройчы).

Гэты пост па-просту хамскі, не думаю, што па-хрысціянску апраўдваць забойства ягонымі "заслугамі".
Для людзей, якія сур'ёзна цікавяцца постаццю Язафата раю кніжку, якая з'явілася год таму -- "Эпісталяцыя святога Язафата", у якой надрукаваная ягоная перапіска са Львом Сапегам, сапраўдная і сфальшаваная. Кніжку можна набыць ва ўніяцкай парафіі -- Гараднічанская 32а, лепей пйсці ў нядзелю пад набажэнства а 10.

[Surjozny_Baradaty]

Што азначае "партыкулярная"? Што гэта за тэрмін? Памесная? Асаблівая?
Так, шаноўны Surjozny_Baradaty, уніяцтва назваць сінтэзам немагчыма, і мэта аб'яднання па мадэлі уніі не дасягальная, хаця пафас шматлікіх прауніяцкіх артыкулаў менавіта ў гэтым...Вельмі каштоўнае прызнанне, дзякуй за шчырасць!

[/quote]

Няма за што! Гэта ня шчырасць, а ацэнка чалавека, які мае кантакт са структураю Царквы, а не проста "уніяцкі атэіст". Артыкулы, якія Вы ўзгадваеце, пішуць шматлікія прыхільнікі нашай Царквы, якія нават у нядзелю на набажэнства не заўсёды жадаюць прыйсці.
Партыкалярная -- гэта памесная, даруйце за лацінізм

[paroh]

Surjozny_Baradaty, пост хамскі (бо я хам па пародзе), згодзен, у маіх вачах гэты чалавек і рэлігійны псіхоз  вакол гэтай персоны н е мае дачынення да сапраўднай святсці і выклікае пачуццё агіды. Узгадванне гэтага імя для праваслаўных сігнал агрэсіі. Забойства царкоўніка такога рангу і цяпер і ў тыя часы асабліва- здарэнне надзвачайнае і людзі, якія пайшлі на гэта былі ці зусім без галавы, камікадзе, ці іх да гэтага давялі. Ва уніяцкай версіі забойства выглядае не матывіраваным. Добры, благачасцівы, дбайны (ну трохі задужа) і такога залатога архіярэя не палюбілі поўныя дурні, злыя цемрашалы праваслаўныя!
Не па хрысціянску апраўдываць чыё-небудзь забойства, але і не па хрысціянску апраўдываць гвалт ў пытаннях веры і сумлення. Кананізацыя Кунцэвіча Рымам азначае, ухваленне   міссіі заснаванай на паліцэйскім прымусе. Правслаўныя не кананізавалі ні забоцаў, ні ліквідатара уніі- мітрапаліта Сямашку. І правільна. Бо яны ўдзельнікі грамадзянскай вайны. З часоў старажытнага Рыма герояў ў грамадзянскай вайне няма.
Што да эпістолій Кунцэвіча- тая ж песня. Бантыш-Каменскі і іншыя прадстаўнікі імператарскай гістарычнай школы не могуць лічыцца гісторыкамі апрыоры. Бо яны РАСІЙСКІЯ гісторыкі.

[Surjozny_Baradaty]

Давялі, вы пішаце? Цікавы аргумент! А ці значыць гэта, што КОЖНЫ мучанік, якога кананізавала  Царква (вашая альбо нашая) давёў сваіх забойцаў? Можа Мікалай ІІ, якога Праваслаўная Царква прызнае святым, давёў няшчасных бальшавікоў да таго, што яны забілі яго, ягоную жонку і дзяцей ні ў чым не павінных? А након усведамлення адказнасці -- гэта бездоказна. Калі вы памятаеце, не было ЗАБОЙЦАЎ, быў НАТОЎП. А ў натоўпе чалавек дзейнічае менавіта як камікадзэ, не зважаючы на наступства сваіх ўчынкаў, бо, як у тым анэгдоце: мы -- Банда!!!
Калі ж згадзіцца з тым, што давялі -- то, пытанне, хто? Ці не так званы праваслаўны патрыярх, грамадзянін варожай дзяржавы, які ўсталёўвае ерархію на чужых, як вы кажаце, кананічных тэрыторыях, і тыя, хто працягнуў яго справу?

[Surjozny_Baradaty]

Што да эпістолій Кунцэвіча- тая ж песня. Бантыш-Каменскі і іншыя прадстаўнікі імператарскай гістарычнай школы не могуць лічыцца гісторыкамі апрыоры. Бо яны РАСІЙСКІЯ гісторыкі.
[/quote]

"Эпісталяцыя Язафата" змяшчае і варыянт Бантыш-Каменскага, а таксама грунтоўную тэксталагічную крытыку абодвух варыянтаў -- сапраўднага і фальшывага. Таксама ёсць спасылка, адкуль узяўся сапраўдны тэкст -- г.зн. архіў, фонд, опіс і г.д. Падаваць ня буду, набывайце кніжку

[paroh]

Слухайце, ну які мучанік Язафат? За што яго забілі, за Хрыста? Ён загінуў за палітычную авантуру. Тады можа ўсіх крыжакоў, якія загінулі ў “місіянерскіх”паходах на Русь, кананізуем? Ен прынес свае жыццё ў ахвяру за Папу, за Рэч Паспалітую- я згодзен. Ён шмат што зрабіў для таго, каб улада папежа пашыралася і паменшылася пагроза для Польшчы з баку схзіматыкаў- русінаў. Ён патрыёт, герой і г.д., але не пакутнік Хрыстовы. Няўжо вы на самой справе лічыце, што унія гэта была патрэбна Госпаду Іісусу Хрысту і Яго справе выратавання душаў чалавечых?  Рускія пусцілі кроў самі сабе, брат на брата...палякам гэта і было патрэбна, каб праваслаўныя з  уніятам грызлі адзін аднаго, аб чым сведчаць іх планы знішчэння Русі. Паздзяляй і пануй. Таму асабіста для мяне Язафат Кунцэвіч не злодзей і не герой, ён трагічная асоба. Як Лютэр, як Брут...А...адзінства Царквы, але вы самі вышэйадмовіліся, што гэта мэта уніі...
Не віцебляне прыйшлі да Ясафата каб навярнуць яго да Праваслаўя, ён –здраднік у вачах праваслаўных грамадзян РП. Гэта факт. А здраднік самы разумны і харошы выклікае агіду, яму не падчыніліся, не падчыніліся  каралю, яго рашучыя меры па “з’яднанню” прывялі да сацыяльнага выбуху. Натоўп! Ён жа з нейкай нагоды сабраўся і “завёўся”. (Нешта зараз апазіцыя наша лідзкая “натоўпа” сабраць не можа ніяк.)Забіць чалавека нялёгка, нават у натоўпе. Нялёгка ўявіць сабе і здек над целам чалавека.  Нянавісць у народзе да Ясафата была вялікай! Як гэта растлумачыць? Праваслаўныя  грамадзяне- быдла,  падонкі, дэмаралізаваная чэрнь, якая прадалася маскалям ды туркам,- гэта вельмі простае тлумачэнне. Паміж простым ігнараваннем, непадпарадкоўваннем Ясафату  і яго забойствам яшчэ нешта стаіць.
Ваша параўнанне з хрысціянскімі мучанікамі будзе больш- менш карэктным калі лічыць беларусаў таго часу не хрысціянамі. Так місіянер св. Сцяфан арх. Пермскі загінуў ад рук паганцаў калі ён прапаведаваў Евангелле. Цар  Мікалай не мучанік, а страстацерпец. Ён перанёс па-хрысціянку пакуты і знявагі ад ворагаў Хрыстовых. Ізноў жа, можа вы лічыце, што беларусы таго часу – перакананыя бальшавікі і ворагі Хрыста?
Патрыярх не “так званы”, а законны. І Літва ягоная кананічная тэрыторыя, бо Русь большая частка Літвы прыняла Хрыста не пры Ягайле...І царкоўная ярархія у ВКЛ вялася не ад папы, а ад патрыярха Канстанцінапольскага. І Благадаць і Веру мы атрымалі адтуль. І першыя рускія святыя –не “папскім мірам мазаны”.  Ён меў поўнае кананічнае права паставіць архіярэяў ў свае епархіі. З кропкі гледжання св. Канонаў – берасцейскі уніяцкі сабор- “незаконнае зборышча” . Япіскапы, якія выйшлі з-пад кананічнага падпарадкавання – раскольнікі. З 10 стагодззя Русь падпарадкоўвалася патрыярхам, якія і тады былі грамадзянамі дзяржавы не заўсёды з сяброўскай палітыкай. (А можа каталікі-шпіёны і пятая калона  Ватыкана?)
Але я бачу вам ужо прамылі мазгі папскай безпамылковасццю.  Roma locuta -- causa finita! –прынцып імперскага абсалютызма, які пераняло сярэднявечнае папства ад рымскай імперыі. І выкарыстоўвала. І Ясафат і тыя, хто быў пакараны за яго –ахвяры гэтай палітыкі. І гэта вельмі сумна.

[litwin]

Слова Апостальскага візітатара для грэка-каталікоў на Беларусі на свята Нараджэння Хрыстовага 2007 года і на Новы 2008 год Гасподні

Любыя ў Госпадзе Браты і Сёстры! Паважаныя Сябры!

Прыйсце Тваё, Хрысце Божа,
было для нас ясным світанкам.
Ты прасвятліў усё стварэнне,
і таму ўсё жывое славіць Цябе.
(З Вячэрні Нараджэння Хрыстовага)

1. Разам з усім хрысціянскім светам у гэты святочны час прыносім наш шчыры паклон веры Нованароджанаму Госпаду, Богу і Збаўцы нашаму Ісусу Хрысту.

У нашых сэрцах ўважліва разважаем словы старажытнай Анафары св. Базыля Вялікага, якой Царква моліцца ў гэтыя святочныя дні, ды з пакорлівай смеласьцю і глыбокім захапленнем Божай Міласэрнасцю звяртаемся да Бога, нашага Айца:
«Сапраўды Ты святы і ўсесвяты, і няма меры велічы славы Тваёй. Калі ж споўніўся час, Ты прамовіў да нас праз самога Сына Твайго, якім Ты вякі стварыў.
Ён, узяўшы цела ад святое Дзевы, спустошыў сябе,
прыняўшы выгляд слугі, стаўшыся падобным да цела нашай пакорлівасці, каб учыніць нас падобнымі да вобразу сваёй славы»
(З Анафары св. Базыля Вялікага)

Таямніца Нараджэння Ісуса Хрыста — гэта значыць таямніца Уцелаўлення Спрадвечнага Сына Божага — і сёння прасвятляе Віфлеемскім святлом нашую штодзённую рэчаіснасць. Неабходна, каб усе мы шырока адкрылі дзверы нашых дамоў ды месцаў працы і вучобы на яснасць і цеплыню гэтага Віфлеемскага святла.

І калі ў час Калядных Святаў і Новага года Гасподняга віншуем адзін аднаго ды молімся за сваіх блізкіх, памятайма ў нашай малітве і пра нашую Бацькаўшчыну Беларусь. Памятайма, што моцную, квітнеючую Беларусь магчыма пабудаваць толькі на фундаменце веры ў Бога. І гэта заданне для вернікаў усіх хрысціянскіх Цэркваў у Беларусі. Трэба толькі, каб мы разам з радасцю прынялі Віфлеемскае святло і адважна і мужна ішлі разам па шляху веры, надзеі і любові.

У сулучнай малітве няхай дапамогуць нам натхнёныя словы народнага паэта, верніка нашае Царквы, Рыгора Барадуліна:

Божа, пашлі Беларусі
Ласку з Тваімі вачамі,
Сэрцы суцеш у скрусе,
Злітуйся над крывічамі.

Хай беларус беларуса
Будзе любіць як брата.
Светлым Імем Ісуса
Наша крывіцка хата.
(Маленне за Беларусь)

2. Дарагія Браты і Сёстры!

У святочны час Нараджэння Хрыстовага хочам глыбока асэнсаваць Евангельскую Праўду, што Нованароджаны Збаўца свету прыносіць усім людзям добрай волі дар сапраўднага міру. Таму грэка-католікі Беларусі шчыра моляцца, каб Новы 2008 год Гасподні быў блаславёнай нагодай разам з братамі лацінскага абраду ды з праваслаўнымі і пратэстантамі сулучна сведчыць, што Госпад Ісус Хрыстос нясе ўсім жыхарам Беларусі святло няспыннай надзеі.

У Беларускай Грэка-Каталіцкай Царкве год Гасподні 2008 будзе Годам надзеі. Крыніцай надзеі застаецца для ўсіх хрысьціянаў Слова Божае. 2008 год няхай стане для ўсіх нас чарговым крокам падрыхтоўкі да Юбілею 500-годдзя выдання Бібліі Францішка Скарыны, які будзем святкаваць у 2017 годзе.

Гэтаксама слову Божаму будзе прысвечаны сусветны Сінод Біскупаў у Рыме ўвосень 2008 года. У гэтым кантэксце хачу раз яшчэ паўтарыць: штодзённае чытанне Слова Божага на роднай мове няхай будзе першым крокам на шляху нашага хрысціянскага сведчання. Няхай Дух Святы дазволіць нам зразумець, што сапраўды слова Божае — гэта крыніца надзеі. Хай слова Божае стане заахвочваннем для ўсіх беларусаў, як на Бацькаўшчыне, так і па-за яе межамі, быць сведкамі надзеі.

Усім святарам, манахам, манахіням, семінарыстам, усім вернікам нашае Царквы ды ўсім нашым сябрам жадаем вялікага супакою сэрца, радасці і надзеі.

Усіх вас віншуем з Божым Нараджэннем і Новым 2008 годам Гасподнім і вітаем святочным вітаннем:

Хрыстос нарадзіўся — Яго славім!

 
Мінск, Нараджэнне Хрыстова 2007 года.

Кс. архімандрыт Сяргей Гаек МІС
Апостальскі візітатар для грэка-каталікоў на Беларусі

http://www.catholic.by/port/news/belarus/2-3/2007-12-22.htm

[paroh]

Ці праўда, панове, што архім. С. Гаек па нац. -  паляк?

[litwin]

Ці праўда, панове, што архім. С. Гаек па нац. -  паляк?

Так... :-/

[paroh]

У нядзелю ў 13.30 у Фарным касцёле ўніяты заспяваюць акафіст да св. Язафата. Прыходзьце!

Дабаўце там да "акафісту" Язафату ад нас некалькі строф: Радуйся, Ясафаце, распальшчык грамадзянскай вайныыы-ыыы! Радуйся, ганіцелю рууууускіх братоў. Радуйся вынішчальніку святыя веры бацкоооўскае! Радуйся бо атрымаў ад віцяблянаў па заслууугах! За што і зараз табе люд паспаліты праваслаўны спявае: анафема! (паўтарыць тройчы).

Гэты пост па-просту хамскі, не думаю, што па-хрысціянску апраўдваць забойства ягонымі "заслугамі".
Для людзей, якія сур'ёзна цікавяцца постаццю Язафата раю кніжку, якая з'явілася год таму -- "Эпісталяцыя святога Язафата", у якой надрукаваная ягоная перапіска са Львом Сапегам, сапраўдная і сфальшаваная. Кніжку можна набыць ва ўніяцкай парафіі -- Гараднічанская 32а, лепей пйсці ў нядзелю пад набажэнства а 10.

