|
Сабачка
|
Што ён літовяц, але лічыць сябе беларусам. І што яго назвалі ў гонар вялікага князя Літоўскага, а не ліцвінскага ці літвінскага.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
сусанин
Гость
|
табе як ідыёту трэба ТРЫ разы паўтараць?! я табе ТРЭЦІ раз кажу - я ведаю БЕЛАРУСА, самога сапраўднага БЕЛАРУСА, імя якога - Вітаўт.  |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Сабачка
|
Хай сябе ён лічыць кім хоча.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
На словах я
|
[quote author=Беларускі буржуазны нацыяналіст link=topic=2126.msg9092354#msg9092354 date=1347390616]імя якога - Вітаўт.[/quote]
Витька хромой с 15 дома? Он что опять напился?
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
сусанин
Гость
|
Асабіста ведаю літоўца Гедымінаса.
Хай сябе ён лічыць кім хоча.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Сабачка
|
Князь літоўскі? Літоўскі. Мой знаёмы таксама літовяц. А твой знаёмы беларус.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
літовяц Гэта таксама з тваяго авечага дыялекту?? |
|
|
|
« Последнее редактирование: 03 Декабрь 2012, 14:00:29 от Head »
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Сабачка
|
Нават Станіславаіч плюнуў на  |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
Ты, што трызніш, а?
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Сабачка
|
Сам ты трындзіш. Дзе літоўска Вільня, а дзе Амерыка?
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
А казаў, што ты трызніш, а не трындзіш.  Дзе літоўска Вільня, а дзе Амерыка? А гэта тут пры чым? А Вільня- беларуская.
Добавлено: [time]Вск 09 Дек 2012 17:45:35[/time]
У пачатку 1990 году Сэйм Летувы, дзе бальшыню дэпутатаў складалі сябры Саюдзіса, рыхтаваўся да аб'яўленьня незалежнасьці краіны. Масква, перашкаджаючы прыняцьцю такога рашэньня, зьвярнулася да геапалітычнай аргумэнтацыі, закладзенай Сталінам, i выкарыстала cвaix халуёў у кіраўніцтве Беларусі. Тагачасны Старшыня Вярхоўнага Савета БССР ХІ-га скліканьня Мікалай Дземянцей выступіў пад дыктоўку Масквы з заявай аб вяртаньні Вільні i Віленшчыны Беларусі ў выпадку, калі Сэйм Летувы прыме рашэньне аб незалежнасьці. Масква, аказваецца, усё ведала i памятала i пра Беларускую сталіцу, i пра эпична беларускую тэрыторыю i г.д. I вырашыла прывесьці ў дзеяньне міну, закладзеную Сталінам. Гісторыя гэтай правакацыі вядомая. Дэлегацыя дэпутатаў Вярхоўнага Савета ад Беларускага Народнага Фронту i прадстаўнікоў БНФ правяла перамовы з кіраўніцтвам i прадстаўніцтвам Сэйму Летувы. Hiхто ня верыў у сур'ёзнасьць намераў М. Дземянцея. 3 нашага боку была выказана падтрымка незалежнасьці Летувы у межах Літоўскай ССР. 3 боку спадара Ляндсбэргіса, прадстаўнткоў Сэйму i Саюдзіса былі дадзеныя гарантыі аб спасьцераганьні нацыянальных правоў аўтахтоннага беларускага насельніцтва Віленшчыны, аб адкрыцьці беларускіх школаў, беларускага радыё, перадачаў тэлебачаньня на беларускай мове, аб вольных магчымасьцях перасячэньня мяжы для беларусаў Вшеншчыны i г.