следующая тема »

[26 Апрель 2024, 12:52:19]

Новости, реклама:

[26 Апрель 2024, 12:52:19]

Новости, реклама:

[enn]

http://www.svaboda.org/articlesprograms/literaturehouse/2006/8/4d8ccfc7-4c17-4c84-83aa-2c0aa44dc347.html

АЎТАР І ТВОР

(Скобла: ) “Вы хадзілі ў школу падчас нямецкай акупацыі. Чым вам запомнілася тая школа?”

(Арочка: ) “Запомнілася беларускамоўным навучаньнем — тым, чым яна адрозьнівалася ад польскай школы, бо пачынаў я вучыцца пры паляках. Калі прыйшлі немцы, я вучыўся ў Селявіцкай школе на роднай мове. Памятаю, як за чатыры клясы мы хадзілі здаваць іспыты ў Пасінічы. І ў мяне папыталіся пра яканьне і аканьне. Тады я атрымаў “пяцёрку”. Потым пайшоў у Вялікакракоцкую школу, якая разьмяшчалася ў гэтак званым Народным доме. Дамы такія будаваліся на сялянскія грошы. Памятаю і свайго настаўніка — Васіля Пракопавіча Трафімовіча. Потым нашу школу спалілі савецкія партызаны. І мы былі вымушаныя вучыцца па хатах”.

(Скобла: ) “Пры нямецкай акупацыі існавалі беларускія школы, а сёньня зачыняюцца. Як гэта можна назваць?”

(Арочка: ) “Гэта барбарскі парадокс. Тут жа ў нас вялікія беларускія вёскі. Возьмем, напрыклад, Чамяры ці Вялікую Кракотку, дзе калісьці грамадой ішлі ў “Грамаду”, у Таварыства беларускай школы, дзе ў гумнах ставіліся беларускія спэктаклі, дзе пульсавала жыцьцё. Па актыўнасьці вёскі гэтыя набліжаліся да Слоніма, нават да Вільні, куды пасылалі сваіх лепшых сыноў і дачок вучыцца на настаўнікаў. А цяпер школы беларускія зачыняюцца. Паўтаруся, гэта барбарскі парадокс”.