следующая тема »

[29 Август 2025, 11:09:09]

Новости, реклама:

[29 Август 2025, 11:09:09]

Новости, реклама:

[Head]

Тое, што ня трэба так выходзіць із машыны правільна. Але незразумела чаму беларусаў амаль кожны раз прымушаюць выхадзіць з машын...

[VLADMIH]

Тое, што ня трэба так выходзіць із машыны правільна. Але незразумела чаму беларусаў амаль кожны раз прымушаюць выхадзіць з машын...

Может прымушаюць для того что бы посадить в другую машину, которая направляется на Кирова 1 ?
Добавлено: 13 Ноябрь 2012, 06:37:21  А если серьёзно,то только идиот может выскочить из машины после того как остановлен полицией...

[Админ]

Заканчиваем оффтопик!

[Head]

[Valera]

Наши беларускамоуные на мове не разговаривают, а скорее понтуются. Как сигаретку стрельнуть так пропадает мова адразу.

[Head]

Призываете к изучению языка поздняка?
Не быть ему хозяином

Разговаривайте на любом государственном языке на выбор

Кожны беларус- гаспадар сваёй зямлі. І гэта луке ня быць яе гаспадаром.

Разговаривайте на любом государственном языке на выбор

Гэта хто мне кажа? Ты хто такі, хлопец??

Как сигаретку стрельнуть так пропадает мова адразу.

Ну калі па-беларуску хутка прабарматаць тыпу "дай цыгарку", то проста, могуць і не зразумець. Пакуль будзеш перакладаць мужык пасля ўчорашняга ўбяжыць.
Добавлено: 19 Ноябрь 2012, 16:52:55

[Сабачка]

Не друкаваў Каліноўскі на кірыліцы. Перакладчык-грамацей з вашых? 

[Бывший]

50 прычын, чаму беларусы не гавораць па-беларуску:

http://news.Тут/society/321262.html

[qwerty-vit]

Это мы, русские, коми недоузурпировали чтоли?

Отвэт в вопросе - А где ЭТО?

[ParanoЯ]

qwerty-vit почитайте 50 причин

[qwerty-vit]

qwerty-vit почитайте 50 причин

Посмотрите все комментарии .......
Добавлено: 20 Ноябрь 2012, 23:35:55

ParanoЯ

Как-то Вы высоко о qwerty-vit. "Почитать". Ага, счас. Вслух. Реальнее надо смотреть. На вещи.

Не выдавай себя так....

[Valera]

Как сигаретку стрельнуть так пропадает мова адразу.

Ну калі па-беларуску хутка прабарматаць тыпу "дай цыгарку", то проста, могуць і не зразумець. Пакуль будзеш перакладаць мужык пасля ўчорашняга ўбяжыць.

Не в этом дело. Мова для Вас -понты и отказываетесь Вы от нее даже ради сигаретки. 
Добавлено: 21 Ноябрь 2012, 00:48:19

Не друкаваў Каліноўскі на кірыліцы. Перакладчык-грамацей з вашых? 

Да он и флаг этот не видел.

[Сабачка]

Да он и флаг этот не видел.

А беларусам быў?

Скрытый текст (нажмите, чтобы показать/спрятать)

Сяргей Токць (Гародня),
 кандыдат гіст. навук,
 Гарадзенскі дзяржуніверсітэт
Нацыянальны і сацыяльны дыскурсы ў тэкстах "Мужыцкай праўды" і "Рассказов на белорусском наречии"

Калі б у тэкстах знакамітай "Мужыцкай праўды" Кастусём Каліноўскім замест тэрмінаў "польскі ронд" былі выкарыстаныя тэрміны "беларускі ронд" ці "літоўскі ронд", дыскусія вакол яго постаці мела б сёння зусім іншы характар. А яшчэ калі б ужо ў менш вядомым шырокаму колу аматараў нашай гісторыі "Пісьме ад Яські-гаспадара да мужыкоў зямлі польскай" мы маглі б прачытаць: "Мы, што жывемо на зямлі Беларускай, што ямо хлеб беларускі, мы Беларусы з векоў вечных", дык ніхто не змог бы паставіць пад сумненне ролю Кастуся Каліноўскага, як пачынальніка беларускага нацыяналізму.

Прафесійны гісторык, які займаецца даследаваннямі гэтага перыяду айчыннай гісторыі, добра разумее, што Каліноўскі мог напісаць толькі так, як напісаў, але, напрыклад, уяўнага шатландскага гісторыка, што толькі збіраецца даследаваць гісторыю беларускага нацыяналізму і які прачытаў усяго некалькі сінтэтычных апрацаванняў гісторыі Беларусі, названыя вышэй тэксты могуць напачатку збянтэжыць. Прычына хаваецца ў тым, што Кастусь Каліноўскі з'яўляецца культавай постаццю ў сучасным беларускім нацыянальным каноне, сімвалам змагання супраць Расейскай імперыі і русіфікацыі беларусаў у 19 - 20 стст. Менавіта вакол гэтага і разгортваюцца сённяшнія дыскусіі, якія часта маюць больш ідэалагічны, чым навуковы характар.