Нешта ў мяне баліць сумленне з прычыны гэтага паста...я ніколі не паверу ў святасць Язафата і не прыму ідэю уніі...але ж я закрануў рэлігійнае пачуццё ўніятаў...таму даруйце

[paroh]

Ці праўда, панове, што архім. С. Гаек па нац. -  паляк?

Так... :-/

Цікава, а як ён апынуўся ў вуніі?

[Surjozny_Baradaty]

Вы, пэўна, ведаеце, што архім. Гаек належыць да зграмаджэння айцоў-марыянаў. якія мпрацавалі перад вайною ва ўсходнім абрадзе. Дык вось, калі з савецкіх лагероў у Польшчу выехалі аа. Германовіч і Падзява, яны выхавалі двух марыянаў усходняга абраду айцоў архімандрытаў Гаека і Пернтку (які доўгі час быў парахам у Кастамлотах -- невялічкай парафіі ў Польшчы, недалёка мяжы з Беларуссю).

[Surjozny_Baradaty]

Нешта ў мяне баліць сумленне з прычыны гэтага паста...я ніколі не паверу ў святасць Язафата і не прыму ідэю уніі...але ж я закрануў рэлігійнае пачуццё ўніятаў...таму даруйце [/quote]
Я спадзяюся, што мы на форуме -- людзі сур'ёзныя, і ня будзем удавацца ў дыскусіі кшталту "хто ж усё такі здрадзіў веру бацькоў -- праваслаўныя ці уніяты". Тым больш, што існуе шмат цікавых тэмаў для абмеркавання. Напрыклад, паразважайма пра абрад -- якім на Вашую думку ён мусіць быць -- больш "праваслаўным" (сінадальным) ці "вуніяцкім" (з рознымі лацінскімі прыбамбасамі, накшталт званочкаў)?

[litwin]

Ці праўда, панове, што архім. С. Гаек па нац. -  паляк?

Так... :-/

Цікава, а як ён апынуўся ў вуніі?

Апостальскі Візітатар архімандрыт айцец Сяргей (Гаек)
http://www.svjazep.org/asoby2.htm

[litwin]

"У 1990-х гадах у сувязі з нацыянальным рухам на Беларусь прыйшло і аднаўленне грэка-каталіцкай царквы. У выніку шматлікіх супрацiўленняў яно не развiлося ў масавы рух, але выхавала частку нацыянальнай эліты краіны, перш за ўсё моладзь у такіх гарадах, як Мінск, Магілёў і Гомель. Аднак развіццё беларускай уніяцкай царквы сустрэла перашкоду не толькі з боку рускага праваслаўя і дзяржаўнай адміністрацыі, але і з боку польскага каталіцызму і Ватыкана. Таму сёння грэка-каталіцкая царква не мае царкоўных будынкаў і асобнай царкоўнай іерархіi, так што беларускія ўніяцкія святары вымушаны супрацоўнічаць з украінскім уніяцкім епіскапатам. У 1993 годзе вядучыя колы нацыянальнага беларускага руху (палітыкі З.Пазняк і Я.Хадыка, пісьменнікі В.Быкаў, У.Арлоў і Р.Барадулін, літаратуразнаўцы А.Мальдзіс і В.Рагойша, гісторык А.Грыцкевіч, філосаф У.Конан, мастак А.Марачкін і публіцыст А.Сідарэвіч) звярнуліся з адкрытым лістом да парламента і кіраўніцтва Рэспублікі Беларусь з просьбай правесці перамовы з Ватыканам з мэтай прызначэння беларускага ўнiяцкага епіскапа або апостальскага адміністратара (гл. БЫКАЎ 1993: 3). Аднак кіраўніцтва ўніяцкімi прыходамi ў 1996 годзе было даручана не заслужанаму беларусу, як, напрыклад, апостальскаму візітатару А.Надсану або дэкану Я.Матусевічу, а паляку Я.Гаеку. Беларуская ўніяцкая царква, якая звяртае на сябе ўвагу перш за ўсё сваёй патрыятычнай дзейнасцю, у якасці літургiчнай мовы выкарыстоўвае царкоўнаславянскую і беларускую мовы, але ў пастырскай дзейнасці – выключна беларускую. Гэткім чынам яна заахвочвае рускую праваслаўную царкву таксама хоць часткова карыстацца беларускай мовай пад час набажэнства, у пастырскай дзейнасцi i рэлiгiйных публiкацыях. Хваляванне сярод праваслаўных выклікала зробленая ў 1990 годзе А.Матусевічам прапанова выкарыстоўваць у беларускай лiтаратурнай мове побач з кірылічным і лацінскі шрыфт.

Уніяцкая царква дзейнічае ў духоўным, педагагічным і публіцыстычным кірунках. У часопісе “Унія”, заснаваным у 1990 годзе, былі надрукаваны зборнікі малітваў Л.Гарошкі “Божым шляхам”, публіцыстыка і паэтычныя творы К.Сваяка, а таксама пераклад А.Надсана “Акафіст Божай Маці”. Успаміны К.Сваяка выйшлі ў друку як факсімільнае выданне, а гiсторыка-царкоўныя і гісторыка-мастацкія даследаванні Л.Гарошкі выйшлі ў асобным зборніку. Успаміны В.Адважнага былі перадрукаваны ў 1993 годзе ў газеце “Наша слова” (Мінск).  

Уніяцтва як сінтэз візантыйскай культурнай спадчыны, усходнеславянскай традыцыi і заходнiх культурных плыняў прапаноўвае сябе ў якасці нацыянальнай рэлігіі краiны, якая здаўна знаходзiцца памiж усходняй i заходняй культурнымi традыцыямi (гл. ПАЛЮЦКАЯ 1996: 21–27). Канцэпцыя беларускай нацыянальнай рэлігіі, якая магла развівацца насуперак клопатам польскага каталіцызму, натыкаецца таксама на вострае супраціўленне Маскоўскага патрыярхату і адмаўляецца замежнай аўтакефальнай праваслаўнай царквой."
http://kamunikat.fontel.net/www/knizki/brama/kraj3-4-2002/09.htm

[litwin]

Напрыклад, паразважайма пра абрад -- якім на Вашую думку ён мусіць быць -- больш "праваслаўным" (сінадальным) ці "вуніяцкім" (з рознымі лацінскімі прыбамбасамі, накшталт званочкаў)?

Думаю, больш праваслаўным... І пабольш трэба карыстацца назвай "уніяцкая царква", а не "грэка-каталіцкая"..

[litwin]

Беларуская Грэка-Каталіцкая Царква падзяляецца на два протапрэзьбітэраты (дэканаты) – Цэнтральна-заходні імя блаславёнага Мікалая (Чарнецкага) і Ўсходні імя сьвятога Язафата. Цэнтральна-заходні протапрэзбітэрат (г. Мінск, Брэсцкая, Гродзенская і Мінская вобласці) узначальвае протапрэзбітар Андрэй Абламейка. Пад яго кіраўніцтвам знаходзяцца 12 наступных парафіяў:

- Праведнага Язэпа (Менск),

- Сьвятога Духу (Менск),

- Божай Маці Нястомнай Дапамогі (Менск),

- Сьвятога Міколы Цудатворцы (Менск),

- Пакрова Найсьвятой Багародзіцы (Мар’іна Горка),

- Сьвятых роўнаапостальных Кірылы і Мятода (Баранавічы),

- Сьвятых братоў-апосталаў Пятра і Андрэя (Брэст),

- Маці Божай Фацімскай (Гродна),

- Жыровіцкай Божай Маці (Івацэвічы),

- Сьвятога Язафата (Ліда),

- Хрыста Чалавекалюбцы (Маладзечна),

- Сьвятога Кірылы Тураўскага (Пінск),

- Сьвятой Тройцы (Слонім).

Усходні протапрэзбітэрат узначальвае іераманах Лявонцій (Тумоўскі), які адначасова з’яўляецца настаяцелем манастыру імя сьвятых Барыса і Глеба ў Полацку. У склад протапрэзбітэрату ўваходзяць 6 парафій:

- Уваскрасеньня Хрыстовага (Віцебск),

- Хрыста Збаўцы (Віцебск),

- Трох Сьвяціцеляў (Гомель),

- Бялыніцкай іконы Божай Маці (Магілёў),

- Пакрова Найсьвятой Багародзіцы (Ворша),

- Сьвятамучаніка Язафата (Полацак).

http://www.svjazep.org/sionnia.htm

[litwin]

Створаны сайт эмігранцкага уніяцкага святара а. Аляксандра Надсана, на якім можна знайсці яго літургічныя пераклады, богаслужбовыя тэксты, працы і іншае...
http://chasaslovec.carkva.by/

[litwin]

Поўны тэкст прамовы кардынала Тарчызіо Бэртонэ падчас сустрэчы ў грэка-каталіцкім цэнтры ў Мінску 19 чэрвеня 2008 г.

Няхай Бог благаславіць грэка-каталіцкую супольнасць Беларусі!

Дарагі Архімандрыт, Апостальскі Візітатар для грэка-каталіцкай супольнасці Беларусі, дарагія браты ў біскупстве, паважаныя прадстаўнікі ўладаў, дарагія святары, манахі і сёстры законныя, дарагія семінарысты, дарагія браты і сёстры!
Гэтая нашая сустрэча кароткая, але вельмі насычаная і па-сямейнаму цёплая. Дзякуй за вашу сардэчную гасціну ў гэтым душпастырскім цэнтры імя святога Язэпа, апекуна Царквы.

Я хацеў бы прывітаць усіх вас з вялікай сардэчнасцю. Перш за ўсё вітаю Апостальскага Візітатара для грэка-католікаў у Беларусі дастойнага Архімандрыта Яна Сяргея Гаека і дзякую яму за ветлівыя словы прывітання, якія ён скіраваў да мяне ад імя ўсіх вас.

Вітаю прадстаўнікоў духавенства і вернікаў вашай супольнасці, якія ад вашага імя выказалі нам сардэчнае прывітанне, усім вам таксама вялікі дзякуй.

Вітаю біскупаў, тут прысутных, а ў першую чаргу — Апостальскага Нунцыя, Яго Эксцэленцыю Арцыбіскупа Марціна Відавіча, які прадстаўляе тут, у Беларусі, Святога Айца.

Вітаю прадстаўнікоў улады, якія пажадалі прыняць удзел у гэтай нашай сустрэчы.

Да Яго Святасці Бэнэдыкта XVI хочам скіраваць цяпер нашыя думкі. Я знаходжуся тут, сярод вас, ад Яго імя, і прыношу вам Яго прывітанне і Яго благаслаўленне, а таксама запэўніваю вас у Яго сталым клопаце пра вашую супольнасць. Я ведаю, што вялікая ваша вернасць Яму і за гэта дзякую вам.

Еднасць у разнастайнасці абрадаў, формаў і культураў — гэта вялікае багацце Каталіцкага Касцёла; яна з’яўляецца скарбам царкоўнай лучнасці, якую мы павінны рупліва захоўваць, абараняючы яе ад усялякай рызыкі і небяспекі.

Каб застацца вернымі гэтай еднасці, шматлікія мучанікі на працягу стагоддзяў пралівалі сваю кроў, як святамучанік Язафат — святы, які вельмі дарагі вам і ўсім католікам. Пан кліча ўсіх нас наследваць тых нашых братоў і сёстраў у веры, сведчанне якіх ззяе яскравым прыкладам і заахвочвае трываць у вернасці Евангеллю, таксама сярод цяжкасцяў і выклікаў сучаснага свету.

Калі я ўваходзіў у гэты ваш душпастырскі цэнтр, у гэтае месца малітвы, дзе збіраецца вашая супольнасць, я адчуў веру, якую ў вас ажыўляюць шматлікія іконы, якія вы шануеце з вялікай пабожнасцю. Таму я сапраўды рады, што мог асвяціць ікону святога Язэпа, якая застанецца памяткай гэтага майго візіту ў вашым доме. Вы з’яўляецеся спадкаемцамі старажытнай літургічнай і кананічнай традыцыі, якая ў святой Божай Царкве мае поўную годнасць.

Святому Язэпу — гэтаму святому, які быў выбраны, каб клапаціцца пра Езуса і Яго Маці, Дзеву Марыю, — давяраю ўсіх вас, вашыя сем’і, а асабліва моладзь. Няхай святы Язэп прыдбае вам дар давесці да поўнага завяршэння місію, якую Бог прызначае кожнаму з вас; ён няхай благаславіць ды апякуецца вашымі сем’ямі; няхай узбудзіць пакліканні да святарства і да прысвечанага Богу жыцця; няхай ён сцеражэ ваш горад і ваш народ.

З любоўю паўтараю вам маю самую шчырую падзяку за вашую гасціну і з гэтымі пачуццямі ў малітве выпрошваю для ўсіх вас тут прысутных матчынае заступніцтва Найсвяцейшай Дзевы Марыі, Маці Божай і Маці Царквы, Маці еднасці ды Зоркі мужнай надзеі.

У Яе рукі давяраю вас, каб вы маглі крочыць заўсёды з’яднанымі, а таксама трываць у вернасці Яе Сыну Езусу Хрысту. Яшчэ раз дзякуй!

Няхай Бог благаславіць грэка-каталіцкую супольнасць Беларусі!
http://catholic.by/p2/index.php?option=com_content&task=view&id=4849&Itemid=9&rrr

[Alconafft]

litwin, а на кой xep тебе эта "уния" сдалась? Ты же вроде как православный.

Он такой же православный, как я буддист

[litwin]

litwin, а на кой xep тебе эта "уния" сдалась? Ты же вроде как православный.

Ды так, цікаўлюся, сімпатызую...

[litwin]

litwin, а на кой xep тебе эта "уния" сдалась? Ты же вроде как православный.

Он такой же православный, как я буддист

Вы так добра мяне ведаеце...?

Вось цікава, а што для вас з'яўляецца крытэрыем сапраўднай праваслаўнасці..?? Непахіснае прызнанне міфа аб "трыадзінстве рускага народа"..

[Surjozny_Baradaty]

З 9 па 13 ліпеня адбудзецца грэка-каталіцкая пілігрымка з Віцебска ў Полацак. Гэта 100 км пешшу. Будзе цікава! За інфармацыяй звяртайцеся да ўніяцкага святара а. Андрэя, ягоны тэлефон 43 24 50

[Alconafft]

Вы так добра мяне ведаеце...?

Делаю выводы исключительно поо постам на форуме

[litwin]

Па вуліцы Арджанікідзэ, 6 у Менску пачаў дзейнічаць Грэка-каталіцкі цэнтар Cьвятога Язэпа з капліцай, бібліятэкай, іншымі памяшканьнямі для сьвятароў і вернікаў. Будынак стаўся знакам адраджэньня грэка-каталіцкай, або ўніяцкай, царквы на Беларусі.
http://churchby.info/bel/news/2008/06/30-1/

Каліноўскі: “У якім стане знаходзіцца цяпер Беларуская Грэка-каталіцкая царква? Колькі парафіяў і сьвятароў мае? У якіх гарадах? Як шмат вернікаў?”

