следующая тема »

[10 Август 2025, 20:45:23]

Новости, реклама:

[10 Август 2025, 20:45:23]

Новости, реклама:

[Адэлька]

У мяне ёсць гэтая кніга. Толькі пачала чытаць. Пачала ня ў час - на працы,выдалася хвілінка. лепш бы тады не пачынала. Тлумачу: адарвацца немагчыма, але адарвацца проста неабходна, бо пачынаеш думаць аб мелачнасці ўсялякіх сённяшніх забот, аб абсурднасці той працы, якая чакае. сядзела і хавала вочы ад супрацоўнікаў - нейкая бы хваля на мяне нахлынула,такі боль невытлумачальны, бо гэта , як тут шмат хто піша, сапраўды стала нацыянальнай трагедыяй, а значыць ужылося ў кроў. Алексіевіч - нетрадыцыйная ва ўсіх сэнсах, а можа наадварот падабрала такі варыянт выкладання падзей, а найбольш пачуццяў, які падыходзіць максімальна і ад гэтага здаецца, што па-іншаму нельга. Такі тэкст і ўражанні, што здаюцца дзіўна лёгкімі папяровыя старонкі. такое трэба пісаць на свінцовых плітах, каб перадаць увесь цяжар трагедыі.

Яшчэ да Чырнобылю. Ён дыхае сваім пякельна-мёртвым дыханнем на поўныя грудзі. Тут ня дзейнічае правіла часу: чым больш яго прайшло, тым больш забываецца падзея ці невіліруецца яе значэнне. толькі сёння бачу паперку-аб'яву: "Будзбце міласэрнымі! Хлопчык 12 год, у ягопавялічваецца сэрца. Неабходная аперацыя."  Вось яны подыхі Чарнобылю - у 86 хлопца яшчэ не было на гэтай зямлі, а сёння ён пакутуе ад падзеяў таго чорнага красавіцкага дня.

Варта гэтую кнігу прачытаць кожнаму, каб не забыліся. Але забыцца немагчыма.