Беларускія гісторыкі доўга не звярталі ўвагі яшчэ на адзін тэкст, створаны на беларускай мове ў той самы час, як і "Мужыцкая праўда" К.Каліноўскага, і таксама адрасаваны беларускім сялянам. Гэта "Разсказы на белорусском наречіі", выдадзеныя ў Вільні ў 1863 г. [27] У апошнія гады пра гэты твор пісалі Уладзімір Казбярук і Алег Латышонак [28]. Напісаныя былі "разсказы", напэўна, у 1862 г., паколькі цэнзура выдала сваё адабрэнне ў снежні таго года. Ініцыятарам выдання з'яўляўся папячыцель Віленскай навучальнай акругі князь Шырынскі-Шыхматаў, а планавалася яно ў якасці кнігі для чытання ў народных вучылішчах і як сродак контрпрапаганды антырасейскім беларускамоўным выданням, такім, як "Мужыцкая праўда" К.Каліноўскага.

Галоўнай увагі ў гэтым зборніку, які складаецца з чатырох апавяданняў і адной казкі, заслугоўвае самае першае апавяданне "Кто булы наши найдавнiйшы диды и якая ихъ була доля до унiи?". Гэты тэкст, напісаны невядомым аўтарам на заходнепалескім дыялекце, з'яўляецца першым прапагандысцкім беларускім нацыяналістычным тэкстам, адрасаваным шырокім сялянскім масам. Прычым, як мне ўяўляецца, гэты тэкст нават нельга назваць "заходнерускім" у тым значэнні, якое сёння надаецца азначанаму тэрміну ў беларускай гістарыяграфіі (у адрозненне ад іншых апавяданняў гэтага зборніка). Тут амаль зусім не ўзгадваюцца Масква і Расейская імперыя, вялікарусы і "цар-бацюшка". За адным хіба выключэннем: "Короли польскыи воёвалы зъ Московскимы царямы, и кажная такая война мусыла конэчнэ спустошиты Литву и Билую Русь"[29]. Інакш кажучы, усходні сусед беларусаў амаль не фігуруе ў гэтым апавяданні як важны актор гістарычных падзей, што паўплывалі на лёсы Беларусі. Затое галоўным адмоўным акторам тут выступае Польшча, якая, паводле аўтара, увесь час намагалася зрабіць беларусаў і літвінаў каталікамі і палякамі: "Нэ дай Божэ нам потэрпиты того, що пэрэтэрпилы наши диды и батькы за виру Православную"[30]. Такім чынам, апавяданне "Кто булы наши найдавнiйшы диды и якая ихъ була доля до унiи?" можна лічыць першым прыкладам беларускага гістарычнага наратыву, узорам для пазнейшага фармавання беларускага нацыяналістычнага дыскурсу.

Аповяд абрываецца на трагічных для беларусаў, з пункту гледжання аўтара апавядання, часах Рэчы Паспалітай. Пра сучаснасць і будучае беларусаў тут зусім нічога не гаворыцца, што выглядае нават дзіўна, бо напрошваецца, калі зважаць на варункі выдання, пахвала ў адрас цара і братоў-вялікарусаў, якія прынеслі беларусам вызваленне ад палякаў і шчаслівае жыццё пад імперскім скіпетрам. Так, прынамсі, рабіў трохі раней вядомы фалькларыст Павел Шпілеўскі, якога таксама, на маю думку, можна лічыць беларускім протанацыяналістам. Апошні пісаў, напрыклад, у сваёй кнізе "Путешествие по Полесью и белорусскому краю" пра далучэнне беларускіх земляў да Расейскай імперыі: "После тяжких годов иноплеменного ига потомки кривичей, минские белорусцы, наконец, вздохнули свободно и зажили жизнью родной - белорусской" [31]. Але аўтар разгледжанага вышэй апавядання гэтага ні робіць. Чаму? Пытанне застаецца без адказу. Дарэчы, "Разсказы на белорусском наречіі" так і не трапілі ў бібліятэкі народных вучылішчаў, а самое іх выданне было прызнанае расейскімі ўладамі палітычнай памылкай.