Айцец Андрэй: “БГКЦ знаходзіцца ў добрым стане. Нашая Царква — жывая. Ёсьць вернікі, якія рэгулярна спавядаюцца і прычашчаюцца, ёсьць нашыя беларускія сьвятары, а таксама сэмінарысты, якія, можна сказаць, выступаюць “індыкатарам” таго, што Царква жыве. Мы маем 15 зарэгістраваных парафіяў, і яшчэ каля 10 чакаюць рэгістрацыі. Мы маем 16 сьвятароў і молімся амаль ва ўсіх вялікіх гарадах Беларусі (Мінск, Маладэчна, Брэст, Гродна, Ліда, Віцебск, Магілёў). Што тычыцца колькасьці вернікаў, то, вядома, ніхто не лічыў іх, але можна прыкладна сказаць, што вызнаюць сябе грэка-каталікамі каля 10.000 вернікаў”.

[litwin]

Уніяты на Гродзеншчыне

12 кастрычніка б.г. грэка-каталіцкая парафія імя Фацімскай Божай Маці ў Гродне адзначыла 16 годдзе свайго заснавання.

   Айцец Андрэй паходзіць з Бабровічаў Брэсцкай вобласці. Ён закончыў гістарычны факультэт дзяржуніверсітэту ў Мінску. У грэка-каталіцкі Касцёл ён трапіў у 90-ыя гады на хвалі рэлігійнага і нацыянальнага адраджэння ў Беларусі. Закончыў Вышэйшую Духоўную семінарыю ў Драгічыне ў Польшчы. Як сказаў а. Андрэй, стварэнне парафіі было магчыма з аднаго боку дзякуючы тым асобам, якія пасля зацікаўленасці і знаёмства з гісторыяй сваіх сем’яў адкрылі, што іх сваякі належалі калісьці да грэка-каталіцкага Касцёла. Таму яны вырашылі прадоўжыць рэлігійныя традыцыі сваіх продкаў. Парафія паўстала дзякуючы неацэнным старанням першага яе пробашча а. Віктара Данілава. Ён быў вязнем сталінскіх лагераў. Як малады чалавек а. Віктар апынуўся ў лагерах не за веру, але за крытыку Сталіна. Там навярнуўся, дзякуючы сваім кантактам з заняволенымі палякамі-католікамі. Пасля вяртання з лагераў ён пачаў актыўна дзейнічаць у каталіцкім Касцёле. Будучы ахрышчаны ў праваслаўнай Царкве і жанаты, ён стаў святаром грэка-каталіцкага Касцёла. Закончыў падземную духоўную семінарыю на Украіне. Святарскія пасвячэнні атрымаў у Львове. Ён пасяліўся ў Гродне і тут да 1991 г. дзейнічаў патаемна. Пасля падзення камунізму а. Віктар працаваў у Гродне да 2005 г., затым перайшоў на заслужаны адпачынак. У размове з а. Андрэем я даведалася, што ў парафіі імя Фацімскай Божай Маці ёсць каля 50 няспынна практыкуючых вернікаў. Святыя Імшы адбываюцца штодзённа ў невялікай каплічцы, якая знаходзіцца на двары ля вуліцы Гараднічанская 32а. Апрача названай колькасці парафіянаў ёсць яшчэ шмат асобаў, якія былі ахрышчаны паводле грэка-каталіцкага абраду, прызнаюцца да сваёй веры, але на св. Імшы прыходзяць выключна на святы Божае Нараджэнне і на Вялікдзень. †
   Айцец Андрэй робіць усе намаганні, каб адбыўся рамонт капліцы і можна было яе пашырыць. Ён вельмі хацеў бы, каб яна стала Божым Домам для соцен вернікаў. Ужо цяпер капліца з’яўляецца цэнтрам катэхетычных заняткаў для дзяцей і моладзі, месцам рэпетыцый парафіяльнага хору і цэнтрам дабрачыннай дзейнасці. Там арганізоўваюцца сустрэчы з паэтамі і пісьменнікамі. Інфармацыя пра дзейнасць гродзенскай парафіі ўвесь час перасылаецца ў газету “Царква”, якую выдае уніяцкі Касцёл у Беларусі. Сядзіба рэдакцыі знаходзіцца ў Брэсце, а яе адказны сакратар – а. Андрэй Крот. Газета “Царква” друкуе навіны амаль з усіх 21 грэка-каталіцкіх парафій, якія ёсць у нашай краіне. Некаторыя з іх ужо зарэгістраваны, іншыя жа стараюцца зарэгістравацца згодна з беларускім заканадаўствам. На Гродзеншчыне зарэгістраваны 2 парафіі: у Гродне і Лідзе. Да рэгістрацыі падрыхтоўваюцца парафіі ў Слоніме. У Беларусі працуе 10 грэка-каталіцкіх святароў, якія атрымалі святарскія пасвячэнні. Нешматлікія ксяндзы гатовы заўжды аказаць душпастырскую паслугу ва ўсіх мясцовасцях, дзе гэтага патрабуюць вернікі. Чым адрозніваецца Касцёл рыма-каталіцкага абраду ад Касцёла грэка-каталіцкага абраду? Айцец Андрэй сцвярджае, што гэта перш за ўсё знешнія розніцы: адзенне святара, дэкор алтара і святыні. Розніца ёсць, як указвае сама назва, у абрадзе ці літургічнай дзейнасці святара і вернікаў. Сутнасць абодвух веравызнанняў – вера ў аднаго Бога. Довадам адзінства абодвух веравызнанняў – супольнае ажыццяўленне літургіі ва ўрачыстых св. Імшах. Прыкладам чаго можа быць удзел архімандрыта С. Гаека ва ўрачыстай св. Імшы з нагоды ўрачыстага ўезду арцыбіскупа Т. Кандрусевіча ў Мінск і св. Імша ў катэдры ў Гродне падчас побыту ў Беларусі пасланніка Апостальскай Сталіцы кардынала Тарчызіо Бэртонэ. Як зазначыў а. Андрэй самае важнае, каб уніяцкі і каталіцкі Касцёлы былі заўжды разам, бо мы молімся да аднаго Бога і з’яўляемся прыхільнікамі той жа самой веры. Карыстаючыся нагодай а. Андрэй просіць усіх членаў газеты “Слова Жыцця” памаліцца за будучае грэка-каталіцкага Касцёла ў Беларусі і ўмацаванне яго адзінства з каталіцкім Касцёлам. Ён перадае сардэчныя падзякі святарам каталіцкага Касцёла ў Беларусі і асабліва - Гродзенскай дыяцэзіі за ўсякую падтрымку дзейнасці уніяцкага Касцёла. Ён падкрэсліў: “Каб мы і далей таксама жылі разам і славілі Бога. Амэн.”

http://slowo.grodnensis.by/index.php?option=com_content&task=view&id=590&Itemid=316&ed=213

[Aphrodite]

Прочитал у Литвина,что беларускую православную церковь запретили в 1839 году.Это значит  Руской православной церкви в Беларуси в Новом Году исполняется 170 лет!    Или с какого года считать будем?

[litwin]

Пастырскае Слова Апостальскага Візітатара для грэка-католікаў Беларусі на сьвята Пасхі Хрыстовай 2009 году 

Вялебныя Айцы сьвятаслужыцелі!
Дарагія Манахі, Манахіні і Браты Семінарысты!
Любыя ў Госпадзе Браты і Сёстры! Паважаныя Сябры!

1. У сьвяточныя дні Сьвятой Пасхі Хрыстовай пакланяемся Крыжу і славім Уваскрасеньне Госпада і Збаўцы нашага Ісуса Хрыста. Уваскрасеньня нельга аддзяляць ад Крыжа, а Крыжа – ад Уваскрасеньня, бо Ўваскрасеньне Гасподняе – гэта сьвята перамогі над сьмерцю, а Крыж – гэта знак гэтае перамогі.

Сьвяты Ян з Дамаску пісаў: “Не чымсьці іншым, як толькі Крыжом Госпада нашага Ісуса Хрыста сьмерць была зьнішчаная, грэх прабацькоўскі – ачышчаны, пекла – пазбаўленае сваёй здабычы, і даравана ўваскрасеньне. Менавіта ім вяртаемся мы да першапачатковага шчасьлівага стану, ім адчыненыя брамы раю, праз яго нашая прырода села праваруч Бога і мы зрабіліся дзецьмі Божымі і спадкаемцамі Яго. Усё гэта зроблена Крыжом”.

У Крыжы праявілася ўсемагутнасьць Божая. У Крыжы бачым мы ўжо не сьмерць, а перамогу над сьмерцю, Ўваскрасеньне Хрыстовае і знак агульнага ўваскрасеньня ўсіх тых, што вераць у Хрыста. Для нас, хрысьціянаў, гэта знак надзеі і знак жыцьця, і менавіта гэта мы вызнаем, калі ўшаноўваем Крыж Хрыстовы, калі робім знак сьвятога Крыжа, калі носім гэты знак не толькі ў сэрцах, але і яўна на целах нашых.

Такім чынам мы сьведчым, што Ісус Хрыстос – Збаўца і Пераможца сьмерці, Той, Хто ўцелавіўся, прынёс Добрую Вестку – Сьвятое Евангельле, памёр дзеля нас і ўваскрос, каб мы мелі вечнае жыцьцё.


2. Старажытная традыцыя Ўсходняй Царквы навучае нас, што праз сьмерць Хрыста на Крыжы мы ўваходзім у Таямніцу Ўваскрасеньня і Зыходу Сьвятога Духа. Паміраючы на Крыжы, Ісус Хрыстос перадаў Царкве Духа Сьвятога (пар. Ян 19,30), які ажыўляе Царкву заўжды, а асабліва у час выпрабаваньняў і перасьледу.

Таму ў сьвятле жыватворчага, духаноснага Крыжа Гасподняга і сьветлага Ўваскрасеньня мы глядзім на балесныя падзеі гісторыі нашай Царквы.

Некалькі тыдняў таму - 24 лютага 2009 г. мінула 170 гадоў ад так званага "сабору" у Полацку ў 1839 г., на якім некаторыя царкоўныя дзеячы Ўніяцкай Царквы – пад націскам расейскіх царскіх уладаў – абвясьцілі ліквідацыю гэтай Царквы праз яе далучэньне да дзяржаўнай Царквы Расійскай Імперыі. А 25 сакавіка 1839 г. цар Мікалай І пацьвердзіў гэтую ліквідацыю.

Але пасля Першай сусьветнай вайны Ўсходняя Каталіцкая Царква візантыйска-славянскага абраду адрадзілася ў Заходняй Беларусі, дзе ў міжваенны час існавала больш за 30 парафіяў. Іх духова апякаў Апостальскі Візітатар блаславёны сьвятамучанік Уладыка Мікалай Чарнецкі, руплівы пастыр, які цярпеў у сталінскіх лагерах. 50 год ад ягонай сьмерці мы адзначалі некалькі дзён таму - 2 красавіка 2009 г.

Гэтага ж блаславёнага Ўладыку Мікалая на пачатку ІІ Сусьветнай вайны, у 1939 г., Львоўскі грэка-каталіцкі мітрапаліт Андрэй Шаптыцкі прызначыў Экзархам для грэка-католікаў Беларусі. Год пазьней (у 1940 г.) Экзархам беларускіх грэка-католікаў быў прызначаны мітрапалітам Андрэем а. Антон Неманцэвіч. І яму таксама выпала ўвайсьці на крыжовы шлях мучаніцтва. Экзарх Антон неўзабаве ў 1942 г. быў арыштаваны нямецкім нацысцкім SD і ў 1943 г. загінуў мучаніцкай сьмерцю ў Менску.

Мы глыбока верым, што праз мучаніцкі подзьвіг блаславёнага Ўладыкі Мікалая і сьветлай памяці Экзарха Антона, а таксама праз умацаваных Духам Сьвятым адважных ды руплівых безыменных сьвятароў, манахаў, манахіняў і сьвецкіх вернікаў, якія ў час савецкага перасьледу маліліся падпольна ў Слоніме, Лагішыне, Пінску ды іншых мясьцінах, нашая Царква захавала пераемнасьць аж да часу, калі ўжо ў сувярэннай Рэспубліцы Беларусь ў 1990 грэка-каталіцкія парафіі змаглі аднавіць душпастырскую дзейнасьць. Жыватворчы і духаносны Крыж Хрыста стаў сапраўды знакам перамогі.


3. Браты і Сёстры!
Сьвята Пасхі Хрыстовай яшчэ раз дае нам магчымасьць аднавіць еднасьць з Хрыстом, стаяць ля Ягонага жыватворчага Крыжа і ў моцы Сьвятога Духа сьпяваць гімн Уваскрасеньня, бо Хрыстос уваскрос і Ён з намі ва ўсе дні ажно да сканчэньня веку.

Глыбей разумець гэтую парадаксальную Таямніцу дазваляе нам Сьвятое Евангельле. Таму ўсім вернікам нашае Царквы ды усім людзям добрай волі ў нашай Бацькаўшчыне жадаем, каб у час сьвятаў Пасхі Хрыстовай захацелі уважліва і пабожна чытаць Сьвятое Евангельле на роднай беларускай мове.

Хочам сардэчна прывітаць са сьвятам Пасхі Гасподняй усіх, хто яе сьвяткуе паводле новага календара: грэка-католікаў, братоў рыма-католікаў, братоў пратэстантаў.

Братам праваслаўным, якія будуць сьвяткаваць Пасху паводле юліянскага календара, жадаем добрага вялікапоснага духовага подзьвігу.

Усім жадаем багатых дароў міру, радасьці, надзеі ды любові ад Уваскрослага Хрыста і вітаем сьвяточным вітаньнем: Хрыстос уваскрос - сапраўды ўваскрос!


Менск, Пасха Гасподняя 2009 году.

+Архімандрыт СЯРГЕЙ (Гаек)
Апостальскі Візітатар
для грэка-католікаў Беларусі

http://svjazep.org/index.php?newsid=571

[Zenia]

Православие является для беларусов более традиционным, нежели униатство, практически на 100% все первые униаты -  в прошлом православные, переведенные насильно в унию. Это к вопросу о традициях нашего народа.
С другой стороны если на день сегодняшний уния чем и привлекательнее, то только роднай мовай.
У гэтым салідарны.
В остальном же униатство искуственно насаженная нашим предкам религия. По моему убеждению, для нас на сегодня наиболее правильный вариант - это свой православный беларуский Патриархат, а не Экзархат при русской православной церкви.

[lenin]

 пусть спадар Литвин выскажеться про насильность насаждения и об традициях.
 
 я вот только знаю про насильность перевода из униатства в православие.

[Ali G]

Женя,беларуская праваславная церковь пошла на унию с каталической церковью.В прошлом это даже было формальным поводом для войны руских против Беларуси.Еще беларускую праваславнуюю церковь обзывали униатской.Мол униаты-типа сектанты.Как только Беларусию захватили-беларускую праваславную церковь уничтожили физически.Как? Написано в учебнике 9-го класса.Ты предлагаешь чтобы образовалась еще третья праваславная церковь-чтоб и беларуская и чтоб на руских традициях была?