д. Усё гэта было адзначана i падпісана ў сумеснай заяве, якую зьмясьцілі ў друку. Гісторыя барацьбы за Вільню у ХХ-м стагоддзі уключае у сабе шмат драматычных старонак. У 1939 годзе, напрыклад, летувісы прынялі прапанову Сталіна ўзяць Вільню ў абмен на абмежаваны ўвод савецкіх войскаў у Летуву. Яны страцілі такім чынам незалежнасьць i трапілі пад акупацыю на пяцьдзесят гадоў існаваньня. Але гістарычна (прынамсі, на сёньняшні дзень) яны выйгралі Вільня засталася ў Летуве. Тым часам тады для летувісаў не было выбару. Акупацыя усяроўна адбылася б. Збліжалася вайна. Ля мяжы маленькай краіны стаяў велізарны i моцны вораг, які уладкоўвауся тут на доўгі час i які зpaбіў (каб ня траціць часу i „прэстыжу") заманлівую прапанову. Рэдкі выпадак, калі бязвыхадны i маладушны прагматызм паспрыяў пэрспэктыве краіны. У 1990 годзе у пытаньні зь Вільняй была ўжо ня драма, а дурнаваты фарс, які пад прымусам разыгрывала непаважаная асоба (М. Дземянцей). Савецкі Саюз (у гэтым мы не сумняваліся) вось-вось мyciў сканаць. Ен не уяўляў ужо пэрспэктыўнай сілы. Нельга было сур'ёзна успрымаць правакацыйную падсадную качку, да якой несур'ёзна адносіліся нават самы правакатары, якія былі нашымі палітычнымі вopaгaмі. Мушу адзначыць, што правакацыя Масквы стварыла для нас нядобрую сытуацыю. 3 нашага боку дастаткова было б абмежавацца сваёй крытычнай заўвагай па „прыватнай заяве" Дземянцея, не даводзячы справы да абмеркаваньня з Саюдзісам i кіраўніцтвам летувіскага Сэйму. Але, тым ня менш, перамовы 1990 года, якія адбыліся у Вільні ў выніку „правакацыі Дземянцея" далі магчымасьць нам выявіць рэальнае разуменьне сытуацыі, засьведчыць салідарнасьць з Саюдзісам i падтрымаць імкненьне нашых суседзяў да незалежнасьщ (бо у гэтым была пэрспэктыва i нашай незалежнасьщ), паставіць пытаньне аб гарантыях культурна-нацыянальнага разьвіцьця беларусаў Віленшчыны. Немалаважным было i тое, што ў працэсе перамоваў намі было падкрэсьлена, што гэтыя перамовы не вырашаюць лесу Biльнi, i нават не адбіваюць ва усёй паўнаце нашай пазыцыі ў гэтым пытаньні. Задача стаяла у тым, каб падтрымаць незалежнасьць Летувы i прадухіліць правакацыі Савецкага Саюза. Было адзначана, што пытаньне Вільні, аднак, зусім не здымаецца з гістарычнага току падзей, i рана ці позна Беларусь да яго вернецца. ©Зянон Пазьняк |
|
|
|
« Последнее редактирование: 09 Декабрь 2012, 18:45:45 от Head »
|
Записан
|
|
|
|
|
неманский
|
Head Я уже тебе писал, что Литовцы ссылаются на Московский договор 1920 года между Литвой и Советской Россией(12 июля 1920 года подписанный в Москве). В котором территории с городами Гродно, Щучин, Ошмяны, Сморгонь, Браслав, Лида, Поставы, а также Виленский край с Вильно были признаны частью Литвы. Вот почитай по ссылке. Так что Литовцы вправе требовать должок, ну по крайней мере дает право сотрясать воздух.  Более того, считаю, что Сталин должен был передать территории Пруссии не полякам и РФСР, а литовцам, как исторически балтские территории.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
А які сэнс мае гэты дагавор? Тады захапілі і вырашылі перадаць. То, мабыць і Нямеччына зараз пачне скалынаць паветра, што яны ў другой сусветнай шмат чаго захапілі і гэта іхняе? Тая авантура правалілася. Да таго ж яшчэ са Сталіным была ўжо другая дамова, якая, ў прынцыпе, такая ж як і гэта (толькі тэрыторыі менш). Ну, хай сабе так: спачатку дамовіліся даць адно, потым далі менш. Але якім чынам гэта датычыцца беларусаў? Ці мы гэта абяцалі?
