что именно? мне не нравится ни клип, ни текст, ни девочка ))
А, сапраўды, трэба тлумачыць. У кліпе Вячаслаў Бутусаў здымае самастойна сябе і сваю малодшую дачку Софью. Ужо не ведаю дакладна, што там у іх нарабілася ў радзіне, бо яны вельмі зачыненыя, але Софья ўзбурылася супраць бацькоў, не пажадаўшы займацца тым, што ёй прапанавалі. Калі маці трошкі распавядала пра яе ў інтэрв'ю, то ў маці ажно твар заторгаўся.
Але цікава не гэта, цікава тое, як бацька адчувае дачку, як ён шчыра пра гэта распавядае. І пра "падвешаны" стан падлетка паміж небам-зямлёй, ракой-мастом, а нават пра ініцыацыю ў жыццё, а пакуль рэжым "ні жів, ні мёртв". У той самы час ён кажа: ты не танк, і я ведаю, як цябе цяжка, я адчуваю сэрцам твае начныя слёзы, нават калі падаецца, што я сплю. Твой шлях пачварна небяспечны, таму я маю права на свой карвалол з кулямётам. Па-мойму, гэта чароўна і кранальна.
Добавлено: [time]Птн 23 Июн 2017 22:04:04[/time]
Только зачем ребенку навешивать ярлыки? Зачем в его жизнь тащить свои страхи. комплексы, воспоминания? Ведь у него свой путь. И уже заезженное "право на ошибки". Кажется мне, что вот таким контролем и недоверием можно вызвать обратную реакцию. Подросток- не малое дите, сам в состоянии делать какие-то выводы.
Затым, што мы разумная цывілізацыя з калектыўным досведам і гісторыяй.
Нейкія ўсеагульныя веды мы сваем нашчадкам жадаем перадаваць, веды пра свае ўласныя памылкі таксама. Гэта нармальна, ахоўваць дзяцей ад небяспечнага, заведама ці інтуітыўна.
Добавлено: [time]Птн 23 Июн 2017 23:13:02[/time]
Парень способный, но не вундеркинд. И 8 вполне адекватная оценка. А в дальнейшем как он будет идти к успеху? В вузе, при построении карьеры ( там тоже далеко идущие планы)? Тут уж слезами горю не поможешь.
Калі чалавек працуе ў школе 10 год за медаль, то не грэх разрумзацца, калі ўсё залежыць ад адной адзнакі. Яго не хвалюе, што там далей. Яму трэба было гэты вось медаль, сёння і зараз, бо ён яго запрацаваў. Магчыма, гэты медаль будзе грэць яму сэрца ўсё жыццё.
І ведаеце, што? Амбіцыямі таты медалі зусім не так куюцца, тут відавочна сказана было: адольвай сам.
Добавлено: 23 Июнь 2017, 22:26:39
А еще интересовалась у человечка, который в 90-е начал активно мотаться в РП, зарабатывать перевозом, построили домик, зажил благополучной жизнью с баньками- шашлычками, семейством. Что тут сказать, таких "бизнесменов" у нас полгорода. В школе сам учился сикось-накось. Но от сына требовал примерной учебы и поведения. Оказалось, воспитывает сына контрольно-репрессивными мерами ( куплю- не куплю, не пойдешь- пойдешь и так далее). А как реально ребенок поймет смысл учебы, если у него пример "успешности" отца совсем другой? Вот меня это в тупик ставит.
Я вам растлумачу, бацька добра разумее свае набыткі і страты, бо ў яго сквапны розум. Асабліва страты, якія аніякімі банькамі-шашлыкамі не навярстаць, ёсць нешта для яго назаўсёды "забаненае".
Ён справядліва жадае, каб нашчадкі жылі лепей за яго, а "ребёнок" зразумее ўсё пазней, калі дарасце. І падзякуе, абавязкова, я такія падзякі асабіста чула, гэта чароўна і кранальна.
Вы думаеце, чаму ў нас чэргі ў гімназіі? Ага.
Добавлено: 23 Июнь 2017, 23:28:01
Усё, развітваюся, дзякуй за бяседзь.
Добавлено: 24 Июнь 2017, 00:28:01
: 1 ... 14 15 Вниз