[litwin]

Беларускай Грэка-Каталіцкай Царкве так і не даюць дазволу на пабудову храму ў Мінску
http://churchby.info/bel/news/2009/06/17-1/

[ПЕТРОВИЧ]

В соответствии с регламентами детального плана для земельного участка, на территории которого ранее находилось здание церкви Святого Духа, предусмотрено восстановление утраченного исторического объекта с использованием архитектурно-художественного образа здания церкви Святого Духа XVII в., с размещением в нем детской филармонии.

 Да.... хорош выбор: либо дети, либо душа. И недокалебись.

[Velik]

Униатская церковь наиболее, на мой взгляд, отражает положение белорусов в историческом и религиозном пространстве. И исторические вековые корни присутствуют.

[Oblitus]

 Эх, столько слов, столько мыслей, а толку с этого ни на грош. Жаль что люди не умнеют с годами (днями, веками, тысячелетиями). Смысла в этой теме нету и быть не может, т.к. свая рубашка ближе к телу и каждый будет перетягивать одеяло на себя. И вообще мне кажется что все похоже на бадание двух бычков на тонкой досочке которая представляет собой людское терпение.

[kotostrok]

А ці патрэбная укіяцкая царква Ватыкану? Епіскапа не намінуюць, кіруе ўсім паляк Гаек...

[Анатольевич]

Униатская церковь наиболее, на мой взгляд,
отражает положение белорусов в историческом
и религиозном пространстве. И исторические
вековые корни присутствуют.

А вот мне интересно исторически в Беларусии раньше была уния, быть может католичество? Исходя из своих знаний, православие у нас было раньше и считалось главной религией, отражено это было в политических документах тех лет. К слову, в Гродно самый старый храм отнюдь не католический, а православный или кто то скажет что Каложская церковь изначально была католической? Так о каком отражении может идти речь? Уния это проект Ватикана! Против чего и кого он направлен, думаю понятно!

[Mefis]

Против чего и кого он направлен, думаю понятно!

Угу .
Супраць Расеюшкі і за натаўскія базы на мяжы ВКЛ і Масковіі...

[Анатольевич]

Цель проекта "уния" - постепенный переход в
католицизм. Уния - это восточная форма
католицизма с сохранением восточного
обряда с подчинением Римскому престолу.
Римский престол никогда не покидал мысли
об
обращении православного народа в
римо-католичество . Время и опыт показали,
что такое обращение не только трудно, но и
невозможно так как велико различие между
православием и католичеством. Поэтому в
Риме стали приходить к мысли подготовить
переход в католичество путем различных
уступок православным. На этой почве созрела
у католиков мысль об унии. Что и
осуществляется уже более 400 лет.
Вопрос свядомаму: А Греки, Армяне, Афон,
Грузины и другие православные так же
супраць натауских баз каля мяжы Расеюшки?
Может все же за истину и чистоту
Православной веры?

[kotostrok]

А вот мне интересно исторически в Беларусии раньше была уния, быть может католичество? Исходя из своих знаний, православие у нас было раньше и считалось главной религией, отражено это было в политических документах тех лет. К слову, в Гродно самый старый храм отнюдь не католический, а православный или кто то скажет что Каложская церковь изначально была католической? Так о каком отражении может идти речь? Уния это проект Ватикана! Против чего и кого он направлен, думаю понятно!

Если говорить о названии церкви, то раньше не было униацкой (по названию) церкви, а слово православная и кафолическая были синонимами. Ксли говорить о сути церкви, то изначально она была униацкой на нащей земле: православная церковь в единстве с папой римским. Крещение - 988 г., разделение - 1054 г (ц нас поздней).  Кто-то хочет оспорить факт, что Кирилл и Мефодий были католиками?

[Mefis]

Вопрос свядомаму

на чым грунтуючыся вы зрабілі вынік аб чыёй-сці свядомасці ?

Время и опыт показали,
что

звычайнаму люду абсалютна і цалкам на гэта насраць. Звычайны чалавек не заўважыць асаблівай розніцы паміж каталіцтвам і праваслаўем - ён пра гэта і задумвацца не будзе. Вось людзям і было добра - хадзі ў царкву, слухай імшы на сваёй мове, крыжуйся, ідзі працуй. Гэта потым, па палітычных матывах пачалі надаваць гэтаму такую неверагодную важнасць - у які бок крыжавацца, як цалаваць ногі вобразу.
Не было розніцы звычайнаму чалавеку! Схадзіць, паўтарыць малітву, якой навучылі, не забыцца пакінуць кавалачак хлебу старым язычніцкім багам. Вось у чым заключалася рэлігійнае жыццё простага чалавека. Кіньце свае палітызаваныя, фанатычныя глупствы.

[Анатольевич]

Ну что Вам сказать! Изучите веру, потом говорить будем. Боюсь что Вам и на унию так же будет нас...! Я опираюсь на достоверные и исторические факты, а не вот на такие шалтай болтай мысли человека который даже православие от католицизма отличить не в состоянии. Я воцерковленный православный человек и с легкостью найду отличие между мной и католиком! Так же для справки, православие доминирующая у нас религия, думаю навряд ли из за того что у нас много таких кому нас...., скорее наоборот. Все можете не утруждать себя, я выхожу из темы историков рлигиоведов земли Беларуской. Молюсь за Беларусь православную! На будущее: Кирил и Мефодий христиане восточной церкви, точнее греки (Византийская церковь)! Была еще Латинская, были патриархи восточные и латинские( западные) то есть папы! После раскола стало 2 церкви Восточная т.е православная и латиняне (западная) то есть католическая. Так вот ВКЛ было восточного обряда почтением не Папе а Константинопольскому патриархату.  Так что прежде чем говорить зайдите хоть википедию что ли?

[Mefis]

человека который даже православие от католицизма отличить не в состоянии

я пісаў пра селяніна часоў уніі, а не пра мяне.

православие доминирующая у нас религия, думаю навряд ли из за того что у нас много таких кому нас...., скорее наоборот.

Лука неяк правільна ахарактарызаваў нас як "праваслаўных і каталіцкіх атэістаў". Правільна - з-за нашага "памяркоўнага", абыякавага менталітэту.
Не ведаю, можа вы проста не заўважылі пытанне...
на чым грунтуючыся вы зрабілі вынік аб чыёй-сці свядомасці?

[Анатольевич]

Свядомы гэта па руску - сознательный, то есть опирающийся на систему каких-либо
воззрений, убеждённый !  Так вот поскольку Вы выразили мнение о том что уния это проект Рима: Супраць Расеюшкі і за натаўскія базы на
мяжы ВКЛ і Масковіі...
Я Вам и задал вопрос : Как Вы думаете,  Греки, Армяне, Афон,Грузины или другие православные народы так же
супраць натауских баз каля мяжы Расеюшки? Во имя чего они православные?
Может все же за истину и чистоту
Православной веры?
Исторически Беларусь православная, Москва тут не причем, к нам православие пришло из Византии, подчинялись мы и иерусалимскому и константинопольскому патриархату. Мы исторически православные, а уния это чуждый нам проект Рима и навязывался он через Польшу. Почему нам нужна какая то уния и какой то папа и чьи то советы? Мы исторически православные, так и будем же ими как греки хранят веру, грузины, армяне и русские так же к слову. Это вера наших предков а не русских, поляков и прочих! Молюсь Богу о Беларусии православной.

[kotostrok]

Уния навязывалась через Польшу? Интересно. Дайте источники этому утверждению. Польша  вообще унию не воспринимала никогда и проводила политику ревиндикации.

[Анатольевич]

Я просто поражаюсь!Акт Любленской унии был заключён 28 июня 1569 года. Особую остроту после Люблинской унии
приобрели проблемы веры и языка. На всех
землях новообразованной Речи Посполитой
активно насаждались католичество и
польский язык (в особенности на
территории бывшего Великого Княжества
Литовского, в том числе на некоторых
территориях современных Белоруссии и
Украины), вводилось преподавание в
школах на польском языке. Некоторые
территории ВКЛ (например Львов или
Белосток) были полностью полонизированы
и стали католическими.
Впрочем, усилия предпринятые идеологами
полонизации и окатоличивания были
недостаточными. Множество литовских
феодалов активно сопротивлялись
полонизации, пытаясь сохранять
собственные язык и культуру. Крестьяне
рутенских (современных украинских,
белорусских и некоторых литовских) земель
продолжали исповедовать православное
христианство и говорить на западнорусском
языке . Официально же западнорусский
язык решением сейма был заменён на
польский лишь в 1697 .
В 1596 г. были оглашены официальные
планы по созданию церковной унии, что
возбудило большое негодование среди
православных людей, не желавших унии. Наступление католичества в Речи Посполитой воплотилось в заключении в 1596 г. Брестской
церковной унии, которая объединила
православную и католическую церкви в
единую греко-католическую (униатскую).
Руководители католической церкви путем
объединения церквей мечтали одержать
победу над православием и расширить свое
влияние в Восточной Европе. По условиям
унии православные верующие признавали
управление униатской церковью со стороны
папы римского, однако сохраняли свои
прежние церковные обряды, которые
отличались от католических.
В конце XVI — первом десятилетии XVII в.
униатство как новая религия нередко
навязывалось насильственно: принудительно
закрывались православные церкви и школы, в
униатских церквях стали использовать
польский язык вместо старобелорусского. В
результате получилось, что уния не
объединяла, а разъединяла население ВКЛ.

[Mefis]

Так вот поскольку Вы выразили мнение о том что уния это проект Рима

глупства

Я Вам и задал вопрос : Как Вы думаете,  Греки, Армяне, Афон,Грузины или другие православные народы так же
супраць натауских баз каля мяжы Расеюшки? Во имя чего они православные?

Грэкі - таму што праваслаўе - іх гістарычная рэлігія. Армяне і грузіны - хутчэй за ўсё з-за таго, што іх ахрысцілі.

Исторически Беларусь православная

гістарычна, хрышчэнне Беларусі ішло асобна ад Кіева і Ноўгарада.
Полацк, магчыма, быў ахрышчаны Торвальдам Кондрансанам, які быў пахаваны пад полацкам і, магчыма, быў першым святым Полацкай зямлі (асобна, зноў жа, ад Кіева і Ноўгарада). Торвальд быў хрысціянінам заходняга абраду.
http://be-x-old.wikipedia.org/wiki/%D0%A2%D0%BE%D1%80%D0%B2%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%B4
Тураўскае княства, таксама ўпершыню па заходняму абраду, бо князь Святаполк Уладзіміравіч узяў у жонкі дачку польскага караля, тая прыбыла са сваім духоўнікам, Бруна Кверфурцкім. Яны спрабавалі праводзіць хрышчэнне, але больш-менш няўдала, бо мясцоваму насельніцтву болей падабаліся старыя, язычніцкія багі.
А праваслаўе ўжо пазней прыйшло і не паспела асабліва замацавацца. Бо мелі моц старыя абрады і вераванні. Ну, канешне, праваслаўе таксама моц паступова набывала, але ўведзенне ўніяцтва не было трагедыяй для люду. А вось гвалтоўнае аправаслаўніванне ў царскія часы - безумоўна, разам з шэрагам іншых трагедый, гэта ўспрымалася балюча.

Почему нам нужна какая то уния и какой то папа и чьи то советы?

Я не помню, каб Папа граў вялікую ролю ў гісторыі ВКЛ. Мне здаецца, нашая рэлігія была даволі моцна ізаляваная ад Рыму.

Я просто поражаюсь!

Вас прасілі прывесці крыніцы, а не "поражаться"

[Анатольевич]

глупства

Чей тогда это проект?

Вас прасілі прывесці крыніцы, а не "поражаться"

Хотябы тут! https://ru.wikipedia.org/wiki/%C8%F1%F2%EE%F0%E8%FF_%C1%E5%EB%EE%F0%F3%F1%F1%E8%E8
Брестская церковная уния 1596 года подчинила православную церковь на территории Речи Посполитой римскому папе. Это вызвало недовольство местного православного населения и привело к ряду восстаний, таких как Могилёвское или Витебское. Литовско-белорусская аристократия в массе своей полонизировалась, возник культурный, языковой и религиозный разрыв между высшими и низшими слоями общества. В 1696 году западнорусский письменный язык был окончательно выведен из употребления в делопроизводстве в пользу польского языка.

Белорусские земли на протяжении столетий были ареной кровопролитных войн, сопровождавшихся голодом, эпидемиями и массовыми миграциями населения. Так, с 1648 года в ходе восстания Хмельницкого, Русско-польской войны 1654—1667 гг. и Великой Северной войны на территории современной Белоруссии значительно сократилась численность населения.
http://www.gistoryja.ru/vtoraya-polovina-XVI-konec-XVIII-v/35-brestskaja-cerkovnaja-unija.php
Римских пап поддержал король Речи Посполитой Сигизмунд III Ваза. Он с помощью церковной унии стремился вывести православное население Княжества из-под влияния Российского государства, поскольку московские цари считали себя заступниками православных и на белорусско-литовских землях. Напомним, что этот фактор стал одной из причин пограничных войн на рубеже XV—XVI вв.
Желали унии и православные епископы Великого Княжества Литовского, например Ипатий Потей, Кирилл Терлецкий и др. Они таким образом рассчитывали сохранить свои владения, достичь равенства православной церкви с католической, получить права католических епископов, обрести доступ к государственной власти. Их позиция объясняется и тем, что во второй половине XVI в. православная церковь в ВКЛ под влиянием реформационного движения переживала кризис. Многие православные магнаты и шляхта стали переходить в католичество. Поэтому часть православных епископов предложила созвать церковный собор, чтобы создать униатскую церковь.

Грэкі - таму што праваслаўе - іх гістарычная рэлігія. Армяне і грузіны - хутчэй за ўсё з-за таго, што іх ахрысцілі.

Греки изначально были язычниками - политеистическая религия, господствовавшая в Древней Греции, начиная с микенского периода.
На сегодняшний день,большинство населения страны принадлежит к Элладской православной церкви, которая управляется синодом столичных епископов, контролируемым Архиепископом Афин. Значительная часть греков (0,5 - 0,8 млн) относится к многочисленным старостильным православным церквам.
Армяне - До принятия христианства армяне,  как и многие другие народы, были язычниками и поклонялись многим богам. Отцом богов и патриархом всех армян был родоначальник Айк, который, согласно летописной традиции, был праправнуком Hоя.
Год 301 — официальная дата провозглашения в Армении христианства государственной религией.
  Армянская апостольская церковь (ААЦ) — первохристианская. Она очень близка к православию, но не совсем идентична.
Отделение Армянской церкви от Вселенской (Греческой) церкви произошло в 554 г. на II Двинском церковном соборе, который осудил решения Халкидонского собора (451 г.) по поводу двуединой сущности Христа.
Начиная с XIII в., Ватикан безуспешно пытался распространить влияние католицизма в Армении. После присоединения Армении к России основные привилегии ААЦ, принадлежащей к семье древних восточно- православных (дохалкидонских) церквей, были подтверждены.
Армянскую апостольскую церковь возглавляет Верховный патриарх-католикос всех армян. Традиционно она имеет три патриарших престола: Католикосат Киликийский (Антелиас, Ливан), Патриархат Иерусалимский, Патриархат Константинопольский, а также епархии.
Грузины - Язычники до 327 года. В 327 году христианство было объявлено в стране государственной религией. С этого момента начинается неторопливый процесс христианизации страны. В Грузии появляются первые кресты и храмы. Например, в монастыре Некреси существует храм, построенный предположительно в 4 веке и, стало быть, самый ранний. Несколько позже, в 493,  построен Болнисский Сион. При этом язычество в народе держалось еще в середине VI-го века, когда его искореняли ассирийские отцы.