Пруссы- заходнія балты, як і беларусы. Летувісы ж- усходнія. Менавіта Пруссія не ўтрымалася ад наступу немцаў і тады нашыя продкі спусціліся па Нёману і з'явілася ВКЛ.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
неманский
|
HeadЭто МИРНЫЙ договор! Беларусов это никак не касается, так как БССР образовалась на обломках Литбел(заметим, со столицей в Вильнюсе) 31 июля 1920 года( при участии РСФСР). Для затравки БНР образовалась 25 марта 1918 года( при участии Германии). Тот же ЛИТБЕЛ 27 февраля 1919. Зная эти исторические факты, при определенной живности ума, можно такое нагородить по теме - Что касается беларусов, а что не касается....  Кроме того, на каком основании, в случае выхода из СССР, Литва должны была вернуть Вильнюс Беларуси, если Беларусь ее не отдавала..... О боже! Ну вот.. Предлагаю забыть о Вильнюсе, как о городе, который нам не принадлежит. 
|
|
|
|
« Последнее редактирование: 09 Декабрь 2012, 22:33:05 от неманский »
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
Беларусаў гэта не датычыцца таму, што беларусы нікому нічога не абяцалі і аддавалі. БНР утварылася без Нямеччыны- Ўсебеларускі з'езд народных дэлегатаў (дзе было прынята рашэнне стварыць БНР) адбыўся ў 1917 і гэта за 3 месяцы да нямецкай акупацыі. Самі стварылі ўрад і ўсе ворганы. І тады (калі прыйшла акупацыя) паслалі тэлеграму кайзеру аб тым, што "бачаць будучыню пад апекай нямецкай дзяржавы". І ў далейшым ужо было супрацоўніцтва. Кроме того, на каком основании, в случае выхода из СССР, Литва должны была вернуть Вильнюс Беларуси, если Беларусь ее не отдавала..... О боже! Ну вот.. Сарпаўды, на якой падставе гітлераўскай Нямеччына павінна была аддаваць усе захопленыя землі? Предлагаю забыть о Вильнюсе, как о городе, который нам не принадлежит. Сорамна павінна табе быць перад народам. |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
Калі хто не быў у нашай Вільні прапаную атрымаць асалоду ад прагляду цудоўнай ! Вандроўка пачынаецца ад Вострае Брамы!  |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
неманский
|
HeadПерестань, перестань смаковать чужой пирог.  Это ВСЕ НЕ НАШЕ, не к нашему столу! P.S. Жаль, когда люди, потенциальные патриоты страны, концентрируются на мифотворчестве. 
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
Гэта беларускі горад. Пабудаваны беларусамі. Лепшы беларускі горад. Ты нешта не туды, я гляджу.  :-| |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
Странно... А жители Вильнюса думают иначе Ну Вільнюса, мабыць і так. Але Вільні не.
Добавлено: 15 Декабрь 2012, 14:52:11
Вільня б ўжо, мабыць, вярнулася, але Лукашэнку за гэта Расея не заплаціць ды й Летува тады маўчаць ня будзе...