Цікава, што ў разгледжаным намі вышэй апавяданні "Кто булы наши найдавнiйшы диды..." практычна цалкам адсутнічае сацыяльны дыскурс. Тут не ўзгадваюцца паны і мужыкі, а выступаюць толькі беларусы, палякі і літвіны. У гэтых адносінах першы нумар "Мужыцкай праўды" з'яўляецца ўзорам менавіта сацыяльнага дыскурсу. Словы "мужыкі", "мужыцкая" паўтараюцца тут 10 разоў, а слова "паны", "панскага" - 5 разоў. "Ад маскаля і паноў няма чаго спадзявацца, бо яны не вольнасці, а глуму і здзёрства нашага хочуць"[32], - гаворыць Яська-гаспадар. Упершыню ў гісторыі грамадскай думкі Беларусі мужыкі разглядаюцца не як патэнцыйны саюзнік шляхты, якім трэба апякавацца, якіх трэба выхоўваць, прасвятляць і далучаць да высокай культуры, але як сіла, здольная самастойна вырашыць свой лес: "А калі паны схочуць трымацца з намі, так няхай жа робяць па свентай справядлівасці: бо калі іначай - так чорт іх пабяры!"[33]. Ужо толькі за адно гэтае, на маю думку, Кастусь Каліноўскі заслугоўвае на пачэснае месца ў пантэоне нацыянальных герояў Беларусі.

У другім нумары "Мужыцкай праўды" таксама чытаем: " Цар кажа, што ён добра нам думае, а паны кажуць, што яны добра думаюць нам зрабіці, а мужык бедны ад іх дабросці як прападаў, так і прападае"[34]. І тут, каб "расталкаваць людзям, у чом праўда", Яська-гаспадар звяртаецца да гісторыі і сцвярджае, што "быў то калісьці народ наш вольны і багаты"[35]. Прычым ён адзначае, што бацькі і дзяды гэтага ўжо не помняць, але ён сам вычытаў у "старых ксёнжках". Паншчыны ў той шчаслівы час не было, паколькі ўсім хапала зямлі, "но ў суседстве з намі жыў Немец і Маскаль", каторым "багацтва нашае калола ў очы". Каб бараніцца ад немцаў і маскалёў, частка народу мусіла ісці на вайну, і за гэта "Кароль Польскі да і Літоўскі" даў ім шляхецтва, а астатнім загадаў абрабляць "поле гэтым, што б'юцца за вольнасць і шчасце ўсіх"[36]. Такім чынам, Яська-гаспадар тлумачыць паходжанне паншчыны і трохі, як бы прылагоджвае сацыяльныя супярэчнасці паміж панамі і мужыкамі, якія востра акрэсліў у першым нумары.

Гістарычны наратыў "Мужыцкай праўды" непараўнальна бяднейшы, чым у апавяданні "Кто булы наши найдавнiйшы диды и якая ихъ була доля до унiи?". "Нашаму народу" тут супрацьстаўляюцца немцы і маскалі і зусім не ўзгадваюцца палякі і літвіны, як і тэрмін "беларусы" у "Мужыцкай праўдзе" ўвогуле адсутнічае. Апелюючы да знакамітага маніфеста Касцюшкі, выдадзенага ў 1794 г., Яська-гаспадар сцвярджае, што ўзброенае змаганне за вольнасць аўтаматычна робіць мужыкоў "на век вякоў" вольнымі ад паншчыны [37].

Рэаліі падрыхтоўкі паўстання, а потым і яго выбух адсоўвалі на другі план сацыяльныя супярэчнасці паміж шляхтай і сялянствам. У пяцёх астатніх нумарах "Мужыцкай праўды" слова "пан" увогуле не ўзгадваецца. Ворагамі мужыкоў застаюцца чыноўнікі, папы і маскалі: "Дзяры з нас, цар, дзярэце з нас, чыноўнікі яго, хаця да астатняй шкуры, но памятайце, што і на нас прыйдзе пара, памятайце, што калі мужык разгуляецца, то, як свет шырокі, кроў ваша пальецца". У пятым нумары чытаем: "Помняць яшчэ нашыя дзяды, паказываюць яны, што за іх часоў мужыкі рэкрута і не зналі. Было войска, то праўда, но войска польскае ўсё было зэ шляхты, а калі мужыкі часамі захацелі ісці на вайну, так зараз з іх знімалі мужыцтва, ды і паншчыну, давалі зямлю, а ўсю вёску рабілі шляхтаю. Стуль то ў нас і парабіліся аколіцы шляхецкія"[38].

Аднак стаўленне сялян да паўстання і паўстанцаў аказалася не такім, на якое спадзяваўся Кастусь Каліноўскі і яго паплечнікі. Неўзабаве выявілася, што прапаганда паўстанцаў выразна прайграе расейскай прапагандзе ў ідэалагічнай вайне. Галоўным ворагам для селяніна, як аказалася, выступаў усё ж блізкі пан і яго падпанкі, а не далёкія чыноўнікі і маскалі, якіх сяляне ў рэчаіснасці бачылі толькі зрэдку. А паўстанцкія аддзелы ў большасці сваёй якраз складаліся са шляхты і дваровых людзей. Бацька паэта Максіма Багдановіча Адам Багдановіч так тлумачыў у сваіх успамінах факт, што сяляне не падтрымалі паўстанцаў 1863 г.: "Крестьяне ясно видели или чутьем угадывали, что это движение прежде всего классовое, а потом - национальное. Кто формировал отряды или "банды", как их называли царские власти? Помещики, вчерашние владельцы крепостных душ. Из кого комплектовались отряды? Из тех же помещиков, мелкой шляхты и дворни, т.е. "подпанков" и "панят", - вчерашних непосредственных и злейших врагов крестьянства, их самых жестоких притеснителей (…) Среди крестьян ходили слухи, что движение имеет целью восстановление крепостной зависимости. И по составу участников было похоже на то. То, что шли дворовые командующей части, было понятно: их интересы были тесно связаны с интересами пана, и с падением крепостной зависимости - крестьян, они много теряли в своем полупривиллегированном положении"[39].