Соответственно делаем вывод о том что Греки и Армяне и Грузины бывшие язычники ставшие православными, хранящие свою веру и отвергающие унию! Соответственно утверждение -  таму што праваслаўе - іх гістарычная рэлігія. Армяне і грузіны - хутчэй за ўсё з-за таго, што іх ахрысцілі не зусім гістарычна дакладнае зацвярджэнне!Гістарычна яны ўсё як і мы першапачаткова язычнікі!

Я не помню, каб Папа граў вялікую ролю ў гісторыі ВКЛ. Мне здаецца, нашая рэлігія была даволі моцна ізаляваная ад Рыму.

Первая попытка введения католичества как государственной религии относится ещё ко времени правления Миндовга. В 1250 или 1251 году он принял крещение, а в 1252 или 1253 году принял королевскую корону от имени папы римского Иннокентия IV, что включило Великое княжество Литовское в политическую систему католической Европы. Осенью 1253 года были рукоположены первые литовские католические епископы: Кристиан, представлявший Тевтонский орден и посвящённый в сан архиепископом Рижским, и Вит, польский миссионер-доминиканец, рукоположенный архиепископом Гнезненским. Миссия Вита оказалась безуспешной, а Кристиан был изгнан после того, как Миндовг отрёкся от католичества около 1260 года[2].

Отход Миндовга от христианства не прекратил деятельность в государстве католических миссионеров. Известно о существовании в 1320-е годах в Вильне и Новогородке по одному монастырю доминиканцев и францисканцев. Есть сведения о нахождение католических монахов при дворе великих князей Витеня и Гедимина[2].

Активное распространение католичества в Великом княжестве Литовском началось после заключения 14 августа 1385 года Кревской унии с Королевством Польским, по условиям которой великий князь литовский Ягайло становился королём польским, принимал католичество обязательство крестить по латинскому обряду языческие литовские земли. Вслед за крещением Ягайло 15 февраля 1385 года были крещены члены его двора, а также многие родственники, включая будущего великого князя литовского Витовта. В Вильне было основано католическое епископство, с 1415 года подчинённое гнезненскому архиепископу. 12 марта следующего года учреждение диоцеза было утверждено папой Урбаном VI[3].

В феврале 1387 года Ягайло вернулся в Литву. Первоначально была крещена знать и простое население столицы, весной 1387 года было крещено население Аукштайтии, при этом Жемайтия оставалась языческой[4]. В Вильне на месте языческого святилища был построен кафедральный собор, а вскоре сооружено семь первых приходских церквей[2]. 19 апреля 1387 года Урбан VI признал Великое княжество Литовское католическим государством.

В 1387 году Ягайло передал в собственность Виленскому епископству несколько волостей с 50-60 деревнями, ставшими первой церковной латифундией в государстве. Согласно привилею Ягайло от 22 февраля 1387 католическая церковь получала полную власть в своих владениях в судебных и финансовых вопросах, освобождалась от налогов и повинностей. В декабре 1430 году Ягайло расширил этот привилей и на владения, которые церковь обретёт в будущем. К середине XVI века Виленскому епископству принадлежало 285 деревень и 16 местечек с около 40 тысячами жителей, что составляло 1,5 % населения Великого княжества Литовского[5].

В 1411 году, после окончания войны с Тевтонским орденом и заключения мира, Жемайтия была возвращена в состав Великого княжество Литовского. Опасаясь того, что Тевтонский орден использует недостаточное рвение по христианизации Жемайтии с целью антилитовской пропаганды, как ранее его использовали сами литовцы для пропаганды против крестоносцев, в 1413 Ягайло и Витовт отправились в окрестности Бетиголы, где крестили первые группы жемайтов[6]. В 1416 году было начато строительство приходских церквей, а 23 октября по решению Констанцкого собора было основано Жемайтское епископство[7].

Всего в правление великого князя литовского Витовта было построено более 30 католических церквей. Поддержку от центральной власти получали монашеские ордена францисканцев, августинцев и бенедиктинцев. Тем не менее, распространение христианства среди язычников шло медленно. Так, по подсчётам одного францисканского миссионера, к 1410 году было крещено всего около 20 тысяч литовцев[8].

Государственная политика Витовта была направлена не только на христианизацию язычников, но и на распространение католичества среди русского православного населения. Так, Городельской привилей 1413 года подтвердил статус католичества как государственной религии, католическая знать получала права и привилегии, которых некатолики были лишены. В 1404 году было учреждено епископство во Владимире Волынском (в 1425 году перенесено в Луцк), после 1424 года — епископство в Каменце. Епископства делились на деканаты, а те в свою очередь на парафии (приходы). Избрание епископов находилось в руках капитула. С 1383 по 1550 было 12 виленских епископов, из которых первые четыре были поляками. С 1508 года все епископы происходили из высшей знати Великого княжества.

Витовт стремился организовать католическую церковь Великого княжества Литовского в качестве самостоятельной церковной провинции, но не получил поддержки со стороны папской курии. Несмотря на административную разобщённость, католическая церковь стала опорой государственной власти[8]. https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%E5%EB%E8%E3%E8%FF_%E2_%C2%E5%EB%E8%EA%EE%EC_%EA%ED%FF%E6%E5%F1%F2%E2%E5_%CB%E8%F2%EE%E2%F1%EA%EE%EC

гістарычна, хрышчэнне Беларусі ішло асобна ад Кіева і Ноўгарада.

Добавлено: 14 Декабрь 2014, 12:59:00Христианство восточного толка на территориях, которые впоследствии составляли Великое княжество Литовское, распространилось ещё в X веке как государственная религия, введённая киевским князем Владимиром. Православная церковная структура сформировалась ещё в период существования Киевской Руси, уже тогда церковь обладала крупными земельными наделами и оформленной епархиальной структурой. Существовавшие на Руси епархии подчинялись Киевской митрополии, которая в свою очередь была подчинена Константинопольскому патриархату. Первоначально христианизации подверглись города, гораздо более медленными темпами она проходила в сельской местности, преимущественно христианизированной к концу XII — началу XIII веков[1].

В 1299 году центр Киевской митрополии был перенесён из Киева во Владимир-Залесский, а в 1325 году — в Москву. Таким образом митрополит оказался на землях, подчинённых Орде, при этом киевская кафедра опустела. В связи с этим в 1316 году Константинопольской патриархией была создана отдельная Литовская митрополия с центром с Новогродке (совр. Новогрудок). Литовские митрополиты назначались нерегулярно, что было связано с нежеланием Константинополя разделять православную церковь княжеств Литовского и Московского[1]. Так, после смерти митрополита Феофила в 1330 году новый литовский митрополит назначен не был, а епархии вернулись в состав Киевской митрополии. В 1354 году литовским митрополитом был поставлен Роман, которому были подчинены турово-пинская, полоцкая, галицкая, владимир-волынская, луцкая, холмская и перемышльская епархии[1].

После смерти Романа в 1362 году новый митрополит вновь не был назначен. Так продолжалось до 1415 года, когда по инициативе великого князя литовского по Новгородском соборе было решено объявить о независимости православной церкви Великого княжества как от киевского митрополита в Москве, так и от константинопольского патриарха[1]. Киевским митрополитом был выбран Григорий Цамблак, однако он не получил признания среди православного клира и постепенно утратил поддержку Витовта. После смерти Григория православная церковь Великого княжества Литовского была вновь подчинена митрополиту в Москве[1]. В 1458 году произошло окончательное разделение православной церкви: литовские епархии подчинялись митрополиту киевскому, кафедра которого находилась в Новогродке, а восточно-русские — киевскому с кафедрой в Москве (с 1459 года — Московская митрополия). В 1461 года к литовским митрополитам перешёл титул митрополитов киевских, галицких и всея Руси, а в 1472 году митрополит Григорий Болгарин получил каноническое признание константинопольского патриарха[1].
Добавлено: 14 Декабрь 2014, 14:00:26Попытки ввести церковную унию на землях ВКЛ в XV в.

Скрытый текст (нажмите, чтобы показать/спрятать)

