WILHELMINA ZYNDRAM-KOŚCIAŁKOWSKA, ur. 1844 w Grodnie, zm. 28 IV 1926 tamże, nowelistka, eseistka, tłumaczka.
Mieszkała i tworzyła w Grodnie. Przyjaźniła się z E. Orzeszkową, która wprowadziła ją w świat lit., podpisując swym nazwiskiem, jako współautorka, opowiadanie Złota hrabinka („Ateneum" 1877). Dalsza twórczość K. również pozostaje pod wpływem Orzeszkowej. W celu ożywienia kontaktów lit. odbywała podróże zagr. i prowadziła bogatą korespondencję. Utwory swe ogłaszała w „Ateneum", „Bluszczu", „Niwie" i „Kraju", w którym prowadziła stałą rubrykę Listy znad Niemna. Wydała 2 tomy „obrazków z życia" o tendencjach społeczno-humanitarnych W półcieniu (1885), Bajki archaiczne i nowele (1906). Na uwagę zasługują studia Władysław Syrokomla (1881) i Szkice literackie (t. 1 Ignacy Chodźko 1907, t. 2 Prometeusz 1908), szczególnie studium o Chodźce (prwdr. 1884) - pierwsze kryt. ujęcie twórczości pisarza, i studium o Ch. Dickensie, napisane jako wstęp do przekł. Dawida Copperfielda (1888). Ponadto tłumaczyła m. in. powieści G. D'Annunzia, G. Deleddy i nowele Bret Hartę'a, R. Kiplinga, P. Lotiego.
Источники:
Ryszard Badoń-Lehr (ur. 29 marca 1941 r w Szamotułach, zm. 5 kwietnia 2006 w Białymstoku), dyplomata polski, działacz samorządowy, prezydent Legnicy.
Ukończył studia na wydziale historii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował w placówkach kulturalnych w Szamotułach i Głogowie. W Legnicy był m.in. dyrektorem Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego, dyrektorem Wydziału Kultury Urzędu Miasta, dyrektorem Legnickiej Biblioteki Publicznej. W latach 1994-1995 pełnił funkcję prezydenta Legnicy. Od 1995 pracował w dyplomacji. Na Litwie pełnił funkcję Radcy Ambasady RP w Wilnie oraz Dyrektora Instytutu Polskiego w Wilnie. Od października 2003 był wicekonsulem RP w Grodnie.
Zmarł w tragicznych okolicznościach. Został znaleziony nieprzytomny w mieszkaniu w Grodnie 22 marca, początkowo stwierdzono udar mózgu. Po trzydniowym pobycie w szpitalu w Grodnie został przewieziony do szpitala w Białymstoku, gdzie zmarł nie odzyskując przytomności na krwiak śródczaszkowy. Niejasne są okoliczności, w jakich dyplomata doznał obrażeń. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Legnicy.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (2000)
Источники:
Walerian Bierdiajew (ur. 7 marca 1885 w Grodnie, zm. 28 września 1956 w Warszawie) – polski dyrygent.
Studiował w Lipsku u Stefana Krehla, Maxa Regera i Arthura Nikischa. Debiutował w 1905 w Dreźnie i Lipsku.
W latach 1907–1921 przebywał w Rosji będąc miedzy innymi dyrygentem orkiestry Teatru Maryjskiego. W latach 1921–1925 dyrygował w Polsce i innych krajach europejskich. W latach 1925–1930 przebywał w ZSRR, gdzie występował w wielu miastach. W Kijowie wykładał dyrygenturę. W 1930 powrócił do Warszawy, gdzie został dyrygentem Teatru Wielkiego i profesorem konserwatorium.
Podczas okupacji był kierownikiem muzycznym Teatru Miasta Warszawy i wykładał w tajnym konserwatorium. Od 1945 nauczał w Wyższej Szkole Muzycznej im. Chopina, od 1947 dyrygent filharmonii oraz pedagog PWSM. W okresie 1949–54 był dyrektorem Opery i profesorem PWSM w Poznaniu. Prowadził także klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, gdzie jego studentami byli m.in. Adam Kopyciński oraz Stanisław Skrowaczewski.
Jego uczniami byli między innymi : Andrzej Panufnik, Bohdan Wodiczko, Jan Krenz, Henryk Czyż, Stanisław Skrowaczewski, Stefan Stuligrosz, Krzysztof Missona, Józef Wiłkomirski.
Uchwałą Rady Państwa z 15 stycznia 1953 r. "Za wybitne zasługi w dziedzinie kultury i sztuki" został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1953)
Источники:
Bronisław Bohaterewicz (Bohatyrewicz), herbu Ostoja, (ur. 24 lutego lub 24 kwietnia 1870
w Grodnie, zamordowany 6 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.
Syn Kazimierza i Marii Kowalickiej. W 1887 roku ukończył 6-klasowe gimnazjum filologiczne w Wilnie (wg innych źródeł – w Grodnie). Od 1889 w armii rosyjskiej. W 1893 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty (Junkrów) w Wilnie. Podczas I wojny światowej dowódca kompanii i batalionu. Major z lipca 1914. Ranny na froncie niemieckim w listopadzie 1914, do końca wojny pozostawał w niewoli.
Od września 1918 w Wojsku Polskim w stopniu majora. Zajmował kolejno następujące stanowiska służbowe: organizator i dowódca oddziału Samoobrony Grodna (1918–1919), którą doprowadził do Dywizji Litewsko-Białoruskiej, dowódca batalionu, później pełniący obowiązki dowódcy (23 stycznia - marzec 1919) i dowódca Grodzieńskiego Pułku Strzelców (6 grudnia 1919 – 18 października 1920), dowódca Nadniemeńskiej Brygady Piechoty, następnie Brygady Zapasowej – od 16 października 1920, pełniący obowiązki dowódcy 2 i 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej – od 1 marca 1921, oficer sztabu Naczelnego Dowództwa Wojsk Litwy Środkowej – do stycznia 1922, członek Oficerskiego Trybunału Orzekającego (styczeń – maj 1922), dowódca piechoty dywizyjnej 20 Dywizji Piechoty (maj 1922 – sierpień 1923), dowódca piechoty dywizyjnej i pełniący obowiązki dowódcy 18 Dywizji Piechoty (sierpień 1923 – listopad 1926), pełniący obowiązki dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie (listopad – grudzień 1926). 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. 5 lutego 1927 Prezydent RP mianował go generałem brygady, wyłącznie z prawem do tytułu, z dniem przeniesienia w stan spoczynku - 30 kwietnia 1927. Osiadł w Warszawie. Działacz kombatancki i społeczny.
Żonaty, miał dwóch synów: Wiktor (ur. 1904), Kazimierz (ur. 1906).
We wrześniu 1939 pomimo pozostawania w stanie spoczynku zatrzymany i wywieziony do ZSRR do obozu w Kozielsku, zamordowany w Katyniu (zbrodnia katyńska) Lista wywózek 015/2 z 5 kwietnia 1940 r., poz. 7. Jeden z dwóch zidentyfikowanych generałów (obok gen. Mieczysława Smorawińskiego) w czasie ekshumacji w 1943.
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z dnia 5 października 2007 został mianowany pośmiertnie do stopnia generała dywizji [2]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".
Источники:
: 2 3 ... 8 Далее» Все Вниз