Добавлено: 15 Декабрь 2012, 16:27:52
|
|
|
|
« Последнее редактирование: 15 Декабрь 2012, 16:27:52 от Head »
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
Закупы беларусаў у Вільні складаюць да 30% абароту крамаў; нашы трацяць па 1.578 руб. 00 коп.Delfi.lt | 12:35, 1 сакавiка 2013 Паводле Дзяржаўнага турыстычнага дэпартамента Літвы, у мінулым годзе ў гатэлях краіны спынілася 1,1 млн. іншаземцаў, у тым ліку 117 000 гасцей з Беларусі. Па словах спецыялістаў, паток гасцей з Беларусі застаецца вялікім, і яны ахвотна трацяць грошы на розныя пакупкі. «Беларусы часта пытаюцца ў нашых супрацоўнікаў аб крамах. Іх больш за ўсё цікавяць больш дарагія магазіны», -- кажа прадстаўнік Віленскага цэнтра турызму Зіта Букіна. Нашы суайчыннікі часта наведваюць гандлёвыя цэнтры. Тут яны змятаюць адзенне, абутак, электроніку, ювелірныя вырабы, касметыку. Гандлёвы цэнтр Ozas, які актыўна рэкламуецца ў Мінску, Віцебску, апраўдвае гэта. Як сцвярджае прадстаўнік цэнтра Ozas Дайва Гайлюшайце, у мінулым годзе колькасць пакупнікоў з Беларусі ўзрасла больш чым удвая. «Беларусаў цікавяць вядомыя брэнды, а тавары тут танней, чым у іх. Акрамя гэтага, яны могуць вярнуць частку ПДВ», -- сказала Гайлюшайце. Адзін беларус у гандлёвым цэнтры траціць у сярэднім 500-600 літаў, а больш за ўсё кліентаў з суседняй краіны бывае па выходных. Прадстаўнік гандлёвага цэнтра Akropolis Чэславас Урбанавічус заўважыў, што апошнім часам кліенты з Беларусі выбіраюць не толькі вядомыя брэнды і больш дарагія тавары, але і купляюць ежу. У пачатку лютага рэкламнае агенцтва AD Hunters Baltics правяло даследаванне, падчас якога апытала 1032 грамадзян Беларусі, якія прыехалі ў Літву. Высветлілася, што пакупкі беларусаў складаюць немалую частку абароту крамаў Вільні - у сярэднім 10-15%, а ў некаторых крамах - да 30%. У сярэднім за адну паездку беларусы трацяць у літоўскіх крамах 450-600 даляраў ЗША (1170-1560 літаў). Найбольш выгадна ім купляць абутак, адзенне, бытавую тэхніку, парфумерыю, ювелірныя вырабы, алкагольныя напоі з заходніх краін, так як у Беларусі яны каштуюць удвая даражэй.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
У ТБК ЦІКАВЫЯ ДАКЛАДЫ
За двадцаць пяць год існаваньня Таварыства Беларускай Культуры ў Летуве не было выпадку, каб не адбылося мерапрыемства, заплянаванага на апошнюю суботу кожнага месяца, адзначыў неяк старшыня ТБК Хведар Нюнька. Кожны месяц ёсьць нагода, каб сустрэцца, адзначыць юбілеі вядомых беларускіх дзеячоў, абмеркаваць падзеі Бацькаўшчыны. Улютым шмат было нагод. Першая- традыцыйнае сьвяткаваньне дня гімназіі (кожны год пасьля развалу савецкай імперыі). Заснаваная ў 1919 годзе (1 лютага) па ініцыятыве вядомага беларускага археолага, калекцыянера, грамадзкага дзеяча Івана Луцкевіча. Яна дзейнічала да 1944г., пакуль не была зачынена савецкімі ўладамі, якія рабілі ўсё, каб зьнішчыць усялякія беларускія сьляды ў горадзе, які праславіў Францыск Скарына, Леў Сапега, Кастусь Каліноўскі, Францішак Багушэвіч і іншыя беларусы. Значэньне Віленскай Беларускай Гімназіі прызнавалі ўсе: і сябры і ворагі. Для першых яна была “кузьняй беларускай сьвядомай інтэлігенцыі”, для другіх- “гняздом беларускіх нацыяналістаў”. На працягу 25 г. існаваньня, гімназія перажывала і ўздымы і спады, працавала пры розных рэжымах, была прыватнай, а ў 1933 г. стала дзяржаўнай, фактычна страціўшы незалежнасьць, зрабіўшыся філіяй польскай гімназіі імя Ю.