В разговоре о церковной унии следует различать идею восстановления церковного единства между католическим и православным миром как таковую от самого исторического феномена, известного под именем церковной унии (например, Лионской, Флорентийской, Брестской). В первом случае можно сказать вместе с ап. Павлом, что преодоление всяческих разделений среди народа Божия — это «желание сердца и молитвы» (Рим. 10,1).
Но во втором случае возникают вполне рациональные вопросы «где?», «когда?», «при каких обстоятельствах?» состоялась та или иная уния. По белорусским землям уже веками проходит конфессиональная граница, и ответы на эти вопросы представляют интерес не только для изучения прошлого, но и для ожидания будущего. Обращаясь теперь к попыткам ввести здесь церковную унию в XV в., нужно сделать оговорку, что рассмотрение многих частных вопросов, тех или иных исследовательских подходов, проблем, связанных с источниками, невозможно в ограниченном объеме выступления. Главное внимание будет уделено самому общему анализу причин и следствий униональных проектов и попыток их осуществления.
 Многие материалы по обозначенной теме уже изданы и введены в научный оборот. Так, сведения о поездке митр. Григория Цамблака на Констанцский Собор в начале 1418 г. и его речь представлены в Актах Собора [20, p. 164—167], Хронике Ульриха Рихенталя [32, S. 133, 136]. Следующий этап переговоров об унии представлен в переписке князя Свидригайло с отцами Базельского Собора. В 1433 г. в Витебске было составлено по этому поводу обращение русских князей и бояр, не остался в стороне от дела унии и митр. Герасим [30, s. 173; 5, № CXXV, CXXVI]. Флорентийская уния и прибытие в ВКЛ униатского митр. Григория Болгарина послужили причиной целого ряда пастырских посланий митр. Московского Ионы в 1459 г. [16, с. 89-91, 149-152, 193-202]. Преемник митр. Григория Мисаил написал в Вильно вместе с некоторыми духовными и светскими лицами обращение к папе Сиксту IV в 1476 г. [4, с. 193-231]. Последняя попытка возрождения унии в обозначенный период была предпринята митр. Иосифом Болгариновичем в 1498—1501 гг. О переговорах по делу унии свидетельствуют послание патриарха Константинопольского Нифонта [31, p. 6-7; 9, кн. 5, с. 65-67], грамота Киевского митрополита к папе Александру VI [36, T. 2, p. 280], ответные письма папы [36, T. 2, p. 288-290] и дипломатическая переписка между московским и литовским дворами [9, кн. 5, с.385 примеч. 86]. Некоторые документы представлены в разных списках, изданиях и переводах, чему также посвящена специальная литература [15, с. 16—34; 3, с. 79—107].
Из общих работ, которые могли бы послужить руководством для изучения данной темы, можно назвать в первую очередь «Историю Русской Церкви» митр. Макария (Булгакова) [9, кн. 5, с. 28-81]. Полезным пособием является также книга О. Пирлинга «Россия и папский престол» [13, с. 41-287]. Определенный интерес представляют соображения М. Любавского о внутренней политике литовских правителей в отношении православных подданных в связи с Флорентийской унией [8, с. 1-12]. Среди польских авторов можно выделить К. Ходыницкого [22, s. 34-74]и О. Халецкого [27, p. 15-122]. Краткий перечень униональных попыток в Византии можно найти в специальной главе «Кембриджской истории Средних веков», написанной Льюисом Брехиером [21, p. 594—626.]. Из современных российских исследований наиболее содержательными представляются статьи Б.Н. Флори [17, с. 328-434].
Попытки церковной унии на белорусских землях в XV в. нужно рассматривать в двух контекстах. С одной стороны, в самой Константинопольской Церкви, частью которой являлась Киевская митрополия, предпринимались шаги к сближению с Римской Церковью. С другой стороны, католические миссии уже начали свою деятельность в ВКЛ, и правители страны недвусмысленно заняли позицию католической веры, которую исповедовали сами.
Движение в Греческой Церкви к унии с Римом после восстановления Византийской империи в 1261 г. было обусловлено политическими мотивами. Император Михаил Палеолог стремился нейтрализовать таким образом враждебные намерения короля Карла Анжуйского, который готовился к очередному крестовому походу против отложившихся от латинского мира греков. Лионская уния 1274 г. была заключена с папой Григорием X без всякого обсуждения догматических и обрядовых различий с участием трех представителей византийского императора и греческого духовенства — бывшего патр. Константинопольского Германа, митр. Никейского Феофана и великого логофета (канцлера) Георгия Акрополита [28, Bd. 6., S. 136]. Предварительно греки пропели на латинской мессе Символ веры со вставкой Filioque, которую даже повторили трижды, а затем в торжественной обстановке 6.07.1274. было прочитано исповедание веры имп. Михаила. Этот текст был составлен на предшествующей стадии переговоров в латинском духе: принималось Filioque, впервые прозвучало согласие с учением о чистилище, признавалось употребление опресноков в Евхаристии, исповедовался примат Римской Церкви и учение о главенстве папы, преемника Петрова [25, S. 379-383]. В тексте была даже специальная оговорка об «ошибках восточных» (contra errors Orientalium), которые явились у них от «невежества и лукавства». Нужно отметить, правда, что император просил сохранить для греков употребление Символа веры и восточных обрядов неизменными [28, Bd. 6, S. 140]. Уступки, сделанные императором, простирались за пределы тех условий унии, которые были предложены греческим Синодом. Здесь было три пункта: признание первенства Римского епископа, поминовение его имени за богослужением и право апелляции в Рим [28, Bd. 6, S. 127; 12, с. 322]. Эти пункты, очевидно, имели более формальный характер. Лионская уния была отвергнута на православном востоке, и новый римский папа Мартин IV спустя семь лет после ее заключения аннулировал унию, объявив Михаила Палеолога «еретиком и схизматиком» [12, с. 327].
Соглашение в Лионе оставило тягостные впечатления у греков. Их позиция в отношении церковной унии приобрела четкую определенность: никакое соглашение без соборного обсуждения спорных пунктов невозможно. Очередные переговоры об унии в 1355-1369 гг. натолкнулись на глухое сопротивление в Византии. Даже открытое принятие имп. Иоанном V римской доктрины в 1369 г. не дало никаких положительных результатов. В 1350 г. митр. Фессалоникийский Нил Кавасила говорил по этому поводу: «Мы никогда не оспаривали у Римской Церкви первенство, и вопрос не в том, кому будет принадлежать второе место… Так в чем же причина разногласий? Она в том, что этот спор не был решен путем совместного обсуждения на Вселенском Соборе, и что его не стремятся решать на основании древней практики отцов Церкви; Рим взял на себя роль наставника и обращается с остальными, как с послушными школярами» [12, с. 325]. А имп. Иоанн Кантакузин, участник греко-латинских переговоров, будучи уже монахом, так ответил римскому легату Павлу в 1367 г.: «Не случилось же этого (унии — А.Х.), я полагаю, потому, что все время — с того момента, как разделение Церкви сделалось всеобщим, и доныне — вы подходите к вопросу объединения не как друзья и братья, а наставнически, самовластно и как если бы вы были господами, заявляя, что ни мы, ни вообще кто-либо из людей не может иметь взгляды, отличные от того и противоречащие тому, что папа говорит или же скажет, поскольку он является наследником Петра и говорит то же самое, что и Христос, но что мы должны выслушивать его слова, склоняя сердца и головы, как если бы они исходили от самого Христа» [6, с. 43]. Понятно, что сама возможность соборного обсуждения правоты римского учения противоречила оформившемуся на Западе принципу «первая кафедра ни от кого не судится» [29, S. 377].
На рубеже XIV — XV вв. основным направлением византийской политики было искание помощи у итальянских республик и правителей Франции и Англии, в чем удостоверяет дипломатическая миссия имп. Мануила II в 1399-1405 гг. В ходе этой поездки греческое духовенство совершало совместные богослужения с латинским, а сам император готов был подписать церковную унию, если бы не затянувшаяся неразбериха на папском престоле. После поражения османов от Тамерлана между Мануилом и новым султаном Магометом I в византийско-турецких отношениях наступило временное дружеское затишье (1413-1421). В это время Римская Церковь постепенно выходила из кризиса т.н. Северной схизмы (1378-1417) [29, S. 533-548]. Германский король Сигизмунд, организуя собор в Констанце, приглашал на него и греческих представителей, поскольку надеялся «предложить средства против неверных турок» [26, p. 20]. Имп. Мануил принял это приглашение, и на заседания собора в Констанце (1414-1418) прибыла греческая делегация. О ее составе имеются разные сведения. Согласно одним, она была довольно многочисленной и включала как духовных, так и светских лиц [28, Bd. 7, S. 342;]. Согласно другим, императора представлял сначала Николай Евдомоноиоанн, а после его кончины, два посла, Филипп и Михаил, в сопровождении шести «рыцарей» (ritter) [32, S. 113, 191, 206; 26, p. 20-21;]. Действительных полномочий для заключения унии у этой делегации не было, хотя разговоры о ней на дипломатическом уровне велись [34, p. 40-41; 28, Bd. 7, S. 343]. Возникает вопрос, была ли миссия митр. Киевского Григория Цамблака на Констацском Соборе как-то связана с греческим посольством (согласно Карлу Гефеле, Григорий его возглавлял [28, Bd. 7, S. 342]), либо русская делегация действовала отдельно и представляла инициативу Владислава-Ягайло и Витовта. Поскольку митр. Григорий Цамблак находился под запрещением из Константинополя [11, сб. 357-360], вероятнее всего, второе. О миссии Цамблака будет сказано в своем месте.
Более отчетливо выступила политическая подоплека церковной унии во время Ферраро-Флорентийского Собора 1437-1439 гг. Здесь греческая сторона после долгих и бесплодных дискуссий по вопросам вероучения и обрядов за исключением ученого православного богослова св. Марка Ефесского признала спорные пункты католической доктрины [25, S. 450-452]. О Св. Духе в итоговом документе говорилось, что Он исходит от Отца и Сына как от одного источника одним дуновением, святоотеческое учение о временном послании Св. Духа в мир от Отца через Сына было отождествлено с учением о Filioque, а сама вставка в Символ веры объявлена необходимою по обстоятельствам времени для разъяснения истины. Определено, что Тело Христово в Евхаристии истинно предлагается и в виде опреснока, и в виде квасного хлеба согласно западному или восточному обряду. Признавалось в несколько смягченном варианте учение о чистилище (не упоминалось, например, о материальной природе чистилищного огня). Примат папы во всем универсуме традиционно обосновывался ссылкой на преемство от Петра, «князя апостолов», римский понтифик именовался викарием Христа, главой всей Церкви, отцом и учителем всех христиан. Этот документ нужно расценивать как уступку латинскому учению. Политическая ангажированность византийского имп. Иоанна VIII явно сказалась в четырехмесячном ожидании делегаций европейских правителей из Франции и Германии, на союз с которыми он так надеялся. В ходе самих дискуссий нередко звучали высказывания, что уния дала бы грекам помощь латинян против турок, которые если еще не осадили Константинополь, то готовятся это сделать [34, p. 61]. Для удовлетворения этих надежд папа Евгений IV дал обещание созвать против турок крестовый поход, выслать 300 воинов для обороны византийской столицы и галеры в случае осады [21, p 622]. Как известно, его призывы не встретили на Западе особенного единодушия, а поражение крестоносцев под Варной в 1444 г. продемонстрировало слабость западной военной помощи. После подписания декрета об унии папа сделал заверение, что восточные церковные обычаи, обряды, женатое священство и др. останутся неизменными [28, Bd. 7, S. 757]. До самого падения Византии, несмотря на оппозицию духовенства и народа, на Константинопольскую кафедру вступали патриархи-униаты: Митрофан (1440-1443) и Григорий Мамма (1445-1450), которым формально подчинялась и Киевская митрополия. В январе 1454 г. патриархом стал Григорий Схоларий, в прошлом участник Флорентийского Собора, подписавшийся на унию, но затем порвавший с ней, униатские же иерархи могли находиться после падения Константинополя только в Риме.
Можно сказать, что сама идея созыва собора для обсуждения спорных различий формальным образом с помощью цитат и силлогизмов показала на Флорентийском Соборе свою полную несостоятельность [12, с. 587-589]. На Западе этот собор сыграл большую роль для укрепления идеи папского примата, однако, покончив с т.н. «соборным движением» и попытками соборной реформы Церкви, римская курия спустя сто с лишним лет столкнулась с куда более радикальным движением Реформации.
Попытки заключить церковною унию между греками и латинянами находили некоторый отклик и на землях ВКЛ. Правда, здесь имелись свои местные причины и обстоятельства, которые способствовали постановке вопроса об унии. Пространства на востоке, где жили язычники-литовцы и «русские-схизматики», конечно, обращали на себя внимание латинского духовенства. Водворение в Прибалтике Тевтонского Ордена было сделано под благовидным предлогом защиты христианской веры. Фактически дело обернулось вооруженным наступлением, которое способствовало политическому объединению Литвы и Западной Руси. Кроме немецкого рыцарского ордена интерес к «восточным кресам» проявляла и католическая Польша. После присоединения в 1349 г. Галицкой Руси польским королем Казимиром Великим появился проект учреждения здесь семи епархий во главе с митрополитом, как об этом свидетельствует послание папы Климента VI 14.03.1351. [3, p. 532]. Хотя полностью его осуществить не удалось, указ об учреждении католических кафедр в Галиче, Перемышле, Владимире и Холме, где уже существовали кафедры православных епископов, изданный папой Григорием XI 13.02.1375., представляет дело таким образом, что эти кафедры были ранее предназначены для католических епископов, а теперь удерживаются (detinebantur) «схизматиками и еретиками», почему их нужно возвратить [36, T. 1, p. 713]. Понятно, что такой принцип можно довольно ловко применять, учреждая свои кафедры рядом с православными, чтобы объявить затем последние незаконными. Впрочем, несколько костелов в Галицкой Руси едва тянули даже на парафиальные центры, почему номинальные католические епископы служили далеко за пределами своих епархий, и их области фактически находились в составе Люблинского диоцеза.
Объединение Польши и ВКЛ Кревской династической унией в 1385 г. и вступление на польский престол литовского князя Владислава-Ягайло с условием крещения языческой Литвы открыло перед католической миссией новые перспективы на востоке. Конечно, когда русские земли находились в составе ВКЛ на условиях ряда-договора и когда действия князя Витовта препятствовали полному поглощению ВКЛ Польшей, задумывать широкомасштабные акции по подобию насаждения латинства в Галицкой митрополии, было затруднительно. Церковная уния была весьма кстати. Трудно сказать, насколько сам Владислав-Ягайло был инициатором этого проекта, известно только из его письма имп. Мануилу 1420 г., что он «всегда с душой думал, как бы содействовать этому вожделенному соединению (desideratissime unionis)» [24, s. 493]. От него вместе с греком св. Киприаном прозвучало предложение созвать на Руси (Литовской) церковный собор для объединения Восточной и Западной Церквей. Это было, по-видимому, первое предложение такого рода, касающееся Киевской митрополии. Сведения об этой инициативе сохранились в ответных письмах патр. Константинопольского Антония 1397 г. Патриарх отвечает отрицательно, поскольку восточным иерархам было затруднительно прибыть на Русь из-за неудобства сообщения и, в особенности, из-за турецкой угрозы [11, Прилож., сб. 298-310]. Действительно, после поражения сербов на Коссовском поле в 1389 г. и разгрома крестоносцев под Никополем в 1396 г. Константинополь был на волоске от своего падения. В своем письме к Владиславу-Ягайло патриарх призывал его подать военную помощь грекам вместе с венгерским королем [11, сб. 300].
Пока в Византии созревали дальнейшие униональные планы, для правителей Польши и ВКЛ тема унии приобрела свое значение в условиях обострения борьбы с Тевтонским Орденом. Согласно Уставу Ордена, рыцарское братство было учреждено для борьбы с врагами св. креста и христианской веры (kegen des cruczes vnde des gelouben vienden) [35, S. 61], значит, война с христианами была ему запрещена. Послы Владислава-Ягайло и Витовта пытались представить дело именно таким образом на Констанцском Соборе. Однако со стороны Ордена также делались заявления, что на территории Польши и ВКЛ живут и благоденствуют «схизматики» в ущерб католической вере [17, с. 333]. Чтобы оправдаться от возводимых на них обвинений в потворстве «неверным», Ягайло и Витовт послали из Львова отцам Собора свое послание от 18.10.1415., в котором уверяли их в своей преданности, сообщали, что ревнителям унии чинятся многочисленные препятствия, но они вверяют себя и своих подданных попечению Собора, говорили далее, что через викария доминиканского ордена Теодориха незадолго перед этим писали в Константинополь о своем желании привести «заблудших схизматиков веры православной» (fidei orthodoxe) к единству с Католической Церковью, а сделать это можно будет, когда будут удалены все захватчики (invasores), которые имеют обыкновение полагать препятствия распространению святой веры [24, s. 331-333]. Обмен колкостями, конечно, не мог удовлетворить Собор, к которому апеллировали спорящие стороны. Более решительным шагом, подтверждающим намерение Владислава-Ягайло и Витовта ввести унию, стала поездка митр. Григория Цамблака на Констанцский Собор в нач. 1418 г. Есть предположение, что был заготовлен русский текст речи для митр. Григория в Констанце [17, с. 344]. Его публикация была сделана Н.К. Никольским в Известиях Отделения русского языка и словесности Императорской академии наук по рукописи Виленской библиотеки [10, с. 70—75]. Однако латинский текст [20, p. 164—167] совершенно отличается от русского. В нем нет даже евангельских цитат о единстве учеников Христа. Текст не только наполнен реверансами в адрес папы, что можно объяснить редакцией переводчика, но и по своему содержанию есть страстное изъявление на унию. Православная вера здесь называется «схизмой», жители Руси якобы желают унии «с великими слезами» (cum maximis singultibus), к ней якобы стремятся не только польский король и его брат литовский князь, но и император с патриархом Константинопольским, да и сам митрополит исполнен в этом отношении великих надежд. О догматических разностях и созыве смешанного собора для их обсуждения в латинском тексте не говорится ни слова. Если и хотел Цамблак произнести речь, известную на русском языке, то вынужден был говорить совсем иное в угоду политике своих патронов из Польши и ВКЛ. По свидетельству орденского хрониста, когда русскую делегацию спустя некоторое время спросили, зачем они прибыли на Собор на самом деле, то получили ответ, что сделали эту в угоду Витовту, а на самом деле никакого послушания Римской Церкви они отдавать не хотят, а хотят оставаться по-прежнему (sy weldin keynen gehorsam thun der Romyschen kirchin, sy weldin blibin, als sy vor werin gewest), что стало тотчас известно Собору к немалому стыду поляков [33, S. 376]. Впрочем, не все исследователи склонны доверять этому свидетельству [37, S. 88, Note 54] После таких волеизъявлений русская делегация отправилась домой без какой-либо реакции со стороны папы Мартина V. Сам Витовт после Констанцского Собора показал заинтересованность в защите гусситов, которых римская курия считала еретиками, и дело церковной унии после кончины или удаления митр. Григория Цамблака в 1420 г. он предоставил митр. Фотию, который приезжал для переговоров в Новогрудок из Москвы [17, с. 348]. Видимо, русский митрополит подтвердил, что будет следовать в данном вопросе за решением Константинополя.
После смерти Витовта в 1430 г. великим князем литовским был избран Свидригайло. Однако этот князь навлек на себя неудовольствие литовского боярства, допуская в свою раду русских «схизматиков», что было запрещено 9 пунктом Городельского привилея 1413 г. Против него составился заговор, и Свидригайло бежал. Между ним и избранным на его место Сигизмундом в 1432 г. началась кровопролитная борьба. Сигизмунд имел своими союзниками поляков во главе с Владиславом-Ягайло, а Свидригайло — Тевтонский Орден с магистром Конрадом Юнгингеном. В союзном договоре с Орденом Свидригайло, между прочим, обещал «распространять в землях наших католическую веру Святой Римской Церкви» [5, № CXIX]. В дальнейших переговорах с отцами Базельского Собора и папой Евгением IV он подтвердил желание вступить в унию с Римом [17, с. 349-360]. В своих ответных письмах папа приветствовал идею «присоединения народов русских к Римской Церкви» для чего предлагал собрать собор русских епископов, архимандритов и других лиц духовного чина, чтобы они наделили соответствующими полномочиями митр. Герасима для поездки в Рим для заключения там унии [5, № CXXV]. Это предложение отчасти будет реализовано при подготовке Брестской унии. При условии согласия на унию духовенства заявили о своей готовности приступить к ней также русские князья и бояре в обращении к Базельскому Собору из Витебска 22.03.1433., уверяя, что своим правителем хотят видеть только «истинного католика» [30, s. 173]. Несмотря на примирительные послания римского папы Сигизмунду Кейстутовичу борьба в ВКЛ завершилась не в пользу Свидригайло. Как известно, и митр. Герасим был казнен по приказу Свидригайло по обвинению в измене, поэтому переговоры об унии продолжал уже другой митр. Киевский — Исидор.
Известно, что Сигизмунд Кейстутович не допустил митр. Исидора пройти через земли ВКЛ на Флорентийский Собор, что объясняется его подозрительностью в условиях шаткого пребывания на княжеском престоле и расположением католической иерархии ВКЛ к Базельскому Собору, оппозиционному папе [27, p. 43-44]. Не было также ни одного представителя Польши и ВКЛ на Соборе во Флоренции, где обсуждался вопрос о церковной унии. Поэтому уния, принесенная Исидором на Литовскую Русь не получила здесь государственной поддержки и была предоставлена самой себе. Польский король Владислав III все это время находился в Венгрии, где и погиб в 1444 г., а новый литовский князь Казимир после убийства заговорщиками Сигизмунда еще не чувствовал себя уверенно у власти. Митр. Исидор на своем пути в Москву был около года в русских епархиях Польши и ВКЛ. Здесь он столкнулся с той проблемой, что в одном и том же городе могли быть одновременно два епископа: один латинского обряда, другой восточного. Согласно новым инструкциям, параллельной иерархии в условиях унии не должно было быть, а после смерти одного из епископов (латинского или униатского) в епархии должен был оставаться только один епископ, если раньше умрет епископ восточного обряда, епархия переходит в юрисдикцию латинского епископа, если же раньше умрет латинский — наоборот [28, Bd. 7, S. 758]. Однако русские даже в пределах Польши не собирались переходить под власть польского епископата. Митр. Исидор застал вакантной кафедру в Перемышле, и латинский епископ заявлял на нее свои права, однако там был поставлен в 1440 г. новый епископ восточного обряда Афанасий Дрогоевский [27, p. 57]. В Вильно митр. Исидор столкнулся с открытым пренебрежением к нему, легату папы Евгения, со стороны Виленского латинского еп. Матфея, симпатии которого были целиком на стороне оппозиционного папе Базельского Собора. Тот даже не разрешил провозгласить здесь церковную унию [27, p. 59]. Никакой определенной реакции на воззвание митр. Исидора причащаться православным в католических костелах [9, кн. 3, с. 358] не последовало. Ни смоленский наместник князь Юрий Лунгвеньевич, задержавший Исидорова спутника Симеона Суздальского, ни киевский наместник князь Олелько Владимирович, выдавший грамоту митр. Исидору на пользование митрополичьими имениями, не высказали никакого отношения к проповедуемой им унии. Из чего следует, что в целом уния Исидора была принята православными в ВКЛ настороженно, а католической иерархией с неудовольствием, и после своего бегства из Москвы он не видел никакого смысла задерживаться в Литве [37, S. 93-95; 27, p. 64]. Правда, в 1450 г. униатский патриарх Григорий Мамма и митр. Исидор рукоположили в Константинополе еп. Даниила на Владимирскую и Берстскую кафедру, однако последний просил прощения за это посвящение [16 , с. 206]. В к. 1448 г. о своем поставлении на Русскую митрополию послал сообщение в ВКЛ св. Иона, в нач. 1451 г. в грамоте киевскому наместнику Олелько Владимировичу он говорил о «доброй старине» без поминовения «папиного имени», а 31.01.1451. его полномочия «как и первобывших митрополитов» «по обычаю русского христианства» признал и король Казимир Ягеллончик [11, сб. 539, 555; 16 , с. 151]. Таким образом, единство Русской Церкви было восстановлено.
Прибытие в ВКЛ ученика Исидора митр. Григория Болгарина в 1459 г., вместе с целым рядом посланий папы к королю и католическим епископам [27, s. 88-89] было новой попыткой ввести церковную унию в ВКЛ с некоторыми видами и на Московскую Русь. Из послания митр. Ионы еп. Смоленскому Мисаилу (будущему Киевскому митрополиту) становится известным, что в Москву к великому князю приезжали от короля «Якуб писарь да Ивашенец» с предложением принять Григория [16, с. 139]. Свт. Иона воспринял эту миссию с понятным беспокойством, призывая «князей и панов, бояр, воевод и всех христоименитых людей» «не принимать и не повиноваться» ученику «отступника Исидора», который хотел ввести римское учение и поминовение имени папы [там же, с. 89-91]. В соборном приговоре по тому же делу в Москве уже прямо говорилось о том, что Григорий вносит смущение и разделение «Московской зборной Церкви с Киевской Церковью» [16, с. 109; 11, сб. 631-634]. В 1461 г. для Тверского и Новгородского владык была даже заведена особая присяжная запись о непризнании униата-Григория [16, с. 201]. В ВКЛ были отправлены послами троицкий игумен Вассиан и белозерский Кассиан, чтобы вступить в переписку с местными «благородными и благоверными князьями» для противодействия униату [там же, с. 149]. Однако в апреле 1460 г. Григорий был официально признан в качестве митрополита Радой ВКЛ [27, s. 93]. Еп. Черниговский и Брянский Евфимий не согласился с этим решением и отправился в Москву, где его «пожаловали» в 1461 г. В соответствующей грамоте нового митр. Феодосия упоминаются «буря» и «великая налога» (притеснение) в «Литовской земле» от униата-Григория [16, с. 197]. Польский историк Оскар Халецкий склонен приписать саму идею разделения Киевской митрополии Исидору и римским папам Каллисту и Пию, и пишет, что оно было решающим для судеб Восточной Европы, т.к. церковно-административное деление в то время ощущалось «рутенами» и «великороссиянами» гораздо сильнее, чем этнические или языковые отличия [27, p. 95]. Однако это противоречит им же самим указанному факту, что в Риме, назначая Григория имели в виду и Москву [ibidem, p. 87], кроме того, разделение между высшими иерархами не ощущалось на всех уровнях, продолжались культурные контакты, в 1460 г. князь Семен Олелькович признал московского князя даже опекуном православных земель ВКЛ. Cуществуют разные точки зрения на причины, обусловившие признание митр. Григория Болгарина в ВКЛ, и даже на действительное его униатство [37, S. 96]. В любом случае, нельзя упускать из виду, что разделение Русской Церкви имело свою предысторию, и уния, конечно, не была здесь главным действующим фактором. Митрополит-униат, по всей видимости, встретил глухое неприятие союза с Римом у своей паствы, и поэтому решил искать благословения у православного патриарха. Известно, что митр. Григорий обращался в Константинополь с покаянием и просил признания своих полномочий, о чем получил грамоту 14.02.1467. от патр. Дионисия с правом принять под свою власть епархии в Московском государстве [7, с. 83]. Из этого видно, что в Константинополе продолжало жить представление о единстве русской митрополии.
После очередной неудачной попытки насадить Флорентийскую унию в ВКЛ Рим отказался от идеи учредить здесь униатскую иерархию. Однако в последней четверти XV в. явилась уже местная инициатива ввести унию. Если прежние попытки определялись преимущественно внешними политическими условиями, то теперь стали сказываться внутренние причины. К ним, в первую очередь, следует отнести усиление латинской миссии в ВКЛ и соединение материальных выгод с выгодами веры, т.е. раздачу принимающим католичество новых прав и привилегий.
Из посланий Гедимина становится известно о существовании францисканской миссии в Новогрудке уже при Витене († ок. 1316) [14, № 1,2,3]. Сам Гедимин, приглашая доминиканцев в Вильно, просил прийти знающих в том числе и русский язык, очевидно для возможности общаться и проповедовать [14, № 5]. Однако до сер. XIV в. католическая миссия еще не была ощутимой, как говорится об этом в Хронике Быховца, «римской веры в Литве еще не было, была только русская» [18, с. 139]. С переходом Ягайло и других литовских князей в католичество, а также крещением литовцев и основанием в Вильно в 17.02.1387. бискупской кафедры конфессиональная ситуация в ВКЛ стала меняться. Костелы возводятся в княжеских резиденциях в Крево [23, s. 10], Лиде [ibidem, s. 15, 52], Ошмянах [ibidem, s. 59] и некоторых имениях [ibidem, s. 29-30]. Крещение в новую веру 1387 г. вознаграждалось правом полного владения землей по польскому образцу с освобождением от всех повинностей в пользу правителя (кроме военных), а Городельский акт 1413 г. лишал православную знать права участия в совещаниях великокняжеской рады [2, с. 21-22, 27-29]. Привилегии, данные литовским боярам-католикам, стали одной из причин вооруженного конфликта при князе Свидригайло в 1432-1434 гг. Троцкий привилей 1434 г. предоставил одинаковые права князьям и боярам как собственно литовских, так и русских земель ВКЛ: свободу пользования имений, наказание только по суду и проч., а Виленский привилей 1447 г. подтвердил права Православной Церкви [2, с. 35, 42].
Флорентийская уния 1439 г., конечно, давала формальный повод к уравнению прав католиков и православных в ВКЛ. Однако фактически этого не произошло, поскольку идея унии с трудом воспринималась обеими сторонами [8, с. 8]. Привилегированное положение Католической Церкви подчеркивалось участием бискупов в заседаниях литовского сената, а православные трактовались по-прежнему как «схизматики», например, в переписке Казимира IV Ягеллончика с папой римским [9, кн. 5, с. 32-33]. Это особо давала почувствовать практика перекрещивания православных при переходе в католичество. По свидетельству Иоанна Кантакузина, повторное крещение «схизматиков» было обычной практикой Римской Церкви на славянских рубежах в сер. XIV в. [6, с. 44-45]. Условием заключения Кревской унии было также крещение литовских князей, но некоторые из них, крещенные прежде по православному чину, не согласились принимать его повторно [19, с. 99]. После учреждения Виленской католической епархии, согласно инструкции Витовта 5.08.1392, данной воеводам и тиунам, собирать для крещения необходимо было только литовцев, а «русинов» крестить, только если те захотят [23, s. 39]. Практика повторного крещения настолько затрудняла обращение православных в католичество, что во время Констанцского Собора Ягайло-Владислав и Витовт обращались с просьбой освободить от него православных, приходящих к римской вере [22, s. 82]. Эта проблема заострялась при заключении смешанных браков. Чтобы пользоваться привилегиями бояр-католиков, православные бояре должны были принять польские гербы последних. Заключение брака было естественным знаком такого соединения. Однако согласно привилею Ягайло 22.02.1387. некатолическая сторона должна была принять католическую веру при заключении брака, в случае же, если он уже заключен, то супругов не разводить, а принуждать противную сторону к перемене веры вплоть до телесных наказаний (penis corporalibus) [23, s. 13]. Подобные явления, усилившиеся в 70 – е годы XV в., и привели к известному обращению избранного на Киевскую митрополию «электа» еп. Смоленского Мисаила в 1476 г., подписанному тремя духовными и тринадцатью светскими лицами. Этот текст, если верить его подлинности, был обнаружен Ипатием Потеем в кревской церкви в 1605 г. Он содержит много возвышенных эпитетов в адрес папы и самоунижения, признание Filioque и авторитета Флорентийского Собора, но написан в опровержение клеветы, что православные якобы не суть истинные христиане и члены Церкви Христовой [4, с. 206]. «Исповедуем, — пишут, между прочим, авторы, — единому крещению быти во оставление грехов, а не двема, якоже нецыи творят в наших странах зде сущыи некиих и силою влекуще от нашея Церкви и паки второе крещение на ня воскладающе и глаголюще, яко тако нам повелевает всенасвятейший отец папа творити» [там же, с. 215]. Это обращение к папе с просьбой о научении осталось, однако, без ответа. Случайность его открытия наводит на мысль, что оно вообще не было отправлено, нет нигде упоминаний о нем, ни латинского его перевода. Впрочем, оно, вероятно, стало черновиком для следующего послания об унии 1500 г. [9, кн. 5, с. 70].
Последняя попытка ввести унию в ВКЛ связана с поставлением на Киевскую митрополию Смоленского еп. Григория Болгариновича (1498-1501). Перед этим состоялся брак литовского князя Александра и московской княгини Елены, при заключении которого заострились вероисповедные вопросы, в частности, о том, как совершить венчание, о возможности для Елены посещать православную церковь и не принуждать ее к перемене веры [9, кн. 5, с. 63]. В ответе князя Александра московским послам впервые прозвучала ссылка на «записи предков» с указанием на Казимира и самого Александра, что в государстве есть правило «церквей греческого закону больши не прибавляти» [1, с. 141]. Появилось ли оно в 1480 г. по настоянию сына Казимира Ягеллончика также по имени Казимира, прославленного Римской Церковью в лике святых, как сообщают о том униатские писатели, или же его нужно относить ко времени Ягайло и Витовта [9, кн. 5, с. 428, примеч. 39], однозначно утверждать трудно. Поскольку православные храмы и монастыри продолжали строиться на русских землях ВКЛ [9, кн. 5, с. 89], естественно понимать это правило как препятствие распространению православной веры собственно на землях с католическим населением, например, в этнической Литве [22 , s. 78-81]. Политика литовского правительства к кон. XV в. уже в значительной мере руководствовалась целями религиозными. Уния Флорентийская в таком контексте представлялась удобным миссионерским проектом. Одним из двигателей очередной попытки ввести ее в ВКЛ стал дипломат Иван Сапега, католик, выдвинувший своего родственника еп. Смоленского Иосифа на митрополичью кафедру. Предназначенный на митрополию епископ обращался за разъяснением о Флорентийской унии к патр. Константинопольскому Нифонту, который в своем послании советовал ему уклоняться от этого предложения, ссылаясь на необходимость разрешения из Константинополя [31, p. 7; 9, кн. 5, с. 66]. Однако митр. Иосиф Болгаринович этому совету не последовал, а написал 20.08.1500. обращение к папе с признанием его власти и решений Флорентийского Собора [36, Т. 2, p. 280; 9, кн. 5, с. 70-71]. Папа Александр VI не дал своего ответа напрямую митр. Иосифу, поскольку тот принял посвящение не от униатского патриарха Константинопольского, проживающего в Риме, а написал ответы латинскому Виленскому еп. Войтеху и князю Александру, в которых просит испытать искренность этого обращения, ибо уния «часто предпринималась и много раз разрывалась» [36, Т.2, p. 288-290; 9, кн. 5, с. 71-74]. Затронул папа и вопросы о перекрещивании, и о строительстве православных церквей: действующие ограничения и правила возможно отменить только в случае принятия русскими Флорентийской унии. Княгиню же Елену папа призывал принуждать к перемене веры вплоть до отлучения от мужа и конфискации имущества [9, кн. 5, с. 74]. Во время переговоров между Иваном III и литовскими послами в Москве в феврале 1500 г. по вопросу о принуждении Елены принять католичество московский князь утверждал, что митр. Иосиф и Виленский бискуп призывали к «римскому закону» и князей и панов русских, а сам князь литовский Александр поставил «божницы» латинские в Полоцке и других местах, чтобы силой крестить в «римский закон» [1, с. 207]. Переговоры, как известно, закончились объявлением войны литовскому князю. В ходе конфликта 1500-1503 гг. к Московскому княжеству отошли обширные земли ВКЛ на востоке (около трети всей территории страны). Литовскому правительству пришлось изменить свою религиозную политику на более терпимую. К этому времени митр. Григорий Болгаринович уже умер, и на его место был избран по представлению Елены архимандрит Минского Вознесенского монастыря Иона, ревнитель православной веры.
Подводя итог, следует сказать, что попытки ввести унию в ВКЛ в XV в. отчасти были откликом на такое же движение в Константинополе. Представлялось, что союз с Римской Церковью привлечет византийцам военную помощь западных государств против турок. Однако нестабильность в западном христианском мире, который только выходил из тяжелого кризиса внутренней схизмы, отвлекала внимание западных правительств от проблемы защиты остатков Византийской империи. Победа папства над соборным движением привела к принятию православной стороной римского учения на Флорентийском Соборе, поскольку католическая доктрина не допускает возвышения собора над авторитетом папы. Сама идея соборного обсуждения вероучительных различий и возможность пересмотра папских определений противоречила учению о примате викария Христова. Флорентийская уния повлекла на востоке сильное разочарование и была отвергнута.
Польские и литовские правители стремились использовать идею унии в политических интересах своих стран, чтобы препятствовать продвижению Тевтонского Ордена в Прибалтике. Однако у проекта ввести унию в ВКЛ имелись также свои внутренние причины. Православная Церковь в ВКЛ в XV в. была только терпимой наряду с господствующим исповеданием католическим. Католическая сторона не раз давала это почувствовать то в вопросе о смешанных браках, то в перекрещивании, то в ограничении строительства православных храмов. Однако православная сторона приходила в сильное волнение от одного слуха о перемене веры. В ВКЛ количественно преобладало православное население, а католическая проповедь сопровождалась слишком сильными средствами (перекрещиванием), чтобы иметь успех. Уния была такой формой латинской миссии, которая обещала большие приобретения. Однако унию пытались вводить только формальным способом, то присылая митрополита-униата как Григория Болгарина, то определяя кандидата, готового на унию, как Григория Болгариновича. Независимое от Константинополя поставление Киевского митрополита (Григория Цамблака, Мисаила) делало его зависимым от воли литовского князя, послушным исполнителем его воли. Все униональные попытки наталкивались на глухое сопротивление православных, поскольку уния была для них изменой своему исповеданию, верой римской. Среди сторонников унии видна часть русской знати (Послание 1476 г.). Но эта партия еще не была значительной. Увлечение польским образом жизни и, конечно, «польской» верой еще не было столь сильным, как это будет в XVI в. во время подготовки Брестской унии.
 