Станавілася відавочна, што ідэі польскага патрыятызму і адпаведныя лозунгі таксама не ўспрымаюцца беларускімі сялянамі, якія ў большасці выразна супрацьстаўлялі сабе паноў-палякаў. 3 мая 1863 г. быў выдадзены Маніфест Нацыянальнага польскага ўрада, адрасаваны менавіта беларусам: "...Усе рауны, усе сыны одной Польшчы, Ойчызны нашэй... Усе што пойдуць в войско польское доецься шляхэцтво на век. Вера для усех свободная, як кто хочэ. Оніаты, которых пэрэвярнулі ў праваслав'е могуць вярнуць да своей веры. Браты Бёлорусы, прышла пора добрая... бараніце волі, зямлі і веры вашэй, а бог вам допоможэ"[40].

А ўслед за Маніфестам выходзіць апошні сёмы нумар "Мужыцкай праўды", у якім Яська-гаспадар распавядае сваім чытачам, як падняліся мужыкі ў Польшчы і "пайшлі дабівацца зямлі да праўды, а іншы і святой уніяцкай веры". "От і дабілісь - сцвярджае Яська-гаспадар - выйшаў ужэ Польскі Маніхвэст"[41]. Прычым з тэксту вынікае, што Польшча дзесьці там, а тыя, каму ён адрасаваны, жывуць не ў Польшчы. Адначасова з апошнім нумарам "Мужыцкай праўды" з'яўляецца і беларускамоўны прыказ Ронду Польскага "Да народу зямлі Літоўскай і Беларускай", у якім аўтар, напэўна, таксама Кастусь Каліноўскі, выгаворвае сялянам за тое, што яны дапамагаюць "маскалям". Расчараванне і адчай, выкліканы пасіўнасцю і часта нават варожасцю да паўстанцаў з боку беларускамоўнага сялянства выяўляецца тут фразай: "Што вы сігодня дурныя як авечкі"[42]. А ў перадсмяротных пісьмах з-пад шыбеніцы Яська-гаспадар жадае, каб "знаў свет Божы, як мужыкі Беларусы глядзяць на маскалёў і паўстанне польскае, чаго яны хочуць і чаго па сваей сіле дабіваціся будуць"[43]. Тут упершыню таксама ён гаворыць пра магчымасць навучання ў школах на беларускай мове. Але адначасова Яська-гаспадар атаясамляе сябе з палякамі: "Доўга палякі чакалі памоцы з заграніцы, народы чужаземныя крычалі многа і да гэтай пары нічога для нас не зрабілі"[44].

Вяртаючыся да параўнання тэкстаў К.Каліноўскага і невядомага аўтара апавядання "Кто булы наши найдавнiйшы диды и якая ихъ була доля до унiи?", можна з упэўненасцю сцвердзіць, што толькі апошні тэкст паводле зместу можна назваць беларускім нацыяналістычным тэкстам. Чаму Каліноўскі не мог ужыць тэрміну "беларускі ронд", чаму не бачыў у мінулым асобнай беларускай супольнасці? Тут, на маю думку, можна пагадзіцца з аўтарам кнігі "Гісторыя беларускага нацыяналізму" Валеркам Булгакавым, што ў самасвядомасці тагачаснага адукаванага шляхецкага грамадства Беларусь атаясамлялася з таямнічай, амаль казачнай правінцыяй на ўсходзе былой Рэчы Паспалітай, якую насяляў несапсаваны цывілізацыйнымі ўплывамі вельмі добры і наіўны народ, які, аднак, ніколі не меў уласнай палітычнай волі і патрабаваў апекі з боку больш цывілізаваных суседніх народаў [45].

Найбольш яскрава гэта сфармуляваў Адам Міцкевіч у студзені 1841 г. у сваіх лекцыях польскай літаратуры ў Парыжы: "Гэты край, спрадвечна славянскі, не мае сваёй назвы, бо не становіць (асобнай) дзяржавы, але хіліцца то да ляшскай сістэмы, то пад рускі скіпетр. Землі гэтыя былі заваяваныя Рурыкавічамі і ад той заваёвы маюць назву рускіх земляў. Літвіны захавалі ім назву, якая нагадвае пра тую заваёву, а Палякі, паклаўшы на іх сваю руку, адрозніваюць ў сваёй мове рускія землі ад дзяржавы Расеі (...) Гэтая велькая краіна была відовішчам барацьбы паміж Польшчай і Расеяй. На гэтым абшары сутыкаліся дзве рэлігіі, каталіцкая і праваслаўная. Шляхецкая Рэч Паспалітая Палякаў і сістэма самаўладства Расеі вялі тут зацятыя баі" [46].