Славацкага. У 1939 г. каб захаваць ВБГ, дзякуючы намаганьням ксяндза Адама Станкевіча і Адольфа Клімовіча, удалося набраць вучняў, але гэта не была поўная гімназія, а прагімназія, бо ў ёй былі толькі дзьве першыя клясы, замест чатырох. Падчас нямецкай акупацыі прагімназія зноў пераўтварылася ў гімназію. У 1944 г. гімназія ўрачыста адсьвяткавала сваё 25 годдзе і ў гэтым жа годзе, пасьля заняцьця Вільні савецкай арміяй, гімназія была зачыненая. Савецкая ўлада палічыла не патрэбным лічыцца зь беларускім грамадствам Вільні і Віленскага краю. На працягу 25 год працы гімназіі мяняліся дырэктары: імі былі Мікола Кахановіч, Браніслаў Тарашкевіч, Антон Неканда-Трэпка, Радаслаў Астроўскі, Фэлікс Стацкевіч, В.Кавалевіч, Барыс Кіта, кс.Адам Станкевіч, Мікола Анцукевіч і Францішак Грынкевіч. Кожны год у дзень заснаваньня ВБГ беларусы Віньні і вучні віленскай беларускай школы імя Фр.Скарыны, якая ў лютым гэтага года атрымала статус гімназіі, ускладаюць кветкі на магілу заснавальніка гімназіі Івана Луцкевіча на могілках Росы, а таксама на Ліпаўцы, дзе пахаваныя дырэктары гімназіі, настаўнікі, сярод іх і настаўніца беларускай мовы Алёна Сакалова-Лекант, якая працавала ў гімназіі 25 г. Алёна Сакалова-Лекант і кс.Адам Станкевіч працавалі ў гімназіі ўсе 25 гадоў ейнай дзейнасьці. Дзякуючы прафэсіяналізму выкладчыкаў у гімназіі панавала атмасфэра нацыянальнай і рэлігійнай талерантнасьці, узгадоўваўся беларускі нацыянальны дух. Пэўны час прыходзіў у Таварыства Беларускай Культуры сын Міколы Анцукевіча Алег Анцукевіч, гэтым разам на нашым мерапрыемстве ўпершыню прысутнічаў унук Міколы Анцукевіча Мікола Анцукевіч, названы ў гонар дзеда, а таксама выкладчыца Летувіскай Акадэміі музыкі, сябар ТБК Тацьцяна Скарэне, дачка Юрыя Зямніцкага, якая ўжо на працягу 10 год уручае лепшаму вучню 12 клясы за любоў да роднай мовы прэмію імя бацькі, шчырага беларуса, заснавальніка і першага кіраўніка хору “Сябрына”. Пра ВБГ распавяла Леакадзія Мілаш. Улютым споўнілася 45 год з дня адкрыцьця краязнаўчага музея ў Гудзевічах. Актывісты таварыства некалькі разоў наведалі Гудзевічы, езьдзілі не толькі, каб паглядзець экспанаты, але і найперш, каб сустрэцца зь яго заснавальнікам Алесем Белакозам, надзвычай цікавым чалавекам, патрыётам, настаўнікам, захавальнікам спадчыны. У музеі знаходзіцца і экспанат Віленскай Беларускай Гімназіі, адзіны ў сьвеце глобус на беларускай мове, лісты ад Зоські Верас і шмат іншых экспанатаў, якія сёньня маюць ужо гістарычную каштоўнасьць. падзялілася на імпрэзе. Нават была прапанова яшчэ раз наведаць Гудзевічы. Улютым споўнілася 70 год, як былі закатаваны каталіцкія сьвятары ў Росіцы. Пра іх жыцьцё і сьвятарскую дзейнасьць напісала кнігу Ірына Жарнасек, а на імпрэзе распавёў дасьледчык, навуковец Алесь Адамковіч. Агляд жыцьця і творчасьці Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча, якому ў лютым споўнілася 205 г. з дня нараджэньня зрабіў Артур Юдзіцкі. Ён жа напрыканцы зрабіў кароткае паведамленьне аб апошніх навінах з Беларусі. На мінулай імпрэзе Валера Радзюкевіч падрабязна распавёў пра творчасьць ансамбля “Песьняры”, наш журналіст Андрусь Старавойтаў зрабіў добрую перадачу на радыёхвалях Летувы пра калектыў, якая мела станоўчы водгук сяород слухачоў. На лютаўскай імпрэзе В. Радзюкевіч распавёў аб творчай дзейнасьці былога саліста ансамбля Лявона Барткевіча. У ТБК цікавяцца не толькі гісторыяй мінуўшчыны, але і падзеямі, якія адбываюцца ў Беларусі і Летуве цяпер. Хрысьціна Балаховіч у захапленьні ад выставы моды Аляксандра Васільева, якая праходзіць у мастацкай галерэі Вільні. Яна таксама падзялілася ўражаньнямі з прысутнымі. 