 
Источники и литература
Акты Западной России. — СПб., 1846. — Т.1. — 410 с.
Беднов В.А. Православная Церковь в Польше и Литве. — Мн., 2002. — 432 с.
Галенчанка Г.Я. Пасланне да папы рымскага Сікста IV 1476 г. Паходжанне помніка // Наш радавод. Кн. 8. Беларусы і палякі: дыялог народаў і культур, X-XX стст.: матэрыялы міжнар. круглага стала (Гродна, 28-30 верасня 1999 г.) — Гродна, 1999. — С. 79—107.
Грамота митр. Киевского Мисаила папе Сиксту IV 1476 г. // Архив Юго-Западной России. — Киев, 1887. Ч.1. Т.7. — С. 193 — 231.
Додатки до книги А. Коцебу «Свидригайло». — СПб., 1835. Эл. ресурс. — Режим доступа: http://litopys.org.ua/rizne/spysok/spys13.htm. — Дата доступа: 20.11.2012.
Иоанн Кантакузин. Беседа с папским легатом. Против иудеев и другие сочинения. / Вс. ст., комм., перев. Г.М. Прохорова. — СПб., 2008. — С. 39—52.
Лурье В.М. Русское православие между Киевом и Москвой. — М., 2009. — 296 с.
Любавский М. К вопросу об ограничении политических прав православных князей, панов и шляхты в Великом княжестве Литовском до Люблинской унии. // Сборник статей, посвященных В.О. Ключевскому. — М., 1909. — С. 1—17.
Макарий (Булгаков) митр. История Русской Церкви. — М., 1996. — Кн. 3, 5. — 703, 560 с.
Никольский Н.К. Григория архиепископа Киевского и всея Руси слово похвальное // Известия Отделения русского языка и словесности Императорской академии наук. — СПб., 1903. Кн. 2. — С. 70—75.
Памятники древнерусского канонического права. Ч.1. // Русская историческая библиотека. — СПб., 1880. Т. 6. — 679 с.
Пападакис А. Мейендорф И. прот. Христианский Восток и возвышение папства: Церковь в 1071—1453 гг. — М., 2010. — 630 с.
Пирлинг О. Россия и папский престол. Перевод с французского В.П. Потемкина. — М., 1912. — Т. 1. — 468 с.
Послания Гедимина. Эл. ресурс. Режим доступа: http://pawet.net/library/history/bel_history/_miscellany/
y_tg/%D0%9F%D0%BE%D1%81%D0%BB%D0%B0%D0%BD%
D0%B8%D1%8F_%D0%93%D0%B5%D0%B4%D0%B8%D0%BC%D0%B8%D0%BD%D0%B0.html
Русина О.В. Послання Папі Римському Сіксту IV і проблема інтерреляції літературних пам'яток XV ст. // Український історичний журнал. — Київ, 2008. — №2. — С. 16—34.
Русский феодальный архив XIV — первой трети XVI века. — М., 2008. — 552 с.
Флоря Б.Н. Исследования по истории Церкви. Древнерусское и славянское средневековье. Сборник. — М., 2007. — 528 с.
Хроника Быховца / Полное Собрание русских летописей. — М., 1975. — Т. 32. — С. 128—173.
Хроника Яна Длугоша о заключении Кревской унии между Литвой и Польшей // Белоруссия в эпоху феодализма. — Мн., 1959. — Т. 1. — С. 99—100.
Acta concilii Constanciensis. / Hg. H. Finke. Münster, 1923. — Bd. II. — 770 S.
Brehier L. Attempts at reunion of the Greek and Latin churches. // The Cambridge Medieval history. — Cambridge, 1923. — Vol. IV. — P. 594—626.
Chodynicki K. Kosciol Prawoslawny a Rzeczpospolita Polska 1370-1632. — Warszawa, 1934. — 655 s.
Соdeks dyplomatyczny kathedry i diecezij Wilenskiej. Krakow, 1932. — T.1. — Cz. 1. — 779 s.
Codex epistolaris Vitoldi, magni ducis Lithuaniae. — Cracoviae, 1882. — 1113 p.
Denzinger H. Enchiridion symbolorum definitionum et declarationum de rebus et morum. — Freiburg. 2007. — 1811 S.
Gill J. The Council of Florence. — Cambridge, 2011. — 457 p.
Halecki O. From Florence to Brest (1439-1596). — Rome, 1958. — 444 p.
Hefele K. Conciliengeschichte : nach den Quellen bearbeitet. — Freiburg, 1890. — Bd. VI. — VII — 1122, 898 S.
Küng H. Das Christentum. München. 2005. – 1056 s.
Lewicki A. Powstanie Swidrigelly. — Krakow, 1892. — 389 s.
Monumenta Ukrainae Historica. — Romae, 1964. — Vol. I. — 350 p.
Richental U. Chronik des Konstanzer Consils. / Hg. M.-R. Buck. — Tübingen, 1882. — 255 S.
Scriptores rerum Prussicarum. — Leipzig, 1866. — Bd. III. — 736 S.
Setton K. The Papacy and the Levant 1204-1571. — Philadelphia, 1978 — Vol. 2. — 580 p.
Statuten des Deutschen Ordens. — Königsberg, 1806. — 338 S.
Theiner A. Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae. — Romae, 1860. — T. I-II. — 822, 782 p.
Jablonowski H. Westrußland zwischen Wilna und Moskau. — Leiden, 1955. — 167 S.