І выйсці за рамкі такога дыскурсу прадстаўніку гэтага шляхецкага грамадства, якім быў і Кастусь Каліноўскі, было вельмі складана, хаця і магчыма, калі ўзгадаць чыноўніка Гарадзенскай губерні Ігната Кулакоўскага, які паходзіў з мясцовай шляхты. У 1834 г. Кулакоўскі даслаў на імя міністра народнай асветы грунтоўную запіску, дзе прапанаваў увесці ў навучальныя курсы мясцовых дзяржаўных устаноў "ясное, систематическое изложение (...) истории Западных губерний под исключительным названием истории Края", паколькі "события, относящиеся к Западным губерниям, обыкновенно или совершенно поглощены историею поляков или едва упомянуты в истории России, а потому доселе составляют в наших училищах науку, слабо занимающую юношество" [47]. Апроч таго Кулакоўскі таксама выступаў за "тщательное изучение наречий", бо "простонародный язык - это граница, природою начертанная между народами".

У заходнерускім дыскурсе, прадстаўнікамі якога адносна сярэдзіна 19 ст. можна назваць Паўла Шпілеўскага, Міхала Каяловіча, Паўла Баброўскага, Беларусь набывае больш высокі сімвалічны статус, калі карыстацца тэрмінам Валеркі Булгакава, прыгнечанай этнічнай калоніі, а беларусы - статус прыгнечанай этнічнай супольнасці. Заходнерускі дыскурс тварылі пераважна выхадцы з асяроддзя уніяцка-праваслаўнага духавенства, якія стваралі маргінальную, а часта нават пагарджаную групу ў польскамоўным адукаваным грамадстве Літвы і Беларусі. Таму яны лёгка ўспрымалі гэтакі альтэрнатыўны да пануючага інтэлектуальны праект. Іншая справа, што адсюль часцяком заставаўся ўсяго адзін крок да поўнай русіфікацыі і прыняцця расейскай нацыянальнай самасвядомасці, і многія з заходнерусаў без асаблівых ваганняў гэтакі крок рабілі.

Але, гэта быў, на маю думку, неабходны этап для фармавання ідэі беларускага нацыяналізму. Аўтар апавядання "Кто булы наши найдавнiйшы диды и якая ихъ була доля до унiи?" выразна выходзіць за рамкі заходнерусізму, паколькі апошні немагчымы, як слушна адзначыў у свой час Алег Латышонак, без суаднясення да расейскасці ці вялікарускасці [48], а ён абыходзіцца без іх, зрабіўшы беларусаў самастойным акторам гістарычнай сцэны. Сапраўды, прываблівай выглядае ідэя Алега Латышонка, што гэтым аўтарам мог быць Ігнат Кулакоўскі [49]. У кожным выпадку, як мне здаецца, гэта мусіў быць нехта "свой сярод чужых", той, хто мог пераступіць праз прынятыя ў тагачасным грамадстве Беларусі рамкі і стэрэатыпы.

Такім чынам, у 1860-я гады былі акрэсленыя рамкі нацыянальнага дыскурсу, у межах якога пазней Францішак Багушэвіч, Вацлаў Іваноўскі і іншыя аўтары тварылі канон беларускай нацыянальнай ідэалогіі. Тэксты Кастуся Каліноўскага ў гэтым плане ў канцы 19 - на пачатку 20 ст. былі малапрыдатнымі. Але яны сталі запатрабаванымі ў той момант, калі беларускі нацыяналізм адчуў патрэбу ў героях-ваярах. І постаць Каліноўскага становіцца сімвалам нязломнага беларускага змагара супраць імперыі, сімвалам, які адыграў і адыгрывае надалей вялізную ролю ў беларускай культуры і ў беларускім нацыянальным руху.

[Админ]

Как сигаретку стрельнуть так пропадает мова адразу.

Ну калі па-беларуску хутка прабарматаць тыпу "дай цыгарку", то проста, могуць і не зразумець. Пакуль будзеш перакладаць мужык пасля ўчорашняга ўбяжыць.

Не в этом дело. Мова для Вас -понты и отказываетесь Вы от нее даже ради сигаретки. 

Подмена понятий. Разговаривать на разных языках не есть предание интересов родного языка. Я, когда приезжаю в Польшу, разговариваю по-польски не из-за того, что меня не поймут по-русски - поймут. Коммуникация быстрее и проще  происходит. Это в общем-то и пытался объяснить Хэд.

PS. Как пафосно "мова за сигаретку". В избушке с ее цинизмом такое никого не заденет.

[Valera]

Как сигаретку стрельнуть так пропадает мова адразу.

