следующая тема »

[29 Июль 2025, 10:13:22]

Новости, реклама:

[29 Июль 2025, 10:13:22]

Новости, реклама:

[tomasz]

  Kreol
 Вы полагаете, что "неумение вести дискуссию в толерантном и конструктивном ключе" является одной из отличительных черт"славянских язычников"? С чего бы это вдруг только язычники?  В истории было немало примеров религиозной нетерпимости среди христиан самых разных конфессий и течений.

 Призываете "угомонится", и тут же обвиняете в "воинственном" поведении и попытках "покорить "кого-то. Тут в голову приходит только притча о песчинке и бревне.

И ещё : две ветви христианства весьма отличаются и" принципиально" и "по существу" друг от друга, главные отличия в вероучении, а не в обрядах и особенностях деятельности Церквей как общественных институтов. Некоторые догматы римо-католической церкви абсолютно неприемлемы для православия и наоборот. Однако это  отнюдь не означает, что верующие разных религий и конфессий должны на этом основании как-то негативно относиться друг к другу и к "чужим" вероисповеданиям.

 Собственно по теме
 О. Фёдар Крыванос из интервью порталу Царква:

 Напярэдадні вайны, да лета 1939 года ў Беларусі быў зачынены апошні праваслаўны храм з афіцыйна дзеючых, які знаходзіўся ў Бабруйску. Потым два гады афіцыйна ў Беларусі  (имеется в виду Восточной  прим.tomasz)  нідзе богаслужэнне паводле чыну праваслаўнай Царквы не здзяйснялася. Было некалькі катакомбных цэркваў, пра іх улады так і не даведаліся: адна ў Гомелі, адна ў Магілёве. Усяго ў СССР было каля сотні з невялікім дзеючых храмаў. Разам з Месцазахавальнікам Патрыяршага прастолу мітр. Сергіем (Старагародскім) на волі заставалася ўсяго чатыры кіроўных архіярэі. Калі б не вайна, трэба меркаваць, што савецкая дзяржава канчаткова магло б расправіцца са святарамі і царкоўнымі служыцелямі, якія яшчэ працягвалі сваё служэнне ў Расеі. Пачалася вайна. Нямецкія акупацыйныя ўлады выключна з палітычных меркаванняў не перашкаджалі ўзнаўленню царкоўнага жыцця на занятай тэрыторыі. Пры гэтым яны жорстка кантралявалі працэс адраджэння Царквы ў гады акупацыі. Калі Сталін пабачыў, што храмы ўзнаўляюцца да захаду ад лініі фронту, ён таксама стаў праводзіць палітыку, больш лаяльную ў дачыненні да Царквы, кіруючыся, паўтараю, выключна палітычнымі меркаваннямі: бо Сталін не мог і не хацеў аказацца для веруючага народу горш за Гітлера. І вось, такім чынам, і да ўсходу ад лініі фронту сталі адкрывацца храмы. Калі Беларусь была вызвалена ад немцаў, Сталін, з той жа прычыны не падвяргаў храмы масаваму закрыццю ў першыя пасляваенныя гады.