[Mefis]

Хотябы тут!

кхххх

Русско-польской войны 1654—1667 гг.

западнорусский письменный язык

Он с помощью церковной унии стремился вывести православное население Княжества из-под влияния Российского государства, поскольку московские цари считали себя заступниками православных и на белорусско-литовских землях.

"Прошел я милостью Божией три моря. Остальное Бог знает, Бог покровитель ведает. Боже благий, Господи, Иисус, дух Божий! Мир тебе! Бог велик; нет Бога, кроме Аллаха, творца. Слава Богу, хвала Богу! Он разрешитель грехов, он и каратель; всевышний, возвышающий, низвергающий, все слышащий, везде видящий. Он судья правый, благий. " - Хождение за три моря Афанасия Никитина 1466-1472 гг. изложенное современным русским языком.
Ну и іншыя прыклады ёсць.
Тым больш, кім яны сябе лічылі неяк увогуле ўсё роўна, і зноў жа, гэтае пытанне надта палітызавана зараз.

Я не помню, каб Папа граў вялікую ролю ў гісторыі ВКЛ.

Скрытый текст (нажмите, чтобы показать/спрятать)

Первая попытка введения католичества как государственной религии относится ещё ко времени правления Миндовга. В 1250 или 1251 году он принял крещение, а в 1252 или 1253 году принял королевскую корону от имени папы римского Иннокентия IV, что включило Великое княжество Литовское в политическую систему католической Европы. Осенью 1253 года были рукоположены первые литовские католические епископы: Кристиан, представлявший Тевтонский орден и посвящённый в сан архиепископом Рижским, и Вит, польский миссионер-доминиканец, рукоположенный архиепископом Гнезненским. Миссия Вита оказалась безуспешной, а Кристиан был изгнан после того, как Миндовг отрёкся от католичества около 1260 года[2].

Отход Миндовга от христианства не прекратил деятельность в государстве католических миссионеров. Известно о существовании в 1320-е годах в Вильне и Новогородке по одному монастырю доминиканцев и францисканцев. Есть сведения о нахождение католических монахов при дворе великих князей Витеня и Гедимина[2].

Активное распространение католичества в Великом княжестве Литовском началось после заключения 14 августа 1385 года Кревской унии с Королевством Польским, по условиям которой великий князь литовский Ягайло становился королём польским, принимал католичество обязательство крестить по латинскому обряду языческие литовские земли. Вслед за крещением Ягайло 15 февраля 1385 года были крещены члены его двора, а также многие родственники, включая будущего великого князя литовского Витовта. В Вильне было основано католическое епископство, с 1415 года подчинённое гнезненскому архиепископу. 12 марта следующего года учреждение диоцеза было утверждено папой Урбаном VI[3].

В феврале 1387 года Ягайло вернулся в Литву. Первоначально была крещена знать и простое население столицы, весной 1387 года было крещено население Аукштайтии, при этом Жемайтия оставалась языческой[4]. В Вильне на месте языческого святилища был построен кафедральный собор, а вскоре сооружено семь первых приходских церквей[2]. 19 апреля 1387 года Урбан VI признал Великое княжество Литовское католическим государством.

В 1387 году Ягайло передал в собственность Виленскому епископству несколько волостей с 50-60 деревнями, ставшими первой церковной латифундией в государстве. Согласно привилею Ягайло от 22 февраля 1387 католическая церковь получала полную власть в своих владениях в судебных и финансовых вопросах, освобождалась от налогов и повинностей. В декабре 1430 году Ягайло расширил этот привилей и на владения, которые церковь обретёт в будущем. К середине XVI века Виленскому епископству принадлежало 285 деревень и 16 местечек с около 40 тысячами жителей, что составляло 1,5 % населения Великого княжества Литовского[5].

В 1411 году, после окончания войны с Тевтонским орденом и заключения мира, Жемайтия была возвращена в состав Великого княжество Литовского. Опасаясь того, что Тевтонский орден использует недостаточное рвение по христианизации Жемайтии с целью антилитовской пропаганды, как ранее его использовали сами литовцы для пропаганды против крестоносцев, в 1413 Ягайло и Витовт отправились в окрестности Бетиголы, где крестили первые группы жемайтов[6]. В 1416 году было начато строительство приходских церквей, а 23 октября по решению Констанцкого собора было основано Жемайтское епископство[7].

Всего в правление великого князя литовского Витовта было построено более 30 католических церквей. Поддержку от центральной власти получали монашеские ордена францисканцев, августинцев и бенедиктинцев. Тем не менее, распространение христианства среди язычников шло медленно. Так, по подсчётам одного францисканского миссионера, к 1410 году было крещено всего около 20 тысяч литовцев[8].

Государственная политика Витовта была направлена не только на христианизацию язычников, но и на распространение католичества среди русского православного населения. Так, Городельской привилей 1413 года подтвердил статус католичества как государственной религии, католическая знать получала права и привилегии, которых некатолики были лишены. В 1404 году было учреждено епископство во Владимире Волынском (в 1425 году перенесено в Луцк), после 1424 года — епископство в Каменце. Епископства делились на деканаты, а те в свою очередь на парафии (приходы). Избрание епископов находилось в руках капитула. С 1383 по 1550 было 12 виленских епископов, из которых первые четыре были поляками. С 1508 года все епископы происходили из высшей знати Великого княжества.

Витовт стремился организовать католическую церковь Великого княжества Литовского в качестве самостоятельной церковной провинции, но не получил поддержки со стороны папской курии. Несмотря на административную разобщённость, католическая церковь стала опорой государственной власти[8].

Христианство восточного толка на территориях, которые впоследствии составляли Великое княжество Литовское, распространилось ещё в X веке как государственная религия, введённая киевским князем Владимиром. Православная церковная структура сформировалась ещё в период существования Киевской Руси, уже тогда церковь обладала крупными земельными наделами и оформленной епархиальной структурой. Существовавшие на Руси епархии подчинялись Киевской митрополии, которая в свою очередь была подчинена Константинопольскому патриархату.

Угу. Тут напісана "Русь". Пашукайце цяпер пра епіскапаў Полацкай зямлі, напрыклад...

Чей тогда это проект?

Я меў на ўвазе "глупства - рабіць вынікі аб свядомасці чалавека так, як вы гэта зрабілі ў дадзеным выпадку."
Карацей кажучы, яшчэ раз, можа цяпер зразумееце:
Уніяцтва - народная рэлігія. Каталіцтва і праваслаўе - палітызаваная лухта магнатаў і баярства.

[Анатольевич]

Карацей кажучы, яшчэ раз, можа цяпер
зразумееце:
Уніяцтва - народная рэлігія. Каталіцтва і
праваслаўе - палітызаваная лухта магнатаў і
баярства.

Может и Вы поймете! Униацтво религия предателей православной веры!( В униаты переходят православные, не слышал перехода католиков в униаты). Католичество, религия католиков! Православие религия православных, и не Важно кто из вышеперечисленных по национальности Поляк, Беларус, Русский, Грек, Еврей, Китаец. Думаю Вы поняли мою позицию в этом вопросе!? Я понял Вашу! На сим и закончу!
p.s.
Не слыша совести упреков,
Скрежаща завистью глубокой.
Бежит таясь сын сатаны,
Предатель Бога и Любви.
Ему звук серебра дороже,
Он жить без золота не может.
Готов он и Христа предать,
Лишь только сребреники дать.
Апостол и учитель веры,
Бежит к проклятым лицемерам.
Ложь паче Правды возлюбил.
Предательством Христа убил.
Сегодня праздник лицемеров,
Предательств, подлости, измены.
Тех, кто в лицо имеет добрый вид,
А за спиной готов убить.
Звенят в подряснике монеты,
Их ровно 30, цену эту
Священник получил сполна,
Ведь он предатель – сатана.
Собрата предал клеветою,
И настоятельство чужое
В награду мигом получил.
Так ведь Иуда их учил.
Ничто не ново под луною
Иудам новым нет покоя.
Они бегут в синедрион.
И слышен вновь
Презренный звон.

[Mefis]

Униацтво религия предателей православной веры!

Думаю Вы поняли мою позицию в этом вопросе!? Я понял Вашу! На сим и закончу!

Сё-сё, ўсе ўсё зразумелі