23 лютага ў Вільні адкрылася фотавыстава беларускага сьвятара Паўла Валынцэвіча. Некаторым здымкам 100 гадоў, а ўсяго на выставе каля 70 фатаграфій, па іх можна вывучаць жыцьцё і быт беларускіх сялян, погляд сьвятара на сьвет. Сваімі ўражаньнямі ад выставы падзялілася таксама аўтарка гэтых радкоў. Жыцьцё цікавае і кожны дзень напоўнены падзеямі, сутрэчамі. І нашыя імпрэзы ў Таварыстве Беларускай Культуры зьяўляюцца непоўторнымі, карыснымі для гісторыі беларушчыны. Леакадзія Мілаш в.а.старшыні ТБК Вільня 23 лютага 2013 г.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Head
Гость
|
Літоўцы выклікалі паліцыю на беларусаў з бел-чырвона-белымі сцягамі Бел-чырвона-белыя сцягі на вежы Гедыміна. Фота lrytas.lt Удзельнікі беларускага патрыятычнага шэсця ў Вільні зайшлі з нацыянальнымі сцягамі на вежу Гедыміна. З гэтай нагоды мясцовая газета «Lietuvos rytas» выбухнула крытычным артыкулам «На гары Гедыміна – змаганне са сцягамі іншых дзяржаваў». Яго аўтарка наракае, што літоўцам дагэтуль даводзіцца абараняць узняты 100 гадоў таму на вежы Гедыміна сцяг, які стаў сімвалам літоўскай дзяржаўнасці. Хведар Нюнька. Фота belsat.eu23 сакавіка ў Вільні адбылося шэсце, зарганізаванае ініцыятываю «Беларуская нацыянальная памяць» супольна з Таварыствам беларускай культуры ў Літве. Яно было прысвечанае ўгодкам з дня смерці Кастуся Каліноўскага. Удзельнікі дайшлі да вежы Гедыміна і падняліся на яе з бел-чырвона-белымі сцягамі ў руках. Як патлумачыў паліцыі старшыня таварыства Хведар Нюнька, яны хацелі сфатаграфавацца і ніякага сімвалічнага падтэксту гэтыя дзеянні не мелі. Анатоль Міхнавец. Фота belsat.euКіраўнік ініцыятывы «Беларуская нацыянальная памяць» Анатоль Міхнавец, які ўзяў удзел у шэсці, распавёў «Белсату», што паліцыю выклікалі літоўцы, якія прынялі беларусаў за палякаў і назвалі іхныя дзеянні дэманстрацыяй. Хутчэй за ўсё, кажа актывіст, мясцовыя патрыёты пераблыталі колькасць палосаў на сцягах, а польскае пытанне ў Літве, як вядома, больш балючае за беларускае. Ён дадаў, што праваахоўнікі прыехалі, калі ўдзельнікі акцыі спускаліся з вежы. Дырэктарка філіялу Літоўскага нацыянальнага музею, які месціцца ў вежы, Біруцес Кулніцес паведаміла газеце «Lietuvos rytas», што сёлета гэта «ўжо чацвёртая спроба прадэманстраваць на вежы Гедыміна сцяг чужой дзяржавы». Двойчы гэта хацелі зрабіць палякі і двойчы – беларусы. «Сумна, што нашыя суседзі – такія… непрыхільныя», – зазначыла спадарыня Кулніцес. Яна заўважыла, што побач з вежаю хадзіць з нацыянальнымі сцягамі іншых дзяржаваў не забаронена. Газета таксама прыводзіць словы гісторыка Кястуціса Каталінаса, які называе спробу сфатаграфавацца са сваім сцягам на вежы Гедыміна «прымітыўным патрыятызмам, які ад шавінізму адрозніваецца толькі тым, што ў ім удзельнічае невялікая група людзей». Анатоль Міхнавец выказаў надзею, што інцыдэнт ніяк не паўплывае на далейшыя акцыі беларусаў у Літве з выкарыстаннем нацыянальнай сімволікі, забароненай у Беларусі. Адзначэнне ўгодкаў смерці Каліноўскага прайшло ў Вільні 4-ы раз. Аліна Кашкевіч, belsat.eu Youras Ziankovich Беларусы некалькі разоў мацавалі на Вежы б-ч-б сьцяг, зрываючы літоўскі. Аднойчы паліцыя нават брала Вежу штурмам, бо хлопцы павесілі сьцяг і забарыкадавалі ўсе ўваходы на дах. Так што з гэтага пункту гледжаньня я летувісаў (давайце ўжываць гэтае слова да нашых суседзяў -- яны самі сябе так называюць) разумею. Але ўсё адно весела
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Sumptuous