Ну калі па-беларуску хутка прабарматаць тыпу "дай цыгарку", то проста, могуць і не зразумець. Пакуль будзеш перакладаць мужык пасля ўчорашняга ўбяжыць.

Не в этом дело. Мова для Вас -понты и отказываетесь Вы от нее даже ради сигаретки.  

Подмена понятий. Разговаривать на разных языках не есть предание интересов родного языка. Я, когда приезжаю в Польшу, разговариваю по-польски не из-за того, что меня не поймут по-русски - поймут. Коммуникация быстрее и проще  происходит. Это в общем-то и пытался объяснить Хэд.

PS. Как пафосно "мова за сигаретку". В избушке с ее цинизмом такое никого не заденет.

Пост Хэда вполне закончен в смысловом отношении и не нуждается в дополнительных разьяснениях, как и искать подмену понятий нет необходимости . Важно, что Вы оба признаете переход на русский при попытке беларускомоунага "стрельнуть сигаретку". И переход этот как раз из выгоды личной, ведь и послать могут и не дать, если на мове, а курить то хочется))). Но никто же не сказал, что тот у кого "стреляют" русскоговорящий .

Любить, и уважать нужно свой язык. Поляки и те никогда на русском у нас не разговаривают и не стараются говорить. Говорят на польском смело и гордо! А наши с ними на ломаном польском, стыдоба.

Так что понты это, а  "мова за сигаретку"  100%- в точку.

[Админ]

Распространение языка не в последнюю очередь определяется удобством его использования. И в этих вышеприведенных 50 причинах добрая половина связана с этим. Следует признать, что подавляющему большинству у нас удобно говорить по-русски. Поэтому давлением на национальное самосознание, очернением русского, поэтизацией белорусского многого не добъешься. Надо предоставить людям условия, при которых по-белорусски было бы удобно и комфортно говорить. Почему надо? Потому, что такой комфорт  создан для русского в том числе политическим и административным ресурсом. Поэтому, если и говорить о равноправии двух языков, то надо говорить о равноправии в создании удобства и комфорта для обоих языков.

[VLADMIH]

Очернение дело поганое и никакой пользы не принесёт. Власти вас целенаправленно лишили когда-то возможности использовать бел. язык в угоду тем же русским ( только не обижайтесь,господа русские,- вы не виноваты)
Власть и сейчас боится своего родного языка как огня...Лучше клясться на каждом шагу о своей любви и преданности Большому брату и, естественно, не на своём родном. И братишка подбросит газку, денежек, построит АЭС, пришлёт свою попсу и т. д.
Но как это паршивинько пахнет...

[Админ]

Какие ещё условия вам нужны? Даже в Конституции прописано, что в стране 2 государственных языка, причем "белорусский" написано на первом месте. Надписи и объявления на белорусском... Те, кто хотят, смело общаются на белорусском, в школе белорусский со 2-го класса... Все условия созданы, нужно только захотеть, а в Беларуси пока ещё никому не навязывают, на каком языке нужно говорить и думать

Мне ничего не нужно. Меня и так устраивает. Я говорю том, что если соблюдать закон о языке, то соблюдать полностью. Официальная документация по-русски и по-белорусски. В любой школе преподавание на выбор по-русски или по-белорусски. Вся документация во всех учреждениях на выбор в 2 экземплярах. Все чиновники чтобы и по-русски и по-белорусски разговаривали. И чтоб тотктовышебога белмову в конце-концов выучил и хоть иногда на ней размаўляў.

Про детей можете не рассказывать, у самого дите в 1й класс пошло. Специально сходил, посмотрел на расписание. Русский язык и литература по уроку каждого 3 раза в неделю. Беларуская мова - 1 урок 1 раз в неделю. Равноправие? 
Добавлено: 23 Ноябрь 2012, 15:29:15

[Админ]

Даже сейчас слишком много бюрократии с бумажками, а что будет, когда их количество удвоится - из-за необходимости ПЕРЕвода на белорусский?

Меня не интересует, что будет с бюрократией и будут ли классы переполнены. Но меня не устраивает, когда говорят, что в Беларуси созданы все условия для Белорусского и апеллируют при этом к Конституции, которая не имеет ничего общего с действительным положением вещей.

[Админ]

Условия для белорусского созданы, но они не равнозначные тем, котрые есть для русского. Если я, заходя в учреждение, читаю информацию по-русски, то я должен иметь возможность прочитать ее же по-белорусски. Если чиновник не говорит на 2 официальных языках, то он не имеет права занимать свою должность. И т.д. и т.п. Вот тогда условия равнозначные. А так... Декларация, равных возможностей, не более.

[Сквиртослав Кунифистов]

Потому что на такую информацию нет спроса. Возможно, даже более 99% посетителей достаточно информации на русском. И начинать надо с малого - с самого себя и своих детей. Вам никто не запрещает общаться в семье на белорусском. А если даже в семьях не востребована мова - то о чем вообще может идти речь...

