Стаяў Міндоўг, а поруч з ім —
Ягайла, пяты сын Альгерда...
І я там быў, тэкілу піў,
Ягайла, пяты сын Альгерда
Свае мне казкі гаварыў.
Ён называў, бо меў правы,
"Дзікускай" гутарку Літвы.
Я адказаў яму:
— Не ной
Маскальскай моваю сваёй!
Зляпіўшыся з таго, што была,
Пісакам Піцерскім Скоріной
Я "пацвяр
Джон" па карку дрынам,
А Беларусь дзеля красы
Нацягваю я, як трусы.
Як я званіў мудзямі ў Жмудзі!
Мяне Купала пяткай ў грудзі
Заўзята біў:
— Ты хто такі?
— Мы, Зайцы Беларусакі,
Заўжды запхнутыя пад лаўку,
Ды зробім "вількай" воўку ваўку.
Каб ты, паўзняўшы з Польшчы вэлюм,
Паліў "крэвёю" "лесапелі",
Дзяржаваю на "будзь здароў"
Пад'еў агрэсту крыжакоў.
Каля Міндоўга
дзекнуў дрыснуў
Паэт ад бога верш "срабрысты"
Нібыта заяц, ці то чорт
Касы з туманаў і балот...
: 1 ... 9 10 12 13 ... 24 Далее» Вниз