Tigresss,
*Lucky*, так прыемна вас тут бачыць!!!
Дзякую за падтрымку!
Да ўж, цяжка не толькі са школамі, але і з садкамі... Я была здзіўлена, што ў мінулым годзе толькі адна вучаніца ішла ў 1-ы беларускі клас
На ўвесь горад!!! Мне проста страшна становіцца, калі я падумаю, што і мой сын застанецца без кампаніі... Зараз у нас у суседніх дамах ёсць яшчэ 2-ое жадаючых, але хто гарантуе, што бацькам праз пэўны час будзе зручна вадзіць у тую ці іншую ўстанову. Мой выкладчык паліталогіі (свядомы-свядомы нацыяналіст
) ў Менску расказваў, што дзеля добрага беларускага садку ён з Шабаноў без машыны вазіў дачку ў цэнтр, затым сам на працу на Захад.
У мяне знаёмая выйшла замуж за літоўца. Яе сваякі не былі рады з'яўленню нацыяналіста ў іх сям'і. хоць і жыць сталі ў Вільні. Муж ёй казаў: да, я нацыяналіст, я люблі сваю краіну, народ, мову, гісторыю, но мы ж з табой размаўляем па-руску. Гэта мова зносін. Але я вельм жадаю, каб наша дзіця ведала і беларускую, і каб у нашай сям'і гучала і гэтая мова. Яны ўсе тры яму будуць родныя... У адказ на гэта... дзяўчына пасмяялася і пайшла вывучаць літоўскую. Ну, гэта ёсць у нашым менталітэце - цуранне каранёў.
А ў Вільні такі цудоўна беларускі ліцэй! Вось дзе з 1-ага класу вывучаюць усе 4 мовы і не задумваюцца, ці не будуць яны іх змешваць.
А я, дарэчы, у школе была вызвалена ад вывучэння беларускай, бо тата быў рускі да мозгу касцей ваенны
Гэта ўжо ў дарослым узросце ў мяне самасвядомасць прачнулася.