Тем более что в стране много чего вообще только на белорусском (национальные теле- и радиоканалы, объявления в общественных местах, дорожные указатели и многое другое). Я бы не сказал, что в Беларуси ВООБЩЕ невозможно услышать мову..

Нет спроса? А предложение есть? Беларуский язык урезается везде. Телевидение, газеты, школы. Сам сипатый вообще почти нулевой в родном языке. Это позор!
Недавняа статья в Нашай Нiве в тему
Мне абрыдла адчуваць дыскрымінацыю за беларускую мову
http://nn.by/index.php?c=ar&i=84113&c2=araddcompa

[Head]

Потому что на такую информацию нет спроса. Возможно, даже более 99% посетителей достаточно информации на русском.

А колькі выпадкаў калі чыноўнікі не адказваюць нават на мове зварота? Вот, з вышэй адзначанага артыкулу:

"Даслаўшы неяк дзелавыя паперы, якія былі цалкам аформленыя на беларускай мове, і атрымаўшы наступны адказ

«Как по мне, документы на белорусском языке не являются признаком хорошего тона. Жду русскоязычную версию»."

В минской гимназии запретили дневники на белорусском языке
10 сентября 2012, 13:34

"Ребенку купили дневник на белорусском языке, а на первой встрече с классным руководителем детей проинформировали: "Передайте своим родителям, чтобы приобрели дневники на русском языке. Никто не обеднеет если потратит еще Br10 тыс." Законно ли это?" - спрашивает читатель Interfax.by.

"Получив устное указание учителя гимназии купить второй дневник, придумал единственное логическое объяснение: "ежедневник" будет выглядеть нелепым, если он издан на белорусском языке, а записи в нем делаются на русском", - предположил отец-гимназиста.

Мы переадресовали вопрос читателя специалистам управления образования администрации Центрального района.

"Как-то даже и не задумывались над тем, что это может стать проблемой. Главное, чтобы на дневнике была символика Республики Беларусь. Был герб, флаг и резолюция "допущено министерством образования"… У меня, например, ребенок пошел в школу с дневником на белорусском языке, и все нормально", - ответили в отделе дошкольного и общего среднего образования.

http://udf.by/news/society/65663-v-minskoy-gimnazii-zapretili-dnevniki-na-belorusskom-yazyke.html

[Админ]

Потому что на такую информацию нет спроса. Возможно, даже более 99% посетителей достаточно информации на русском. И начинать надо с малого - с самого себя и своих детей. Вам никто не запрещает общаться в семье на белорусском. А если даже в семьях не востребована мова - то о чем вообще может идти речь...

Я вам про Фому, а вы мне по Ерему Я не говорю про "что делать и кто виноват". Я говорю о том, что нет равных условий для двух языков. Вы с этим согласны или нет?

[Andrey-g]

Подавайте жалобу. Быдло только так можно поставить на место...

Калі прыйшоў некуды ў кантору да чыноўніка, то скарга, магчыма, дапаможа. Але калі гэта справавыя адносіны? Тут ужо складаней штось-ці зрабіць. Ды і якую рэпутацыю заробіць той, хто будзе скардзіцца на кожным кроку.
Мяне таксама ўжо столькі разоў прасілі, каб пераходзіў на "усім зразумелую рускую" мову, хаця ў паўсядзённым жыцці я пераважна яе і выкарыстоўваю. Некаторыя проста сказалі, што нават не чытаюць лісты і паведамленні, напісаныя на беларускай мове.
І пасля такога будуць казаць, што беларуская мова мае роўныя правы з рускай? Калі нават ва ўніверсітэце гісторыю Беларусі, якую вывучаў на беларускай мове, па просьбе выкладчыка перакладаў на рускую мову?
Канешне, зараз будуць казаць, што трэба адстойваць свае правы, не заўважаць тых перашкод, што робяцца рускамоўнымі маскалямі і ўладамі на кожным кроку. Але дзеля гэтага трэба быць сільнаму, ды шмат высілкаў накіроўваць на пераадоленне перашкод і неразумення навакольных людзей. Няўжо гэта і ёсць раўнаважнае выкарыстанне абедзьвух моў, што прапісана ў канстытуцыі?
Хачу проста размаўляць на сваёй мове, пісаць і чытаць на ёй. Хай сабе буду слухаць адказы на рускай мове - яе выдатна разумею. Але часта сустракаецца неразуменне, выдзяленне гэтага, прымушэнне пераходзіць на рускую.
Атрымліваецца, што усе Беларусы слабыя. Калісь-ці іх захапілі, прымусілі выкарыстоўваць рускую мову, доўгі час яе прымусова насаджалі. Выдаўбілі ў іх галовах, што няма такой мовы, як беларуская, няма ў яе гісторыі. З часам яны прызвычаіліся да гэтага, зламаліся. І пасля, не жадаючы прызнаць сваю слабасць і злом, пытаюцца зламаць тую горстку астатніх, што яшчэ намагаюцца штось-ці зрабіць.