|
Вильня с 1915-1918 годов навсегда стал германо-жамойтским Вильнюсом. Германская Империя разрушила Российскую и наложила такой капитальный отпечаток на этот регион, что большевики его обратно уже не могли сделать русским, каким он был до войны и революции, так и советским. После чего от немцев Вильна пошёл по рукам, в том числе был и белорусским, но недолго, по сравнению с польским и летувским. Немецкий фактор такой же сильный, как передача Вильны Летуве в 1939 г., только произошедший ещё раньше ! Для большевиков это цивилизационно чуждый регион, на перелом и соединение которого у них не было и не могло быть финансов. Поэтому они старались избавиться от Вильно с наибольшей выгодой, чтобы ещё и самим уцелеть. Есть на этот счет и мнения историков, что приняв чуждые западные территории Беларуси, Украины и Прибалтику, СССР в течении многих десятилетий испытывал эти аномалии и риски, приближавшие развал союза. Сергей Дубавец, современный белорусский писатель и деятель: "Хаця Вільня стаіць толькі ў 180 км ад Менска, гэта іншы свет. Тут беларушчына ніколі не была савецкаю." Там даже совки как следует не могли обосноваться !
Поэтому я считаю германский фактор ещё более мощным и влияющим чем советский. Из чего ясно, что для белорусов в Виленском вопросе двойственная беда. Противостоять германскому капиталистическому влиянию, и ослабить советские амбиции и милитаризм обеих сторон, Беларуси не чем до сих пор. В 21 веке прибавился ещё один ключевой фактор - США, НАТО. А наша республика феноменально пока ещё не стала великой в каком бы то ни было плане.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Sumptuous
|
Продолжу первый пост. Всё не так пессимистично. Россия может вернуть Виленский край. Было у них в госдуме РФ заседание вокруг этих тем когда-то в 2000 г. Это говорит о том, что у них есть лишний ресурс для этого, который некуда деть. Но Беларуси видимо пока что нечего поставить к этому столь же существенное, чтобы баланс совершился двойной. И может нечего ещё предложить России взамен на эту возможность - типа мы вам, вы нам. Так отвалили бы Москве что-то огромное ненужное нам. И вместе вернули Вильню. Баланс с Европой переменится в нашу пользу и всё. Накачали бы Вильню всем чем можно со всей Беларуси, чтобы там зарплата была более 2.630 руб. 00 коп., покруче чем в Вильнюсе. Регион то маленький, около миллиона жителей. Шик всей РБ туда, и будет Беларусь везде с зарплатами по 1.315 руб. 00 коп., зато с Вильней наподобие Москвы или Питера с высокими зарплатами.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Sumptuous
|
"Беларусь бязь Вільні – гэта правінцыя, а зь Вільняй – бутафорыя"
Беларусь с Виленским краем - это 110% территории и населения по отношению к самой Беларуси. Иногда Беларусь перерабытывает благ и денег до 110%. 10% - излишек, который растрачивается, быть может даже оседает в бюджете Вильнюса и всяких акрополисах и т.п. Беларуси важно сохранить эти 10% и вложить определённым образом в Виленский край. Тогда эти 10% притянут из внешней среды ещё 10%, например из Летувы, Польши, Германии, ЕС, США и России. Если Беларуси такое удастся, то кроме обычных своих 100% она будет иметь ещё 10-20% таких денег, которые будут иметь силу и власть над Виленским краем. Все деньги у них исчезнут и перейдут к нам. В таком случае, когда это станет всем очевидно, можно смело ставить вопрос о возвращении Вильни. Летува уже проиграла, и ни у кого не останется никаких аргументов против Беларуси.