[Head]

Атрымліваецца, што усе Беларусы слабыя. Калісь-ці іх захапілі, прымусілі выкарыстоўваць рускую мову, доўгі час яе прымусова насаджалі. Выдаўбілі ў іх галовах, што няма такой мовы, як беларуская, няма ў яе гісторыі. З часам яны прызвычаіліся да гэтага, зламаліся. І пасля, не жадаючы прызнаць сваю слабасць і злом, пытаюцца зламаць тую горстку астатніх, што яшчэ намагаюцца штось-ці зрабіць.

Не сумуйце! Ўсё будзе добра!

А пра "подавайте жалобу" трэба памятаць пра байкот антыбеларускаму рэжыму. Нельга скардзіцца халуям на іх жа палітыку.
Добавлено: 29 Ноябрь 2012, 14:49:52Парваць з расейскамоўнасцю
а Вы згодныя з такой пастаноўкай пытання?
Неяк я пазнаёміўся з чалавекам, які адразу ж спытаў, чаму я размаўляю па-беларуску, піша нам чытач Зміцер Крымоўскі.
14:04, 29.11.2012  |

Я, вядома, патлумачыў, але спачатку сам спытаў у суразмоўцы пра яго расейскую. «Привычка», — пачуў я. Адказ, як мне падаецца, даволі трапны і шмат што раскладае па паліцах.

Звычка — гэта дзеянні, якія выконваюцца аўтаматычна, чаму папярэднічае іх шматразовае паўтарэнне. Чым часцейшае паўтарэнне, тым больш трывалая ўтвараецца псіхафізічная сувязь. Таму і пераход на беларускую мову звязаны з пэўным дыскамфортам, бо адбываецца злом устойлівых моўных асацыяцый. Як вядома, вада цячэ там, дзе меншы супраціў. Таму і беларусы не імкнуцца вяртацца да роднага слова, бо гэта спалучаецца з пэўнымі высілкамі, якія да таго ж павінныя мець пад сабой моцны ідэйны падмурак. Пра нейкія матэрыяльныя выгады ад беларушчыны ўвогуле гаварыць не даводзіцца.

Як ужо гаварылася, умова ўкаранення звычкі — шматразовая паўтаральнасць дзеяння. Гэта ажыццяўляецца праз панаванне расійскай. Куды ні сунься, у часопісах, газетах, падручніках, на ТБ, шыльдах, у справаводстве, на радыё — паўсюдна расейшчына. Нават, у дзяржаўнай установе ці краме на пытанне па-беларуску — практычна безальтэрнатыўная імавернасць пачуць адказ на расійскай. Такая дзяўбёжка, і найперш маладога пакалення, пакрысе цэментуе ў грамадстве гэтую звычку.

Пра які вольны выбар мовы можа весціся гаворка ў такім разе, калі ён ужо зроблены (бацькамі, чыноўнікамі, атачэннем і г.д.)? Ці існуе выбар у руху па інерцыі (а гэтым і ёсць звычка)? Тут усё прадказальна. А калі няма выбару — няма і свабоды. Гэта рух у рабства.

Звычкі бываюць карыснымі і шкоднымі. Патуранне шкодным звычкам вядзе да праблемаў у жыцці і здароўі. Расейскамоўнасць беларусаў мне падаецца шкоднай звычкай, бо замінае нацыянальнай самаідэнтыфікацыі, трымае краіну ў расійскім інфармацыйным полі, перарывае культурна-гістарычную повязь. Парваць са звычкай расейскамоўнасці гэтаксама цяжка, як і кінуць курыць заўзятаму курцу ці піць алкаголіку. Але каб нацыя захавалася, зрабіць гэта проста неабходна.
даслаў чытач Зміцер Крымоўскі

Чытаць цалкам http://nn.by/?c=ar&i=84429

[Head]

Берите пример, нытики... А не тупо нойте на русском, что никто в Беларуси не разговаривает на белорусском... Из-за насильственной русификации и происков марсиан...

Не, мяне цікавіць хутчэй тое, што як гэта чалавек, які з ўсёй моцы, ажно слінай пырскае, імкнецца даказаць, што на Беларусі рай зямны сам уехаў у Маскву? Гэта каб ныцікам ня быць?

[VLADMIH]

Клёвая девушка. Её бы в худруки Дома культуры в Шклове...Интересно,а поэзию В.Быкова она тоже знает ?

[Head]

[Сабачка]

Клёвая девушка. Её бы в худруки Дома культуры в Шклове...Интересно,а поэзию В.Быкова она тоже знает ?

Яна й пры Паздняку не зможа быць масткірам, бо ў Еўропе спявае, а не ў Амерыцы.
Добавлено: [time]Сбт 01 Дек 2012 09:24:36[/time]

[Head]

І што я не так сказаў? Гэта ж метафара (паглядзі ў энцыклапедыі, што такое). Наогул, няўдалая спроба тролінгу.