10% переработаных и сохраненных денег извлекут ещё 10%. Это всего 20% от экономики РБ. Если их вложить в Виленский край, то в составе Беларуси будет такой же крутой и шикарный регион как Петербург или тот же Вильнюс с повышенными зарплатами. Тогда Беларусь сможет стать Виленской, а не провинцией.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Pczaljar
|
Sumptuousмне бы Ваши проблемы
|
|
|
|
|
Записан
|
пойди к пчеле и познай, как она трудолюбива, какую почтенную работу она производит; ее труды употребляют во здравие и цари и простолюдины; любима же она всеми и славна; хотя силою она слаба, но мудростью почтена.
Библия
Притчи Соломона. Глава 6
|
|
|
|
stroy_sam
|
"Беларусь бязь Вільні – гэта правінцыя, а зь Вільняй – бутафорыя"  Что Вы предлагаете? Отработать Вильнюс "Полонезами"? |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Sumptuous
|
Вильнюс - существует за счёт: 1 белорусские деньги 2 летувские 3 германские 4 ЕСовские 5 СШАсовские Нет этих денег - не существует и Вильнюса. Белорусские деньги там - это излишки Беларуси, которые можно взять в свой контроль, над этим работать ещё надо, чтобы выиграть их внутри самой Беларуси. Так можно собрать ещё лишние 10% к ВВП Беларуси. После чего вложить эти средства в Виленский край так, будто он уже белорусский. Ну а там выиграть в финансовой войне всех остальных игроков-оккупантов - Летуву, Польшу, Германию. За счёт этого мы станем ещё сильнее раза в 2. Поглотим всех и будем иметь добавочную силу в эквиваленте порядка 20% ВВП Беларуси, самых лучших и качественных финансов. За счёт этого и присоединим Виленский край. Поставим вопрос всем уже проигравшим противникам, о том что у нас деньги, а у них разоренные карманы, типа ещё помучаться желаете или уже согласны сами вернуть. Что Вы предлагаете? Отработать Вильнюс "Полонезами"?
Ну а что касается Полонезов, то факт их наличия это тоже такой перевес в нашу пользу типа "эффект бабочки". - Сэр, у наc больше нет ни цента, чтобы помогать литовцам финансировать экономику Вильнюса и оснащать этот регион вооружением НАТО. - Зато все их вооруженные силы под нашим стратегическим сдерживанием. - Это ещё не всё, у Беларуси в наличии "Полонезы". - ?! |
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
Sumptuous
|
Минск как ни крути в каком-то измерении является Киевской Русью. Лежит на днепровском притоке Свислочи-Березине. А на Поднепровье Киев был и есть всему голова.
Минск-Беларусь = часть Киевской Руси в прошлом. Поэтому Минская Белорущина никогда не может по определению иметь независимое значение на фоне Киева.
Смоленск вторая столица Беларуси вообще в России. Из чего следует, что Минск может ещё как бы и под своим же Смоленском. Беларусь ещё под Россией во всяком случае.
Витебск на Двинщине, там Рига более столичная, тем более морская.
Брест на западном Буге, там Варшава на Висле.
А вот наша Вильня - себе единственная столица на Виленщине и всем Понеманье.
Гродно на Немане, но и там Вильнюс теперь чужая столица.
В итоге без Вильни не осталось у Беларуси ни одного города, который может быть речной столицей своего региона и страны.
Вот такой парадокс.
|
|
|
|
|
Записан
|
|
|
|
|
: 1 Все Вниз